》AERA SUMMER P.O.V.《
All I ever longed for was a simple life. Hindi ako mahilig sa bisyo, sa kayamanan. I just wanted a peaceful life—makapagtapos ng pag-aaral with a Bachelor’s degree in Accountancy. Ngunit doon pa lang pala magsisimula ang totoong kwento ng buhay ko—nang makapasok ako sa isang sikat na university, dahil sa natanggap kong full scholarship. University na kung saan halos lahat ng nag-aaral ay anak-mayaman, anak-politiko, o anak-ng-may-multinational. ... I am Aera Summer Santiago. Ordinaryo lang ako—18 years old, mula sa simpleng pamilya na may maliit na negosyo. May dalawa akong kuya na may kanya-kanyang pamilya na, at isang amang walang pakielamn sa akin. My mother died the moment I was born. Yeah, my father was always cold toward me and never really considered me his only daughter—but I didn’t mind. I always tried to understand him. That’s why I chose Accountancy, so maybe, one day, he would acknowledge me with a degree—even if it wasn’t my dream course. And so I lived softly—skin like milk glass, dark blonde hair, lips naturally pink, and eyes always filled with happiness. But from the moment I stepped into the university... my peaceful life started to fall apart. And it was all because of these two guys. — Gabriel Lawson. My childhood crush. The boy who once shared candies with me after school. Pero nang malaman ng parents niya na may gusto ako sa kaniya, pinagbawalan na nila kaming maglapit sa isa’t isa—dahil sa estado ng pamilya ko. Doon natapos ang feelings ko para sa kaniya. Gabriel Lawson is one of the campus crushes—tall, fair-skinned, with warm brown eyes that crinkled when he smiled. A funny guy. Gabriel is famous for being a gentleman, with a sweet flirtatious smile and kindness toward others. He’s 20 years old. His family owns the Lawson Company, one of the country’s largest retail empires. His life was nothing like mine. He was the reason I got my scholarship so easily. “Hindi mo dapat ginawa 'yon, Gabo. Hindi ko kailangan ng kapit. Baka sabihin nila mahina ako,” I said. But we both just laughed. “But anyways, I’m still thankful to you.” — Then came Hans Calix Devraux. Tall. Dark. Handsome. Broad-shouldered. Always dressed sharply. His eyes—cold and sharp—rarely see his emotions. Girls always praised him even if he was known as the bad guy. Well, his handsomeness never declined. Unlike Gabriel’s golden retriever energy, Calix was like a black jaguar—ready to pounce at any moment. His name echoed through every corner of the university. The name Devraux was everywhere. He was the youngest billionaire in worldwide. May-ari ng tatlong multinational companies. But rumor had it both of Calix’s parents were gone. He had no one left. No family, only his empire to guide him. And I overheard whispers that he was connected to the mafia—that he might even be a mafia boss, with connections tangled deep in every industry. But to me… he was just a simple guy. Studying like any other student. Still learning. Just a quiet presence in my life. He always helped me sa assignments, projects, at research. Pareho kaming Accountancy. Siya fourth-year na, 21 years old. Ako? First-year pa lang. He helped me without complaints. He was always there for me. I once fell in love with him because of how sweet and gentle he was with me. Pero na-realize ko agad na hindi pwede. Sobrang taas niya. Ako? Ang baba ko lang. Ang hirap niyang abutin. Kapag naiisip ko 'yon, unti-unti kong pinipilit sa sarili ko—hindi pwede. Friends lang. Hanggang doon na lang. The two of them always helped and protected me at all cost. But also because of them, my life begans to be miserable. Hindi mawawala ang selos at inggit ng mga fans nila. I always got into trouble because of them. But they always sided with me. Always with me. — But I thought that's the only problem I will experienced. "Miss, hindi kayo pwede basta basta mag-report. Baka illusion mo lang 'yon. May patunay ka ba na may pumapasok sa apartment mo? Baka naman may pinagbigyan ka nang password nang Apartment mo na mga kaibigan mo, kaya may nakakapasok." Saad ng pulis sa akin. "H-Hindi ako nagkakamali, officer. Wala rin ako pinagbibigyan ng password ng apartment ko po. Maniwala po kayo sa'kin, try nyo po mag inspect." Pagpupumilit ko. "Hey, what happened? Are you okay?" Bigla namang sumulpot si Gabriel. "Inspect her apartment. Now." Calix came, firm and cold. ... "Huminahon ka muna.. Ibig mo bang sabihin may nag-aayos ng mga gamit mo sa bahay mo? May nagbabago rin sa mga gamit mo, nadadagdagan?" Tanong ni Gabriel at tumango tango naman ako. Kaagad naman siyang natawa. Nandito kami ngayun sa condo ni Calix. Bawal kasi ako sa bahay ni Gabriel dahil ayaw sa akin ng parents niya. Kaagad naman ako napatakip ng mukha at gusto ko na lamang umiyak. "Walang nakakatawa ro'n, natatakot ako. Dati nasa labas lang ng apartment ko yung pagkain na pinapadala nung stalker, ngayun nasa loob na, nakalagay sa lamesa with flowers." Saad ko sa kanila ng may bahid ng takot. "Nilinis na ng stalker mo yung kalat mo sa apartment mo. Lagi kasing magulo." Biro ni Calix. "This is not funny guys, this is alarming. What if sa isang iglap, makidnap ako? Mawala? Patayin? Hindi ba kayo nag aalala sa akin?" Tanong ko sa kanila pero parang natatawa lang sila sa nagiging reaksyon ko ngayon. "Tapos yung pinapadala laging flowers, color black. Sino bang hindi matatakot don? Color black yung bulaklak." Saad ko sa kanila. "Well, the color black flowers represent an obsession, that guy is obsessed on you." Saad ni Gabriel na mas lalong nagpataas ng balahibo ko. "Minsan lagi ko nararamdaman pag wala na kayong dalawa, may nakasunod sa akin. Natatakot na ako lagi mag-isa. Mag iisang taon pa lang ako rito sa university natatakot na ako." Naiiyak na saad ko sa kanila. "Huwag ka na umiyak." Patahan ni Gab. "Nagluto ako ng paborito mo." Saad muli nito at inilagay sa harap ko ang mga pagkain na niluto niya. "Well, if you want, you can stay here while your apartment is under inspection." Saad ni Calix. "Kapag matutulog si baby Aera rito, dito rin ako matutulog.." binigyan naman ng masamang tingin ni Gab si Calix. "Baka may gawin ka pa sa kaniya." Saad nito ng may pambabanta. "Well, that's not impossible. Right babe?" Malambing na saad ni Calix at inakbayan ako. "Hmm?" Tanong ko habang ang bibig ay puno ng pagkain. Well this is my coping mechanism—ang kumain. Para maiwasan ko ng ilang saglit ang pag-aalala sa problema ko. "Sa sofa na ako matutulog, kayong dalawang boys, dun na kayo sa kama, magtabi kayo." Saad ko sa kanilang dalawa habang nakataas ang isang paa habang kumakain. Bigla namang tumunog ang phone ko. I know na walang sino mang magtatangka na mag text sa akin ng ganitong oras ng gabi, kundi si Gab at Calix lang naman. "No, dun ka na sa bedroom, kami na rito sa sala." Calix. But the moment I saw the text of the sender... I suddenly dropped my phone. From: 09××××××××× “Run if you want. Hide if you want. It won’t change a thing. Not even the police or your friend can not help you. You can't escape me. Mark my words, darling." Mga salitang bumaon sa mga kalamnan ko at nagpanginig ng katawan ko. Tila ilang segundo ako hindi makagalaw. Parang bumabaligtad ang sikmura ko. Anong gagawin ko? Natatakot ako..》AERA SUMMER P.O.V.《“Hmm…” mahina kong ungol habang unti-unting iniunat ang aking katawan. Nanlalamig ako at parang mabigat ang pakiramdam. Pagdilat ng aking mga mata, ang unang bumungad sa akin ay ang malapad na dibdib ni Calix, mahimbing pa ring natutulog sa aking tabi.Ang braso niya ay mahigpit na nakayakap sa aking baywang, parang ayaw akong pawalan kahit pa sa simpleng paggalaw ko. Tila ba kahit sa pagtulog ay gusto niyang tiyakin na hindi ako makakatakas.“Cough… cough…” napaubo ako ng marahan, ramdam ko ang hapdi sa aking lalamunan. Barado rin ang ilong ko at mabigat ang ulo ko.Mukhang nagkaroon rin ako ng ubo't sipon. Nang susubukan ko sanang makabangon para kumuha ng tubig. Ang kamay ni Calix na nakadagan sa aking bewang ay bigla niya akong hinigit upang mapahiga muli ako sa kama.Mas humigpit ang pulopot sa akin ng braso niya.""Get some more rest." mahinang angal nito habang ang mga mata ay nakapikit pa rin.Maya't maya pa lang ay nilapad niya ang kaniyang palad sa aki
》AERA SUMMER P.O.V.《Sa gitna ng byahe ay hindi naalis ang mataas na tension ng isa't isaNagtaka naman si Aera ng mapansin na nag-iba ang kanilang daan.Hanggang sa mapa-hinto sila sa isang saktong may kalakihan na bahay sa loob ng isang subdivision.Tinignan naman ni Aera ng may pagtataka si Calix.Gabi na, it's already 11 pm.“Go to your father… he’s been living there ever since you left their care,” he said, gesturing that I was free to leave.Kahit hindi sigurado ay lumabas ako at hinayaan niya akong makalabas ng kotse.Nasa loob lamang siya na nonood sa mga galaw ko.Kahit hindi ako sigurado kung nandito nga ba talaga si Papa ay may kutob pa rin ako sa puso ko na baka nandito siya.Dahan dahan akong nag doorbell mula sa pinto.May lumabas naman na maid mula sa pinto."Sino po ang hanap nila?" tanong nito."Dyan po ba nakatira si Hilario Santiago?" nag aalinlangan pang tanong ni Aera."Ah.. Opo, anong kailangan nila?" tanong nito."P'wede po bang pakitawag siya? Mag-hihintay lang
》AERA SUMMER P.O.V.《“Ah—” I let out a cry when Calix tightened his grip on my injured foot.“How did you end up with them? Where did you go? And how the hell did your foot end up like this?” he asked in a rapid, impatient tone, his serious eyes demanding answers.He was stepping forward, bent over me, still clutching my foot.I winced again as his grip tightened even more, like he couldn’t bear waiting a second longer for my reply.I-I couldn’t help but to cry—the pain in my foot was just too much.I couldn’t take it anymore.“I-I was looking for you at 3 p.m. outside the hotel, t-then I saw Derick, T-Tom, and R-Rafael. T-They said th-that you told them where you were and that I had to go to you… so I went with them. I didn’t know where we were going. Until we reached the forest, where I stumbled because of the rocky ground. Derick helped me walk. I begged them to go back, but only Derick listened to me. That’s why it t
》HANS CALIX P.O.V.《The more I called, the more I lost it. Her phone kept ringing, but no answer. My hands were trembling—I was one second away from tearing the entire room apart.Nakakaramdam ako ng kaba."Ahmm… Calix, nag-text sa akin si Tom. Kasama raw nila si Aera, gumala lang sila at pabalik na rin daw," saad ni Clarisse habang nakatingin sa phone niya.Napalingon ako sa kaniya, and then suddenly—nakaramdam ako ng hindi maganda sa mga narinig ko kay Clarisse.“She’s with your three guy friends?” I asked sharply, and Clarisse immediately nodded.I couldn’t stop clenching my fists. Why would she go with them? They’re all men. And where exactly did they go?“While they’re on their way back, I’ll set out the things you bought for Aera.” Clarisse added. Hindi ko na lamang siya sinagot at patuloy ako sa pagtawag. Tinignan ko na ang tracking device na nasa phone ni Aera. Makikita ko ito kung n
》HANS CALIX P.O.V.《 I stepped outside to get some fresh air. Before leaving, I pressed a gentle kiss on Aera’s forehead as she slept peacefully. A soft smile escaped my lips while I watched her. So calm. So innocent. But then—my phone rang. A call from one of my companies. A serious problem. Napalingon agad ako kay Aera... then to the clock—5:00 AM. I can still make it back before she wakes up… Kaagad akong sumakay sa sasakyan ko at pinaharurot ito. ... Pagdating ko sa opisina, I didn’t expect to see her here. "What are you doing here?" I asked, my tone serious and sharp. "Ahmm... Boss, she’s the one I assigned to be your new secretary—She is Clarisse Gonzales" Lance said. Lance—my most trusted assistant. Kaagad namang napayuko si Clarisse sa harap ko ng simula siyang ipakilala sa akin ni Lance..
》AERA SUMMER P.O.V.《 “Ackk…” napadaing na lang ako nang matalisod ako sa mga mababatong nilalakaran ko. “Sam, okay ka lang?” tawag sa akin ni Derick habang inaalalayan ako makatayo. I could only nod, but the pain worsened through my foot again when I tried to walk. “I think you sprained your ankle,” Rafael said as he checked my foot. “Hop on my back,” Derick offered, crouching down with his back turned toward me so I could climb on. Hindi na ako nag-dalawang isip. Kumapit na ako sa likod ni Derick. Tingin ko, hindi ko kakayanin ang maglakad pa. I didn’t know how it ended up like this. --- // FLASHBACKS // Kaninang 6 AM pa lang ay wala na si Calix sa paningin ko. Ngayon, 2 PM na at wala pa rin siya. Lumabas na ako ng hotel mag-isa para hanapin siya.