4 Karwahe

Sa lupain ng Xynnar, kung saan naninirahan ang Duchy of the Donovan Family, si Duke Raziel Valen Donovan aynatagpuang huffing habang pabalik siya mula sa bahay ni Lady Vienna gamit ang kanyang kabayo. Maaari niyang gamitin ang karwahe, ngunit sa ngayon ay nagpapanggap siya bilang si Dillon. Maghihinala ang mga tao sa kanya.

Walang dapat makaalam. Walang sinuman.

Pero ngayong may nakakaalam na sa kanyang pagkatao, hindi na siya makaimik. Sa lahat ng tao, dapat itong si Lady Vienna, ang mahalagang anak ni Duke Xaviera.

Gusto niya itong patayin, patahimikin ngunit hindi niya magawa. Nakaplano na ang lahat. Ang kanyang hukbo, ang nakaplanong labanan...ngunit nagpasya siyang ipagpaliban ito sa ngayon. Tinanggal niya ang maskarang suot niya bilang Dillon at isinuot ang maskara niya bilang Duke Raziel. Umihip ang hangin habang ang kalangitan sa gabi ay puno ng mga titig. Hinaplos niya ang kanyang kabayo na pinangalanang Tiberius at binigyan siya ng isang balde ng tubig. "Mabuti ang ginawa mo ngayong gabi, Tiberius."

Tinanggal niya ang kanyang hood, binuksan niya ang pinto at sinalubong siya ng head maid ng kanyang bahay. "Maligayang pagbabalik, ang iyong grasya."

Tumango siya, hindi man lang tinitigan ang mga maid na nakapila sa harapan niya. Natahimik ang buong silid, habang nanginginig ang mga kasambahay nang makita ang duke. Lahat ng kanyang mga kasambahay ay nakamaskara, gaya ng kanyang iniutos. Kahit ang mga subordinates niya sa Rogue Library ay ginagawa ito. Ito ang kanyang tuntunin. At wala siyang planong baguhin ito. Ini-scan niya ang kanyang mga mata, hinanap niya ang kanyang personal attendant. "Nasaan si Huxley?" Tanong niya.

Isang lalaki na halos kasing edad niya lang ang sumulpot at yumuko sa harapan niya. Gaya ng mga kasambahay, may maskara din siya. "Narito ako, ang iyong grasya."

"Halika, may gawain ako sayo." Naglakad ang batang duke patungo sa kanyang pag-aaral, at sumunod ang kanyang personal na tagapag-alaga.

"Nalinis mo na ba ang buong bahay?" Tanong niya kay Huxley. Tumango ang lalaki bilang tugon, "oo ang iyong biyaya, tulad ng iniutos mo."

"Mabuti."

Kinasusuklaman niya ang ideya ng pakiramdam na marumi na inutusan niya ang lahat ng kanyang mga kasambahay na laging maglinis. Naiirita siyang makita ang kasuklam-suklam na dumi sa kanyang bahay kaya inutusan niya ang kanyang mga kasambahay na magsuot ng maskara sa lahat ng oras, lalo na kapag sila ay nakakasalubong. Kailangan nilang panatilihin ang kalinisan.

Umupo siya sa upuan, kumuha siya ng parchment paper at tinta bago isulat ang ilang salita. Inilagay niya ito sa isang malinis na sobre at tinatakan ng selyo ng kanilang pamilya, ang simbolo ng agila.

"Ipadala mo ito sa tirahan ni Xaviera bukas." Ibinigay ito sa kanyang personal attendant na naghihintay sa kanya, sagot ni Huxley.

"As you wish, your grace. May kailangan pa ba kayo?"

Tumayo ang duke, "Ihanda mo na lang ang aking paliguan." Sagot niya at dumiretso sa kwarto niya. Nang maihanda na ang kanyang paliguan ay nagtanggal siya ng damit at sumakay sa bathtub. Bumuntong-hininga siya, nire-relax ang sarili at pakiramdam na tuluyang lumuwag ang pagod.

Bumalik ang mapupula niyang mata sa repleksyon niya sa salamin at basa ang itim niyang buhok. Ang kanyang balat ay bahagyang tanned mula sa lahat ng kanyang pagsasanay sa labas habang ang kanyang mga kalamnan ay nakikita. Tinanggal niya ang kanyang maskara, inilagay niya ito sa lababo, na kitang-kita ang kanyang gwapong mukha. Alam niya ito sa kanyang sarili, at ayaw niyang makita ng mga tao ang kanyang mukha. If they'll know how handsome he is surely take advantage of it.

Hinawakan niya ang pisngi, nakitang nandoon pa rin ang kaliskis. Gaano man karaming gamot ang inilapat niya, hindi ito mawawala.    At kung malalaman nila ang isa pa niyang sikreto...sigurado siyang itataboy siya ng mga ito. Hindi niya maiwasang isipin si Lady Vienna. Ngayong alam na niya ang tunay niyang pagkatao, kailangan niyang gawin ang isang bagay tungkol dito.

At nagplano na siya ng maaga. Ngunit nang makita ang lakas ni Lady Vienna pabalik sa Rogue Guild, isang spark ang nagningas sa loob niya. Kaya niyang lumaban. Na pumukaw sa kanyang interes. Alam niyang kaya niya ito.

Siya ay isang makapangyarihang tao. Kung ano ang gusto niya lagi niyang nakukuha. At ngayon, gusto niya si Lady Vienna. Nakangiti, sigurado siyang papayag ito sa kanya. Kahit na kahit na ano. Nakaramdam siya ng kirot sa kanyang ulo at napaungol. Ugh, hindi na ulit. Nakapunta na siya sa mga sikat at bihasang manggagamot ngunit wala ni isa sa kanila ang nakakaalam kung ano ang nangyayari sa kanyang katawan. Maaari lamang silang mag-alok sa kanya ng mga suppressant upang mapanatili siyang buhay mula sa sakit nito. Kung makakahanap lang siya ng gamot para dito...soon...tiis mo muna ang sakit sa ngayon.

 

***

 

“Gising ka na ba, my lady?” Narinig ni Lady Vienna ang tanong ng kasambahay na si Roxy mula sa labas ng pinto. Humikab ito, idinilat ang mga mata at nag-inat ng katawan.

"Oo, Roxy." Sumagot siya. "Ano ito?" Tanong niya nang pumasok si Roxy sa kwarto at binuksan ang mga kurtina. Sumikat ang sikat ng araw mula sa kanyang malaking bintana. Kumikislap ang mga mata niya mula sa biglaang pinagmumulan ng liwanag, umayos mula rito.

Binigyan siya ni Roxy ng isang mangkok ng tubig para panghugas ng mukha at nang matapos ay nagsalita ito. "Pinagbabawalan ka ng Duke at Duchess na lumabas, binibini."

Napangiwi siya sa announcement. "Ano bakit?" Iyan ay hindi patas! May pupuntahan siya ngayong araw! May naisip na siyang plano para sa araw na ito kagabi. Bakit ngayon, ama?

“It’s because you return late last night,” sagot ni Roxy, alam niyang ito ang magiging reaksyon ng ginang. "At may kumakalat na naman tungkol sa iyo."

Nagsalubong ang kilay niya. Anong tsismis ito ngayon? Napakaraming tsismis tungkol sa kanya na wala na siyang pakialam. Ang isa ay nagsasabi sa kanya na pumapatay siya ng mga tao dahil sa inip. O kunin ang mga kuko ng kanyang kasambahay kapag nagkagulo. Dapat niyang sabihin na lahat sila ay mapangahas. Hinding-hindi niya gagawin iyon.

Maaaring siya ay malupit at matapang kung minsan, ngunit alam niya ang kanyang mga hangganan. "Rumor tungkol saan?"

"You don't have to know my lady. Alam kong hindi mo ginawa." Sabi ni Roxy, kumuha ng hairbrush at sinusuklay ang buhok ng kanyang ginang. "Tiyak na hindi mo susuwayin ang iyong mga magulang, ginang?"

Tumango siya. "Of course, I am a noble lady with manners. I would never."

"Tulad ng inaasahan ng aking ginang!" Pumalakpak siya.

Nakakulong sa kanyang silid sa buong araw, patuloy na tumatakbo ang kanyang mga iniisip. That incident last night...It felt like a dream, pero iba ang sinasabi ng pasa sa kamay niya. Ito ay totoo. Binisita siya ng duke kagabi para balaan siya.

Napa-facepalm siya, ano ngayon? Hindi muna siya dapat bumisita sa Rogue guild! Inihanda pa niya ang sarili nitong mga linggo. Naisip niya ang pinakamasamang kaso kung mabigo ang kanyang plano. Well, medyo nabigo ito mula nang pumunta siya kay Dillon, at hindi niya inaasahan na siya mismo ang kontrabida. Buti na lang at hindi siya pinatay ng duke kagabi. Pero siguro, gagawin niya ngayon. Sigurado siyang nasimulan na niya ang kanyang mga plano, at anumang minuto ngayon, lalabas na itong kukunin ang ulo niya.

Ngunit lumipas ang mga oras at hindi pa rin siya nagpapakita. late na ba siya?

“Ehem.” Narinig niya ang pag-alis ng lalamunan. Speaking of the devil.

Paglingon niya, hindi niya nakita ang duke, ngunit sa halip ay ang kanyang personal na kabalyero, si Titus, ang kanyang matingkad na pilak na buhok at mga lilang mata na kumikinang sa sikat ng araw. “Ipagpaumanhin ninyo, aking ginang, ngunit may dumating na sulat. Mayroon itong tatak ng agila ng Duke Donovan." Sinabi niya.

Napatigil siya doon.

Kinuha niya ang note mula sa mga kamay ni Titus at binasa ang sulat. Sa pagbuka ng bibig niya dahil sa gulat, hindi siya makapaniwala sa sinasabi nito. 

Mahal na Ginang Vienna 'Estelle' Thaleia Xaviera ng Duchy of Creneia,

Ako, si Duke Raziel Valen Donovan, mula sa Duchy of Xynnar, ay nais na hilingin ang iyong kamay sa kasal. Dapat pag-usapan ang mga detalye sa mga susunod na araw dahil hinihintay ko rin ang iyong ama, ang tugon ni Duke Xaviera. Gayunpaman, pansamantala, nais kong mas makilala pa ang aking ginang. Gusto kitang makilala sa sikat na coffee shop sa kabiserang lungsod, Moressley. Paumanhin sa pagmamadali, ngunit hindi ako makapaghintay na makilala ang aking magiging Duchess.

Sumasaiyo,

Duke Raziel Valen Donovan

Duchy ng Xynnar

May pirma siya sa dulo. Muling binasa ito ni Lady Vienna at parang nasusuka sa disgusto. Anong kalokohan ang pinagbubulungan ng lalaking ito? Humihingi ng kanyang kamay sa kasal? Isa ba itong kalokohan? Isang larong gusto niyang salihan ko? Natawa ang ginang sa naisip, pakiramdam niya ay nasisiraan na siya ng bait. Hindi niya naalala na magpo-propose sa kanya ang kontrabida mula sa libro. Hindi ba dapat ay papatayin niya ang lahat ng mga maharlika at ulo-ulo para sa babaeng lead?

Pero bakit siya nagpapadala ng sulat at humihingi ng kasal? Napaisip siya sa sarili. Nanlaki ang mga mata niya sa gulat, narealize niya iyon.

Hindi...iyon lang ang ginagawa niya. Mula sa pagbisita sa Rogue Guild, at pag-alam sa tunay na pagkakakilanlan ni Dillon, binago ng kanyang mga aksyon ang daloy ng kuwento.