EP.30 สิงโตบินไปหากวางที่ต่างประเทศ

[ฝั่งสิงโต – เดือนที่ 3 หลังจากกวางไป]

สิงโตเริ่ม “หยุด” ดื่มเหล้าหนัก

เขาเริ่ม “ไม่หนี” กลับบ้านคนเดียวบ่อยขึ้น

เขาเปลี่ยนไปอยู่ใน “ความเงียบ” แบบที่ใครก็แตะต้องไม่ได้

และในความเงียบนี้เอง…พ่อของเขาเริ่มพูดบางอย่างกับลูกชายเป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน

“ถ้ามึงไม่ยอมพูด มึงจะไม่มีวันรู้หรอกว่าคนที่เขารอคำตอบ…เขารอฟังอะไรอยู่” สิงโตมองหน้าพ่อ สบตาแบบคนที่เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองอาจเคยทำให้ใครคนหนึ่ง “รอ” ทั้งชีวิต แต่เขาไม่พูดอะไรแค่เดินออกไปสูบบุหรี่เงียบๆแล้วกลับขึ้นดาดฟ้าจุดเดิมที่เคยพึมพำว่า “กูแม่งเป็นบ้าไปแล้ว”

…ครั้งนี้ เขาไม่ได้พูดอะไรเลยแต่เขายังมองขึ้นฟ้าเหมือนกำลังหาใครอยู่

[ฝั่งกวาง – เดือนที่ 4]

เธอเริ่ม “ไม่ตอบข้อความจากใคร”

เธอเริ่มหายไปจากกลุ่ม

เธอเริ่มหลีกเลี่ยงทุกอย่างที่พาให้นึกถึงบ้านหลังเก่า

แต่…เธอเริ่ม “ฝัน” ถึงใครบางคนบ่อยขึ้น ฝันถึงเสียงของเขาในคืนสุดท้าย ฝันถึงมือที่เคยดึงเธอไว้หน้าประตูบ้านตอนฝนตก ฝันถึงแววตาที่มองมาแต่ไม่เคยพูดอะไรออกมาเลย

วันหนึ่ง…

เธอนั่งอยู่ในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยต่างประเทศและเจอข้อความแช่แข็งในโทรศัพท์จาก “พี่สิงโต”

“ขอโทษที่กูไม่เคยบอกอะไรเลย