“Ragnar, sorry. Gusto lang talaga kitang sorpresahin, pero hindi ko inasahan na magiging shock pala ito sa’yo,” mahinang sabi ni Gabriella habang nakayuko.Napailing si Ragnar at tiningnan siya nang may halong awa at inis. “Anong pinagsasabi mo? Ikaw ang pinakamahalaga sa akin. Hindi ko tatanggapin ang record na nakuha mo kapalit ng pagpapanggap na girlfriend ng iba.”Napabuntong-hininga siya. “Please, huwag mo nang ulitin ang ganitong katangahan, Gabriella.”Para kay Ragnar, hindi niya akalain na may babae palang kayang gawin ang ganoong sakripisyo para lang mapasaya siya sa simpleng hilig. Ang tanga niya talaga noon, puro habol kay Nigel, hindi niya nakita ang isang Gabriella na tahimik lang pero buong puso siyang minamahal.“Eh record lang naman ‘yan. Meron ako n’yan,” biglang sabat ni Edward, halatang naiinip na sa sobrang sweetness ng dalawa.Kinuha niya ang isang vinyl record mula sa bag at iniabot ito.“Actually, balak ko sana ‘tong iregalo sa birthday mo, pero mukhang kailanga
Nang makita ni Gabriella ang litrato sa cellphone, agad na namutla ang kanyang mukha. Nauutal siyang nagpaliwanag, “Hi-hindi... Hindi ‘yan ang iniisip niyo…”Pero malamig ang mukha ni Ragnar habang sumagot, “Hindi mo na kailangang magpaliwanag nang mahaba. Gusto ko lang malaman—sino ‘yung lalaking ‘yan?”“Eh… kasi…” Napanganga si Gabriella , halatang nag-aatubili at ayaw isiwalat kung sino ang lalaking nasa litrato.Nakita ni Ragnar ang guilt sa mukha ni Gabriella , at sa isang iglap ay naintindihan niya ang hindi na kailangang sabihin.“So… hindi pala ako nagkamali. Totoo nga…” bulong niya sa sarili, bago bahagyang yumuko, tila nawalan ng lakas.Isang mapait na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi—isang ngiting may halong pagkabigo."Ang tanga ko..." napaisip siya. "Dalawang beses na akong nadapa sa parehong sitwasyon."Naaalala pa rin niya ang pagtataksil ni Nigel, at ngayong inakala niyang natagpuan na niya ang babaeng para sa kanya, heto’t isa na namang suntok mula sa tadhana ang bu
Hindi inasahan ni Leo na tatanggalin si Lucia sa puwesto, kaya agad siyang nakiusap para sa kanya.“Miss, totoo pong nagpabaya si Commander Chen ngayon, pero hindi ba’t masyadong mabigat ang parusang tanggalin siya sa puwesto? At si Mr. Martel, siya naman ay—”“Leo, tumahimik ka na lang!” putol ni Lucia sa kanyang kasamahan, bago pa nito maituloy ang sasabihin.“Kasalanan ko ito. Tinatanggap ko ang anumang parusa,” dagdag pa niya na may pagtanggap sa kanyang tinig.Mabilis niyang inalis ang token na sumisimbolo sa kanyang kapangyarihan mula sa kanyang baywang at iniabot iyon kay Nayon, sabay talikod.Dahil sa kapabayaan nila ni Leo, si Lucia ay tinanggal sa puwesto bilang commander at pinarusahan ng isang antas na mas mabigat pa—isang daang palo.Ang isang daang palo ay ibinabatay na rin sa pisikal na kakayahan ni Lucia, ngunit kahit ganoon, inaasahang hindi siya makakakilos ng maayos ng mahigit isang linggo.Si Leo naman ay pinatawan ng kalahating taon na bawas sa sahod at limampung
Napatingin si Edward sa mga bodyguard ng pamilyang Zorion na nasa loob ng sala—halatang naguguluhan siya sa ayos ng mga ito.Halos hindi makapaniwala si Leo sa nakikita. Parang nakakita siya ng multo—nakabuka ang bibig at halos lumuwa ang mga mata sa gulat.Mas magaan nang kaunti ang mga sugat ni Nayon kumpara kay Leo, pero pareho lang din halos ng tindi ng tama.Samantala, ang dati’y matapang at eleganteng mukha ni Lucia ay halos hindi na makilala—namaga ito nang husto, parang ulo ng baboy.Sa lahat ng naroroon, si Joel lang ang may bahagyang galos sa katawan.Hindi ko lang kayo nakita ng magdamag, pero bakit parang dumaan kayo sa giyera? May secret mission ba akong hindi alam?O baka naman...Huminga nang malalim si Edward, halatang may kutob, saka tinanong ang lahat.“Na-injure ba kayo kagabi dahil sa Kian's family? Dahil... iniligtas niyo ako?”Anong klaseng pamilya ang Kian? Hindi siya makapaniwala na nagawang bugbugin ng mga ito si Lucia at ang iba pa nang ganoon.Mukhang hindi
Arashiyama Onsen LodgeTahimik ang gabi habang bumabalot ang malamig na simoy ng hangin sa buong paligid ng Arashiyama Onsen. Sa loob ng isa sa mga silid, nakahiga si Edward sa kama, mahimbing ang tulog. Ang ekspresyon ng kanyang mukha ay tila ba natagpuan na ang kapayapaang matagal na niyang hinahanap.Nasa tabi niya si Sasha, nakaupo sa isang upuang kahoy, tahimik na nakatitig sa mukha ng lalaki. Sa kabila ng malamig na hangin mula sa labas, nanatiling mainit ang kanyang mga mata—hindi dahil sa temperatura, kundi dahil sa mga emosyon niyang pilit niyang ikinukubli.Hindi pa rin mawaglit sa kanyang isipan ang hitsura ni Edward kanina sa bar. Ang mga mata nitong tila apoy na handang lamunin ang lahat ng nasa harapan niya. Ang anyo nitong parang isang halimaw na muling isinilang—isang Edward na hindi niya inaasahang makita. Ngunit imbes na matakot, may kung anong pamilyar at kabog sa dibdib niyang hindi niya maipaliwanag.Napapikit siya sandali.“Edward... sino ka ba talaga sa likod ng
Nakatitig si Edward kay Leo, pero ang nakikita niya lang ay malabong anyo ng lalaki. Malabo na ang paningin niya, parang may usok sa loob ng ulo niya—masakit, tila sasabog anumang oras. Kailangan niyang may gawin para maibsan ang sakit na iyon.Habang lalong tumitindi ang kirot sa kanyang ulo, parang may bigla na lang naputol na hibla sa loob ng utak niya. May humahagibis na hangin sa paligid, at ramdam niya ang amoy ng dugo sa hangin, tila bumalot ito sa paligid niya.“Edward!”“Edward!”May tumatawag sa kanya. Pamilyar ang boses, pero hindi niya maalala kung kanino ito.Biglang dumilat ang mga mata ng binata. Kanina’y nagliliyab pa ito sa galit, pero ngayon ay tila naging malamig na lawa—kalmado, tahimik, at walang emosyon.Pero sa kabila ng katahimikang iyon, lalong nabalisa ang mga taong nakapaligid sa kanya. Wala na siyang dala-dalang galit o bangis sa kilos niya, pero ang presensya niyang iyon ay tila nakakaangat sa sarili niyang anino—tila isang nilalang na nagmula sa impiyerno