Nakapulupot pa rin ang mga kamay ni Ling Yiran sa leeg ni Yi Jinli. Napatingin siya sa pamilyar na mukha na nasa harapan niya mismo.'Ay ... Jin. Ang Jin na kaya kong ... asahan… '"Jin, alam mo ba? Masayang-masaya ako ... ngayon ..." ungol niya.Kumunot ang noo niya. "Masaya?""Yeah ... Masaya ... Para bang sa pamamagitan ng pagsasayaw habang tinitingnan ko ang mga tao sa entablado, nakakalimutan ko ang maraming mga problema ..." patuloy na sinabi niya. Ano ang sinusubukan niyang kalimutan? Hindi niya bigla naalala.Gayunpaman, ang paghawak kay Jin ng ganito ay pakiramdam niya ay ligtas siya na para bang sa wakas ay nagkaroon na siya ng isang matagal nang nawala na kapayapaan ng isip."Sinabi ni Lianyi ... na ang limang taong kumakanta at sumasayaw sa entablado ngayon ... ay napakapopular kamakailan lang ..."Gusto ni Lianyi ang may kulay-abong buhok, ngunit ... Uh ... Mas gusto ko ang may itim na buhok ... Sa palagay ko ang Asian men ay mukhang gwapo tingnan sa itim na buhok.
Noong siya ay nakatira pa sa kanya, mayroon silang ganitong katulad na pag-uusap.Noon, ang kanyang sagot ay ..."Oo. Syempre, gusto kita!" Ngumisi si Ling Yiran. Ito ay isang lasing na ngisi, ngunit ang kanyang sagot ay katulad ng dati.'Iniisip ba niya na magkasama pa rin kami dahil lasing siya? Noon, siya ang kapatid ko at ako ang kanyang Jin. '“Magiging kapatid ba kita kung magiging mabait ako?”‘Maging kapatid kita. Manatili ka sa tabi ko.'Kahit na hindi kita mabibigyan ng pagmamahal, may iba akong maibibigay sa iyo.'Matutupad ko ang iyong mga pangarap at ambisyon para sa iyo. Maaari kong gawin ang mga taong hamakin ka na yumuko sa harap mo, at maihatid kita sa tuktok ng herarkiya ng lipunan.'Basta ... manatili ka sa akin!'Marahil ito ang nag-iisang paraan upang maparamdam sa kanya na hindi gaanong nagkakasala."Oo naman, ngunit ... Noon pa man akong ang ate mo. Jin, huwag kang mag-alala, ... ... protektahan kita. Protektahan kita ..." ungol niya.Habang nagsasalita
Ang taga-lingkod ay nagtungo upang ihanda ang sopas. Pinaupo ni Bai Tingxin si Qin Lianyi sa upuan at sinabi, "Papauwiin kita pagkatapos mong kainin ang sopas."Si Qin Lianyi ay bumulong, "Ayokong bumalik. Gusto kong manuod pa. Ibalik ... Ibalik mo ako. Gusto kong tingnan ang mga macho na iyon ..."Ang sinabi niya ay tila nag-uudyok kay Bai Tingxin. "Macho? Qin Lianyi, hindi pa ako tapos sa iyo. Sinabi mo sa akin na may trabaho ka, pero, nagpunta ka sa bar na iyon. Na-spoil ba kita ng sobra na maglakas-loob ka na gumawa ng ganoong bagay?"Medyo napangiwi si Qin Lianyi. Kahit na lasing siya, kahit papaano ay alam niyang kasalanan niya ito."Paano ... Paano mo ako nahanap? Hindi ... hindi ko sinabi naman sa iyo na pupunta ako sa bar!" bulong niya na para bang hindi nasiyahan."Sabihin mo sa akin!" Napaungol siya sa inis. Hindi niya malalaman kung hindi dahil sa larawang nai-post niya sa kanyang WeChat Moments.Daing niya.“Bigay mo sa akin ang vest,” sabi ni Bai Tingxin. Makita pa
Pero, mukhang effective ito kay Qin Lianyi. Unti-unti niyang niluwagan ang pagkakapit sa vest, pero mukhang mabigat ang kanyang loob. “Bai Tingxin… Ganoon… Ganoon ka ba kasama na kahit vest ay hindi mo ipapatago saakin? Nahihirapan siyang sabihin. Ang kanyang lasing na mga mata ay puno ng hinaing."Hindi mo ba sinabi na mas kaakit-akit ako? Kung gayon bakit itatago ang damit ng ibang lalaki?" Natigil siya, nakakalimutan na nakikipagtalo siya sa isang lasing na babae.“Kaya… nilang sumayaw. Ikaw hindi…” bulong niyaGalit na galit si Bai Tingxin na sinabi niya, "Paano mo malalaman na hindi ko kaya?"“Eh ‘di sumayaw ka… Um… sumayaw ka… ay tanggaling ang damit mo…” idinagdag niya sa dulo.Inirapan siya nito. "Kung sasayaw ako para sa iyo, titigil ka na ba sa pag-iisip ng ibang lalake?""Oo, sinusumpa ko!" Tumango ang kanyang maliit na ulo ng malakas.“O sige, tandaan mo ang mga sinasabi mo. Kapag maglakas-loob kang umurong…” Tumigil siya. “Hindi pa rin naman kita bibigyan ng chance
Nang marinig ang pagpasok ng tagapaglingkod, lumingon si Bai Tingxin sa kanya at malamig na sumigaw, "Lumabas ka!""Opo, opo!" Mabilis na inilapag ng lingkod ang mangkok ng sopas at umalis sa sala.Tanging si Qin Lianyi at Bai Tingxin ang naiwan sa malaking sala."Lianyi, bumangon ka!" sabi ni Bai Tingxin."Ayoko!" Siya ay lasing, nasigaw niya pa rin nang malinaw ang mga salita."Itigil mo na yan. Kumain ka muna ng sopas." Ang taas ng pasensiya niya na ang mga subordinates niya ay mabibigla kung nakita nila siya ng ganito.Hindi niya kailanman ginusto na buksan ang kanyang puso sa sinuman, higit pa na maghihimok ng isang babaeng tulad nito. Siya ay nag-iisa lamang."Bai Tingxin ... Ano ang gagawin ko? Parang ... parang gusto kita ... Uh ... Parami nang parami ..." bulong niya.Alam niyang lasing ito habang nagsasalita, ngunit pakiramdam niya ay parang may matinding sakit sa kanyang puso. "Kung talagang gusto mo ako, bakit ka nagpunta sa palabas na iyon at kumuha ng mga damit pan
Gayunpaman, nagsisi siya nang kaunti. 'Lasing ako, kaya hindi ko matandaan eksakto kung paano namin ginawa yon. Mukhang kailangan kong subukan nang kaunti pa at magkaroon ng isa pang hindi niya makakalimutan na karanasan. 'Bigla, na parang may naaalala, sumigaw siya, "Ah, nasaan si Yiran? Hindi ba kasama ko si Yiran kahapon?"Nainis si Bai Tingxin nang nabanggit niya ito. “So naaalala mo na kasama mo si Ling Yiran? Anong sinabi mo sa akin kahapon? Sabi mo mayroon kang proyekto na pagtratrabahuan. At anong nangyari? Dinala mo si Ling Yiran sa lugar na ganon para makapanood ng ganong palabas.”Ngumisi ng si Qin Lianyi sa kanyang kasalanan. “Gusto ko lang naman tulungan si Yiran para magliwaliw at hindi magkasakit. At trinabaho ko talaga ang proyekto ko nung umaga. Kaya… pumunta lang ako kay Ling Yiran noong bandang hapon na!”“Eh yung damit na kinuha mo? Hindi pa kita nakikitang kuhain ang damit ko, tapos kayo mong kuhain ang damit ng isang di mo kilalang tao.” Hindi niya napigilan
“Eh ‘di… Eh ‘di alam nila na tayo ay… Gosh!” reklamo ni Qin Lianyi. ‘Ang mga magulang ko ay isa sa mga pinaka-konserbating tipo ng mga tao. Kapag nalaman nila na may taong ginawa iyon sa akin… Uh, hindi… Na ginawa ko iyon sa ibang tao, ay paparusahan nila ako ng nakaluhod sa washboard pagka-uwi?’"Nakakahiya bang matulog kasama ako?" Lumubog ang kanyang ekspresyon. Mukha siyang isang mapanghamak na lihim na kailangan niyang panatilihin."Hindi, hindi! Wala nang mas marangal gawin kaysa matulog kasama ka! Natatakot lang ako na hindi ito tanggapin ng aking mga magulang kasi konserbatibo sila," nagmamadaling sinabi ni Qin Lianyi.Nararamdaman ni Bai Tingxin na tuwing siya ay malapit na mainis sa babaeng ito, bigla na lang siyang papasayahin nito. “Ang sinabi ko lang sa magulang mo ay nakainom ka ng kaonti at pinatulog kita sa guest room na inayos ko para sa’yo.”'Whew!'Naginhawaan si Qin Lianyi.“Osige, magbihis ka na at bumaba para kumain ng umagahan. Kumain ka ng sopas para sa ha
[Ayos lang ako. Dinala ako ni Bai Tingxin sa kanyang mansion para magpahinga ng isang gabi.] Nahihiya si Qin Lianyi na sabihin na muli siyang ‘natulog’ kasama si Bai Tingxin.Noong umagahan, seryosong sinabi ito lahat ni Bai Tingxin, “Ginawa mo na naman sa akin to ulit. Patay ka na kapag hindi moa ko panagutan.”Hindi siya nakaimik. 'Hindi ba mas naghihirap ang mga kababaihan? Dapat ako ang magsasabi ng mga ito.'"Pananagutan mo ba ako?" Tanong niya habang nakatingin sa kanya."Uh ... Sure." Tumango siya sa ulo sa habang siya ay matinding tumititig.Walang masabi si Qin Lianyi pero natutuwa siyang isipin kung ano ang nangyari kaninang umaga. ‘Nakakatuwa lang na pinipilit ako ni Bai Tingxin na panagutan siya!’Matapos makipag-chat kay Ling Yiran nang ilang sandali, iniligpit ni Qin Lianyi ang kanyang telepono, binuksan ang computer sa kanyang mesa, at nag-ayos na para magtrabaho.Sa kabilang banda, itinabi ni Ling Yiran ang kanyang telepono at nawala sa pag-iisip habang tinitingn