FOR THE FIRST time in a long time, I finally decided to take some time off work from A&M Corporation. I am the head of the Accounting Department. Gusto kong mabisita ang ibang business ko na nasa ilalim ng pamamahala ni Fred.
Ang assistant ko na si Paul ay pinayagan din na magbakasyon. And this guy is making me look like a gay for sticking around me in a weird way.
“Master, we can enjoy the one-week vacation together, again!” he said out loud.
Kita ko sa bukas na pinto ang ilan sa mga empleyado na nasa labas ng opisina ko. Napatingin sila sa gawi namin nang sabihin iyon ni Paul. Ang iba ay tila kinikilig. Ang ilan ay tila nandidiri.
Who wouldn’t?! This guy was so clingy, though it is a must.
I can’t let any woman come near around me at least a couple of meters. Hindi ko rin kayang makipag-usap sa kanila kaya hindi pwedeng hindi ko kasama si Paul.
Kagat ang ibabang labi, tinapunan ko siya ng matalim na tingin.
“Shut it!” puno ng pagtitimpi na bulong ko sa kanya.
Tawa lang ang naging sagot niya sa akin saka sinara ang pinto. And we heard gasping from the outside.
“So? Saan ang unang destination ng bakasyon?” tanong niya at kinuha ang table name plate kung saan nakasulat ang pangalan ko. “Palitan ko kaya ang nakasulat dito?”
“We will visit Catanduanes. Opening ng restaurant sa susunod na linggo. I want to be there.”
I turned my swivel chair to the glass window. I can see the busy street from this twenty-storey building of A&M Corporation. The top floor of the building is for offices, the lower are for rents—like gyms, studios, restaurants, and malls. There’s even a resort on the eighth floor and hotel on ninth and tenth.
This is just one of the businesses my adopted father was willing to give to me. Sa ngayon, hindi ko pa hawak ito dahil na rin sa kondisyon niyang makaluma masyado.
Marry a girl before I get the inheritance—he’s ridiculous even when he’s cold dead underground.
I gave up on the idea and build my own business all around the country instead. Kung mayroon man akong gustong makuha sa mga yaman niya, iyon ay ang malaking bahay niya na nakatayo sa harap ng malawak na kapatagan.
I can use it as my main source for my restaurants, aside from the suppliers in the local and national. Makatutulong din iyon na mabawasan ang expense sa import. Kung mapalago, pwede ko pang ma-export ang ani.
I sighed. Ngayon na may isang linggo ako para magbakasyon, parang hindi rin bakasyon ang mangyayari.
I remembered how I end up discovering the Catanduanes as my next prospect. There was this employee that keeps on saying that she wanted to go to the fertility island. Nagbabakasakali na magkaroon na sila ng anak ng asawa niya. And Paul, who is a living joke, said that he wanted to get pregnant, too. Ang tatay-tatayan niya naman na puno rin ng kalokohan na si Fred, gusto ring pumunta sa nasabing lugar.
I have no choice but to go with them. Hindi pwedeng wala akong kasama. Takot akong madumog ng babae.
I sighed.
This day ended peacefully again.
Nang makauwi kami sa bahay, agad na inasikaso ni Paul ang pagpunta namin sa Catanduanes. Naroon na rin naman si Fred kaya kaming dalawa lang ang babyahe.
AFTER THE opening ceremony of the Yully’s Restaurant, Paul suggested that we enjoy the province and visit the tourist spots. Noong una naming punta rito ay hindi kami naglibot gaya ng gusto niyang mangyari noon.
Business keeps on calling for me anywhere, so he is tongue-tied and go with the flow, as I and Fred made deals with business-minded people.
“Linawin ko lang, Master, Pa, bakasyon ito ha? Walang makikipagkamayan sa kung sino-sino. Loosen up, guys!”
Napailing na lang ako. Pagbigyan na lang.
“Ok. Wala rin naman akong baon na business card. Bakasyon lang talaga,” paniniguro ko sa kanya.
Para siyang bata na biglang lumiwanag ang mukha matapos mapagbigyan ang gusto. But as they say, all good things have bad things attached on its tail. Halos dalawang oras na ang lumipas mula nang mapadaan kami sa isang gasoline station. Mukhang sa sobrang excitement niya, nakalimutan niyang magpagasolina. Nasiraan din kami ng gulong. Madilim na ang buong paligid dahil pasado alas nuebe na rin ng gabi.
“What’s wrong with you?!” sigaw ko nang makababa ako sa sasakyan at makitingin sa sirang gulong.
“Sorry na!”
Dumako ang tingin ko kay Fred. He remained calm and composed as he looked around.
“Let’s leave the car first. Gabi na. Maghanap muna tayo ng matutuluyan.”
Paul, who is at fault here, rolled his eyes at me, and followed Fred.
Sumunod na lang din ako at hindi na nakipagtalo pa.
Hindi namin kabisado ang lugar. Mabuti at nasiraan kami malapit lang sa isang barangay. Malamlam ang liwanag mula sa solar bulb ng mga poste. Ang ilan sa mga kabahayan ay may nagtataasan na bakod at ang iba ay sarado na ang ilaw. Unti-unti na ring umaalingawngaw ang mga tahol ng aso sa gitna ng naglalakasang tunog ng mga insekto.
Sa kalalakad namin, nakarating kami sa isang talipapa na bukas pa hanggang ngayon. May dalawang lalaki na nagbabantay doon at isang babae na bumibili.
“Mawalang galang na po. May inn po ba rito? Naubusan po kasi kami ng gasolina, matutuluyan lang po sana ngayong gabi,” paliwanang ni Fred.
“Ay mga Sir, wala pong inn dito pero may nagpaparenta po ng bahay nila. Baka gusto niyo pong tingnan?” tanong ng babae.
Tumango lang si Fred saka sumunod na kami sa babae. Dinala niya kami sa dulo ng kalsada na wala man lang kailaw-ilaw kahit may poste. Tanging nagbibigay liwanag sa kalsada ay ang ilaw mula sa loob ng tindahan. Katabi nito ay isang gate na yari sa kawayan. Tanaw mula rito ang malaking bahay na halos sampung metro ang layo mula sa gate. Sarado rin ang ilaw dito.
“Siguro haunted house iyan kaya pinaparentahan?” bulong ni Paul.
I didn’t answer him and focused my eyes on the house. May mga kalapit itong puno na nagmimistulang Christmas tree sa dami ng alitaptap.
“Mare! May naghahanap ng matutulugan, available pa ba ang bahay niyo?”
Napukaw ang atensyon ko nang sumigaw ang babaeng kasama namin habang kinakatok ang may-ari ng tindahan.
“Good, we are not staying in that haunted house.” Rinig kong bulong ulit ni Paul.
Is he afraid of ghost? If I had known, I would have filled the house with horror paintings.
Hinayaan ko na lang na silang dalawa ang makipag-usap sa may-ari. Sumandal din ako sa bakod na malapit lang sa gate at doon matyagang naghintay. Hindi nagtagal ay narinig kong binubuksan ito mula sa loob. I can’t move an inch when a woman in an oversized white T-shirt walked out of the gate.
A ghost?
WALA SA sariling pinagmasdan ko ang kabuuan ng babaeng lumabas sa gate. Gulo-gulo ang mahabang buhok niyo na tila galing lang sa pagkakahiga. I even saw a glimpse of her bored face, uninterested of what is happening around her. My eyes lowered and saw how her big breasts bouncing with every step. Nang makapunta siya sa harap ng tindahan, nakita ko ang kulay itim na pang-ilalim niya.I swallowed the water in my mouth that I didn’t even realize is flooding. Kung tutuusin, hindi ito ang unang beses na makakita ako ng ganoon kalaking size. I guess it is C or D.What is this girl doing, walking around in that thin white clothing? Hindi ko rin alam sa sarili ko kung bakit pinagmamasdan ko siya. Ni wala siyang matatawag na delikadesa sa katawan para makuha ang atensyon ko.“Bampira ka talaga, AJ. gabi ka lang talaga lumalabas.” Rinig kong sabi ng tindera.So her name is AJ—a guy’s name.“Hala si Ate! Kaaway ko kasi iyong kapatid ko, hindi mautusan. Huwag mo nang dagdagan ang inis ko, please
AGE RANGE between twenty-two and twenty-five, middle class with stable job, and single—these are the list of women Paul and Fred prepared for me. Anim na taon na ang lumipas mula nang ihayag sa debut ko ang huling habilin na iniwan para sa akin ng adopted father ko na si Alfonso. The condition is effective until I turned twenty-eight. It was said that if I didn’t comply, all of his wealth will be bestowed and divided to Milady’s sons.I have no intention of doing this. But for some reason, in the whole month, AJ’s face was flashing nonstop whenever my mind is empty. Or should I say, she made it empty so she could fill it with her face?What am I even saying?But if I were to marry a girl, I want someone who is simple and easy to get along with. Gusto ko rin ang hindi maarte sa mga bagay-bagay at malumanay lang sa pagsasalita kahit na galit. Well, wala naman akong balak na mang-away. I will cherish my wife—if I find one.Isa-isa kong tiningnan ang mga profile ng mga babae sa ibabaw ng
AFTER ALMOST two weeks of laying on my bed, I finally get my strength back. Paunti-unti ay bumabalik sa dating sigla ang katawan ko. Nasabi na rin ni Fred na alam na ni Miss Erlinda Villanueva, o mas kilala sa tawag na Milady, ang tungkol sa plano ko na tanggapin ang kondisyon ni Alfonso at magpakasal.At sa loob din ng dalawang linggo na iyon, napansin ko ang pagbabago kay Paul. He’s been saying and encouraging me to stop this nonsense. His reason is that I already established my name in the business world and I don’t need a single penny from my adopted father.Pero iba ang rason ko.Gaya niya, lalaki rin ako.But if I say it out loud, he will only laugh at me. So in the past few days, I’ve been thinking of a reason to counter Paul’s. And finally, a reasonable one came to mind.Sa harap ng mahabang dining table na kaming tatlo lang ang gumagamit, tanging mga pagtama ng kubyertos lang ang maririnig. Hanggang sa basagin ni Paul ang katahimikan.“Please, Master. Let’s stop this. Madala
I HAVE A BAD feeling about Allyah Jane Fernandez. I can already feel by her stare that she is not an ordinary person. Ayaw ko namang isipin na siya ang nagpapadala ng mensahe sa nakalipas na mga taon dahil ngayong taon lang nagkrus ang landas namin.At isa pa, kung isa lang din siyang kasangkapan, sino naman ang nasa likod niya?O kaya, ano ang pakay niya?Alam ko, wala akong binabanggang tao. I am living my life in full silence as I make a living with my businesses. Wala rin akong naagrabyado, kaya bakit pakiramdam ko, problema ang dala ng babaeng ito sa akin?Malaki lang ang boobs niya, kahit sino gugustuhin iyon sa kanya. I maybe attracted to her because of it, but that is all there is to her. Hindi ko gugustuhin na makasama siya sa iisang bubong.Magre-request ako kay Fred at Paul mamaya na sa ibang lugar na kami maghanap.Sana pakinggan ako ni Fred. Kapag siya pa naman ang nagdesisyon, hindi ko kayang hindian. Bukod sa lumaki ako sa pangangalaga niya, he has this domineering aura
THREE MONTHS AGO…“Bring it on, keychain! I’ll take you on.”Ilang weeks kong inabala ang sarili ko sa keychain na ito. I wrote my full name on a small piece of paper at lagyan ng design sa gilid. And the result did not fail my efforts. It fit perfectly sa keychain! Ang ganda niya tingnan dahil ang mga kulay, tila lalong nabigyan ng buhay nang ilagay ko na sa loob ng keychain ang papel.“This is my masterpiece!”Nagpakawala ako ng isang malalim na hininga. Nagbabasa ako ng manga dito sa kwarto ko, pampalipas ng oras habang naghihintay ng alas dose. May inaabangan akong anime sa TV, nang hindi sinasadyang lumipad ang isip ko sa nakaraan. Remembering the past in this unexpected situation is kind of a bad omen. Mamamatay na ba ako?Wala sa sariling kinuha ko ang wallet kung saan nakakabit ang keychain. Naroon pa naman.Naalala ko pa ang sinabi noon ni Mama. Nagandahan siya sa ginawa ko pero pinagalitan pa rin ako. “Bakit full name ang nilagay mo? Baka may mangulam sa iyo niyan, o kaya
IN ONE month, ikakasal na ang ex ko at wala pa akong pangregalo. Tumingin-tingin ako sa online. Marami naman akong nakita, pero parang gusto kong sa bahay na lang ang mga iyon. Ang gaganda kasi. And since I’m not that good with this kind of thing dahil puro lang pera ang binibigay ko as a gift, I will call for help.“Mama!”Hinanap ko sa buong kabahayan si Mama. Nakita ko siya sa likod-bahay na nagdidilig. Sa tabi niya ay ang bantay namin na si Mochi, taga-hila kapag sumasabit ang hose.“Alas kwatro pa lang, Mother!”Sinara ko ang gripo na sinuklian niya ng matalim na tingin. Niyakap ko na lang siya.“Ma, pasama ako sa bayan. Bili ng pangregalo sa kasal ng ka-batch ko.”Marahan na pinalo ni Mama ang braso ko kaya bumitaw ako. Umupo kami sa bench.“Ilang beses na kita sinamahan sa pamimili ng pangregalo mo sa parehong okasyon, magsawa ka naman! We always end up buying for our own, t
PIYESTA NGAYON sa amin. Dalawang buwan na lang, August na—pasukan na naman. At dalawang linggo na nang mawala ang keychain ko, este, kinuha ng Kris na iyon. Iyon ba ang dahilan kung bakit niya sinabi na magkikita ulit kami?He could have just asked me nicely, hindi iyong kukunin niya ang keychain ko!Hindi na rin ako madalas lumabas ng kwarto. Nagtataka na nga si Papa kasi dati, kapag oras ng alas dose, nasa sala na ako at nanonood ng anime. Ngayon, nasa kwarto lang ako at nagmumukmok.“AJ, labas!”Napapikit ako nang mariin nang marinig ang sigaw ni Elsa. Ilipat ko sa may gate si Mochi para hindi na siya nakakarating sa terrace eh.“AJ, labas na muna. Kalimutan mo muna iyang minumukmok mo riyan,” ani Mama.Pinuntahan niya ako rito sa kwarto ko nang hindi ako lumabas para salubungin si Elsa. Alam ko na kasama niya ngayon ang anak niya pero wala talaga ako sa mood.“Ma…” naiiyak na
I AM STAYING in my boarding house with a few bottles of wine and vodka. Sakit ng katawan at ulo dahil sa alak ang hanap ko ngayon, hindi dahil sa mga taong makitid ang utak. At kapag ganito na umiinom ako, gusto ko ay mag-isa lang ako. Pero hindi ko maalala kung bakit at paanong narito si Neil at mataman akong pinagmamasdan.Masikip dito kaya hangga’t maari ay ayaw ko ng kasama.Sa maliit na kwarto ay pinagkasyang maliit na higaan, isang maliit na mesa, at aparador na pawang mga yari sa plywood ang makikita. Nakaupo ako sa sahig. Sa harapan ko ay may Bluetooth speaker, mga bukas na plastic ng junk foods, ang iba ay wala nang laman, at tatlong bote ng alak.Dumako ang tingin ko kay Neil na prenteng nakaupo sa upuan malapit sa pinto. He’s wearing his casual clothes—polo shirt, and shorts. Sa mahabang panahon na bakasyon ngayong taon, wala siyang ginawa kung hindi mag-gym, at kitang-kita naman ang resulta.The last time I saw him was