Bago umalis ng bahay si Rosa, niyakap niya ang anak.
“You will be back by 6pm, right mommy?” Masayang tanong ni Brent na halos hindi kumawala sa mga bisig ng ina.
“Of course, now, be a good boy kay ate Gigi ha,” ngiting sambit ni Rosa habang hinahaplos ang malambot na buhok ni Brent.
Tumango bilang sagot si Brent at tumakbo papunta sa kasambahay nila na si Gigi. Halos apat na taon ng kasambahay ni Rosa na halos naging katuwang niya sa bahay. Mabait na tao at halos lahat ng mga kailangang tapusin sa bahay ay natatapos na agad ni Gigi bago pa siya makauwi. Kahit di niya ibinilin, ginagawa na lang niya.
Hindi pa rin mawala sa isipan ni Rosa ang nangyari 5 years ago. Hindi niya pa rin matanggap kung ano nga ba ang ginawa niya para gawin iyon sa kaniya. She just can't even determine whether it was a nightmare or blessing simula nung dumating ang anak niya.
It still made her feel uneasy lalo na nung pinalayas siya ng sarili niyang ama na hindi man lang pinakinggan ang side niya.
In the past 5 years, hindi niya pa rin alam kung paano siya naka-survive. She took care of her son alone, studied design, and even became the company's chief designer after a few months. She was already lucky na habang may pinapalaking anak, may naiipon siya for their future.
Napatingin siya sa numerong naka-save sa cellphone niya. There were so many times na gusto niya na lang i-try tawagan yung number ng tatay niya, but she just can't. Naalala pa rin niya ang nakaraan.
But, she asked herself.
Galit pa rin kaya si daddy after 5 long years?
“Well, just forget it,” sambit ni Rosa sabay pinatay ang cellphone at umalis na ng bahay.
+++++
A middle aged man walked out of the acquisition conference room then pulled out his cell phone. Katatapos lang ng negotiation between Yddro International Group, and they just signed a contract at a price of 10 Billion US dollars. Walang nakakaalam na iba na ang President because this was a secret meeting and a sudden change for the whole company.
“Sir, kakatapos lang ng meeting and kaka-sign lang ng kontrata,” he paused, “ikaw na ang President ng AD International Group.”
“I know, just don't let anyone know about this,” sagot ni Trojack sabay pinatay ang call.
In order to start his promise sa grandmother niya to pursue Rosa, his first step was to spend 10 Billion to buy her company. It is still a win-win situation lalo na kailangan rin nilang iexpand yung business, and at this point, he wanted to try himself kay Rosa.
Maybe she was that interesting para gustuhin ng lola niya, and he does not see it yet.
This time, si Rosa na lang ang magdedesisyon in the end whether she wants to join hands with him and get married. But, the chances are very low lalo na they have not met before or had any interactions. Mahirap ikasal sa taong hindi mo naman kilala, hindi ba?
Little did Rosa know, her boss had been replaced.
+++++
Ilang araw ang lumipas, nakahanap ng private kindergarten na malapit lang sa kanila si Rosa para kay Brent. May pag-aalangan pa rin na pag-aralin ng anak niya lalo na nasa Pilipinas na sila ngayon, but she knows her son will do just fine. She just needs to support him in everything.
Mabuti na lang natanggap pa rin ng enrollment yung school dahil kinabukasan na agad ang pasukan. Luckily, nakabili na rin sila ng school supplies and uniform the same day na inenroll ang anak.
“Mommy, grabe, I can't even sleep because I am so excited to go to school today!”
Walang tigil na nagtatalon sa kama si Brent habang suot suot na ang uniform. Nakangiting pinapanood niya ang anak ng biglang nagring ang cellphone niya.
Kinuha niya ito sa bulsa, and her assistant, Vrent Loren messaged her.
Vrent:
Good morning ma'am, the boss requests for you to meet him by the office this morning.
Napalunok na lamang si Rosa pagkatapos niyang mabasa ang simpleng text na iyon. Kailangan na naman niyang magtrabaho, and since magsisimula na ring magaral ang anak, mas kailangan niyang tapusin lahat para magkaroon pa ng oras sa kaniya.
“Let's eat na anak, huwag maligalig at baka mapagalitan ka ng teacher mo roon,” bigkas ni Rosa habang inaalalayan ang anak na makababa sa kama.
Pagpunta nila ng kusina, nakahanda na ang mga pagkain na para sa kanilang tatlo ni Gigi.
“Ay ma'am, saktong sakto kakatapos ko lang po magluto, kain na po kayo.” Habang isinasalin ni Gigi ang sinangag na kanin sa tupperware, napansin agad ni Rosa na hindi na naman ito sasabay sa kanila.
“Gigi, sumabay ka na sa amin. Marami ka pang gagawin saka para makapagpahinga ka rin agad,” saad niya habang nakatingin sa kaniya.
“Naku ma'am, nakakahiya po. Hindi naman din po ako dapat sumabay sa inyo lalo na kasambahay lang ako,” sagot nito habang nakayuko at napangiti na lang.
“Ate, come on, don't be shy,” ngiting sabi ni Brent habang nakatingin sa fried egg na nasa harapan niya, “tabi ka po sa akin.”
Nagkatinginan na lang si Rosa at Gigi dahil sa sobrang cute ng batang ito. Minsan natutuwa na lang si Rosa na kahit papaano napalaki niyang mabuti ang anak. She felt good na kahit wala siyang asawa, kaya pala talaga niyang palakihin ng mabuti ang bata.
“Sige na nga napakacute mo talagang bata ka.” Napaupo na lang si Gigi sa tabi ng bata habang inaalalayan ang pagsandok ng pagkain.
Pagkatapos nilang kumain, nagmamadali ng lumabas ng bahay si Rosa kasama ang anak at nagbilin na lang kay Gigi na kailangan na nilang mauna.
Kailangan nila na medyo maaga sila makarating para makita niya ang mga magiging kaklase saka makausap yung ibang parents doon.
“Mommy, do you think ate Gigi will be okay?” Inosenteng tanong ni Brent habang nakaupo sa likod ng kotse.
“Of course, ate Gigi is very strong and matapang kaya. That's why you should be like her,” napatigil si Rosa saglit at napangiti, “don't forget to smile ha, and be a good boy? I trust you na kaya mo ang sarili mo roon.”
“Yes, mommy! Brent is a good boy po. Hindi naman po ako bad eh.” Biglang napansin na nagbago ang itsura ng anak at parang bothered.
Ang grandeng ballroom ay kumikislap ng karangyaan, ang mga chandelier ay naglalabas ng malambot na liwanag sa mga bisita sa ibaba. Ang hangin ay puno ng tawanan at pag-uusap, ang kalansing ng mga baso, at ang malambing na tunog ng isang string quartet na tumutugtog sa isang sulok. Isang gabi na hindi malilimutan—isang gabi na nagmarka ng pagtatapos ng isang panahon at ang simula ng isang bagong kabanata para sa kumpanya.Gloria, dressed in a stunning gown of midnight blue, stood at the center of the ballroom, ang kanyang mahinahong tindig ay nagtataglay ng atensyon. Itinaas niya ang kanyang baso, at ang ingay sa kuwarto ay humina, bawat mata ay napatingin sa kanya. Isang mainit na ngiti ang dumaan sa kanyang mga labi habang inihahanda niyang magsalita."Maraming salamat sa inyong lahat sa pagdalo ngayong gabi," nagsimula siya, ang boses ay matatag at tiwala. "Ang gabing ito ay hindi lamang isang pagdiriwang ng ating mga tagumpay, kundi isang turning point para sa ating hinaharap."Nag
Ang marangyang restawran ay mahinang naiilawan, the soft clinking of cutlery and hushed conversations adding to the atmosphere of exclusivity.Nakaupo sa mahabang mesa na may malinis na puting mantel at gitnang palamuti ng sariwang mga bulaklak sina Shan, Leah Minx, ang kanyang mga magulang, at sina Mirasol, ang mga magulang ni Shan. Mabigat ang hangin sa tensyon, bawat isa’y mulat sa kahalagahan ng pagtitipon.Shan sat at the head of the table, his usual calm demeanor replaced by a determined expression. Umubo siya nang bahagya, agad na nakuha ang atensyon ng lahat.“Tinawag ko ang pagtitipon na ito,” panimula ni Shan, his voice steady but firm, “to announce something important. After much thought, I’ve decided that I will not proceed with the arranged marriage.”The room erupted in protests. Leah’s mother gasped dramatically, clutching at her pearls, habang ang ama niya’y malakas na tumama ng kamay sa mesa. Ang mga magulang ni Shan ay galit na nakatingin sa kanya, ang kanilang mga e
2 months laterNakaupo si Trojack sa kitchen counter ng kanyang mansion nang biglang nag-vibrate ang kanyang telepono. Lumabas ang pangalan ni Walter sa screen. Kinuha niya ito, alam na niya kung tungkol saan ang tawag.“Walter,” bati niya.“Nasa ospital na si Sheena Sir,” sabi ni Walter, walang paligoy-ligoy. “Psych ward, gaya ng inaasahan natin.”Malalim na bumuntong-hininga si Trojack, hinagod ang kanyang buhok gamit ang kamay. “Gaano kasama?”“Medyo malala,” amin ni Walter. “Hindi siya maayos, at kadalasan, wala sa tamang ulirat. The doctors say her obsession with you and Rosa is at the center of her breakdown. She’s been placed under strict care for now at mananatili siya roon ng walang tiyak na panahon.”Sandaling natahimik si Trojack, dama ang bigat ng mga nagawa ni Sheena at ang mga kahihinatnan nito. Sa kabila ng lahat, nakaramdam siya ng lungkot. Medyo matagal nang bahagi ng kanyang buhay si Sheena, even if it was in ways that were toxic and damaging.“Thanks for letting me
The tension in the parking lot was suffocating, si Sheena ang nasa gitna ng lahat, mahigpit na hawak ang kanyang bag habang nakatayo sa harap nina Rosa at Trojack. Bigla, ang mga nagmamadaling yabag ay umalingawngaw sa paligid. Isang pigura ang lumitaw mula sa mga anino—isang babae, maputla ang mukha, may mga pasa, at bagama’t hindi matatag ang mga galaw, kitang-kita ang determinasyon.“F-flara?” bulalas ni Rosa.Tumango si Flara, ang mga mata niya’y balisang tumingin kay Sheena na nanigas sa pagkilala sa kanya. “Anong ginagawa mo rito?” singhal ni Sheena, ang boses ay punong-puno ng galit. “Dapat nakakulong ka! Hayop ka, iniwan kitang mamatay sa basement tapos babalik ako na wala ka na ron?!”“Nakatakas ako,” sagot ni Flara, nanginginig ang boses ngunit matatag. “At tapos na akong manahimik.”“Ano’ng ibig mong sabihin?” tanong ni Rosa, halatang naguguluhan at nababahala.“Sheena,” nagsimula si Flara, ang boses niya’y mas matatag na ngayon, “kapatid ko. Lumapit ako sa’yo ilang linggo
Natigilan si Rosa, napahinto ang kanyang paghinga nang bumalik ang alaala ng gabing iyon. Ang kahihiyan, ang paglabag, ang sakit—isang sugat na hindi kailanman tuluyang gumaling. "T-tungkol doon? Ano? Paanong nadamay si Trojack rito?""Pinlano ko ang lahat," patuloy ni Sheena, ang kanyang boses ay puno ng lamig at pagkakalkula. "Alam ko kung ano ang mangyayari kapag pinapunta kita sa party na iyon. Alam ko kung sino ang nandoon, naghihintay. At hinayaan kong mangyari iyon, Rosa. Dahil kailangan kang mabali. Sobrang lakas mo, sobrang untouchable. Kailangan kitang gawing mahina."Nangilid ang luha sa mga mata ni Rosa, ang kanyang isip ay nahihirapang tanggapin ang pag-amin ni Sheena. "Ginawa mo... ginawa mo iyon sa akin? Hinayaan mong mangyari iyon?"Pinanlakihan siya ng balikat ni Sheena, walang bahid ng pagsisisi. "Hindi ito personal. Estratehiya ito. At nagtagumpay ako, hindi ba? Bumagsak ka. Naging eksakto ka sa gusto kong maging ikaw—mahina, nakakaawa, madaling manipulahin."Naiip
Kakalabas lang ni Trojack mula sa mansyon ni Sheena, ang isipan niya ay puno ng pag-aalala. Ang pag-uusap nila ni Sheena bago siya umalis ay nag-iwan sa kanya ng pakiramdam ng pagkabalisa at hindi siguradong kalooban. Kumikilos si Sheena ng kakaiba—mabilis at magulo—at hindi niya maialis ang pakiramdam na may mali.Iniwan niya ang mansyon at nagtungo pabalik sa AD Pavilion. His phone buzzed in his pocket as he drove, at kinuha niya ito upang makita ang pangalan ni Detective Turner na naka-flash sa screen. Tumatagilid ang tiyan ni Trojack. Ito na ang tawag na inaasahan niya, pero hindi sa ganitong kalagayan.Agad niyang sinagot."Sir Trojack," narinig niyang sabi ng boses ni Detective Turner mula sa telepono, matalim at direkta. "Kailangan mong makinig ng mabuti."Hinigpitan ni Trojack ang hawak sa manibela. Ang isipan niya ay mabilis na tumakbo, puno ng mga tanong. "Nasa kustodiya na namin ang mga salarin," ipagpatuloy ni Detective Turner, "pero may isang bagay pa kaming kulang—ang s