Kabanata 3

Si Maam Solange ba? Siya ba? Bakit siya nandito? At may kasama pa siya. Ang dami, ang dami-dami kong gustong itanong pero pinangunahan na naman ako ng pagkabato rito. Hindi pa ako handa para sa pangyayaring ‘to.

Yung galit at sakit na matagal ko ng kinalimutan ay bumalik simula nang makita ko siya ulit.

---

“Ano na Kari? Kwento ka na dali. Gwapo ba? Matangkad?” pangungulit ni Winnie sa akin habang naglalakad kami pauwi galing sa raket namin.

Bigla namang tumunog ang cellphone ko kaya dali-dali ko itong hinanap sa bulsa at tinignan kung sino ang nag-text. ‘Di ko maiwasang kiligin at ma-excite dahil baka si Aki ang nag-text.

“Si Aki ba ‘yang nag-text? Anong sabi? Huy! Magsalita ka naman.” Niyuyugyog ako ngayon ni Winnie dahil nabato na ako sa kinatatayuan ko dahil sa natanggap kong mensahe.

“Ano ba ‘yan? Patingin nga!” agaw ni Winnie sa cellphone ko. “Pisteng yawa, Kari! Ano ‘to?! ‘Wag mo sabihing si Aki ‘to?!” bulyaw niya nang makita ang picture na na-receive ko.

Naiyak na lang ako at ‘di na nakuha pang magsalita. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Maski ako ay nagulat at nasaktan. Hindi ako makapaniwalang magagawa ni Aki ang bagay na ‘yon sa’kin.

Hindi ko na namalayan pa kung paano kami nakarating ni Winnie sa madalas naming tambayan. Walang tigil ang luha ko dahil sa sobrang sakit.

Sa picture na natanggap ko ay magkatabi si Aki at ang sa tingin ko’y ex-girlfriend niya base na rin sa mensahe na kalakip nito, parehas walang pang-itaas na damit. Hindi ako pwedeng magkamali dahil kilala ko si Aki, simula sa hubog ng katawan niya, kabisadong-kabisado ko ang bawat parte ng mukha niya. Ayokong maniwala pero puso at mata ko na ang nagsasabi, si Aki ang nasa litrato.

---

Parang ayokong maniwala na ilang beses ko nang nakaharap ang ex-girlfriend ni Aki. Kaya pala pamilyar sa’kin nang tawagin siyang ‘Solagnia’ ni Sir Gio dahil siya pala talaga ang ex ni Aki na nasabi niya sa’kin noon. Kung gano’n kilala ako ni Maam Solange kaya ganoon na lang niya ako itrato at pahirapan sa tuwing nasa bar siya. Kaya pala lagi itong nagmamadali na paalisin ako ay dahil dadating si Aki? Kung ganoon, si Aki ba ang nakita ko noong gabing ‘yon?

“Kari, halika na!” natigil ako sa pag-iisip nang magsalita si Nanay. Nandito na kami sa daungan kaya naman bumaba na kami ng bangka.

Ngayon ay makakadalaw na ako sa anak ko. Ilang minuto na lang mayayakap ko na si Ali. Sobrang na-miss ko ang anak ko.

Hindi nagtagal ay nakarating din kami sa ospital. Mabuti at gising ang anak ko. Abot-abot ang saya ko nang makita ang anak kong nakaupo at naglalaro.

“Nanay!” hiyaw ni Ali nang makita ako. Agad naman akong lumapit para mayakap siya.

“Na-miss mo ba si Nanay?” nakangiting tanong ko kay Ali. Tumango ito at mahigpit akong niyakap. Niyakap ko naman siya pabalik.

Sa ilang oras kong nandito ay nakatulog din si Ali dahil sa pagod sa pakikipaglaro at pakikipagkwentuhan sa akin.

“Kumusta naman ang trabaho mo sa Banilad?” tanong ni Nanay.

“Maayos naman ho. Mababait ang mga katrabaho ko lalo na ang boss ko. Magkasama rin ho kami ni Winnie sa apartment na tinutuluyan ko,” pagke-kwento ko.

“Maigi naman. Ano ang balak mo kapag nabayaran na natin ang mga utang at pambayad dito sa ospital?”

“Babalik na ho agad ako sa isla,” sagot ko. Lalo na ang pag-alis sa bar, kailangan kong makaalis doon agad.

“Kari, alam mong wala kang magiging trabaho sa isla. Baka nga hindi ka na tanggapin ulit sa resort kapag nag-apply ka. Isa pa, mas malaki ang kikitain mo kapag nandoon ka sa pinagta-trabahuhan mo ngayon.”

“Nay, ayoko na malayo kay Ali. Isa pa... nasa Banilad lang si Joaquin, ayokong magkita na naman kami.”

“Nandito sa Cebu ang tatay ni Kalisha? Ano na ang gagawin mo? Humingi ka na rin sana ng tulong.”

Umiling ako bilang sagot na hindi ko ilalabas o ipakikilala sa kanya si Ali. Hinding-hindi ko ipapaalam maski kanino na si Aki ang tatay ng anak ko. Ang tagal kong itinago ang anak ko sa mga posibleng magsabi kay Aki na may anak siya sa’kin.

--*

Ilang linggo na ang nakakalipas at hindi pa rin ako nagpaparamdam kay Aki. Itinapon ko ang sim card ko para hindi niya ako ma-contact, nag-deact na rin ako ng f******k para hindi na niya ako makita. Hindi ko alam ang sasabihin ko, ayokong sumabog sa galit at makipag-usap pa.

“Kari! Open this goddman door!” halos lumundag palabas ang puso ko nang marinig kung sino ang marahas na kumakatok sa labas ng bahay.

“Umalis ka na! Ayokong marinig ang sasabihin mo. Sapat na ebidensya na ang mga nakita ko, umalis ka na Aki. Hinding-hindi ako makikipag-usap sa’yo!” sigaw ko.

“No! I won’t leave here until you listen Kari, please!” pagmamakaawa niya. Ilang minuto pa ang lumipas at tumahimik ang paligid.

Sinubukan kong silipin sa labas pero laking gulat ko nang makita siyang nakaupo sa harap ng bahay namin. Akma namang isasara ko na ang pinto pero nahabol iyon ng kamay niya.

“Kari, please. Hear me out,” pagmamakaawa niya habang hawak ang mga kamay ko.

“Aki tama na, buntis ‘yong ex mo. Ano pang magagawa natin? Kahit pa patawarin kita hindi na rin naman na tayo magkaka-balikan pa. Bukod sa hindi mo ipinakilala nang lubos sa akin ang ex mo, hindi rin ako makakapayag na magkaroon ng sirang pamilya ang dinadala niya.”

“She’s not important so what’s the point of telling you about her? Kari, trust me. I’m positively sure there’s nothing happened between me and Solagnia. Someone planned it and I’m going to kill that bastard!”

Hindi ko na alam pa ang sasabihin ko. Lalo lang akong nasasaktan kapag pinakikinggan ko ang mga paliwanag niya. Napakahirap paniwalaan dahil nandoon na ang resulta. Buntis ang ex niya, kaya paanong walang nangyari sa kanila? At kahit pa hindi niya mahal ‘yon, inuulit ko, ayokong magkaroon ng sirang pamilya ang bata. Pwedeng galit lang ako sa ex niya pero walang kinalaman ang bata roon.

“Aki hindi ko na kayang magtiwala pa sa’yo. Pasensiya na, pero sa sobrang sakit ng mga nangyayari ngayon, hindi ko alam kung kaya pa kitang mahalin ng walang pagdududa. Umalis ka na, ayaw na kitang makita o makarinig ng kahit ano mula sa’yo.”

Ilang minutong natahimik si Aki, ramdam ko ang unti-unting pagluwag ng mga kamay niyang nakahawak sa akin. Bakas na bakas sa mukha niya ang sakit ng mga nasabi ko.

“So, it’s goodbye for us?” tanong niya, tumango naman ako bilang sagot. “I cherish you like nothing else, Kalea Rei. I am not closing my heart if it is you. You know I cannot hurt you, never!” aniya at unti-unting tumalikod paalis. Halos madurog ako sa mga huling sinabi niya lalo na ang makitang umalis siya. May parte sa’kin na gustong maniwala sa kanya pero masyadong masakit ang katotohanan na magkaka-anak na siya sa iba.

Ilang buwan na ang nakakalipas simula nang tuluyan naming paghihiwalay ni Aki. Hanggang ngayon ay nasasaktan pa rin ako kapag naaalala ko siya.

 “Yawa! Peanut butter ba ‘yan?!” bulyaw ni Winnie nang makita ang garapon na inilabas ko.

“Bakit? Hindi ka ba nagsasawsaw ng maasim na mangga sa peanut butter? Ang sarap sarap nito uy!” sabi ko habang nagsasawsaw ng mangga sa garapon.

Sa kalagitnaan ng pagkain namin ay nakaramdam na naman ako ng kung ano sa loob ng tiyan ko. Gaya ng dati, parang kumukulo at unti-unting umaakyat pataas. Agad akong bumaba sa papag at sumuka sa kung saan.

“Nakakainis, isang linggo na akong nagsusuka at nahihilo palagi. Pakiramdam ko nabati ako ng kung anong engkanto Winnie, magpatawas na kaya ako kay Ka Dencio?” sabi ko kay Winnie na nakatingin lang sa akin ngayon nang matatalim.

“Oo! Baka nga na-engkanto ka ni Joaquin, tss. Ubusin mo ‘to ha? Hintayin mo ‘ko babalik ako riyan. Pag ‘yan ‘di ubos babatukan kita, inumin mo ‘yan lahat!” utos ni Winnie. Ano namang gagawin ko sa tubig? Dali-dali siyang umuwi.

Pagbalik ni Winnie ay may dala siyang pregnancy test. Panay ang tanggi ko sa kanya na buntis ako dahil malabo naman talaga kasi hiwalay na kami. Makailang beses pa muna ako pinagalitan ni Winnie bago ko siya sundin. Pagkatapos kong magamit iyon ay bumalik ako agad kay Winnie gaya ng sinabi niya.

Hindi maalis ang kaba ko, mahahalata rin sa mukha ni Winnie ang kaba habang hinihintay ang resulta. Maya-maya lang ay naging dalawa ang pulang guhit na kanina ay isa lang.

“Congrats! Iniwanan ka ng keychain ni Joaquin.”

--*

“Apat na taon na si Kalisha, hindi ka ba naaawa sa anak mo?” tanong ni Nanay sa’kin.

“Nay, may sarili na ring pamilya si Aki. Ayoko namang magmukhang desperada o magmukhang pera. Baka kung ano pa ang isipin ng asawa niya,” saad ko at matamang pinagmasdan ang anak kong mahimbing na natutulog. “Isa pa, apat na taon na nakakalipas, baka magtaka sila kung bakit ngayon ko lang sinabi na may anak si Aki sa akin. Tsaka Nay, kaya ko naman e. Kaya kong buhayin ang anak ko nang mag-isa,” dagdag ko.

“Hindi mo hinayaang magkaroon ng sirang pamilya ang anak ni Joaquin at ang ex niya pero tignan mo ang sarili mo. Tignan mo ang anak mo, matalinong bata si Kalisha, Kari.” Lumapit si Nanay sa anak ko at inilagay sa tenga ang mga takas na buhok nito sa mukha, “Hindi mo maitatago sa kaniya habang buhay kung sino ang tatay niya. Dadating ang panahon na kukulitin ka ng anak mo kung nasaan o sino ang ama niya.”

Hindi ko maitanggi na may punto si Nanay. Nagpaubaya ako para lang hindi masira ang pamilya ng ibang bata, pero sarili kong pamilya naman ang hinayaan kong ‘di makumpleto. Hindi ko naman na siguro kasalanan na huli ko na nalaman na buntis ako, matapos kong itaboy si Aki noon ay bigla akong maghahabol? Ito lang siguro ang pagkakamali ko, nahiya ako, nagpadala sa takot. At sa pride na kaya kong mabuhay na walang tulong mula sa kanya.

At sa pagkakamali na ‘yan ay hinayaan kong magaya rin sa’kin ang anak ko na anak lamang sa labas. Pero sigurado akong hindi bunga ng pagkakamali si Ali gaya ko dahil positibo akong mahal namin ni Aki ang isa’t-isa nang mabuo ang anghel na ito.

Nagdesisyon akong itago kay Aki ang anak namin dahil meron na siyang pamilyang naunang mabuo bukod sa amin ng anak niya. Balitang-balita sa isla noon ang pag-alis ni Aki at ni Solange patungong Australia kaya naging huli na rin ang lahat para sa amin ng anak ko. Mas pinili ko na lang na hindi na makisingit sa kanila at pinangako sa sarili na kakayanin kong itaguyod mag-isa ang anak ko.