Lilly’s POV
Did I just turn into a dog? No way! That’s impossible! “Tatlo anak ni Apple Ma oh ang cute nila.” “Oo nga ang cu-cute naman kaso magagalit na naman ang Papa mo. Sigurado ipapamigay niya ‘yan.”“Ayoko po kawawa naman sila, mahihiwalay sila sa nanay nila.”“Ganun talaga anak sa hirap ng buhay, nakakadagdag kasi sa gastusin ang mga aso, pasensya kana anak.”Can’t they see me? Kanina pa ako tawag ng tawag sa kanila pero parang hindi nila ako nakikita.Why do I feel so small? May bumuhat ba sa akin? I felt something brush my face and grabbed my body as if I’m so small.“Hayaan mo habang nandito pa kayo aalagaan ko muna kayong mabuti.” Is she talking to me? “Bitawan mo na ‘yang tuta nang maka-dede siya kay Apple mukhang gutom na iyak na ng iyak oh!” So the girl was holding me? How can she do that? A kid lifts me up? Is she a giant? I cannot see, I cannot stand up, nor walk properly. I feel so small and why am I sucking something and I can taste milk coming out from it?Oh my God! Did I just really became a dog? I suck until I fall sleep. I know it’s gross, but I just can’t control my body. Nagising lang ako nang maramdaman ko na gumalaw si Apple, yung dog na nanay ng mga tuta dito. Wait a minute! It means nanay ko din siya? “Heto na ang pagkain mo Mommy Apple,” the girl is here again. What happened to me? Bakit nasa katawan ako ng isang tuta? Inisip ko ng mabuti kung anong nangyare saakin bago ako maging tuta. Bumalik yung takot na naramdaman ko the moment I remembered that I was murdered.First week of being a dog, it was so exhausting. I can’t even see a thing. I just overheard Nina asking her mom kung kailan daw ba mumulat yung mga mata naming tuta and her mom answered, “Pag dalawang linggo na sila.” Wala na akong ibang ginawa araw-araw kundi ang gumising, matulog at dumede sa nanay ko. Who would have thought that Lilliana Marquez will be reborn as dog? Ang sticky sticky pa ng pakiramdam ko dahil nahihigaan ko pa yung mga poops naming. Paano ko naman yun iiwasan eh ni wala ako maaninag.Second week of being a dog, I’m getting the hang of it. My teeny-tiny legs starts to walk. Nakaka-aninag na ‘din ako ng liwanag, but my visions were still blurred though. Third week of being a puppy, my visions are getting clearer day by day, and I thinkI’m getting bigger. Tapos itong dalawang tuta na kasama ko which is my siblings starts to be maharot and playful na. Katulad ngayon the one was biting my neck and the other one was sleeping on top of my stomach. I got curious about the thought that maybe na-reborn din sila as a dog so I asked them but they said, “ No!” and they seemed to be so clueless. Finally 1 month na kami, malinaw na ang mga mata ko and nakakalakad na ako ng tuwid.Curious na curious na ako sa kung ano na ang balita sa outside world. Pero ma’s curious ako kung kailan ba kami makaka-dede sa nanay namin. My gosh,hapon na at wala pa kaming breakfast and lunch. Our mother is so grumpy and she won’t even come near us. She said, “GRRRRRRR GRRRRRR GRRRRRR” I bet you didn’t understand that, it means “Stay away from me, nasasaktan ako sa mga ngipin niyo.” Of course, I understand dog language.We stopped calling for our mother when Nina,the girl who’s taking a good care of us, came holding a bottle filled with milk. My tail automatically wage on its own accord. “Finally a milk!” The baby bottle was more convenient to use. Ma’s maraming milk na lumalabas, but ma’s masarap parin yung milk na galing kay mother dog and I guess ma’s masustansya ‘yun. I give our mom a death glare saying “ Why would you even get yourself pregnant if you’re gonna give up your responsibility on us?”. Call me malditang puppy but I was so mad at her. A mother shouldn’t do that to her child.Nakatulog ako while drinking milk. Nagising lang ako nang madinig ko ang iyak ng mga kapatid ko.Nina’s mom lift my two siblings leaving me behind. Nilagay niya yung dalawa sa isang eco-bag bago niya ini-abot sa asawa niya. Saan nila dadalhin yung mga kapatid ko?I let out 3 barks, matiniis ang lumabas na tahol mula saakin kaya naagaw ko ang atensyon nila. Nina’s mom said something then after that Nina came to me, binuhat niya ako at pinasilip sa mga kapatid ko na nasa eco-bag. I can see their teary eyes. What’s happening ba kasi? Bakit parang naiiyak din ako?“Ba-bye kana sa mga kapatid mo may mag-aampon na sakanila.” Nagulat ako sa mga sinabi ni Nina, and what about me? Sinilip ko ulit yung dalawa at tumahol ng isa pa saying, “Don’t leave me.” But then one of them said, “Arf” which means, “Goodbye”. Alam ko naguguluhan din silang dalawa kung bakit sila ipapamigay. I looked at our mother and she’s busy watching TV. She doesn’t even care!Ngumawa ako nang umalis na ang tatay ni Nina kasama yung dalawa kong kapatid. I’m gonna miss them kahit na wala naman kami masyadong pinagsamahan , dahil hindi naman ako nakikipaglaro sa kanila. Remember, I’m not a socialite person. I don’t even have friends nung tao pa ako. Why? Because I decided not to trust anyone. Ayokong magkaroon ng malalim na samahan sa iba. Kahit sa mga relatives ko, I don’t wan’t to waste my time dealing with them, dahil alam kong they don’t really care about me, it’s all about the material things that I have. Nung time na kailangan ko ng makakapitan dahil sa nangyari sa parents ko, no one stood by my side. They all left when they got what they want. I’m too young to understand back then, they made me sign some papers. I’m at fault too for not reading the context of those. Ang natira lang saakin noon ay ang secret savings account ng mga magulang ko and I used that para marating ko kung nasaan ako before ako maging aso. I really did work hard to build my empire which is ‘The Marquez” and now hindi kona alam kung ano na ba ang nangyari sa mga pinaghirapan ko. I tried opening my heart for some people, but It just don’t really work. They said they loved me that I’m too important for them, but that was all a lie. Hindi ako tanga para hindi ma-realize na ginagawa na nila akong human ATM machine. Nandiyan sila pag may kailangan o gusto sila pero wala sila during my hardest time. It made me think and question him, Would there be anyone who’ll love me unconditionally? Yung walang hinihiling kapalit, yung hindi ka mamahalin dahil lang sa mga material na bagay na meron ka. Just like how I love my parents and how they loved me. But then, namatay nalang si Lilliana Marquez nang hindi na naramdaman pa na magmahal muli.“Shhhhh, huwag ka nang umiyak,” I heard Nina’s whisper habang hele-hele niya ako sa braso niya. “Nalungkot talaga yan oh wala na siyang kalaro.” Sabi ng mama ni Nina at hinaplos ang ulo ko. “Kailan daw ba kukunin ni Tisoy ito?”“Bukas daw po Ma,” So ipapamigay din ako? Bakit ‘di nalang ako sinama dun sa dalawa? “Ma pwede bang huwag na natin siya ipamigay? Tingnan mo si Apple parang nalulungkot wala na matitira sa kanya na anak.” Hello Nina as if she cares! “Eh ang Papa mo kasi anak eh, ayaw niya na magdagdag ng aso okay na daw ang isa.”Kinabukasan nga ay dumating na si Tisoy, the g. I think nasa mid 20’s y who’ll adopt me. Maskulado ang katawan niya, and I don’t know why Tisoy ang name niya, dahil Moreno siya. Hanggang balikat niya ang buhok niya. Judging from his OOTD he’s a cyclist, tulo-tulo pa ang pawis sa gilid ng mukha niya at suot pa niya yung helmet niya. Malungkot akong binuhat ni Nina at iniabot duon kay Tisoy. Maliit na nga ako lalo pa ako nanliit nang mahawakan ako ni Tisoy.“Ayan nalang natira, babae nalang.” Nina’s Mom said.Tisoy answered, “Ayos lang po, panreregalo ko lang kay Sasha.” .“Kuya nag-gagatas palang yan ha one month palang eh. Paki-alagaan po ng maayos.”“Oo naman,”he said and pat Nina’s head. “Sige na po alis na ako, salamat.” I glanced at Nina for the last time. She looks………….sad. Lumabas na kami ng bahay nina Nina, ibinaba ako ni Tisoy sa semento dahil inayos niya saglit yung bag na dala dala niya duon niya ata ako ilalagay. Umupo lang ako sa mainit na semento at pinagmasdan ang paligid ko. Medyo mabaho dito sa labas dahil umaalingasaw yung amoy galing sa kanal sa tabi ko. Karamihan din sa mga bahay dito ay pinagtagpi-tagping yero at plywoods. I think nasa squatters area kami. Napatigil ako sa pag-view ko dito sa labas when I saw Nina running towards us. My ears automatically went up as I was waging my tail. I don’t know but I was so happy to see her and then I just found myself running towards her.I jumped at her feet excitedly, she lifts me up and made me face her. She was smiling but her eyes looks so sad. Hinabol ako ni Nina is that means na hindi na niya ako ipamimigay? Oh my God! I licked her face over and over again at hindi ko mapigilan ‘yun. My heart was just so happy. I think I found someone who truly loves me.Apollo's POV"Tara na, kanina pa tayo inintay ni Ms.Christine." Ani ni Maymay sa akin matapos kong mag-ayos. Invited kasi si ako sa launching ng new collection ng The Marquez. Ilang buwan iyong pinaghirapan nila Maymay kaya naman excited din akong makadalo roon. Kahit pa hindi ko naman ito mapapanood.Kumapit si Maymay sa braso ko bago kami maglakad palabas. Naroon na daw kasi si Christine sa labas, susunduin kami."Wow, that tux fits you well. You can be our model." Komplimento ni Christine sa akin, napangiti naman ako at nagpa salamat na lang kahit hindi ko alam kung totoo bang bagay sa akin ang tuxedo na suot ko.Napalingon ako sa Kung saan nang makadinig ako ng tahol ng aso. " Lilly, " Siya lang ang naiisip ko tuwing nakakadinig ako ng tahol ng aso. Alam kong imposible pero umaasa pa din ako na baka nag balik ito.Dalawang buwan na ang nakalipas simula nang iwan kami ni Li
Lilly's POVI ran as fast as I can para makabalik sa mansion. I need to conquer my fear on going back at that house. I have to, I need to save Apollo and Maymay.Kahit paika-ika na ako at lamog na ang katawan ko ay hindi ako tumigil. Paano na lang Kung mahuli ako kahit isang Segundo, hindi maari. Hindi ko hahayaang may mangyaring masama sa mga mahal ko sa buhay, I don't want to loose someone again.I don't want to go through the unimaginable pain it'll cause again. Sa tingin ko, hindi ko na kakayanin pa.I'm so tired yet I didn't stop, nakikita ko na ang mansion. Wait for me, Apollo, Maymay. Nang makarating ako sa bahay ay sinuyod ko agad kung nasaan sila. Hindi ako nahirapan dahil naiwan sa lupa ang amoy nila. Dinala ako ng trace sa bodega.Nakaawang ang pinto kaya naman dahan dahan akong sumilip roon. Parehong nakatali si Apollo at Maymay at pareho rin silang duguan.What have I done? Why did I get them into this mess?
Ricardo’s POV“Pinaghahahanap pa din ng mga pulis ang lalaking kumitil sa buhay ng forty two years old na ginang sa mismong pamamahay nito. Ngayon ang ika-limang taong anibersayo ng pagkamatay niya kung kaya’t umaasa ang mga kaanak nito n asana ay mahuli na ang saspek. Ang suspect ay ang siya ring serial killer na matagal nang minamatiyagan ng mga pulis.Lahat ng sampung mga biktima nito ay pawang mga 42 years old na mga babae.”“Grabe yung killer diyan, walang awa.”Ani ni Ma’am Olivia “Kaya nga Ma’am eh, kung sino man ‘yon naku po diyos na ang bahala sa kanya.” Sabi naman ni Wendy na mayordoma ng bahay. Nandito kami ngayon sa sala ng bahay habang nagmemeryenda, inihanda ito ni Ma’am Olivia.“Sana ay mahuli na siya.”Patago akong napangisi sa sinabi nito, sino ba siya para hilingin n asana mahuli na ako?&ldquo
Lilly’s POV“Nasaan ka na ba Apollo?” Nag-aalalang sabi ni Maymay habang hindi ito mapakali. Nanggaling na kami sa police station para i-report ang biglaang pagkawala ni Apollo pero ang sabi lang sa amin ay hindi pa sila maaring kumilos dahil wala pang bente kwatro oras nawawala ito. Hindi din daw nila itong masasabing kidnapping dahil wala naman daw kaming ebidensya. Sinabi din nila na bumalik na lang kami sa bahay ni Apollo dahil baka nakabalik na rin iyon. Pero mag-aala una na ng hapon ay kahit anino ni Apollo ay hindi namin nakita.“Paano na lang kung may masama nang nangyari sa kanya.” Lumapit ako sa kanya.“Huwag kang mag-isip ng ganyan, walang masamang nangyari sa kanya.”“Si Mang Ricardo, ilang araw na daw siyang hindi pumapasok sa kumpanya, hindi kaya siya ang may gawa?”“Hindi tayo nakaksiguro dahil nagtatago din si Tito Henry, maaring isa sa kanila.”
Apollo’s POVNagising akong masakit ang balikat at batok ko, naramdaman ko ding nakatali ang mga paa at kamay ko sa upuan na kinauupuan ko ngayon. Anong nangyayare, bakit ako nasa ganitong sitwasyon.“Hindi ka daw nila masusundo ngayon, ako na muna nag mag-uuwi sayo.” Ani ni Paulo, naging abala lalo sila Maymay at Lilly dahil sa paghuli nila kay Sir Henry kaya naman naiintindihan ko sila. Gustuhin ko mang sumama ay alam kong baka makahadlang lang ako sa plano nila. Gaya nga ng sabi ni Paulo ay siya na ang naghatid sa akin sa bahay.“You haven’t told her, right?”Tanong nito habang nagmamaneho.“Anong ibig mong sabihin.”“About how you feel, about her.”Gusto ko mang iwasan at itanggi ang tanong niya ay hindi ko naman magawa ito dahil batid kong talagan alam nito ang nararamdaman ko. “Natatakot ako,” Sabi ko nang hal
Henry’s POVThe Dog growled, kaya napaatras ako hanggang sa mapasandal na ako sa glass wall ng kwarto kung saan kita ko ang labas. Nakuha agad ng atensyon ko ang sunod-sunod na pagdating ng mga police car.“You even called police!” Sumugod muli yung aso pero naka-ilag ako, iyon na din ang ginawa kong pagkakataon para makatakbo. Ma’s pinili kong gamitin ang hagdan para makatakas, baka makasalubong ko sila sa elevator. Tatlong floor na ang nabababaan ko nang makadinig ako ng mga nagmamadaling yabag sa baba. They took the stairs too. Wala na akong nagawa kundi ang pumasok sa floor na kinaroroonan ko, I acted normal as I walk through. May nakasalubong din akong dalawang pulis pero sa pagmamadali nila ay hindi na nila ako napansin pa. ‘Yon na ang kinuha kong oportunidad para magtungo mula sa hagdan, sinigurado ko munang wala nang pulis ang naroon bago ako dumiretso sa baba.Nang marating ko ang basement kung na saa