All Chapters of Oh My Dog! : Chapter 1 - Chapter 10

Lilly’s POV  “Oo na gets ko na Christine!” Iritable kong sinagot ang tawag sa cellphone ko. “Can you stop calling me already? Paulit-ulit ka nalang.”Pumasok ako sa loob ng kotse ko at pabalibag na sinara ang pinto. I bet Christine heard that.“I was just reminding you,” she replied . I can sense that she’s annoyed. “It’s not that I really want to call you every single time Lilly. Do you even know how annoying you are?” Hindi ko mapigilan na ngumisi dahil sa sinabi niya.“You’re annoying too!” Hindi kona inantay ang sasabihin niya at ibinaba kona ang tawag. Kakalabas ko lang sa isang high-end bar na nirentahan ko for tonight for my employees. It’s a thank you gift for them for working hard. I’m really excited for the event tomorrow. Tomorrow will be my big day. My company will be collaborating with Chonel. I guess my hard work is

Lilly's POVMy heart was torn into pieces as I watch Nina cry from a distance. Nasa loob na ako ng bag ni Tisoy at may kaunting awang yung bag para may makita at makahinga pa ako. I really did find someone who’ll love me, pero hindi kami para sa isa’t-isa.  Bilang isang bata wala naman siyang magagawa sa gusto ng mga magulang niya. Pumikit nalang ako at minabuting itulog nalang ang lungkot ko. Nagising ako nang tumigil si Tisoy sa pagbi-bike. Nilabas niya ako sa bag niya at iniharap sa kanya.“Huwag ka maingay ha kundi ia-adobo kita!” Nag-pintig naman ang tainga ko sa sinabi niya. Serysoso ba siya dun?  Itinago niya ako sa likod niya at napansin ko din na may hawak siyang red  box sa isang kamay niya, parang cake ata iyon. Dahil ayoko namang maging adobo nanahimik nalang ako sa likod niya. Kumatok siya sa pinto ng tatlong beses at maya-maya pa nadinig kong bumukas na ‘yon.Tisoy greeted, “Happy

Chapter 5 Lilly’s POV “Patay na ata eh!” Nagising ako sa boses ng isang bata. “Kaya nga eh, sayang!” Minulat ko ang mga mata ko at naaninag ang dalawang batang tumatakbo palayo sa kinaroroonan ko. Ang sakit ng ulo ko! Iniangat ko ang ulo ko,  may lumabas na tubig sa ilong ko. Tumingin ako sa paligid, nasa tabi ako ng isang ilog at hinihigaan ko pa yung eco bag na pinaglagyan saakin ni Tisoy bago ako itapon. Wait! Buhay pa ako? Napatahol-tahol ako sa tuwa. Ang buong akala ko mamamatay na ako. Tumayo ako at naglakad na, hindi ko alam kung nasaan ako. May tulay sa ilalim ng ilog kaya umakyat ako roon. Madaming tao ang naglalakad sa tulay pero kahit isa walang pumapansin saakin. Umaga napala, may mga batang naka-uniform at may mga adults na din na papapsok sa mga trabaho nila. I suddenly remember Sasha. Ganitong oras din siya gumigising para maghanda sa pagpasok sa trabaho. I miss her, and I’ll never get to s

Lilly’s POVNaalimpungatan ako sa pagkakatulog nang kagatin ako ng lamok. Umaga na pala, napasarap ata ang higa ko rito sa labas ng pinto ng bahay ni Apollo. I decided not to leave, ngayon pa ba ako aalis kung kailan alam ko nang may koneksyon kami.“Uy, bakit ka nasa labas?” Kumawag-kawag ang buntot ko habang excited akong lumapit kay Maymay. Just like yesterday she’s in her formal attire. “Sigurado ako kagagawan ‘to ni Apollo.” Sabi nito na may bahid ng inis habang masamang nakatingin sa pinto ng bahay ni Apollo.Kumatok si Maymay ng tatlong beses, ‘di rin nagtagal ay pinagbuksan siya ng pinto ni Apollo. Nakabihis na ito at handa nang pumasok sa trabaho.Pumanewang si Maymay sa harap nito at nagsimula na ngang manermon. “Apollo, hindi pa magaling yung aso. Bakit mo naman pinatulog sa labas?”“Isn’t he heartless Maymay?” I barked as if nagsusumbong ako.

Lilly’s POV“Hindi ka masamang tao.” Sabi ni Maymay kay Apollo nang makalapit ito sa amin. “Saan ka ba nagpunta ha? Alalang-alala na kami sayo!” Sermon pa nito, inalalayan niyang tumayo si Apollo.“Maymay?” Patanong na sabi ni Apollo.“Sino ba sa tingin mo?” Masungit na tugon naman ni Maymay. Naiintindihan ko kung bakit masungit si Maymay ngayon. Kanina pa kasi naming hinahanap at inaantay si Apollo. Pinuntahan ako ni Maymay sa bahay kanina at isinama ako sa paghahanap, baka sakali raw na maamoy ko si Apollo. Hindi naman kami nabigo at nahanap nga naming siya. Bakas na bakas sa mukha ni Maymay kanina ang pag-aalala, kaya hindi ko siya masisi kung sesermunan niyang muli ang amo ko.“Pasensya na sa abala, sorry Maymay.” Sobrang lungkot ngayon ni Apollo at hindi ko alam kung bakit.“Alam kong nabigla ka sa sitwasyon ni Lilly pero huwag kang magpadalos dalos ng kil