Chapter 2 – Ang Lalaki sa Opisina

‎Ang init ng araw ay tila nanunuot sa balat ni Ava habang naglalakad pauwi. Ngunit hindi iyon ang tunay na nagpapainit sa kanya, kundi ang sariwang alaala ng gabing hindi niya malilimutan.

‎Bawat halik, bawat ulos, at bawat ungol ay nakaukit pa rin sa kanyang balat. Para bang kahit maligo siya nang ilang oras, hindi niya maaalis ang init na iniwan ng estrangherong iyon. Higit sa lahat, ang hiya, hiya dahil sa gitna ng sarap, pangalan ni Liam ang lumabas sa kanyang bibig.

‎

‎“Shit…” bulong niya habang nakatitig sa kisame. Kusang gumapang ang kanyang mga daliri sa kanyang balat, pilit ginagaya ang mga haplos ng lalaking hindi man lang niya kilala. Nang maalala niya ang bigat ng katawan nito, napakagat siya ng labi. Bago niya namalayan, napaungol siya muli.

‎

‎“Mmmhh… ahhh…”

‎

‎Mabilis siyang natauhan, pilit itinapon ang alaala. Isa lang iyon. Isang gabing puno ng pagtakas, walang pangalan, walang kahulugan. Dapat iyon na ang huli.

‎

‎Ngunit parang nilalaro siya ng tadhana.

‎

‎Kinabukasan, sa opisina, biglang bumukas ang pinto. Pag-angat ng kanyang paningin mula sa mga papel, muntik nang matulala si Ava.

‎

‎Siya iyon. Ang estrangherong humawak, humalik, at kumain ng bawat pulgada ng kanyang katawan. Malinis na ang bihis; itim na suit, mamahaling relo, matalim ang tindig. Lalo itong nakakatindig-balahibo sa presensyang dala.

‎

‎“Good morning,” bati ng boss. “Meet our new CEO, Mr. Kaiden Alcaraz.”

‎

‎Parang binuhusan ng malamig na tubig si Ava. Ang lalaking nagwasak sa kanya kagabi, ngayon ay nakatayo sa harap niya bilang pinakamataas na opisyal ng kumpanya.

‎

‎Nagtagpo ang kanilang mga mata. Isang segundo, pero sapat para bumalik lahat ng alaala: ang bigat ng katawan, ang mariing ulos, ang ungol na “ang sikip mo…”

‎

‎Napakagat siya ng labi, pilit tinatago ang panginginig. Ngunit hindi nakalampas kay Kaiden ang pagkailang nito. May bahid ng ngisi sa labi ng CEO, parang tinatablan ng sariling panunukso.

‎

‎Pagkatapos ng meeting, lumapit si Kaiden. Bago pa siya makaiwas, hinawakan ng lalaki ang kanyang siko at idinikit siya sa pader.

‎

‎“Miss Ramirez,” bulong nito, halos dumidikit ang labi sa tainga, “Good performance…”

‎Nanlaki ang mga mata ng babae. Agad niyang tinakpan ang bibig nito. “Huwag kang maingay!” nanginginig niyang sambit, ramdam ang pamumula.

‎

‎Ngunit mas lalo lang itong ngumisi. Hinila nito pababa ang kaniyang kamay at marahang hinalikan ang kanyang palad. “Relax. Walang makakaalam, pero aminin mo…” idinikit nito ang labi sa leeg niya, “…hinahanap mo pa rin ako.”

‎

‎“Mmmhh…” napaungol siya, hindi mapigilan ang kiliti at init.

‎

‎“See?” bulong nito, na nagpalabas ng init sa kaniyang balat. “Your body remembers me.”

‎

‎Bago siya makasagot, binuksan ni Kaiden ang pinto ng isang bakanteng conference room at hinila siya papasok.

‎

‎“Sir, hindi pwede—” hindi na niya natapos ang pangungusap nang mariing hinalikan siya nito. Malalim. Mapusok. Gutom. Parang sabik muling malasahan ang kanyang bibig.

‎

‎“Ahhh…” napaungol siya, napayakap sa leeg nito.

‎

‎Pinaghahalikan ni Kaiden ang leeg ni Ava, marahas na tinanggal ang blazer nito at ipinasok ang kamay sa loob ng blouse. Hinila pababa ang bra at agad isinubo ang kanyang u***g.

‎

‎“Ahhhh fuck… Kaiden…” halos mapasigaw siya, pilit pinipigilan ang sarili.

‎

‎Nilamas nito ang kabilang dibdib habang ang daliri’y dumudulas pababa sa pagitan ng kanyang hita. Isang mariing hagod sa ibabaw ng panty niya ang nagpakisay sa kanyang tuhod.

‎

‎“Basa ka na agad…” bulong nito, sabay pasok ng daliri sa loob ng panty.

‎

‎“Aahhh—shit… huwag dito…” pero imbes na tumigil, mas binilisan ni Kaiden ang pagdaliri.

‎

‎“Mmhh… ohhh… Kaiden…” napakapit siya sa balikat nito, halos hindi makatayo sa sarap.

‎

‎Sa gitna ng conference room na dapat ay para sa mga seryosong usapan, si Ava ay nakasandal sa lamesa, pikit ang mata, kagat ang labi, at nilalamon ng sarap ng lalaking ngayon ay alam na niyang si Kaiden Alcaraz; CEO at ang lalaking muling magpapaapoy sa kanyang katawan.

‎

‎Sa bawat ungol at halinghing, alam niyang hindi na ito basta gabing walang pangalan. Ito ay simula ng isang apoy na mahirap nang apulahin.