Lahat ng Kabanata ng One-Night Stand with the CEO: Kabanata 1 - Kabanata 10

‎Ang init ng araw ay tila nanunuot sa balat ni Ava habang naglalakad pauwi. Ngunit hindi iyon ang tunay na nagpapainit sa kanya, kundi ang sariwang alaala ng gabing hindi niya malilimutan.‎Bawat halik, bawat ulos, at bawat ungol ay nakaukit pa rin sa kanyang balat. Para bang kahit maligo siya nang ilang oras, hindi niya maaalis ang init na iniwan ng estrangherong iyon. Higit sa lahat, ang hiya, hiya dahil sa gitna ng sarap, pangalan ni Liam ang lumabas sa kanyang bibig.‎‎“Shit…” bulong niya habang nakatitig sa kisame. Kusang gumapang ang kanyang mga daliri sa kanyang balat, pilit ginagaya ang mga haplos ng lalaking hindi man lang niya kilala. Nang maalala niya ang bigat ng katawan nito, napakagat siya ng labi. Bago niya namalayan, napaungol siya muli.‎‎“Mmmhh… ahhh…”‎‎Mabilis siyang natauhan, pilit itinapon ang alaala. Isa lang iyon. Isang gabing puno ng pagtakas, walang pangalan, walang kahulugan. Dapat iyon na ang huli.‎‎Ngunit parang nilalaro siya ng tadhana.‎‎Kinabukasa

‎Sinikap ni Ava na manatiling propesyonal sa kabila ng lahat. Sa opisina, nakasuot siya ng maskara ng pagiging seryosong empleyado; walang emosyon, walang pinapakitang kahinaan. Ngunit sa tuwing nakikita niya si Kaiden Alcaraz, natutunaw ang maskara sa likod ng mukhang kaniyang pilit pinapakita. Alam niyang‎ hindi niya dapat hayaan ang sarili na mawala. Hindi siya pwedeng mahulog muli, lalo pa’t siya ay isang marketing specialist lamang at si Kaiden ay nasa pinakamataas na posisyon. Ngunit sa bawat pagkakataong magtama ang kanilang mata, para siyang nahuhulog sa isang hukay na walang ilalim. Hukay na walang hanggan. ‎Isang hapon, pinatawag siya nito. ‎“Ramirez. Quarterly report. In my office. Now.” ‎Parang lagi na lang ganoon; uutsan, malamig na kwarto, ngunit puno ng tensyon. Nagdadalawang-isip man ay pumasok siya dala ang folder, at gaya ng dati, naroon ang kakaibang katahimikan sa tuwing silang dalawa lang ang magkasama. Katahimikan na may dalang mensahe. ‎“Sit,” utos ni

‎Ava thought she still had time. Ilang linggo pa raw bago siya ulit dapat magpa-checkup, ilang linggo pa bago niya harapin ang kinatatakutan niyang pag-amin. Ngunit ang mga iyon ay hindi pala aayon sa tadhana. Ang kapalaran ay marunong magbunyag kahit wala sa oras. Ang mga bagay ay mayroon din hangganan at lahat ng sikreto ay mabubunyag. ‎Isang gabi, matapos ang mahabang araw ng trabaho, naiwan siyang mag-isa sa opisina. Pagod at nahihilo, dumiretso siya sa restroom dala ang maliit na brown envelope; ang resulta ng medical test na palihim niyang kinuha kanina. ‎Naupo siya at pinagmamasdan ang papel na hawak. “Six weeks pregnant" ang nakasulat doon. Hindi niya maipagkaila sa sarili na mas nangunguna ngayon ang kaba, ngunit kahit papaano ay nagagalak sa katotohang dinadala niya ngayon ang kaniyang sariling dugo at laman. ‎Mahigpit niyang pinisil ang papel kasabay ng pag-agos ng kaniyang mga luha, sa mga oras na iyon ay hindi niya alam na sa pagtapak niya sa restroom ay hindi siya

‎Ilang araw na ang lumipas mula nang sumabog ang lahat. Tahimik si Ava sa opisina, pilit na binabalewala ang mapanuring titig ng mga tao. Ang bulung-bulungan tungkol sa banggaan nina Kaiden at Liam ay kumalat na parang apoy, lahat ay nagtataka kung bakit palaging siya ang nasa gitna. ‎Nagsusumikap siyang maging normal. Papasok sa trabago na tila ba walang problemang kinakaharap, hanggang dumating ang isang umagang hindi niya inaasahan at hindi niya kailanman pinangarap. May nagbabalik ayaw na niyang makita kahit kailanman. Normal naman ang lahat ‎pagpasok niya sa boardroom para sa weekly meeting. Naroroon ang ibang mga kasamahan niya, ngunit biglang nanlamig ang kanyang mga kamay nang mapatingin sa bagong taong naroroon ngayon kasama sila sa iisang kwarto. Tila ba nais na niyang humagulhol at tumakbo sa mga oras na iyon, ngunit pinatili niya ang kaniyang tindig. ‎Nandoon ang taong ngayon ay lubos niyang kinamumuhian. ‎Si Clara. ‎Eleganteng nakatayo, naka-business attire, may kump

‎Tahimik ang buong opisina, tanging lagaslas ng aircon at tik-tak ng wall clock ang maririnig. Nakatayo si Ava sa harap ng mesa ni Kaiden, nakayuko, pilit itinatago ang pagkaligalig. Kanina pa siya kinukulit ng tanong nito, at pakiramdam niya’y wala nang matatakasan.‎‎“You’ve been… distracted,” ulit ni Kaiden, mababa ang boses pero mariin. “Is there something you’re not telling me?”‎‎Napapikit si Ava. Gusto niyang sumagot ng simpleng “wala,” pero alam niyang hindi siya paniniwalaan. At higit sa lahat, alam niyang may nakita na ito. Ang tanong na lang, hanggang saan ang nalalaman ng CEO?‎‎Huminga nang malalim si Kaiden, saka marahang tumayo. Lumapit ito sa kanya, hindi inaalis ang titig. “Ava,” mahina nitong sambit, ngunit ang bigat ng tinig ay parang bakal na bumabalot sa kanya. “Hindi mo na kailangang itago. I know.”‎‎Nanlamig ang katawan ni Ava. “W-what do you mean?” pilit niyang tanong, kahit halata ang panginginig ng boses.‎‎Dumukot si Kaiden sa drawer ng mesa at inilapa