"Ano ba naman 'yan sis, late ka na naman. Bakit na late ka, Nelia? Hmm?" Taas ng isang kilay ni, Pengpeng."Wala, na traffic lang naman ako.""Traffic? So, you mean? hindi ka din nohh, inihahatid ni, Anderson? Hindi ka hinatid dito? Why? Busy ba? Sa trabaho o sa babae?""Tumigil ka nga diyan, Mylene, niratrat mo na ehh, tirahan mo ako, kasi isang salita lang.""Hay naku bakla ka, kung magsalita ka nga diyan. Mas raratrat pa, Sige na, sabihin mo na kung ano ang nais mong sabihin sa kaibigan natin. Ratratin mo na habang may pagkakataon pa.""Ohh siya, oo na. Well, well, well, Nelia. Bakit hindi mo man lang sinabi sa amin na isa pa lang CEO si, Anderson, huh?""Hindi naman kayo nagtanong, ehh," sabay ngisi ko."Ay wow, kailangan pa ba 'yon?""Oo naman, para masagutan ko ang katanungan niyo ni, Mylene. Magtanong kasi kayo sa umpisa pa lang." "Ay aba ang batang 'to.""Anong bata? Matanda na ako ahh.""Ayy oo nga pala, senior citizen ka na." Nagtawanan silang dalawa ni Mylene, samantalang
"Anong ginagawa mo dito? Love?" Pagtatakang tanong ko. Ngunit, malalim niya lamang akong tinitigan."Namasyal.""Huh? Namasyal? Diba may pasok ka sa trabaho ngayon? Anong namasyal pinagsasabi mo diyan?""Let's go home.""Huh? Pero, nag-uusap pa kami, pwede bang mamaya na lang.""No."Magsasalita pa sana ako, ngunit bigla niya akong binuhat. Rinig ko pa ang mga daing ng aking mga kaibigan. Ngunit, hindi rin ako makaasigaw ng maayos, dahil habang naglalakad si, Anderson. Kumakalabog naman ang dibdib ko. Nakikita ko kasi, ang lupa. Dahil sa katangkaran niyang taglay, parang nasa langit ako kapag tinatanaw ang ibaba. Pumipiglas pa ako, pero hindi talaga natitinag ang lalaking 'to. Kalaunan, naramdaman ko na lamang ang paglapag niya sa 'kin sa loob ng sasakyan. Nais ko pang lumabas, ngunit tumabi siya sa 'kin at bigla akong mariin na hinalikan. Kalauan, naramdaman ko ang paghaplos ng kamay niya sa katawan. Pumasok sa aking isipan, na baka may makakita sa ginagawa namin. Kaya, agad ko siyan
ANDERSON POV. "What did you say?" "Bro, wala lang." "Tsk! Kidding me? You disturb me because of nothing? Ohh, Xyrus, tell me now what you need?" Alam naman natin na tumatawag ka lang if you have a need." "Bro, I need a girl or a woman." "For what reason?" "Model, bro." "A model? Then, huwag kang maghanap sa akin, dahil wala ako no'n" "Don't lie bro, because you have." "And who? Tell me." "Sino pa ba bro, of course, si Nelia." "What??? No! Her body is private. Ako lang ang pwedeng makakita sa katawan niya. Humanap ka ng iba! Tang *na!" He's calling because of that damn shit! What is he thinking? Papayag na lang ako basta-basta. Is he a jerk, what the fuck, I can't. After our intimate moment, I headed to my office. I didn't want to disturb my beloved's sleep anymore. I hope she won't be angry that I left without saying goodbye. I have a lot of responsibilities right now. And to make matters more complicated, there's Grandma. I don't understand why she strongly
"Wow, sweet punishment gusto mo? Sige, may naisip ako kung ano ang mas maganda. Hmm... Gusto ko ngayon, diyan ka matulog sa sahig.""What??? Sa sahig? Why sa sahig? No, I don't. Malamig kaya ang sahig.""Kung ayaw mo ako na lang.""No, no way. Wait for me, I'm going to change my clothes. Matutulog na tayo ng sabay, okay?" I kiss her forehead and lips.I immediately went to the bathroom to get dressed. Damn, my sword suddenly hardened. It seems eager to enter Nelia's treasure. Sh*t, how can I resist, just looking at her body? Who wouldn't be captivated? Her firm breasts send heat through me, and her tiny waist is stunning. Plus, her smooth and fair skin is flawless. She really does look like a model. No wonder many people have fallen for her. But I won't let anyone take my beloved woman from me. Just try, and I'll be the one to smash their skulls.After I finished, I quickly exited the bathroom. I saw Nelia standing in front of the mirror. Shit, I got even more turned on, seeing her bu
NELIA POV. Wala ngayon si Anderson, tanging kasama ko bahay ngayon sina Menda, at si Lola. Hindi ko magawang lumabas ng kwarto dahil ayaw ko nang gulo. Alam ko rin naman, na iingay lang kapag bumaba pa ako. Subalit, kanina pang humahapdi ang tummy ko. Nais ko nang kumain, ngunit nasa ibaba ang kusina. Huhuhu, ano ba naman ito. Teka nga lang SELF! Matapang ka, matapang na matapang ka. Kaya, walang dahilan para nag-alinlangan ka. Isa pa, wala din naman silang pakealam sayo diba? Kaya, kalma lang kaya mo ito. Huminga ako nang malalim, habang nakahawak ako sa tiyan ko. Hindi ko na talaga kaya ang gutom, kailangan ko nang kumain. Kawawa na rin ang alaga kong mga bulate sa loob ng tiyan ko. Gutom na gutom na sila, baka mamaya lamang loob ko na ang kainin nila, huhuhu. Nang bumaba ako, tumumbad agad sila. Nagkukwentuhan nang masaya. Mweheheh, sana all masaya. Mabuti na lang nakatalikod sila, kaya magdahan-dahan na lamang ako sa paghakbang hanggang sa matunton ko ang pagkain sa kusina. Hmm.
"Hindi naman ako ehh, hindi ko naman sinasadya 'yon, Anderson. Huwag ka na magalit, please..." "Tsk! Grounded ka sa kwarto ko. Maliwanag?""Ano??? Ako grounded? Bakit naman? Ehh, sinasabi ko naman sayo ang totoo ahh, wala naman akong kasalanan. Ang totoo nga niyan, gusto ko lang kumain. Tapos lumapit sila sa akin, ang malala pa, tinapon na lang nila basta-basta ang pagkain. Tapos, minudmod pa ni Menda, ang mukha ko sa sahig! Tapos, ako pa ngayon ang may kasalanan????? Bakit, hindi sila ang pagalitan mo, sila din ang i-grounded mo, huwag ako."Ewan ko ba, parang lumalabas ang usok ngayon sa ilong at tenga ko. Paano ba naman kasi, diba? Ako grounded? Wow, halos hindi na nga ako makalabas sa bahay na 'to, tapos i-grounded pa niya ako sa kwarto? Aba naman! baka gusto niya nang digmaan!"Hmmm... Ok, if you didn't listen to me. I'll give you my sweet punishment na lang." Kumagat labi siya sabay dahan-dahan na tinatanggal ang botones smng damit niya. Napakurap ako at napaatras. Patuloy nam
"You make me really angry, huh? Malalim ang tingin sa akin ni, Anderson. Napalunok laway na lamang ako. Napaatras ako at napatingin sa likuran ko. Akmang tatakbo ako, ngunit paano ko gagawin kung nakaharang ang mga malalaking tao na 'to. Baka mamaya, mapisa lamang ako kapag mahawakan nila. Ano na ngayon ang gagawin ko, huling-huli na talaga ako. Ayaw ko ma-grounded, huhuhu."Where did you think you were going? Masyado nang malalim ang gabi, ang lakas ng loob mo para takasan ako. You're gonna pay this!""Huh? Ano? Nagpahangin lang ako, hindi naman ako tatakas ehh, uuwi na ako. Kaya, huwag mo muna akong bigyan ng punishment, please..." Lumapit siya sa akin, at bigla akong binuhat. Hindi ko na magawang pumalag, dahil gigil na gigil ang kanyang itsura. Nang nakarating kami sa loob ng mansion. Nadatnan namin na nakatingin sa amin sina Lola at Menda. Subalit, hindi na ito pinansin pa ni, Anderson. Dinala niya ako sa kwarto, sabay lock ng pinto."Ano nag gagawin mo?" pagtatakang tanong k
ANDERSON POV. I'm here at my office, supper duper busy again. I'm still thinking about her. Natatawa ako sa ginawa niya ka-gabi. Ang tapang talaga nang loob niya. Walang katakot-takot, mabuti na nga lang at hindi siya nahulog. Pasaway na babae, hindi ko inaasahan dahil medyo malayo naman sa itsura niya. "Knock! Knock!" The door voice."Get in.""Hi bro, how are you?""What are you doing there? I thought you had a photoshoot today.""Yeah I have, but I need one.""What one?""One person.""Don't try to tell, you want my wife??? I'm going to kill you!""Come on, bro. Matuto ka naman maawa sa akin. Isa pa, malaki talaga ang potential ng asawa mo. Kaya, pumayag ka na.""Are you kidding me??? I said no. How many times do I need to tell you that thing, huh? Why are you not listening?""This is for your company din naman. So, pumayag ka na, Anderson.""Hayts, What a jerk! Leave!""Wait....""I said leave! or else ipapabitbit pa kita sa mga tauhan ko.""Ok, ok, fine. Parang wala naman tayon
Sa ngayon wala akong gana makipag-usap. Kaya, hinayaan muna ako ni Anderson. Gusto kong mapag-isa siguro naman ganun din ang nararamdaman niya. Magkaiba kami ng kwarto pero iisa pa rin naman ang tinutuloyan namin' dalawa. Marahan akong napahiga sa kama pilit na natutulog pero hindi ako makatulog dahil ang daming bumabagabag sa utak. "Aray!" Mahinang tugon ko sa sarili ko subalit may malalim itong tuno. Ang sakit ng tiyan ko, sobra ang hapdi. Dapat pala nag-pacheck up na ako. Ilang araw nang ganito ang nararamdaman ko. Pero, hindi ko manlang pinapansin dahil ang dami kong inunang bagay. Bukas na lang siguro. PENGPENG POV. "Bwesit na Menda 'yon, wala na ba siyang ibang magawa kundi saktan ang kaibigan natin? Walang hiya siya, malandi talaga. Halata naman na hindi siya papatulan ni Anderson diba? Kaya bakit si Anderson pa talaga ang naging ama ng anak niya? Tsk! Bwesit!" Pasigaw na bulalas ko rito sa condo ko habang kaharap ko sina Mylene ay David. "Tama na Peng, tama na
Mahigpit akong hinawakan ni Anderson. Hinila niya ako sa mga kaibigan ko. "Love, ano ba ang ginagawa mo? Bitawan mo ako love, baka kung ano ang isipin ng mga nakatingin sa atin..." Pagpupumiglas ko sa kaniya. Ngunit, tila'y hindi niya 'to naririnig. Nagawa ko pang pumiglas ulit. Subalit, mas humigpit lang ang pagkahawak niya sa akin. "Aaa!" Biglang sigaw na lumabas sa aking bibig, matapos akong matapilok. "Ang sakit..." Dagdag ko pa. Napatigil siya kaya napahinto rin ako. Humarap siya sa akin at ibinaba niya ang tingin niya sa mga paa ko. Puno nang pag-aalala ang mga mata niya. Pwede bang alalahanin mo muna ang sarili mo bago ako. "I'm sorry." "Teka, ano ang ginagawa mo?" Bulalas ko nang bigla niya akong binuhat. "I'm sorry, ilang beses na kitang nasaktan." Ramdam na ramdam ko ang bumabalot na pagsisi at kalungkutan sa tinig ng boses niya. Hindi ako naka-sagot, bagkus ay deretso lang ang tingin ko sa mata niya. Kalaunan, nagpatuloy siyang maglakad habang bitbit ako.
Dahan-dahan na nais kumawala ng luha ko. Ngunit, pilit ko 'tong pinigilan. Saksi ako sa magulong iniisip ni Anderson. Sino ang pakikinggan ko ngayon ang puso ko ang puso niya. Marahan kong inayos ang sarili ko sabay hinga ng malalim. Napahawak ako sa kamay niya ramdam ko ang panlalamig niya. Maya-maya pa, pansin ko ang pagtulo ng luha niya. Lubos akong nasasaktan, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko o ang gagawin ko. Pangarap ni Anderson ang magka-anak, pero hindi ko pa naibigay. Ngayon naman buntis si Menda sa kaniya. Paano na ako nito, natatakot akong mawala siya sa akin. Maya-maya pa, humarap siya sa akin. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon ko. Bigla siyang napayakap sa akin. Ngunit, ang kaninang pagluha niya ay napalitan ng galit. Ramdam na ramdam ko 'to kahit hindi niya sa akin sabihin."No, hindi ko matatanggap 'to. Honey, promise me please. You won't leave me. Just stay at my side. I'll promise I will do everything para malaman kung ano ko ba talaga ang pinagbu
"Ohh, anyari do'n? Narinig lang naman niya na bulong bulongan ka ng iba, tapos magtataray siya?" Inis na wika ni Mylene. "Ahm, hayaan niyo na lang. Isa pa, ayaw ko din ng gulo. Iwasan natin ang gulo rito, nakakahiya inimbita niya tayo rito. Kaya, umayos na lang tayo sa galaw natin." Kalmadong aniya ko naman. "Ohh, siya sige. Hayaan na lang natin, total lumabas na rin siya baka mag-announce na siya sa gusto niyang sabihin." Dagdag pa ni Peng. "Oum, baka nga," sabay ngiti ko. "Huwag kang mag-alala, kahit ano pa ang sabihin niya o gawin niya. Kami ang bahala sayo Nelia," pag-aalala ni Mylene. "Oum," sabay tango ko. "Okay everyone, good evening. Now, mag-uumpisa na tayo. Narito na ang ating birthday girl, na parang isang anghel na bumaba sa lupa. Nakikita naman sa kaniyang itsura na minana pa sa kaniyang Ina." Mahabang sanaysay ng isang lalaki sa harapan at nakangiti pa. "Sus, anong anghel ang sinasabi niya? Baka nga may sungay pa, tsk!" Pabulong na inis ni Peng. Agad ko naman s
"Hmm, hello po Tita." Mahinhin na wika ko. Ito ang Ina ni Menda. Katulad pa rin nang una, iba pa rin ang pakiramdam ko sakaniya. Sa Oras na ito, tila'y gusto ko siyang yakapin. Ang Gaan nang pakiramdam ko. Tama na nga self, mukhang may mali na sayo! "Nelia, mabuti na lang at naka-dalo ka. Akala ko bibiguin ako ni Anderson. But now, I'm very happy dahil nandito ka." Nakangiti na wika niya. Pakiramdam ko na dadala ako sa mga sinasabi niya. "Ahm, opo. Nag-usap po kami ni Anderson tungkol rito. Maraming salamat din po sa pag-imbita." Nakangiting wika ko rin sa kaniya. Ikinagulat ko ang biglang ginawa niya. Muli niyang ginawa ang paghawak niya sa mukha ko. Ginawa na niya ito sa hospital. Eiii KALMA lang self, wala naman ibang meaning ang pakiramdam na 'to! Please, lang tama na ginugulo mo lang ang pakiramdam ko. Agad akong umiwas sa paghimas niya sa mukha ko. "Pasensya na po Tita. Ahmm, baka hinahanap na rin po kayo ni Menda. Sige na po, ayos lang po kami rito. Mag-iing
Na una si Anderson sa birthday ni Menda. Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako ngayong araw. Hindi ko naiintindihan ang tibok ng puso ko. Sobrang gulo, nag-aalangan tumuloy. Kaso nga lang naka-bihis na ako ngayon at nasa loob ng sasakyan. Naka-sandal lang ang ulo ko ngayon bandasa bintana, habang iniisip ang lahat. Hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. "Sana maging maayos lang talaga ang gbing ito." Mahinang sambit ko sa sarili ko. "Ma'am ayos lang po ba kayo?" Hindi ko alam kung sino ang nagsalita. Wala akong gana ngayon na makipag-usap sa iba. Hayts, kami lang din naman ng driver ni Anderson ang nandito ehh. Sino pa ba ang iniisip ko. Hays, mukha na talaga akong tanga sa mga ginagawa ko ngayon. "Bakit kasi ganun..." sabay buntong hininga ko. "Ang alin po ba ma'am? May problema po ba ma'am?" Umaatras ang dila ko kasi hindi ko rin naman alam kung ano ag isasagot ko. Hindi naman sa snober, sadyang ewan. Nanatili na lang akong tahimik habang nasa malayo pa rin ang tingi
Maya-maya lang lumabas si Anderson. Bagong ligo siya pero hindi ko 'to pinansin pa. Syempre umarte pa rin akong hindi nasasaktan. Nakaka-pagod din ang magpanggap pero wala akong ibang pagpipilian. Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Pinagmamasdan ko lang siya at hinihintay na may sasabihin siya. Nang kinapa niya ang kama, agad kong napansin ang invitation card. Hindi ko pala 'yon na-itago. Akmang kukunin ko na 'to, subalit inunahan niya ako kaya hindi na lang ako umimik pa. Unang tingin pa lang niya alam na alam na niya. "Invitation card? Sino nagbigay? Si Menda? Nagkita kayo?" Sunod-sunod na tanong niya. "Ahmm, oum, pumunta siya rito kanina. Tapos sabi niya, may malaking importanteng bagay daw siyang i-announce sa birthday niya. Kailangan ko raw pumunta para malaman ko." Mahinahon na sagot ko. Nasa kumot lang ang tingin ng mga mata ko. "Okay...." Pansin ko ang malalim niyang paghinga. "May problema ba love?" "Ahmm, nag-aalala lang ako. Baka kung ano ang gawin niya b
BACK TO NELIA POV.Napa-kapa ako sa kama dahil sa pag-vibrate ng phone ko. Kahit inaantok pa ako, agad ko pa rin itong binuksan dahil iniisip kong si Anderson ang nag massage. Napangiti naman ako. Ngunit, nang tuluyan ko itong buksan. Laking gulat ko na lang ang nakita ko. Tila'y dinurog ang puso ko. Mga malamig na patalim ang tumarak sa dibdib ko. "Love, bakit ganun...." Mahinang sambit ko sa sarili ko. Dahan-dahan na tumulo ang mga luha ko. Akala ko hindi na siya uulit, pero bakit sa litratong 'to makikita ko kung paano sila naghahalikan ni Menda. Hindi ko napigilan ang aking puso. Dahil sa sobrang sakit napa-iyak nang napa-iyak. Sana umuwi ka na lang, kailangan pa bang makipaghalikan sa iba bago ka umuwi. Masyado akong emosyonal ngayon. Sobrang sakit, sobra pa sa sobra.Mahigpit akong napayakap sa unan ko. Damang dama ang lamig na 'to. "Bakit ba ganun, bakit ganun. Anderson, siguro naman hindi totoo ang litratong 'to. Nilalandi ka lang ni Menda diba?" Kahit anong deny ko sa nak
"Nelia, alam mo naman na ex fiance ko si Anderson. Dapat alam mo na rin kung bakit ako nandito. Isa pa, you know na may nangyari na sa aming dalawa. So, may karapatan ako sa kaniya. Not only you Nelia." Mataray niyang wika at may kaartehan pa. Napakuyom ang aking kamao. Hindi ko gusto ang tinig ng pagkakasabi niya."Ano naman ngayon? Wala akong pake-alam kung ano ang meron ka kay, Anderson. Isa pa, ex ka lang diba? Asawa na niya ako ngayon. Kung isisiksik mo pa ang sarili mo sa aming dalawa. Isa ka lang kabet Menda." Nang gigigil na ako sa tulad niya. Kung pwede ko lang siya saktan nagawa ko na."Well, I don't care. As long as he's back in my life. Alam naman natin pareho na mang aagaw ka lang. Inagaw mo lang siya sa akin at marami ang nakakaalam sa bagay na 'yon." Tila'y bwenebwesit niya talaga ako ngayon. Hindi na nga maganda ang pakiramdam ko dagdag pa ang babaeng 'to."Sabihin mo na lang kung bakit ka nandito. Wala rito ang asawa ko, kaya hindi mo siya malalandi. Tsk! Menda, alam