My Maid is My Missing Wife
Si Bella Monteverde, pinanganak galing sa mayaman na pamilya. Isang tagapagmana, subalit dahil sa pag-ibig, tinakwil siya ng sarili niyang pamilya. Hanggang sa dumaan ang ilang buwan. Ipinaghiwalay sila ng tadhana ng kaniyang asawa na si Brent De Guzman.
Tunay na pagmamahal ang ibinigay nila sa isa't isa. Isang bulag si Brent. Ngunit, ginawa pa rin ni Bella ang lahat upang ipaglaban nito ang kaniyang asawa sa pamilya niya. Hangang sa isang araw, pumunta siya sa hospital dahil masama ang pakiramdam niya. Naging masaya naman si Bella dahil buntis pala siya. Ngunit, pagbalik niya sa kanilang bahay ay hindi na niya naabutan ang asawa niya. Tanging mapanakit na sulat na lang ang natanggap ni Bella.
Pitong taon ang nakalipas. Muli siyang bumalik, ngunit hindi na siya tinaggap ng kaniyang ama base sa sinabi ng stepsister niya. At ngayon ang pamana na dapat kay Bella ay pilit na kinuha ng kaniyang step sister. Kahit nagawa man ni Bella ang lumapit sa pamilya niya para sa pagpapagamot ng anak niya. Ay naging walang saysay pa rin ito.
Subalit, patuloy pa rin na lumaban si Bella. Hanggang sa hindi niya sinasadyang makatagpo ang isang matanda. Ang matandang ito ay nagpanggap bilang isang pulubi. Subalit, sa likod nito siya ang lolo ni Brent. Na siya ring dahilan nang muling pagkikita ni Bella at ni Brent. Ngunit sa kasamaang palad, hindi na si Bella ang kinikilalang asawa ni Brent. Dahil kinuha ng stepsister niya ang bagay na 'to at nagpanggap bilang si Bella. Gayunpaman, ay nais ng lolo ni Brent na ikasal si Brent kay Bella.
Saan hahantong ang ganitong buhay? Muli kaya niyang maibabalik ang kaniyang asawa sa piling niya? Muli kaya niyang mababawi ang dapat para sa kaniya?
อ่าน
Chapter: #5BELLA POV. (PANIBAGONG ARAW) Hindi ko pa rin matanggap ang nangyari kahapon. Hindi rin ako nakatulog nang maayos ka-gabi dahil sa sobrang pag-iisip. "Knock! Knock!" Tunog ng pintuan. Ngunit, tila'y lumabas lang ito sa aking tenga. Maya-maya pa, malakas na sipa ang tumunog rito. Halos masira na nito ang pintuan. Gad akong napatayo, dahil ang mga pumasok ay ang mga lalaking nanakit sa akin kahapon. Ito ang mga tauhan ni Brent. "Anong ginawa niyo??" Pag-aalala ko. Nababahala akong saktan nila ang anak ko. "Miss Gina, oras na para sunduin ka at dalhin sa bahay ni Brent. Wala ka pong pwedeng gawin dahil mapipilitan kaming saktan ka Lalo na ang anak mo. Pasensya na po dahil utos lang ito ni sir Brent sa amin." Kalmado na boses nito. Ngunit, may halong pananakot. Napatingin ako sa anak ko. Hindi ko siya pwedeng iwanan rito. "Pwede bang mamaya na lang. Kailangan ako ng anak ko. Pakiusap dahil wala rin magbabantay sa anak ko." pagsusumamo ko rito. Ngunit imbis na pagbigyan nila
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-23
Chapter: #4BELLA POV. "Bakit mo ba ginagawa 'to Gina? Hindi ka naman ganito sa akin dati diba? Bakit ba ganito ka! Ano ba ang nagawa ko sayo!" Hindi ko mapigilan ang sakit na nararamdaman ko ngayon. "Bella, Bella, Bella...." Sabay ilang beses na pagpalakpak niya. Hindi ko maintindihan ang ginagawa niya. Pero parang pinapahiwatig niya na wala akong halaga sa kaniya. Tila'y para sa kaniya ay wala kaming pinagsamahan. "Masaya na ang buhay ko ngayon. Sobrang saya ko nang mawala ka. Pero, bakit ba bumalik ka pa ngayon???? Pwede bang lumayo ka kasama ang anak mo! Isa pa, pinagsasabihan kita ngayon na huwag na huwag kang lumapit kay Brent!" Galit na galit na boses nito. Kasabay nang pagtaas ng kilay niya. "Bakit mo kilala si Brent? Bakit mo 'yan sinasabi? Ano bang meron kayong dalawa!" Gulong-gulo kong wika, kasabay ng paghagulhol ko sa pag-iyak. "Bella! Asawa ako ni Brent! Masaya ako sa piling niya! Isa pa, ako ang nag-iisang kinikilala niyang Bella Monteverde! Kaya kung pwede lang umalis ka
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-23
Chapter: #3BRENT DE GUZMAN POV. "It's done already lolo." I seriously said to my lolo. "Are you sure? Nagkita ba kayo? Maganda si Bella, hindi ba?" Bakat sa mukha ni Lolo ang kaniyang pagkatuwa. "Lolo, please stop. She's not Bella, I know Bella is. Ilang taon na kaming nagsasama ni Bella." "Brent, hindi ba pwedeng maging pangalan din ng ibang babae ang pangalan na Bella? Ehemm, bakit sigurado ka ba na ang kasama mo ngayon ay ang asawa mo noon? Brent, kahit hindi ko pa nakita ang asawa mo noon. Alam kong siya ang Bella na tumulong sa akin." I don't know, but I feel triggers. "Lolo, huwag mo naman pong pagdudahan ang kinakasama ko ngayon. She's Bella, I love her so much." Kahit na anong mangyari, ipaglalaban ko pa rin ang asawa ko. Mahigpit ilang taon na kaming mag-asawa. Si Bella, ang tanging hinahanap ko noon matapos akong magising sa kamay ng Daddy ko. "Apo, I don't know what to do. Pero, gusto kong dalhin mo rito ang babaeng nagligtas sa akin. Matanda na ako, gusto ko sa aking p
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-23
Chapter: #2BELLA MONTEVERDE POV. "Doc, kumusta po ang anak ko?" Pag-aalala ko. Lubos akong natatakot na mawala sa akin ang pinakamamahal kong anak. Si Kiel na lamang ang pinaghahawakan kong ala-ala kay, Brent. "Ma'am, nakahanda na po lahat ng gamit para sa operasyon. Kailangan na lang ng pirma mo." Laking gulat ko. Dahil, wala naman akong pera para sa operasyon. Hindi man lang ako nakahingi ng tulong kay, Daddy. "What do you mean by that doc? Hindi pa naman ako nagbabayad at malaki pa ang dapat kong bayaran hindi ba?" Pagtataka ko rito. Kaba rin ang pumukaw sa puso ko. "Don't worry po ma'am. May taong nagbayad na po. Kaya pumirma na po kayo. Nang sa ganun ay ma-operahan na rin ang bata." Tila'y huminto bigla ang mundo ko. Ang anak ko, kailangan niyang mabuhay. Kinuha ko ang papel na pilit niyang ini-abot. Tiningnan ko muna ito nang mabuti at binasa nang maayos. Wala naman mali, para nga ito sa anak ko. Kahit nagdadalawang isip pa ako ay agad ko pa rin itong pipirmahan. "Thank you
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-23
Chapter: #1NAKALIPAS ANG PITONG TAON "Nandito na ang President! Maging magalang ang lahat sa unang pagsulpot ng bagong President!" Ito ang naging sigaw ng isang tauhan ng President. Ang President na 'to ay walang iba kundi si Brent De Guzman. Siya ay hinahangaan nang lahat. Matalino, gwapo, matangos ang ilong may mapupungay na mata. Ngunit, may malamig na puso. "Magandang araw po Sir!" Sabay-sabay na sigaw ng mga empleyado, matapos siyang makababa sa kaniyang sasakyan. Naging mainit ang pagsalubong sa kaniya ng lahat. Walang kibo lamang si Brent. Malamig niyang nilagpasan ang mga ito hanggang sa tuluyan siyang magtungo sa loob ng kaniyang company. • • • • • Nagmamadali si Bella sa kaniyang paglalakad. Upang puntahan ang kaniyang ama. Kailangan niya nang tulong para sa kaniyang anak. Na ngayon ay naging malubha ang sakit nito. Ilang minuto, dumating siya sa kanilang bahay. "Hindi ko inaasahan na babalik ka sis." Mataray na bungad ng kaniyang step sister sa kaniya. "Ahmm, Gina asan si D
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-23
Chapter: PROLOGUE Masayang ikinasal si Bella sa kaniyang asawa na si Brent. Subalit, bulag si Brent. Ganun pa man ay walang ibang ginawa si Bella, kundi ang ipaglaban ito. Tunay ang kanilang pagmamahal. At walang makakapaghiwalay sa kanilang dalawa. "Dad, I love him. I'm very sorry, hindi ko po talaga kayang mawala sa akin si Brent." Pagsusumamo niya sa kaniyang ama, matapos siyang pinipilit na makipaghiwalay. "Ganyan ka na ba talaga, Bella! Pinalaki kita nang maayos. Pero, mas pinipili mo pa rin ang bulag na 'yon! Makakatulong ba siya sayo! Halata naman na hindi diba! Isa pa, ikaw ang tagapagmana ng lahat na meron ako! Ngayon pa lang mamili ka! Ang bulag na 'yon o ang ama mo!" Galit na galit na boses nito. Gulong-gulo naman ang puso at isipan ni Bella. Dahil, hindi niya rin kaya ang mawalay sa kaniyang ama. Ngunit, wala siyang magagawa dahil mahal na mahal niya si Brent. "Dad, I'm very sorry. Mahal ko po talaga si Brent. Hindi ko pa talaga kaya na mawala siya." Umaapaw ang lungkot na kaniyang na
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-23
Chapter: CHAPTER NINETY NINEDahan-dahan na nais kumawala ng luha ko. Ngunit, pilit ko 'tong pinigilan. Saksi ako sa magulong iniisip ni Anderson. Sino ang pakikinggan ko ngayon ang puso ko ang puso niya. Marahan kong inayos ang sarili ko sabay hinga ng malalim. Napahawak ako sa kamay niya ramdam ko ang panlalamig niya. Maya-maya pa, pansin ko ang pagtulo ng luha niya. Lubos akong nasasaktan, hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko o ang gagawin ko. Pangarap ni Anderson ang magka-anak, pero hindi ko pa naibigay. Ngayon naman buntis si Menda sa kaniya. Paano na ako nito, natatakot akong mawala siya sa akin. Maya-maya pa, humarap siya sa akin. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksiyon ko. Bigla siyang napayakap sa akin. Ngunit, ang kaninang pagluha niya ay napalitan ng galit. Ramdam na ramdam ko 'to kahit hindi niya sa akin sabihin."No, hindi ko matatanggap 'to. Honey, promise me please. You won't leave me. Just stay at my side. I'll promise I will do everything para malaman kung ano ko ba talaga ang pinagbu
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-02
Chapter: CHAPTER NINETY EIGHT "Ohh, anyari do'n? Narinig lang naman niya na bulong bulongan ka ng iba, tapos magtataray siya?" Inis na wika ni Mylene. "Ahm, hayaan niyo na lang. Isa pa, ayaw ko din ng gulo. Iwasan natin ang gulo rito, nakakahiya inimbita niya tayo rito. Kaya, umayos na lang tayo sa galaw natin." Kalmadong aniya ko naman. "Ohh, siya sige. Hayaan na lang natin, total lumabas na rin siya baka mag-announce na siya sa gusto niyang sabihin." Dagdag pa ni Peng. "Oum, baka nga," sabay ngiti ko. "Huwag kang mag-alala, kahit ano pa ang sabihin niya o gawin niya. Kami ang bahala sayo Nelia," pag-aalala ni Mylene. "Oum," sabay tango ko. "Okay everyone, good evening. Now, mag-uumpisa na tayo. Narito na ang ating birthday girl, na parang isang anghel na bumaba sa lupa. Nakikita naman sa kaniyang itsura na minana pa sa kaniyang Ina." Mahabang sanaysay ng isang lalaki sa harapan at nakangiti pa. "Sus, anong anghel ang sinasabi niya? Baka nga may sungay pa, tsk!" Pabulong na inis ni Peng. Agad ko naman s
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-01
Chapter: CHAPTER NINETY SEVEN"Hmm, hello po Tita." Mahinhin na wika ko. Ito ang Ina ni Menda. Katulad pa rin nang una, iba pa rin ang pakiramdam ko sakaniya. Sa Oras na ito, tila'y gusto ko siyang yakapin. Ang Gaan nang pakiramdam ko. Tama na nga self, mukhang may mali na sayo! "Nelia, mabuti na lang at naka-dalo ka. Akala ko bibiguin ako ni Anderson. But now, I'm very happy dahil nandito ka." Nakangiti na wika niya. Pakiramdam ko na dadala ako sa mga sinasabi niya. "Ahm, opo. Nag-usap po kami ni Anderson tungkol rito. Maraming salamat din po sa pag-imbita." Nakangiting wika ko rin sa kaniya. Ikinagulat ko ang biglang ginawa niya. Muli niyang ginawa ang paghawak niya sa mukha ko. Ginawa na niya ito sa hospital. Eiii KALMA lang self, wala naman ibang meaning ang pakiramdam na 'to! Please, lang tama na ginugulo mo lang ang pakiramdam ko. Agad akong umiwas sa paghimas niya sa mukha ko. "Pasensya na po Tita. Ahmm, baka hinahanap na rin po kayo ni Menda. Sige na po, ayos lang po kami rito. Mag-iing
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-30
Chapter: CHAPTER ONE NINETY SIXNa una si Anderson sa birthday ni Menda. Hindi ko alam kung magiging masaya ba ako ngayong araw. Hindi ko naiintindihan ang tibok ng puso ko. Sobrang gulo, nag-aalangan tumuloy. Kaso nga lang naka-bihis na ako ngayon at nasa loob ng sasakyan. Naka-sandal lang ang ulo ko ngayon bandasa bintana, habang iniisip ang lahat. Hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. "Sana maging maayos lang talaga ang gbing ito." Mahinang sambit ko sa sarili ko. "Ma'am ayos lang po ba kayo?" Hindi ko alam kung sino ang nagsalita. Wala akong gana ngayon na makipag-usap sa iba. Hayts, kami lang din naman ng driver ni Anderson ang nandito ehh. Sino pa ba ang iniisip ko. Hays, mukha na talaga akong tanga sa mga ginagawa ko ngayon. "Bakit kasi ganun..." sabay buntong hininga ko. "Ang alin po ba ma'am? May problema po ba ma'am?" Umaatras ang dila ko kasi hindi ko rin naman alam kung ano ag isasagot ko. Hindi naman sa snober, sadyang ewan. Nanatili na lang akong tahimik habang nasa malayo pa rin ang tingi
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-29
Chapter: CHAPTER NINETY FIVE Maya-maya lang lumabas si Anderson. Bagong ligo siya pero hindi ko 'to pinansin pa. Syempre umarte pa rin akong hindi nasasaktan. Nakaka-pagod din ang magpanggap pero wala akong ibang pagpipilian. Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. Pinagmamasdan ko lang siya at hinihintay na may sasabihin siya. Nang kinapa niya ang kama, agad kong napansin ang invitation card. Hindi ko pala 'yon na-itago. Akmang kukunin ko na 'to, subalit inunahan niya ako kaya hindi na lang ako umimik pa. Unang tingin pa lang niya alam na alam na niya. "Invitation card? Sino nagbigay? Si Menda? Nagkita kayo?" Sunod-sunod na tanong niya. "Ahmm, oum, pumunta siya rito kanina. Tapos sabi niya, may malaking importanteng bagay daw siyang i-announce sa birthday niya. Kailangan ko raw pumunta para malaman ko." Mahinahon na sagot ko. Nasa kumot lang ang tingin ng mga mata ko. "Okay...." Pansin ko ang malalim niyang paghinga. "May problema ba love?" "Ahmm, nag-aalala lang ako. Baka kung ano ang gawin niya b
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-28
Chapter: CHAPTER NINETY FOURBACK TO NELIA POV.Napa-kapa ako sa kama dahil sa pag-vibrate ng phone ko. Kahit inaantok pa ako, agad ko pa rin itong binuksan dahil iniisip kong si Anderson ang nag massage. Napangiti naman ako. Ngunit, nang tuluyan ko itong buksan. Laking gulat ko na lang ang nakita ko. Tila'y dinurog ang puso ko. Mga malamig na patalim ang tumarak sa dibdib ko. "Love, bakit ganun...." Mahinang sambit ko sa sarili ko. Dahan-dahan na tumulo ang mga luha ko. Akala ko hindi na siya uulit, pero bakit sa litratong 'to makikita ko kung paano sila naghahalikan ni Menda. Hindi ko napigilan ang aking puso. Dahil sa sobrang sakit napa-iyak nang napa-iyak. Sana umuwi ka na lang, kailangan pa bang makipaghalikan sa iba bago ka umuwi. Masyado akong emosyonal ngayon. Sobrang sakit, sobra pa sa sobra.Mahigpit akong napayakap sa unan ko. Damang dama ang lamig na 'to. "Bakit ba ganun, bakit ganun. Anderson, siguro naman hindi totoo ang litratong 'to. Nilalandi ka lang ni Menda diba?" Kahit anong deny ko sa nak
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-27
Chapter: #37"Don't ask na lang if hindi matino ang tanong mo." Pagsusungit nito. "Huh? Hindi ba 'yon matino? Gusto ko lang naman malaman kasi parang ang sungit sungit mo ngayong araw na 'to." Pagrereklamo ko sa kaniya. Medyo mataas pa rin ang boses ko. "Hayts, stubborn." "Huh? Ano sabi mo? Hindi ko narinig ang hina ehh. Lakasan mo naman." Pagrereklamo ko ulit sabay kamot sa batok ko. "I don't say anything. Kung ano ano na lang ang naririnig mo. I think you need to take a sleep na lang kaysa sa isturbuhin mo ako rito. Isa pa ang ingay ingay mo, baka mamaya magising pa ang alaga ko." Malalim niya akong tinitigan ngunit ano naman ngayon. Hindi naman ako takot sa tulad niyang masungit."Hindi ako inaantok. Ikaw na lang kaya ang matulog. Total parang pagod ka naman ehh." Bumalot sa boses ko ang pag-aalala ko sa kaniya. "No, I'm not sleepy." Sagot pa nito na may malamig na tinig."Ede huwag, ikaw na nga 'tong pinapatulog ikaw pa nagrereklamo!" Bulalas ko sa kaniya. Kainis talaga ang tulad niya.
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-25
Chapter: #36"Ano ba, bakit ka ba natutuwa pa diyan?" Naiinis na wika ko sa kaniya. Subalit hindi manlang siya sumagot. "Bahala ka nga diyan!" Dagdag ko pa na may malalim na boses. Hmmp, kainis naman. Pumagitan sa aming dalawa ang katahimikan. Ehh syempre naman ako sanay sa tahimik. Hmm, makapag-isip-isip nga kung ano ang pwedeng maging topic namin' dalawa. Wahh! Tama, ekwento ko kaya sa kaniya ang nakakatuwang lalaki na nakilala ko. Kaso lang hindi na kami nagkita ehh, kailan kaya ulit 'yon. "Hmm, Stephen may sasabihin pala ako sayo." Mahinhin kong sambit sa kaniya. Habang siya naman seryoso sa pag-aayos ng mga pinggan. "What is it?" Seryosong boses niya. "Ahmm, may nakilala pala akong lalaki no'ng wala ka rito." Napapangiwi ang labi ko habang sinasabi ito. "Who?" Deretso niyang titig sa akin. Naging malalim din ang boses niya. Saksi pa ako sa kilay niyang biglang nagkasalubong. "Ahmm, si Cyrux. Cyrux ang pangalan niya." Nakangiti na sagot ko. Ngunit, parang nag-aalangan ako dahil ang t
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-24
Chapter: #35"Ahm, Stephen, heheh naiipit ako ang bigat mo rin ahh kahit yakap lang." "Huh? I'm sorry, I'm sorry. I didn't mean it." "Hindi ayos lang. Miss mo naman ako diba? Ang cute naman kung ganun." Pinipigilan kong makilig baka kung ano pa ang isipin niya. "Ate! Kuya! Hali na po kayo rito, kakain na po tayo!" Eii, pasigaw na singit ng kapatid ko. Kainis naman ang kapatid ko. Hindi ba pwedeng mamaya na lang. "Let's go, Shiena." Malambing niyang boses. Mukhang kakaiba naman ang Stephen na umuwi ngayon. Parang niya ba 'to sa akin. "Sige, sige, mauna ka na susunod ako. Dito lang ako sa likod mo." Sabay ngiti ko. "No. Come with me." Muntik akong mapasigaw sa ginawa niyang paghila sa kamay ko. Hanggang sa nakarating kami sa hapag kainan. Naka-upo na rin rito nang maayos si Sky na sinasabi ni Stephen. "Hello po Tita, mommy." Tila'y naguguluhan siya kung ano ang itatawag niya sa akin. "Ahm, mommy na lang ang itawag mo sa akin," sabay ngiti ko. Halos malaking pagtataka naman ang bumalot s
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-22
Chapter: #34"Ano ba pinagsasabi mo diyan, Stephen? Ilang araw ka lang naman na wala ahh, tapos ngayon na nanganak ka, sa akin mo pa talaga ibibigay ang responsibility na dapat ikaw ang gagawa? Tigilan mo nga ako, kahit mahilig ako sa mga bata at gustong-gusto ko sila. Hindi ko pa rin anak 'yan. Tsyaka, sabihin mo nga sa akin paano ka ba nagkaroon ng bata? Sino ba ang nakabuntis sayo? Tapos iiwan sayo ng mag-isa ang batang 'yan? Anong klaseng tao siya? Binubuntis buntis ka niya tapos hindi ka niya pananagutan? Aba hindi 'yon pwede. Ituro mo sa akin kung sino, nang sa ganun ako mismo ang bubugbog sa taong 'yon." Naiinis na boses ko. Kulang na lang lumabas na sa tenga ko at sa ilong ko ang usok ehh. "Ninong, is she crazy? Parang nakakatakot din po siyang maging Mommy, pwede po bang iba na lang?" Ay wow naman, mukhang mas lalo pang lumiliyab ngayon ang buong katawan ko ahh. Nakakatakot? Crazy? Anong crazy pinagsasabi ng batang 'to? CRAZY FOR STEPHEN? AY GAGI! HINDJ PWEDE PATI BA NAMAN UTAK MO SELF N
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-19
Chapter: #33SHIENA POV.Hindi ko inaasahan na sa pagbukas ko ng pintuan ay si Stephen ang bungad sa akin. Ngunit gayunpaman naging masaya pa rin ang tibok ng aking damdamin. Dahil sa wakas ay nakabalik na siya at nagkita na rin kami. "May anak ka na pala. Kaninong bata 'yan? Ang bilis mo naman magka-anak. Tapos ang laki agad." Pagtataka ko naman. Pero, infernes ang cute ng bata. Mahilig pa naman ako sa bata. Pero, kainis naman may anak na agad siya? Ilang araw lang naman kami hindi nagkita tapos uuwi siyang may anak na? Walang kwenta naman ang babae na Ina ng bata kung ganun. Dahil, hindi man lang niya sinamahan si Stephen. "Tsk!" Tanging tipid niyang sagot. Kasabay pa nito ang pagpasok niya sa loob. HUH? ANONG NANGYARI? NAGTANONG LANG NAMAN AKO DIBA SELF? ANG SUNGIT NAMAN, PORKET MAY ANAK NA EHH. Matapos nilang pumasok ay agad naman akong sumunod. Ang galing na rin ahh, porket siya ang nagbigay ng condo na 'to kay Lina, kung maka asta bahay niya. HOY! BAKA NAKAKALIMUTAN MO, BISITA KA LANG DIT
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-17
Chapter: #32ANOTHER DAY I was shocked nang makarating ako sa bahay. I didn't expect na si Mommy and Liana ang madadatnan ko. What the fuck are they doing here. I felt Anger when I found out na pinaalis nila si Shiena, without my permission. "Who said? Sino ang nagsabi na paaliasin niyo rito ang taong minamahal ko!" I shout to them with my deeper voice."Who the hell are you talking about? Ang babaeng 'yon ba ang tinutukoy mo! The girl na mukhang cheap, hampas lupa! Stephen, hindi kita pinalaki upang mapunta ka lang sa mga walang kwentang babae! How dare you to shout me like that because of a girl!" My shout on me. "Tsk! Mom, I'm hoping na hindi na ka na lang bumalik, kung kasama mo lang din naman ang babaeng 'yan! Did you think, gagawin ko talaga ang nais niyo! I don't want to marry a girl na kahit katiting lang ay wala akong maramdaman' pagmamahal!" Hindi ko na makontrol ang aking sarili, dahil galit na lamang ang nakabahid sa aking dibdib. "Ninong, please stop I'm afraid." Nabaling ang akin
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-16
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FIVE"Hindi ko alam. Hindi ko na alma kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na alam kung sino ang dapat kung paniwalaan. Siguro nga nagkamali ako. Pero, hindi ko kasalanan ang lahat ng 'to. Gusto ko lang maging masaya. Gusto kong makasama nang matagal ang anak ko at ang pamilya ko. Pero sa mga nalaman ko, sa mga narinig ko. Parang pakiramdam ko ngayon wala akong pamilya. Dahil puso panloloko ang nangyari ehh. Bakit ganun bakit parang ang daya ng lahat. Steve, kilala kita dahil sikat ka, pero hindi ko inaasahan na sasabihin niyo na asawa kita. Hindi ko alam na lubos at sobra sobra pa pala ang lahat." Hindi ko mapigilan ang mga luha ko. Dapat hindi ako umiiyak sa harap ng anak ko. Kailangan kong maging malakas, ngunit paano ko gagawin. Kung sa puntong 'to tila'y may mga punyal ang tumarak sa puso ko. Halos madurog at maguho na ang mundo ko."I'm sorry, it's all my fault. Still Zinnia, kailanman hindi kita sinisi at hindi kita sisisihin. Nawala ako sa tabi mo. Malaki ang naging pagkukulang at kas
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-24
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOURJOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-16
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE"Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-28
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO"Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-27
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE"Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-27
Chapter: CHAPTER ONE HUNDRED NINETY"Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak
ปรับปรุงล่าสุด: 2025-03-27
เข้าสู่ระบบ
