Kabanata 2

Natigilan si Francine sa reaksyon niya. Hindi siya nagdududa sa desisyon ng kanyang ama, ngunit siya ay namangha dahil ang kanyang ama ay nagplano na si Azure ay tumira sa kanilang tahanan. Sigurado siyang estranghero ito, at kakaunti ang kaalaman ng kanyang ama tungkol sa kanya.

Ang isa pang dahilan kung bakit siya nag-react ay ang hindi niya gusto ang kakaibang emosyon na dumadaloy sa kanyang sistema simula nang una niyang makita si Azure. Mayroon siyang kakaibang sensasyon na hindi pa niya nararanasan sa sinumang lalaki.

Labing-apat na taong gulang na siya ngayon. Sa edad na labing-walo, karamihan sa mga shewolves sa Green River Pack ay nakahanap na ng kanilang nakatalagang kapareha. Ito ay hindi isang pack rule na ang lahat ng higit sa edad na labing-walo ay dapat magkaroon ng asawa. Kaya hindi naiwasang magtaka si Francine kung si Azure na nga ba ang kanyang nakatalagang kapareha.

At bakit siya nabighani sa ideya? Nakakainis!

Isang buntong-hininga ang pinakawalan ni Azure. Nakaawang ang kanyang mga labi. "Bakit ganyan ang reaksyon mo? Kung sa tingin mo gusto ko dito sa bahay mo, nagkakamali ka; ayoko. Ni isa sa inyo ay hindi ko kilala. Pinilit lang ako ni Zeke."

Nagulat si Francine sa kawalang-galang ng estranghero. Cool na reaksyon ni Zeke na para bang kinikilig sa inasal ni Azure. Walang sinabi ang kanyang ina at nagpatuloy sa pag-aayos ng mesa.

Narinig niyang bumukas ang pinto. "May bisita ba tayo, Dad? Sino ang kausap mo, at bakit Zeke na lang ang tawag niya sa'yo? Hindi ba niya alam na ikaw ang Lycan King ng pack na ito, Dad?"

Nakita niya ang kanyang kapatid na si Royce, na, gaya ng dati, ay mukhang pagod sa isang misyon. Si Royce ang kanyang nakatatandang kapatid, at marami ang naniniwala na siya ang magiging Lycan King sa hinaharap. Si Royce ay kasalukuyang isang Delta sa Green River Pack.

Nang makita ni Royce si Azure, kumunot ang kanyang noo. Walang ideya si Francine kung sino sa kanilang dalawa ang mas matanda. Naniniwala siyang magkasing edad lang sila. Labing-anim na taong gulang si Royce, ngunit mas mataas si Azure sa kanyang nakatatandang kapatid.

"Well, sino ka?" mayabang na tanong ni Royce.

Naniniwala siyang naiinis si Azure. Sigurado si Francine na maikli ang ulo ni Azure base sa kanyang kilos.

Nakataas na kilay na sagot ni Azure.

"Sa tingin ko hindi ko na kailangang ipakilala ang sarili ko sa iyo, commoner," masungit na sagot ni Azure.

Halos lumuwa ang mga mata ni Francine sa narinig. Napangiti na lang ang kanyang ina, at natawa naman si Zeke sa reaksyon ng anak na si Royce.

Halos mamula ang ilong ni Royce sa inis. "Anong sabi mo, commoner? Hindi mo ba alam na ako ang Lycan Prince sa pack na ito?"

Naramdaman ni Francine ang pagkagulat ng kanyang kuya sa tono nito at hindi napigilang matawa; hindi siya nababahala sa kung ano ang nangyayari; natutuwa siya.

Hindi niya maalala ang huling pagkakataon na naging napakasaya at aktibo ng kanyang pamilya; ang kanyang ama at kuya ay palaging abala sa pag-aalaga ng pack, at ang kanyang ina ay isang full-time na maybahay, ngunit siya ay tumutugon kaagad kung ang kanyang tulong ay kailangan sa pack.

"Wala akong balak na sagutin ka; sayang ang laway ko," matagumpay na sabi ni Azure habang naupo muli sa kanyang upuan.

Nag-igting ang mga ngipin ni Royce. "Ano ba! Sino ka? Napaka yabang mo! Dad, sino ba itong lalaking ito? Bakit mo pinapasok ang isang mayabang na estranghero? Hindi mo ba iniisip ang kaligtasan ni mama at ni Francine?" Galit na galit ang kuya niya.

Tumawa lang si Zeke. "Huwag kang mag-overreact, Royce; si Azure ay hindi nakakapinsala, at alam kong hindi niya sasaktan ang iyong ina o nakababatang kapatid na babae,"

Galit pa rin si Royce. Hinawakan niya ang kwelyo ng shirt ni Azure at hinila siya patayo sa pagkakaupo.

"Hindi ka marunong rumespeto. Nasa bahay ka namin, 'wag mong kalimutan 'yan. Kaharap mo ang tatay ko, na Lycan King nitong pack. Bakit hindi mo siya tawagin sa kanyang titulo?"

Napakamot ng kilay si Zeke. "Royce, tigilan mo na ako. Hindi kailangan ni Azure na tawagin akong Lycan King. Sa totoo lang, ayokong tinatawag ako ng ganoon lalo na't nasa loob kami ng aming tahanan. Hindi na kailangang tawagan ako ni Azure ng pormal dahil ito na ang titira niya sa atin mula ngayon,"

Napakamot ng noo si Zeke. "Royce, please stop. Azure doesn't have to call me Lycan King. To be honest, I don't want to be called like that, lalo na't nasa bahay tayo. Hindi naman kailangang tawagan ako ni Azure ng pormal dahil siya ay maninirahan sa atin mula ngayon,"

Nakita ni Francine na nanlaki ang mga mata ng kuya, kinilabutan ang mukha nito habang sinusulyapan ang ama. "Anong sabi mo dad? Dito sa bahay natin titira ang mayabang na 'to?! At bakit naman?!"

"Kinukuwestiyon mo ba ang bawat desisyon ko, Royce?" tanong ni Zeke sa anak.

"Hindi naman sa ganun dad," nahihiyang sabi ng kuya niya. "Pero bakit kailangan niyang tumira sa atin? Wala ba siyang matitirhan?"

Napabuntong-hininga si Zeke at napahawak sa ulo niya. "Mahabang istorya-"

Pinutol ni Azure si Zeke sa kanyang mga landas. "I am an outsider. I don't live in your village. I don't know this place. Nagising na lang ako isang araw at heto na ako. Natagpuan ako ng tatay mo na may mga sugat sa katawan at duguan kaya naman siya. Dinala ako sa ospital. Balak kong tumakas, pero hindi niya ako pinayagan. Gusto niyang bantayan ang bawat kilos ko kung banta ako sa lugar na ito. Kaya pinilit niya akong pumunta dito. At ngayon dito siya Gusto niya akong mabuhay,"

Parehong natawa ang nanay at tatay ni Azure sa sinabi nito. Straight to the point, walang kwenta. Pero hindi natuwa si Royce.

"Ikaw-!" Susuntukin na sana ni Royce si Azure sa mukha, pero hindi papayag ang estranghero na masaktan din siya.

Hinaplos niya ang kamay ni Royce sa kanyang kwelyo. "Don't touch me. I'm not asking you to welcome me in your home because, in the first place, I don't want to be here," malamig na sabi ni Azure.

Napahinto ang kanyang ina sa paghahanda ng kanyang mesa. Nagpalitan ng tingin sina Beatriz at Zeke habang nagsasalita si Azure. Lumambot ang mukha ng kanyang mga magulang.

Nagkunwaring umubo ang kanyang ina para makuha ang atensyon nila.

"Nakaayos na ang hapag kainan; kain na tayo bago lumamig ang pagkain," sabi ni Beatriz.

Napabuntong-hininga si Zeke. "Royce, Azure, stop fighting. Whatever you say, Royce, hindi na magbabago ang desisyon ko. Si Azure na ang maninirahan sa atin simula ngayon,"

Si Azure ay sineseryoso din ng kanyang ama. "Alam kong hindi ka komportable sa aming tahanan, Azure. Alam kong nag-aalala ka na sasaktan ka namin o may masamang intensyon sa iyo. Pero masasabi ko sa iyo ngayon na nasa mabuting kamay ka. . Hindi kita hahayaang mapahamak."

Walang sinabi si Azure. Inis na inis ni Royce at umupo. Umupo si Francine malapit sa kanyang ama. Kinampihan ni Royce ang kanilang ina. Tumayo si Azure sa gilid nila. Ang estranghero ay nawalan ng salita.

Ngumiti si Zeke at hinila si Azure sa isang upuan. "Umupo ka, Azure. Huwag kang mahiya. Halika sa amin kumain. Alam kong gutom ka na rin,"

Ang upuan na inalok ng kanyang ama ay nasa gitna ng hapag kainan.

Tahimik na tinupad ni Azure ang utos ni Zeke; ang kanyang ina ay naghanda ng maraming pagkain, na lahat ay kahanga-hanga.

Pagkatapos magdasal, lahat sila ay kumuha ng iba't ibang pagkain sa mesa; May regalo sa pagluluto ang nanay ni Francine, na namana niya.

Kumakain na ang iba, pero si Azure ay nakatingin lang sa pagkain.

“Oh, bakit hindi ka pa kumakain, Azure?” Tanong ng kanyang ama.

"Mahal, hindi mo ba nagustuhan ang mga ulam na niluto ko? Ano ang paborito mo? Kaya ko na namang magluto..." Nahihiyang tanong ng kanyang ina.

"Is... this really true? Can I eat these foods?"

Bakas sa mukha ni Azure ang pagkamangha.

Mukhang naaawa si Zeke sa kanya. "Azure, hindi ka pa ba nakakain ng ganito? Huwag kang mag-alala. Lahat ng nakikita mo ay nakakain. Walang pipigil sa iyo," nakangiting sabi ng kanyang ama.

Napatakip ng ngipin si Royce sa nakita, hindi makapaniwalang may isang nakakainis na tagalabas ang nasa loob ng kanilang bahay at kumakain kasama nila.

Sinubukan nga ni Azure na kumain ng isang bagay, isang beef steak, at nanlaki ang kanyang mga mata habang ngumunguya ito.

"Okay lang ba ang lahat?" nag-aalalang tanong ni Beatriz.

Bago magsalita, nilamon ni Azure ang pagkain. "Masarap ang pagkain na ito. Hindi pa ako nakakakain ng ganitong klase ng karne," gulat na sabi ni Azure.

Napansin ni Francine ang pagkatuwa ng kanyang ina sa banayad na pambobola ni Azure.

“Tsk. Azure, saan ka nakatira, parang hindi ka pa nakakain ng ganyang karne?" iritadong tanong ni Royce.

Humarap si Zeke sa anak. "Royce, itigil mo na ang paninira kay Azure. Hindi bagay na nag-aaway kayo sa harap ng pagkain."

"Dahil ayoko makita ang mukha nitong estranghero sa bahay na ito!" bulalas ni Royce.

Natigilan silang lahat. Nawalan ng gana si Azure. Tumayo siya sa kanyang upuan at tinungo ang sala.

Tumayo na rin si Royce sa kinauupuan niya at sinundan si Azure. "Ikaw ay walang galang; hindi mo man lang sinasabi sa amin kung saan ka pupunta, at iniiwan mo ang iyong pagkain!"

Si Azure ay ganap na naiinip. Hahawakan na sana siya ni Royce sa balikat pero tinulak niya ito palayo. Hindi sinasadya, natumba niya ang isang lata ng pintura sa isang crochet scarf na tinatahi ni Francine.

Nanlaki ang mga mata ni Francine nang mapansin niyang natakpan na ng pintura ang scarf na tinatahi niya para sa kanyang ama.

Tumalon si Francine at sumugod patungo sa crochet scarf.

“Francine?” gulat na tawag ni Royce sa kanya.

Ngunit nang makita ng kanyang kuya ang nangyari sa kanyang crochet scarf, pinalo ni Royce ang mukha ni Azure.

"Bastos ka! Hindi mo ba alam kung gaano kalaki ang trabaho ng kapatid ko sa pananahi ng scarf para sa aming  ama?"

Nakita ni Francine na natigilan si Azure, at lumambot ang mukha nito.