Kabanata 4

Sa loob ng maaliwalas na tahanan ng Forenbach, ang kapaligiran ay mainit at kaakit-akit. Napuno ng hangin ang halimuyak ng bagong lutong cookies habang nagkukuwentuhan at nagtatawanan ang pamilya sa paligid ng sala. Naintriga si Francine sa bisita nilang si Azure, isang guwapong binata na may himpapawid na misteryo sa paligid.

"Saan ka nanggaling, Azure?" Curious na tanong ni Francine na sinusubukang makipag-usap.

Naramdaman ni Azure ang pagkairita niya sa tanong nito. Siya ay palaging isang pribadong tao at hindi gusto ng mga tao na sumilip sa kanyang personal na buhay. Tumingin siya kay Francine na may snobbish na expression at sumagot, "That is none of your business."

Natigilan si Francine sa kanyang masungit na ugali. Hindi pa siya nakatagpo ng ganitong kawalang-galang na panauhin. Mabilis na napalitan ng galit ang kanyang pagkabigla nang sumagot siya, "Binata, panauhin ka sa aming tahanan. Inaasahan kong magpakita ka ng ilang asal at paggalang."

Napansin ni Zeke ang lumalaking tensyon sa pagitan ng kanyang anak at ni Azure. Nagpasya siyang makialam bago pa maalis ang mga bagay-bagay.

"Francine," tawag nito sa kanya. "Azure is our special guest. You shouldn't force him to say things na hindi siya komportable. We should treat him with respect and hospitality."

Tumango si Francine bilang pag-unawa, ngunit ang curiosity niya kay Azure ay patuloy pa rin sa kanya. Gusto niyang malaman ang higit pa tungkol sa kanya, ngunit ayaw niyang itulak siya ng masyadong malayo.

Tumingin siya kay Azure, na malalim ang iniisip, at nagpasyang pigilan ang kanyang dila. Ayaw niyang ipagsapalaran na mairita siyang muli at posibleng masira ang mood ng kanyang magulang.

Sa kabila ng kanyang kakulitan kanina, hindi maiwasan ni Azure na hindi makaramdam ng sama ng loob sa ginawa niyang pagtrato kay Francine. Alam niya na ang kanyang pagiging snobbish ay hindi nararapat, at gusto niyang gumawa ng mga pagbabago.

"Francine, I'm sorry for earlier," anito na nakatingin sa kanya na may sincere na ekspresyon. "My name is Azure. Wala akong apelyido. Ulila ako, at wala akong pamilya."

Sumama ang loob ni Francine sa kanya. Kita niya ang sakit sa mga mata nito, at alam niyang marami na itong pinagdaanan. Lumapit siya at inilagay ang isang magiliw na kamay sa braso niya.

"I'm sorry, Azure," mahina niyang sabi. "I didn't mean to pry. I just wanted to get to know you better."

Ngumiti ng mahina si Azure. "It's okay. I understand. And for what it's worth, may umampon sa akin dati."

Nanlaki ang mata ni Francine sa gulat. "Talaga?" tanong niya, natutuwang marinig na may nag-aalaga sa kanya si Azure.

Ngunit sa sandaling lumabas ang mga salita sa kanyang bibig, nakita niyang nagbago ang ekspresyon ng mukha ni Azure. Napawi ang ngiti niya at naging seryoso ang mga mata niya.

"Hindi ko sasabihing maswerte ako," sabi niya, mahina ang boses. "Ginawa ng aking adoptive father ang aking buhay na isang buhay na impiyerno."

Nadurog ang puso ni Francine. Hindi niya maisip kung ano kaya ang nangyari kay Azure, na may isang taong dapat mag-aalaga sa kanya nang hindi maganda ang pakikitungo sa kanya.

"I'm so sorry, Azure," sabi niya, puno ng empatiya ang boses. "Iyon ay maaaring naging kakila-kilabot para sa iyo."

Nagkibit-balikat si Azure, ngunit halata sa kanyang mga mata ang sakit. "Ito ay mahirap, ngunit natutunan kong mamuhay kasama ito. Ito ay nagpalakas sa akin, sa isang paraan."

Tumango si Francine, naiintindihan. Alam niya na kung minsan, ang pinakamahihirap na karanasan sa buhay ay maaaring magturo sa amin ng pinakamahahalagang aral.

"Well, if you ever need someone to talk to, I'm here for you," aniya, sabay pisil sa braso niya.

Binigyan siya ni Azure ng isang nakakalokong ngiti, at sa unang pagkakataon noong gabing iyon, nakita ni Francine ang isang kislap ng init sa kanyang mga mata. Wala siyang sinabi, pero alam niyang kahit papaano, nagsisimula na siyang maging komportable sa kanila.

Nag-alala sina Beatriz at Zeke, iniisip kung anong uri ng mga lihim ang maaaring itinatago ni Azure.

"Gusto mo bang sabihin sa amin ang tungkol dito?" malumanay na tanong ni Beatriz.

Saglit na nag-alinlangan si Azure bago tumango. "Kaya lang...Hindi ko pa alam kung handa na ba akong pag-usapan 'yon. Mahabang kuwento 'yon, at hindi 'yon ang gusto kong isipin."

Nilagay ni Zeke ang isang nakakapanatag na kamay sa balikat ni Azure. "Naiintindihan namin, Azure. Hindi ka namin gustong i-pressure na sabihin sa amin ang anumang bagay na hindi ka komportable. Pero kung mayroon kaming magagawa para tumulong, mangyaring huwag mag-atubiling magtanong."

Habang nag-uusap sila, pinagmamasdan ni Francine ang palitan, lumalaki ang kanyang curiosity sa pangalawa. Iniisip niya kung anong uri ng mga lihim ang maaaring itago ni Azure, at kung anong uri ng nakaraan niya.

Habang patuloy na nag-uusap ang kanyang mga magulang at si Azure, hindi maiwasan ni Francine na hindi mapakali. Nadama niya na ang mga sikreto ni Azure ay mas malaki kaysa sa maaaring isipin ng sinuman sa kanila, at iniisip niya kung anong uri ang magiging epekto nito sa kanilang pamilya.

Natahimik ang silid habang nagpalitan ng pag-aalala sina Zeke at Beatriz, iniisip kung anong uri ng nakaraan si Azure. Malinaw na ang kanyang mga lihim ay magkakaroon ng malaking epekto sa kanilang lahat, at hindi sila sigurado kung ano ang aasahan.

Habang inililihis ni Beatriz ang paksa at inanyayahan ang lahat na kumain, naramdaman ni Azure ang pagkulo ng kanyang sikmura, na nagpapaalala sa kanya kung gaano na siya katagal nang hindi siya nakakain ng maayos. Nag-aalangan siyang makisalo ng mesa sa kanila, ayaw niyang maging pabigat, ngunit nakuha niya ang kanyang gutom.

Habang nagkukumpulan silang lahat sa mesa, nanlaki ang mga mata ni Azure sa pagkamangha

sa piging na inilatag sa kanilang harapan. Ang bango ay makalangit, at halos hindi na siya makapaghintay na magsimulang kumain. Sabik siyang naghukay, ninanamnam ang bawat kagat, at natapos ang kanyang plato sa rekord ng oras.

Hindi maiwasang mapansin ni Francine ang sigla ni Azure. "Azure, ito ba ang unang pagkakataon mong kumain ng pagkaing ito?"

Tumigil sandali si Azure, nag-iisip kung paano sasagot. "I...I've never have food this...delicious before," pag-amin niya, bahagya pang umabot sa bulong ang boses.

Nagpalitan ng nag-aalalang tingin sina Zeke at Beatriz, napagtanto na tiyak na mahirap ang buhay ni Azure kung hindi pa siya nakatikim ng masarap na pagkain noon. Gumawa sila ng mental note para matiyak na malugod na tinatanggap at komportable si Azure sa kanyang pananatili sa kanila.

Tuwang-tuwa naman si Francine na ibahagi ang mga culinary delight ng kanyang ina kay Azure. "Natutuwa akong nagustuhan mo ito!" Siya exclaimed, beaming sa pagmamalaki.

Hindi napigilan ni Azure na mapangiti sa kanyang kasiglahan. Sa kauna-unahang pagkakataon sa mahabang panahon, nadama niya na siya ay kabilang sa isang lugar, at nagpapasalamat siya na hindi siya nakikita ng pamilyang ito bilang isang banta.

***

Oras na ng pagtulog sa sambahayan ni Forenbach. Kakauwi lang ng kuya ni Francine na si Royce at hindi siya masyadong natuwa sa balitang pinayagan ng kanilang mga magulang si Azure na tumira sa kanila. Ipinahayag ni Royce ang kanyang hindi pagsang-ayon at hiniling na malaman kung saan matutulog si Azure.

Hindi napigilan ni Zeke na asarin ng bahagya ang anak. "Oh, he'll be sharing a room with you, Royce," sabi niya sabay ngisi.

Naiinis ang mukha ni Royce sa naisip, ngunit hindi napigilan nina Beatriz at Francine ang sarili na mapatawa sa reaksyon nito.

Ang hindi pagkagusto ni Royce sa ideyang makibahagi sa isang silid kay Azure ay kitang-kita sa simula. Nilinaw niya sa kanyang ama na pinahahalagahan niya ang kanyang privacy at ayaw niyang makisama sa isang kwarto sa isang taong itinuturing niyang snobbish stranger.

Ngunit si Azure ay hindi dapat maliitin. Nang ipahayag ni Royce ang kanyang mga reklamo, sinagot siya nito sa isang masungit na paraan. “Tss, mutual yung feeling. Sa tingin mo ba gusto kong makisama sa isang kwarto? Hindi kailanman, kahit na sa aking wildest panaginip. Kaya, huwag kang mag-alala.”

Ang kanilang mga unang pakikipag-ugnayan ay puno ng tensyon at hindi pagkakasundo, at tila hindi sila magkakasundo. Napasinghap si Royce sa inis.

Habang patuloy na nagtatalo at nagtatalo sina Royce at Azure, nagsimulang kumulo ang kanilang pagkadismaya sa isa't isa. Sila ay magkahawak-kamay sa damit ng isa't isa, bawat isa ay malapit nang sumabog sa isang ganap na labanan.

Ngunit nang malapit nang mauwi ang mga bagay-bagay, pumasok si Zeke at pinatigil ang labanan. "Now, now, let's all calm down," sabi niya, itinaas ang kanyang mga kamay bilang isang nagpapatahimik na kilos.

Parehong humarap sa kanya sina Royce at Azure, galit at frustrated pa rin ang mga ekspresyon nila. Saglit silang tinignan ni Zeke ng masama, saka nagpakawala ng tawa. "Nagbibiro lang ako," aniya na gumaan ang tono.

Parehong nagulat sa kanya sina Royce at Azure, mabilis na napawi ang kanilang galit nang mapagtantong nahuli sila sa biro ni Zeke.

“Tatay! Hindi ito ang magandang panahon para magbiro!" sigaw ni Royce.

Tumingin si Zeke kina Royce at Azure, saka bumuntong-hininga. "I'm sorry for pulling your leg like that, kids," he said, his expression apologetic.

Parehong tumango sina Royce at Azure, medyo nanginginig pa rin dahil sa tensyon na namumuo sa pagitan nila.

Pagkatapos ay inanunsyo ni Zeke sa lahat na si Azure ay matutulog sa extra guest room. Sumagot naman si Azure sa kanyang pagka-snobbish na hindi niya kailangang matulog doon at sa sala na lang siya matutulog.

Ngunit tumango si Beatriz. “Hindi, Azure. Wala namang gumagamit ng guest room na iyon. It’s comfortable, I’m sure you gonna love it,” giit ng matandang babae.

Tumingin si Azure kay Beatriz, pagkatapos ay kay Royce, pagkatapos ay tumango sa wakas bilang pagsang-ayon. "Salamat," mahina niyang sabi.

Inilibot ni Royce ang kanyang mga mata. "Wow, marunong ka nang magpasalamat ngayon,"

Ngumiti si Beatriz sa kanyang anak na si Francine, saka lumingon sa kanya at sinabing, "Bakit hindi mo ipakita si Azure sa kanyang silid?"

Tumango si Francine at tumayo sa kinauupuan niya. Sinenyasan niya si Azure na sumunod sa kanya at sabay silang tumungo sa guest room.

Pag-alis nila, napabuntong-hininga si Royce. "Bakit siya nagkakaroon ng special treatment?" ungol niya sa ilalim ng kanyang hininga.

Nilingon ni Francine ang kapatid at inikot ang mga mata. "Stop being so dramatic, kuya," sabi niya. "It's not like we're all crammed in a small apartment. Our house is big enough for four people."

Tumingin si Royce sa kapatid, saka nagpakawala ng mapang-asar na buntong-hininga. "Fine," sabi niya. "Ngunit hindi ko pa rin gusto ang ideya ng pagkakaroon ng isang estranghero sa aming bahay."

Habang nililibot ni Francine si Azure sa guest room, hindi niya maiwasang mamangha sa kagandahan nito. Maluwag ang silid, na may malalaking bintana na nagpapapasok ng maraming natural na liwanag. Ang kama ay pinalamutian ng malambot at malalambot na unan at ang mga dingding ay pininturahan ng isang nakapapawi na lilim ng asul.

Si Azure ay hindi kailanman nagkaroon ng silid sa kanyang sarili bago, pabayaan ang isang kasing ganda nito. Hindi siya makapaniwala na sa ganitong kwarto siya matutulog tuwing gabi.

Habang nililingon ni Azure ang silid, naramdaman ni Francine na medyo nahihilo siya.

Alam niyang sanay na siya sa ibang uri ng buhay, at nang makita siya sa hindi pamilyar na kapaligirang ito ay naawa siya sa kanya.

"Huwag kang mag-alala, Azure," sabi niya, inilagay ang isang nakapapanatag na kamay sa kanyang balikat. "Malapit ka nang masanay. At kung may kailangan ka, sabihin mo lang sa akin."

Tumingin si Azure sa kanya nang may pasasalamat, puno ng pagpapahalaga ang mga mata nito. "Salamat," mahina niyang sabi. "Talagang pinahahalagahan ko ang lahat ng ginagawa mo at ng iyong mga magulang para sa akin."

“Wag kang mag-alala. Magandang gabi, Azure. Sana makatulog ka ng maayos dito,” She said, almost whispered.

Nakatingin lang si Azure sa mukha niya ng walang sinasabi. Isinara ni Francine ang kanyang pinto, at naglakad siya patungo sa kanyang silid. Bumibilis ang tibok ng puso niya kaysa dati. Hindi niya maiwasang makaramdam ng init at kaligayahan sa loob niya, ngunit kasabay nito, nalilito siya. Iniisip niya kung ano ang pakiramdam na ito at kung bakit niya ito nararamdaman kay Azure.

Ngayon lang niya ito nakilala at isa lang siyang estranghero na nagkataong tumutuloy sa kanilang bahay. Kaya bakit siya nakaramdam ng ganito?

Habang nakahiga siya sa sarili niyang kama, hindi naiwasang bumalik sa isip niya si Azure. Iniisip niya kung komportable ba siya sa kanyang bagong silid, kung nakakatulog ba siya ng maayos, at kung nakaramdam ba siya ng pagkawala at pag-iisa gaya ng tila kanina.

Alam ni Francine na hindi niya dapat iniisip si Azure sa ganitong paraan. Pero kahit anong pilit niya, hindi niya maalis ang pakiramdam na may kakaiba sa kanya.

Habang natutulog siya, napuno ng isip niya si Azure, hindi maiwasan ni Francine na isipin kung ano ang kinabukasan para sa kanilang dalawa.