Share
Tiago 34
Kaugnay na kabanata
PADRE TIAGO Tiago 35
ANGELOSINIMULAN kong susuhin si Padre Tiago sa kanyang ari at hindi pa rin ako nagsasawa sa lasa niya. Nabibilaukan pa rin naman ako sa tuwing sinasagad ko siya pero sanay na rin ako.Mabulbol si Padre Tiago at isa itong bagay na kinababaliwan ko sa kanya, hindi siya nag-aahit at sa tuwing susubsob ako roon ay amoy na amoy ko ang lalaking lalaki niyang amoy, matapang at malakas.Napatingin ako sa kanya na ngayon ay nakataas ang dalawang kamay dahil kasalukuyan niyang ipinauubaya kay Macaraeg ang kanyang mabuhok ring kili-kili. Sarap na sarap ang hitsura ni Padre Tiago at tiyak akong magkahalong kiliti at sarap ang kanyang nalalasap ngayon mula sa aming dalawa.Pilit kong isinubo ang dalawa niyang malalaking itlog at sinipsip iyon habang sinasalsal ko ang kahabaan niya."Kami rin, Santiago. Patikimin mo kami ng katawan mo," wika ng isang lalaki na nasa loob ng selda.Kapwa kami napalingon sa nagsabi niyon at tila ba nagugutom na talaga sila sa kanya.Nagkatinginan sina Padre Tiago at
PADRE TIAGO Prologue
Malakas ang kulog at ang kidlat sa buong San Sebastian ngayon. Sinasabayan pa ito ng malakas na ulan na para bang galit na galit ang panahon sa gabing ito.Umuwi ang mga kasama kong sakristan at tanging ako at si Abel lang ang permanenteng tumitira sa kumbento kasama ng pari.Alas syete na ng gabi ngunit hindi pa rin umuuwi si Padre Tiago, nag-aalala na rin kasi kami para sa kura-paroko dahil malakas ang ulan, baka na-stranded na siya sa kung saan man.Sa paghihintay namin ay nagkanya-kanya na lang kami ni Abel ng pag-aabangan. Ako sa likurang bahagi ng kumbento at siya naman ay sa harapan ng simbahan. Kababalik ko pa lang kasi sa kumbento at hindi ko pa masyadong nakakasalamuha ang bagong kura-paroko. Hinatid ko kasi si Padre Vincent, ang siyang nagpapaaral sa akin dati sa kanyang bagong lugar bilang kura-paroko.Ayon kay Padre Vincent, mabait daw ang bago naming kura-paroko at naikwento na rin niya dito ang aking buhay kaya't ayon sa huli ay aalagaan at pag-aaralin din daw ako.Kay
PADRE TIAGO Tiago 1
ANGELO LINGO ng umaga nang gisingin ako ni Abel sa aking pagkakatulog. Alas tres na pala ng madaling araw at alas-sais naman ang unang misa sa San Sebastian. Bilang mga sakristan, at dahil kakaunti lang kami ay nagririlyebo kami sa bawat misa na magaganap. Hanggang tatlo lang ang misa sa San Sebastian, una ay alas sais hanggang alas syete, alas syete y media hanggang alas otso y media, at alas nuwebe hanggang alas diyes. Si Padre Tiago ang nasa ikalawang misa at ang dalawang datihan at matatandang pari naman sa una at ikalawa. Ngunit bilang ako ang personal na tumutulong kay Padre Tiago ay sa kanya dapat ako magsilbi. "Bangon na riyan at baka mapagalitan pa tayo kung maaabutan tayo na nakahiga pa," ani Abel na aborido. "Five minutes pa, Abel. Inaantok pa ako. Hindi ako masyadong nakatulog kagabi," wika ko. "Ay, bahala ka diyan. Kapag inabutan ka ni father dito, ikaw na ang bahala sa sarili mo." Sabi pa niya saka ko narinig na sumara ang pintuan ng aming tinutulugang kwarto. At
PADRE TIAGO Tiago 2
ANGELO NAPALUNOK ako nang marinig ko ang sinabing iyon ni Padre Tiago. Seryoso ba siya sa kanyang sinasabi? O nababaliw na lang ako ng sobra sa ginawa niyang pang-aalog sa ulo ko kagabi at sa ginawa rin niyang panghihimasok sa aking lalamunan? "P-po? Ano po iyon?" hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya. "Tsk, bingi ka na nga. Ang sabi ko, gumapang ka sa ibaba ng mesa, dalhin mo iyang pinggan ng kanin at gatasan mo ako para makakain ka na, hindi pa rin ba maliwanag sa'yo ang sinabi ko, bata?" Tanong niya saka sumandal sa silya na kanyang kinauupuan. Tiningnan ko siya mula taas hanggang baba. Hindi pa siya nakasuot ng kanyang robe na puti na ginagamit nila sa pagmimisa. Nakasuot pa lang siya ng sando na puti at itim na pantalon. Naka-sapatos na rin siya ng leather at sobrang kintab nito. "Father...h-hindi ko po alam kung kasya ako sa ilalim ng mesa," wika ko. Mayroon din kasi akong katangkaran sa edad na 18. "At nais mo pa akong palipatin ng pwesto bata? Ikaw na nga itong bibi
PADRE TIAGO Tiago 3
ANGELOLUNES ng umaga nang ihatid ako ni Padre Tiago sa paaralan gamit ang kanyang Toyota Owner Jeep sa Kolehiyo De San Sebastian.Astig lang tingnan ni Padre Tiago sa owner na ito. Nakaputing t-shirt siya at maong na pantalon. Naka-shades pa at kahit na mayroon nang edad ay malakas pa rin ang kanyang karisma.Kilala na agad siya sa buong lugar kaya't lahat ay napapalingon aa tuwing nadadaanan namin ang mga tao sa probinsyang lugar na ito."Padre, salamat po sa paghahatid ninyo sa akin," pasasalamat ko nang nasa tapat na kami ng unibersidad.Hindi pa ako bumababa at ngayon ay nakita ako ng kaklase kong si Bernard at saka sumungaw sa bintana."Hi Brad." Kinalabit niya ako sa braso dahilan para mapatingin ako sa kanya.Nagulat naman ang kaklase ko nang makitang si Padre Tiago ang naghatid sa akin sa school."Ay kayo po pala father, magandang umaga po." Bati ni Bernard saka umikot upang magmano kay Padre Tiago.Ang akala ko ay hindi papansinin ni father ang kamay ni Bernard ngunit inabot
PADRE TIAGO Tiago 4
ANGELOTAKOT na takot akong tumakbo pabalik sa kwarto namin ni Abel at agad akong nag-lock. Alalang alala ako sa sinapit ni Bernard dahil sa ginawa ni Padre Tiago.Ayaw kong matakot sa kanya dahil alam kong hindi niya naman ako sasaktan ngunit sa mga nakita ko ay dapat yata akong makaramdam ng takot ngayon.Hingal na hingal akong bumalik sa pagkakahiga ko at pinilit ko nang makatulog upang sa ganoon ay makalimutan ko na ang mga nakita ko sa simbahan.Nasa aking dibdib ang labis na pangamba sa kung ano nga ba ang sinapit ni Bernard.At dahil sa kapaguran ng aking utak sa pag-iisip tungkol doon ay agad na rin akong nakatulog.MARTES ng umaga, nagising ako ng bandang alas singko upang ipagluto na si Padre Tiago. Puyat ako at alam kong hindi ako gaanong magiging effective ngayon dahil para akong lumulutang.Pagpasok ko sa kwarto ni Padre Tiago ay naabutan ko na siyang nagbabasa ng diyaryo. Kailanman ay hindi ko siya nakitang nagbasa ng Bibliya para sa kanyang sermon. Hindi ko nga alam kun
PADRE TIAGO Tiago 5
ANGELO"HOY BATA, tulog ka na naman, ang aga aga!"Sinikil ako ni Padre Tiago sa sasakyan nang siya ay makasakay na.Panaginip lang pala ang lahat? Ibig sabihin ay hindi totoo ang pagpunta naming dalawa sa masukal na kakahuyan? Tumingin ako sa kanyang kamay at wala na rin ang dugo na nakita ko mula sa kanyang braso sa aking panaginip?Alin pa ang hindi totoo? Nasaan na ba kaming dalawa?"Padre, nasaan po tayo?" tanong ko sa kanya at saka ako napatingin sa paligid."Nasa San Sebastian pa rin tayo bata." aniya saka iniliko ang owner sa isang tila ba hardware store.Lumingon ako sa likuran ko upang tingnan kung nasa likod pa ba ang mga pinamili namin ngunit wala naman iyon doon."Nakapamili na po ba tayo?" tanong ko pa dahil para talagang totoo iyong pagpunta namin sa grocery store."Hindi pa bata. Ano bang iniisip mo? Naiwan mo yata ang utak mo sa kumbento?" striktong tanong ni Padre Tiago.Nanatili na lang akong walang imik dahil sa totoo lang ay akala ko talaga na totoo ang mga nangya
PADRE TIAGO Tiago 6
ANGELONATIGIL na ako sa pag-aaral. Hindi na ako gustong papasukin ni Padre Tiago sa paaralan nang dahil sa nangyari. Natitiyak ko talagang nakita niya kami ni Warren sa ginawa namin kanina. Hindi ko rin naman alam na naroon siya. Inuna ko kasi ang emosyon ko kaysa sa pag-iingat. Umiyak ako ng palihim habang ako ay nasa aking kwarto. Tumakbo na kasi ako kanina mula sa kwarto niya dahil hindi ko na mapigilan pa ang aking nararamdaman. Katapusan na nga ba ng pangarap ko na makapagtapos ng pag-aaral, na maging propesyonal?Worst, hindi rin niya ako pakakainin ng tatlong araw, ayon sa kanya. Matinding gutom ang mararanasan ko kapag iyon ang nangyari. "Bakit ka umiiyak?" tanong ni Abel sa akin nang siya ay nakapasok na sa kwarto namin.Hindi ko siya kayang sabihin sa kanya ang mga nangyari dahil nahihiya ako at hindi ko rin alam kung paano ako haharap sa kanya kung sakaling malaman niya ang dahilan kung bakit ako napahinto sa aking pag-aaral. "Hayaan mo na lang muna ako, Abel, kailanga
Pinakabagong kabanata
