PADRE TIAGO

Malakas ang kulog at ang kidlat sa buong San Sebastian ngayon. Sinasabayan pa ito ng malakas na ulan na para bang galit na galit ang panahon sa gabing ito.

Umuwi ang mga kasama kong sakristan at tanging ako at si Abel lang ang permanenteng tumitira sa kumbento kasama ng pari.

Alas syete na ng gabi ngunit hindi pa rin umuuwi si Padre Tiago, nag-aalala na rin kasi kami para sa kura-paroko dahil malakas ang ulan, baka na-stranded na siya sa kung saan man.

Sa paghihintay namin ay nagkanya-kanya na lang kami ni Abel ng pag-aabangan. Ako sa likurang bahagi ng kumbento at siya naman ay sa harapan ng simbahan. 

Kababalik ko pa lang kasi sa kumbento at hindi ko pa masyadong nakakasalamuha ang bagong kura-paroko. Hinatid ko kasi si Padre Vincent, ang siyang nagpapaaral sa akin dati sa kanyang bagong lugar bilang kura-paroko.

Ayon kay Padre Vincent, mabait daw ang bago naming kura-paroko at naikwento na rin niya dito ang aking buhay kaya't ayon sa huli ay aalagaan at pag-aaralin din daw ako.

Kaya naman ngayon ay panay ang aking pag-aasikaso sa buong kumbento kasama ni Abel na pinag-aaral din ng isang paring katoliko na nakadestino sa ibang lugar.

Madilim na ang kapaligiran at ngayon ay nag-brownout pa. Kaya naman minadali kong kunin ang ilawan sa kusina at saka iyon sinindihan.

Biglang kumulog at kumidlat kaya naman nagulat ako sa lakas niyon.

"Ayyy naku, nakakagulat." Hinawakan ko ang aking dibdib saka ako huminga ng malalim bago ako naglakad palapit sa pintuan.

Habang nag-aabang ako ay naalala ko ang pasilyo papasok sa kwarto ni Padre Tiago. Walang ilaw doon, ngunit mayroong mga kandila na nakapatong sa bawat lamesita sa gilid na maaaring sindihan upang sa ganoon ay mailawan ang mahabang pasilyo. Sa dulo niyon ay ang kwarto ng kura-paroko.

Nagsisindi na ako ng maraming kandila nang bigla kong marinig ang mga yabag mula sa dulo ng pasilyo. Galing iyon sa sapatos ng kung sino man at dahil mataas ang bubongan at mahaba ang pasilyo ay maririnig ang lahat ng nagaganap dito.

Napalingon ako at mula sa dulo ay natanaw ko ang bagong kura-paroko.

Hindi ko nakikita ang kanyang mukha dahil madilim, mula sa aking kinatatayuan ay nakikita ko ang kanyang paanan, ang itim niyang robe at ang kanyang sapatos.

Dahan-dahan siyang naglakad palapit at sa ganoong dahilan ay hindi ko agad alam ang gagawin ko.

"Sasalubungin ko ba siya?" tanong ko sa sarili ko.

Bigla akong nakaramdam ng kaba nang dahil doon kaya naman inayos ko ang sarili ko.

Nakakalahati na siya ng lakad at kalahating parte na rin ng katawan niya ang nakikita ko. 

Matangkad siya at mukhang malaking lalaki. Kaya't alam kong medyo bata pa ang bagong kura-paroko namin sa San Sebastian.

Hanggang sa makalapit na nga siya at saka ko nasilayan ang gwapo niyang mukha. 

Sa tingin ko ay nasa 5'11 ang tangkad niya. Sa kanyang pigura ay para siyang daddy kung tutuusin, ngunit iyong maskuladong daddy. So, baka nasa 40s na rin siya ngayon. Ang sexy ng kanyang mga mata, matangos ang ilong, manipis at mapula ang mga labi niya at tumutubo na ang kanyang mga balbas at bigote na parang limang araw nang hindi naaahitan.

Ngunit napailing na lang ako nang maisip ang mga bagay na iyon dahil hindi ko dapat inilalagay sa utak ko ang mga bagay na iyon. Pari siya at hindi dapat pag-isipan ng ganito.

Hindi pa man malinaw sa akin ang tunay kong pagkatao maging ang aking kasarian at ang aking mga gusto ngunit sa aking pakiramdam ay mayroon akong nararamdaman na kakaiba sa mga kapareho kong lalaki. Mahirap maipaliwanag ngunit ito talaga ang nararamdaman ko.

"Sino ka?" tanong ng baritono niyang boses na para bang nag-echo sa buong pasilyo.

Sinabayan ito ng malakas ng kulog na talaga namang gumulat sa akin na dahilan din ng paglapit ko sa kanya.

"M-magandang gabi po, Padre." Inabot ko ang kamay niya at nang mahawakan ko iyon ay nabigla ako nang makitaan ko iyon ng bakas ng dugo.

Nagmamano sana ako nang bigla akong natigilan sa aking pag-abot sa kamay niya.

Umangat ang ulo ko at nakita ko siyang seryosong nakatingin sa akin.

Kumunot ang kanyang noo at saka ako kinabahan.

"P-padre, ako po...si..." di ko agad masabi ang gusto kong sabihin dahil sa kaba.

"Bago ka ba dito?" tanong niya pa sa malalim na boses.

"O-opo, padre."

"Kung gayon ay sumunod ka sa akin." Nagpatiuna na siyang naglakad papasok sa kanyang kwarto at sa unang pagkakataon ay nakita ko ang kwarto niya na dating kwarto ni Padre Vincent.

Binago niya ang lahat ng nasa loob at dahil wala pang ilaw ay tanging ang nahahagip lang ng ilawan na hawak ko ang nakikita ko.

Bigla naman niyang tinanggal ang robe niya at saka iyon ibinigay sa akin.

Laking gulat ko na wala siyang suot pang-itaas at tanging pantalong itim lang ang kanyang kasuotan.

"Ilagay mo iyan sa labahan at kailangan matanggal ang bakas ng kahit na ano diyan, maliwanag?" Seryoso niyang wika habang nakapamewang sa akin.

Napalunok ako nang makita ko ang kanyang mabuhok na dibdib at ang kanyang naghihimutok na abs.

Dios ko po, ito na ba ang tinapay na katawan? Malamig pero pinagpapawisan ako.

Nagkakasala na ba ako?

"Bata, anong gusto mong mangyari at kanina mo pa ako tinititigan ng malagkit?" tanong niya sa maangas na paraan.

"W-wala po." Napayuko pa ako.

Lalabas na sana ako, iikot na ako para makalabas na sa kwartong ito na parang sing-init ng tag-araw ngunit bigla na lang niyang hinablot ang suot kong t-shirt mula sa likod.

"Aarrghhhh!" Hinila niya ako patungo sa kanya hanggang sa maramdaman ko na lang ang hininga niya sa aking kanang tenga.

"Nabinyagan ka na ba, bata?" tanong niya sa akin saka bahagyang pinasok ang dila sa aking tenga.

Kinilabutan ako sa kanyang ginagawa.

"Father, a-ano pong ginagawa ninyo sa akin?" kinakabahan kong tanong.

"Tinatanong kita kung nabinyagan ka na," malalim ang kanyang boses nang tanungin niya ito sa akin.

"O-opo, padre," takot kong sagot.

"Eh, dito, nabinyagan ka na ba?" Bigla niyang ipinasok ang dalawang daliri sa aking bibig na dahilan upang malasahan ko ang dugo na nakita ko mula doon kanina.

Nangilid ang luha ko dahil ang higpit ng kanyang pagkakahawak sa akin.

"Sagot, bata," garalgal ang boses niyang wika.

Umiling lang ako at saka ako natatakot na pumikit. Humigpit ang yakap ko sa robe na hawak ko at saka ako kinakabahan na huminga ng malalim upang di tumuloy ang luha ko.

"Lumuhod ka ngayon, bata," ma-autoridad niyang utos.

Dumausdos ako sa kanyang harapan habang nakatalikod sa kanya dahil sa lakas ng pwersa ng kanyang kamay na nakahawak sa balikat ko.

Hindi ko alam kung ano ang magaganap ngayon ngunit sa gitna nito ay natitiyak kong wala na akong kawala sa kanya.

Dahan-dahan siyang lumakad at nagtungo sa harapan ko. 

"Ilabas mo ang dila mo, bata," utos niya.

Unti-unti kong inilabas ang dila ko at nang magkagayo'y unti-unti niyang pinatulo ang kanyang laway hanggang sa nasalo iyon ng dila ko.

Gusto kong umiyak ngunit di ko magawa.

"Lunok," utos niya.

Ipinasok ko ang dila ko saka ko nilunok ang laway niya.

"Ganyan nga bata, tumingin ka lang sa akin habang nilulunok mo ang bawat makukuha mo sa akin." Nangilid ang kakaibang ngiti sa kanyang labi saka siya umatras at tinanggal ang pagkaka-buckle ng kanyang sinturon.

Mukhang alam ko na ang magaganap. Hindi ako handa, at hindi ko alam ang gagawin ko. Natatakot ako.

Hanggang sa biglaan na lang niyang ibaba ang zipper ng kanyang pantalon at inilabas doon ang bagay na hindi ko inaasahan na makita.

Malaki, mataba at mahaba. 

Namumula.

"Magdasal ka na, para sa hapunan mo," utos pa niya.

...