Geraldine's Point of View* Mabilis akong natapos sa pag-aayos at tinakpan ko talaga ng concealer ang pisngi ko para hindi halata ang pasa sa pisngi ko. Nag-sign na akong pumasok na ang dad ni Mike at nag-aalala naman siyang napatingin sa akin. "My daughter-in-law, darling, ayos ka lang ba? Damn, huli ko ng narinig ang nangyari sayo. May dala akong doctor at narinig ko na hindi ka pa napapatingnan." "Dad, kalma lang po. Ayos lang po ako at wag po kayong mag-aalala. Gutom lang po ako ngayon at kailangan ko lang po ang kain lang." "Pero mabagsik ang lason na natagpuan sa shuriken ng kalaban kanina, darling." "Wala naman po akong naramdaman mo. Mukhang sinipsip siguro ni Mike kaya hindi agad kumalat sa katawan ko ang lason." Nakahinga naman ito ng maluwag. Yun na lang ang palusot na ginawa ko. "Kung ganun ay mabuti naman at ginawa niya ang bagay na yun. Doc, maayos naman ang anak ko diba? Wala namang kakaiba sa kanya?" "She looks normal po pero we must conduct an examination for
Geraldine's Point of View* Tapos na akong kumain at busog na busog ako ngayon na nakaupo sa duyan. This is life, peaceful, quiet and beautiful. "Gusto niyo po ba ng tea, madame?" yaya sa akin ni Jane sa gilid. "Yes, please." Sinalinan naman niya ang tea cup ko at lumapit naman si Justine sa akin at may inilahad siyang bulaklak sa akin. "Madame, para po sa inyo. Pwede din po ninyo ilagay sa kwarto ninyo." "Thank you, Justine. Ang ganda nito at ang bango pa." Kinuha ko iyon at iba't ibang kulay iyon ng rosas at nakikita ko na wala na iyong mga tinik. "Tinanggalan ko na po iyan ng tinik para hindi po kayo masugatan po." Natawa na lang ako sa sinabi niya. "I won't hurt myself anymore." Napangiti naman sila at dahan-dahan na napatango. Uminom ako ng tea nang biglang may radio na tumunog sa gilid at mukhang radio iyon ni Justine. 'Justine, we need medication. Injured si Rafayel,' rinig ko ang boses ni Mike na kinatigil ko at nakita ko din na natigilan din si Jane. Si Rafaye
Geraldine's Point of View* "Take that shirt off," naiinis na ani ko sa kanya. Agad naman niyang hinubad iyon na parang sunod sunuran ko at agad ko namang nakita ang sugat niya sa tiyan niya parang daplis lang ito ng bala at hindi lumusot sa loob ng bituka niya. Agad kong nilinisan ang sugat at napa-aray pa siya dahil sa ginawa ko. "Dahan-dahan naman---" Masama ko siyang tiningnan na kinatahimik niya at nagpatuloy ako sa paglagay sa sugat niya at inihipan ko iyon. At mabuti tahimik lang siya ngayon habang busy pa din ako sa paglagay ng gauze. Hanggang sa matapos na at agad kong niligpit ang mga ginamit ko at aalis sana ako nang hawakan niya ang kamay ko na kinatingin ko sa kanya. "Thank you." Humarap ako sa kanya at pinalo ko ang balikat niya ng tatlong beses at malakas yun. Inilabas ko lang ang galit ko sa kanya. "Anong karapatan mong saluin ang atake sayo! Bobo ka din noh! Akala ko matalino ka!" Nagulat naman siya sa sinabi ko. Wala akong pake kung magalit siya sa akin bast
Geraldine's Point of View* Nakikita ko ngayon na mahimbing siyang natutulog ngayon. Teka ngayon ko lang napansin na may eye bugs ulit siya at ang haggard niya ngayon. Don't tell me hindi siya natulog nung wala ako dito? "Tigas talaga ng bungo ng taong ito." Napabuntong hininga na lang ako. Nakikita ko din na parang hindi pa siya kumakain dahil parang wala ng kulay ang labi niya. Fine! Lulutuan ko na lang ang isang ito. Dahan-dahan kong tinanggal ang kamay niya na nakayakap sa akin at kinuha ko ang unan ko pinayakap sa kanya. At agad na akong lumabas ng kwarto para lutuan siya dahil nagugutom na din ako. Nagulat naman si Manang at Ate cooker na makita nila ulit ako dito sa kitchen. "Hello!" "Madame, nakabalik ka na po pala. Mabuti naman at makakain na po si master." Napakunot ang noo ko nung ma-realize na hindi talaga kumakain si Mike. "Don't tell me hindi siya kumakain?" "Puro trabaho po siya kahapon at hindi po kumain." Napapikit ako na parang kinakalma ko ang sarili ko.
Geraldine's Point of View* Naglalakad kami ngayon papunta sa hapagkainan at nakikita ko na parang naiinis siya habang naglalakad ngayon. Teka bakit parang kasalanan ko na pina-alis ko siya sa meeting na yun? Si John naman siguro ang magpapaliwanag sa kanya mamaya diba kung ano ang minetingan nila. Parang hindi naman ginagawa ang ganung style eh. Tsk. Teka ayaw niyang kumain? Parang bata lang na galing sa paglalaro at pinauwi para pakainin. Galit siya dahil tinawag ko siya para kumain? Parang nakuha niya ngayon ang inis ko ha! Huminto ako sa paglalakad sabay crossarms na parang nagtatampo at mukhang napansin naman niya iyon. "What is it?" mahinahong ani niya sa akin at sinamaan ko siya ng tingin na kina-atras niya ng isang beses sa akin at nakita ko din ang paglunok niya ngayon. Bakit high blood ko ngayon? Mukhang malapit na ang dalaw ko ngayong buwan. Edi siya na agad ang biktima ng changing moods ko. "Go back. Go back to your office." Walang emosyon ko iyong sinabi sa kanya
3rd Person's Point of View* Dahan-dahan nagmulat si Rafayel at nakikita niya agad si Jane na naghihiwa ng prutas ngayon sa tabi niya at napangiti siya. "It's good to see na inaalagaan ako ng mahal ko." Natigilan sa paghihiwa si Jane at napatingin kay Rafayel. "Mabuti naman at gising ka na." Walang emosyon na ani ni Jane. Naiinis pa din siya sa ginawa nitong pagsugod sa lugar na yun. "Galit ka ba sa akin, Sweetheart?" Sinamaan niya ito ng tingin at lumapit naman si Jane sa tabi niya at inilahad niya nag hiniwa niyang mansanas. "Kainin mo yan." Napangiti naman si Rafayel at dahan-dahan itong umupo at inanalayan naman siya ni Jane na kinangiti si Rafayel. At nagpa-aray aray pa ito na kinakaba ni Jane at isang iglap ay inilagay ni Rafayel si Jane sa binti nito at niyakap niya ang maliit na katawan ni Jane. "S-Sire!" "Please, let's stay like this. Akala ko hindi na kita mayayakap ng ganito sa nangyari sa amin kanina." Napakagat naman sa labi ni Jane dahil sa sinabi nito at nati
Geraldine's Point of View* Natigilan ako nung nagtama ang mga labi namin at naramdaman ko din na mas lalo niyang inilapit ang katawan ko sa kanya sa pamamagitan ng pagyakap. At dahan-dahan namang gumalaw ang labi niya at isang iglap ay nasa ibabaw na siya habang nagpatuloy pa din siya sa paghahalik. Jusko! Hindi na siya tulog at alam ko gising na ang lalaking ito! Kinagat niya ang ibabang labi ko para bumukas ang bibig ko at naramdaman ko na pinasok niya ang dila niya sa loob ng bibig ko. Damn, kung madadala ako nito ay baka madadala na talaga ako! Tinulak ko siya pero ang lakas niya kaya tinakpan ko na lang ang bibig niya. "Ano ba!" Parang nagising naman siya at napatingin siya sa akin at sabay pa kaming dalawa na hinihingal ngayon. "Bakit mo ko hinahalikan?" "What's wrong with that? You're my wife." Doon ko siya tuluyan na tinulak na kinaupo naman niya sa higaan. Hindi ko kailanman makakalimutan ang mga ginawa niya sa akin. "Wife, tsk." Tumayo na ako at lalakad sana nang
Geraldine's Point of View* Huminto ang motor na sinasakyan ko at napatingin ako sa smart watch ko at ito ang kagubatan kung saan sila Mike inatake ng mga lalaki. Tinanggal ko ang helmet sa ulo ko at inulugay ko ang mahabang buhok ko at kinuha ko ang tali bago ko iyon tinali para hindi makaka-estorbo sa kagandahan ko. Tiningnan ko ang paligid at tahimik lang ito kaya pumikit ako at nag-meditate. Ginamit ko talaga ang pandinig at pang-amoy ko sa paghahanap kung may ibang tao pa ba dito bukod sa akin. Napangiti ako nang may narinig ako sa di kalayuan at naka-amoy din ako sa hangin. Pinatunog ko ang leeg ko at inikot-ikot ko ang kamay ko bago ako tumalon papunta sa sanga at plano ko talaga na umakyat sa pinakamataas na parte ng puno. Hanggang sa makita ko na na may usok sa unahan kung saan siguro sila nagluluto at napangiti ako bago tumalon sa puno. Bihasa na ako sa mga sanga sa puno dahil sanay na ako sa ganitong bagay nung nasa America pa ako. Sa kagubatan kaya kami nakatira noo
Geraldine's Point of View* Bumalik naman ang lahat sa dati at kinuha na nila ang mga estudyante na positive sa drogang 'yun. At malapit na ring matapos ni Nine ang antidote. Nandidito ako ngayon sa opisina ni Dad na kakarating lang niya galing sa Europe. "Daddy, mukhang marami rami rin itong regalo niyo sa akin ngayon." Tinuro ko ang maraming paper bags na nasa lamesa. "It's for you, my daughter." "Daddy, did I te---" "Just once, my daughter. Please, pagbigyan mo na si daddy mo na magbigay ng mga ganitong bagay sa 'yo." Napabuntong hininga na lang ako at uminom na lang ako ng tea. "Okay, daddy." Napangiti naman siya at hinawakan ang kamay ko. Alam ko naman kasi na bumabawi siya sa mga araw na hindi kami magkasama. "Daddy, pwede bang pumunta si papa dito?" Natigilan siya sa ginagawa niya at napatingin sa akin na parang hindi siya sang-ayon sa sinabi ko ngayon. Hindi ba sila magkabati ni papa? "What? Wait, did he know already?" "Bakit hindi ba niya kailangan malaman? Sa k
Geraldine's Point of View* Nanlalaki ang mga mata ko nang marinig ko si Papa. "My daughter, please magsalita ka naman. Alam ko na buhay ka." Naririnig ko na parang pinipigilan niyang umiyak. Naalala ko ang mga pagmamahal na binigay niya sa akin at hindi niya pinaramdam na naiiba ako sa kanya. Flashback... "You're just adopted. You're not a real daughter of the general." Naririnig ko ang mga sabi ng mga kaklase ko noon sa elementary pa ako sa America. Nung unang rinig ko 'yun sa kanila ay hindi ako umiyak o inatake sa kanila. Ano naman ang ikaiiyak ko sa bagay na 'yun? I'm so thankful na maraming nagmamahal sa akin at maraming tumanggap sa kung sino ako at hindi nila pinakita sa akin na naiiba ako. "Your adopted!" Nagtatawanan pa sila habang paulit-ulit na sinasabi ang bagay na 'yun. Tiningnan ko sila sa mga mata nila at napangiti naman ako. "Yes, I am, but I'm so proud to be with their family. My daddy is the best dad and please don't say that. That's bad." Ngumiti ako s
Geraldine's Point of View* "Princess, ano ba ang trabaho mo noon?" Napatingin naman kami sa buong lugar at kami lang naman ang nandidito ngayon. Ako, David, Mike at ako. Wala naman akong nararadaman sa paligid na ibang tao. "I'm Astraea, ninong." Nanlalaki naman ang mga mata ni Ninong nang marinig niya ang bagay na 'yun. "A-Astraea? You mean the popular undercover agent?" Dahan-dahan naman akong napatango. Di pa rin siya makapaniwala sa sinabi ko at napatingin naman siya kay Brother David. "Yes, it's true, dad. Kaya pala pamilyar na pamilyar ka sa akin nung unang kita ko sa'yo noon, princess." Nagtataka naman akong napatingin kay David. "Kailan tayo nagkita?" "Sa Japan ka nun at mukhang may mission ka nun ay accident na nagtagpo tayong dalawa sa isang hotel nun." "Di kita napansin." Napangiti naman siya. "I know that. Dahil busy ka sa pagmamasid sa subject mo nun. Hindi ko na lang pinahalata na ikaw 'yun dahil may mission din ako nung araw na 'yun." Napangiti na lang ako
Geraldine's Point of View* Namumugto ang mga mata ko kakaiyak habang yakap-yakap ako ni Mike dito ngayon sa higaan ng kung saan ako kinunan ng dugo kanina. Pinaiyak pa niya talaga ako at hindi muna niya ako pinasalita at pinakakalma lang niya ako na parang sanggol. "Are you done crying?" malambing na ani niya sa akin. Di ako nagsalita at nakayakap lang ako sa kanya habang nakaupo ako sa binti niya at siya naman ay nakaupo sa higaan. "Wife?" "Hmm..." Tiningnan ko siya at mahina na lang siyang natawa habang nakatingin sa mukha ko. "Ang pangit mo ka-bonding." Nag-roll eyes ako habang sinasabi 'yun at mas lalo siyang natawa ng malakas dahil sa sinabi ko. Tingnan niyo ang pangit ka-bonding! "Shut up. Bakit mo ko niyayakap? Wala ka namang tiwala sa akin. Maghahanap na lang ako ng ibang tao na may tiwala sa akin doon ako makikipaglaro." "Wife." "Oh." Di ko siya tiningnan dahil alam ko kakaiba ang tingin niya sa akin ngayon. "Look at my eyes." "Ayoko baka kiligin ako." Naka-po
Geraldine's Point of View* Natapos akong salinan ng dugo ay pinahiga muna ako dito sa higaan at maririnig pa rin ang ingay sa labas. Wala namang problema sa labanan sa labas dahil nandodoon naman ang mga guro at sila ninong at David. Kaya naman nila ang bagay na 'yun. Remember mga assassins din naman silang lahat kaya walang problema sa bagay na 'yun. Napatingin ako sa gilid ko nang naramdaman ko na may nakatingin sa akin. At nakita ko si Mike na naniningkit pa rin ang noong nakatingin sa akin. Napabuntong hininga na lang ako habang nakatingin sa kanya. Inilahad ko ang kamay ko at napatingin naman siya sa kamay ko na parang ayaw pa niyang hawakan? "Ayaw mo?" "Tell me, why did you do that?" Tiningnan ko siya. Seryoso talaga siya ngayon. Napatingin ako sa mga kasamahan namin dito na nag-aalalang nakatingin sa amin. Tumango naman sila agad sa mean ko. Kailangan naming mag-usap ni Mike na kaming dalawa lang. Pumasok sila sa isang kwarto dito pa rin sa laboratory at kami na lan
Geraldine's Point of View* "Sa susunod na natin pag-uusapan ang bagay na 'yan. Ang importante ngayon ay ang kumakalat na droga ngayon." Napatingin naman sila sa akin at dahan-dahan na tumango. "I-Ikaw ba talaga si Nyx? Ang Prinsesa ng mga assassins? Yung top 1?" Napatingin ako kay Nine na nanlalaki pa rin ang mga mata nito habang nakatingin sa akin at natawa na lang akong mahina habang nakatingin sa kanya. Hindi ko naabutan ang pagsilang sa kanya dahil nung panahong 'yun ay nagliligawan pa ang mga magulang nito at hindi pa siya ginawa. Hindi ko aakalain na makakabuo agad sila at malaki na ito ngayon. Ngumiti ako sa kanya at hindi ko na sinabi ang tungkol sa akin at agad naman niyang na-gets ang bagay na 'yun. "Oh my God! Welcome back po! Hindi ko alam na nakita na pala kayo at isa pa idol na idol ko po kayo kaya ako pumasok dito sa phantom syndicate dahil sa inyo." Napakunot ang noo ko at napatingin sa mga magulang niya. "Kinukwento kasi namin ang mga kakayahan mo noon kay
Geraldine's Point of View* Sa paglalakad pabalik ay napapansin ko na parang nag-iingayan na ang paligid at nung tingnan namin ang paligid ay parang may kaguluhan sa gitna ng parang stage na may salamin. Doon pala pinasok ang mga infected sa virus at makikita mo sa katawan nila na malapit ng mag-decomposed ang katawan nila. Lumapit sila Mike doon at ako naman ay nagpahalo sa mga estudyante at sumama sa grupo ko para di mahalata na nawala ako sandali. Umupo ako sa gilid at iniisip ko kung ano ang gagawin. Napatingin ako kay Nine na nag-aalalang nakatingin sa mga infected. "Nine." Napatingin naman siya sa akin at nag-sign ako na umupo sa tabi ko at sumunod naman siya. "Ang dugo ba talaga ni Nyx ang makakasagot sa lahat ito?" Nagulat naman siya sa tanong ko. Napayuko naman siya at dahan-dahan na tumango. "Ayon sa examination ng mga magulang sa dugo ng master noon ay 'yun din ang nakatalo sa virus noon. Hindi na siya pwede ngayon na kunan ng dugo dahil alam ko na matanda na
Geraldine's Point of View* Ang mga triads ay isa ring international organized crime group like mafia. Triad is a chinese organi zed crime groups active in China, Hong Kong, and overseas. Para na rin siyang mafia at Yakuza. Same pa rin sila ng ginagawa. Pero hindi ako makapaniwala habang nakatingin sa pinsan ko. "Paano nangyari ang bagay na 'yun?" "Hmm... Tinalo ko ang chinese leader na 'yun. I need more connections sa paghahanap sa'yo sa buong Asia habang si Mike naman ang nasa Europe. Pero hindi namin alam na nandodoon ka pala sa america." Napanganga na lang ako habang nakatingin sa kanya. Hindi ko alam ang bagay na 'yun. Ang akala ko kasi ay normal na mafia lang si David at baka nag guro lang siya. "Kakarating ko lang galing china dahil nalaman ko na nandidito ka na. Kahit may meeting pa ako roon." Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin sa kanya. "Baka importante ang meeting na 'yun!" "Ikaw naman ang dahilan kung bakit ako naging triad boss at dahil nakita na kita ay
Geraldine's Point of View* "Bakit 'di mo siya tinuluyan?" Nanlalaki naman ang mga mata ko habang nakatingin kay David. Hanggang ngayon ba ay nagtatalo pa rin sila? Naalala ko noon na nagtatalo na sila lalo na pag ako ang pinag-uusapan ngayon. Flashback... Nakikita ko na nagsusuntukan ngayon ang dalawa sa garden at maraming pumipigil sa kanila pero walang makakapigil. "Dahil sa'yo ay pinagalitan si Gerry! Mabuti nakita si'ya ni dad at pinagtanggol siya kay tita!" Nanlalaki ang mga mata ko dahil sa sinabi ni David. "All I want is for her to be happy. Hindi puro pasakit at paghihirap sa mansion na ito bilang heiress!" "Bakit? Naprotektahan ba siya? Hindi naman 'di ba? Mas napahamak pa siya sa pangyayari!" Napayuko naman ako habang nakatingin sa kanila. Lumapit ako sa kanila na kinatigil naman nila sa pagsusuntukan. "Wag kayong mag-away," walang emosyon na ani ko sa kanilang dalawa na kinagulat nila. "Princess/Gerry..." sabay sambit nilang dalawa. "Ayokong mag-aaway kayo d