Chapter 42

Chapter 42

"BAKIT HINDI MO sa 'kin sinabi." Mariin ako napapikit at nanginginig na bumuntong hininga. Pinahid ko ang luha na tumutulo sa pisngi ko.

"B-bakit kailangan mo pa akong saktan para lang lumayo ako." Nakayukong ani ko. Ramdam ko ang titig nya sa akin. Pareho kaming nakaupo sa sahig habang magkaharap sa isa't isa.

"K-kinutuban na ako noon, Angel. A-alam kong simula ng ikasal tayo may mali. P-pero hinayaan mong mahalin kita bago mo sabihin 'yung totoo." Puno ng pait na tumitig ako sa kanya.

"D-do you know how hurt am I when you said that you never love me because I'm just your job?" Humikbi ako at tumingin sa kanya. Puno ng sama ng loob na pilit kong pinapahid ang mga luha na walang tigil sa pagtulo sa mata ko.

"S-sana... Sana sinabi mo kasi sana... S-sana sa ilang taon na 'yun kasama sana kita."

"I almost lost my Dwyne... I-i almost lost what I'm so exited to have