Share
Chapter 20
Kaugnay na kabanata
Reclaiming Property Chapter 21
"We still need to undergo some tests about his condition. Ang sabi n'yo ay wala naman s'yang asthma, but then it is possible. Nahirapan s'yang huminga at nawalan ng malay. It's either asthma or another type of heart complication." Parang unti-unting gumuguho ang mundo namin ng mga magulang ko habang pinapakinggan ang bawat katagang sinasabi saamin ng doktor tungkol sa kundisyon ng kapatid ko. Tumulo ang luha at hindi maiwasang hawakan ng mahigpit ang kamay ng kapatid kong hanggang ngayon ay nakaratay sa hospital bed at walang malay. Sunod-sunod na naman ang luha ko habang nakatingin dito. Hindi ko matanggap na matapos n'yang magkaroon ng prosopagnosia ay magkakaroon na naman s'ya ng panibagong sakit."Miro baby... Hold on for Ate... Please hold on for us. " I whispered to him, crying. Narinig ko ang hikbi ni mommy habang nakahilig kay daddy. "This is my fault. Kung sana mas naging maingat ako noon..." Sunod-sunod ang naging hikbi n'ya.Sabay naman kaming napailing ni daddy sa kan
Reclaiming Property Chapter 22
I don't know how to absorb everything. Hindi ko alam kung paano ko tatanggapin ang lahat ng nalaman ko no'ng gabing iyon. Hindi maalis sa isipan ko kung paanong inaresto ang daddy ko, kung paano s'yang nasasaktang ngumiti saakin, at kung paanong sinabi ni mommy saakin ang kasalanang ginawa n'ya. "He's not a murderer, Rox! Your dad didn't do it on purpose! He just protected himself!" Napatay ni daddy iyong huling naging kliyente n'ya... Halos hindi ako makatulog kagabi sa kakaisip sa nangyari. Naupo ako sa madilim at sulok na bahagi ng k'warto ko at tahimik na umiiyak habang iniisip ang sunod-sunod na problemang dumating. I can't believe it. Kinikilabutan at natatakot ako sa tuwing maaalala ko ang sinabi ni mommy na nakagawa ng ganoong kasalanan si daddy. "I'm sorry Alisha. I'll make it up to you. I'm really sorry. I love you. You know that right?"Natigilan ako sa ginagawang paghakbang papunta sa gate ng school namin nang madaanan ko ang waiting sched malapit sa school ng marini
Reclaiming Property Chapter 23
"Ate, are you c-crying?" I immediately wiped away my tears when I heard Miro's voice. Nag-angat ako ng tingin sa kanya at nakita kong gising na habang tiim na nakatingin saakin. Ang maamong mukha ng kapatid ko ay tila pumapawi sa sakit na nararamdaman ko kani-kanina lang."No, Miro... Ate is not crying." Pagsisinungaling ko pa sa kanya. Alam kong pilit n'yang akong inaaninag gamit ang mga mata n'ya kahit hindi niya naman kaya. Isang mapait na ngiti lang ang nailabas ko. I put my hand on his hand when he sat on his bed. "But I heard your sobs. Why are you crying? Did someone hurt you?" Mahina pa n'yang tanong. Marahan kong nakagat ang ibaba kong labi at pinigilang muling maiyak nang dahil sa sinabi n'ya. Everyone is hurting ate, Miro... They are hurting me... Gusto kong magsumbong sa kanya. Feeling ko ngayong wala akong mapuntahan at kapatid ko lang ang kakampi ko dahil kahit si Gideon ay hindi ko magawang lapitan dahil isa din s'ya sa dahilan kung bakit nasasaktan ako.Halos i
Reclaiming Property Chapter 24
Trigger Warning: SuicideMy dad left just like that. Pakiramdam ko ng sandaling malaman ko ang tungkol sa nangyari sa kanya ay tuluyan na akong nawalan ng pag-asa. Tuluyan na akong nawalan ng lakas na ipagpatuloy pa ang paghihilom ng puso ko. Iniwan na nila ako. Iniwan na ako ng pamilya kong nangakong sasamahan akong abutin ang pangarap ko. I hugged my knees as I hugged the darkness. I was alone while my wounded heart was constantly bleeding. No one was there to comfort me. I have no one left but myself. I saved myself from drowning as my heart shouted for help. The darkness started to give me a blanket while my tears and sobs started to give me constant comfort. Parang nung isang buwan lang ang ayos pa ng lahat. Parang noong isang buwan lang magkakasama pa kami sa isang hapag kainan...Tapos biglang isang araw tila binawi na ang sayang naranasan ko. Binawi silang lahat saakin. Gideon... I need you, baby... Kinagat ko ang ibabang labi ko at nanghihinang inabot ang cellphone k
Reclaiming Property Chapter 25
I was too independent before. Mas'yado akong nakampante na palagi ay kaya ko at palagi ay kaya kong masolusyunang mag-isa ang mga problema ko. Nguni't gumuho ang lahat ng biglang nalang nagsunod-sunod ang problema ko. Nagsunod-sunod ang pagkawala nila ng lahat saakin. Akala ko kaya ko. Akala ko ay madali lang akong makakabangon. But then, it's not that easy to take another step after having the darkest days of my whole life.I'm not sure how I'm going to take another step after falling into a deep hole.I failed to achieve my dreams. I lost my brother. I lost my mom. I lost my dad and I lost my bestfriend. There was no one left to hold me and tell me that everything was going to be okay. No one was there to comfort me. I hug and comfort myself instead. The pain inside me didn't leave. I remember how I mourned for my best friend alone. I remember how I cried in front of her grave.Ni hindi ko napansin noon na may kakaiba sa kanya... Hindi ko alam na 'yung best friend kong inakala k
Reclaiming Property Chapter 26
Anguish, failures, and pain from the past have taught me lessons. It teaches me how to become stronger and how to develop self-confidence."Ilang taon ka na, Rox?" Tanong saakin ng isa sa mga kaklase ko noong pumasok ako ng senior high Leyte. I licked my lips. "21"Umawang ang labi n'ya. Nakita ko kung paanong nakakuha din ako ng atensyon mula sa iba ko pang mga kaklase at tila gulat na ako ang pinakamatanda sa kanila. "Talaga? Edi dapat college ka na?" Sabi pa saakin ng kausap ko. Tumango ako sa kanya habang inaayos ang bag ko. Kanina pang walang teacher na supposed to be dapat nagtuturo na. Mukhang hindi na naman papasok. "Oo...""Oh? Sabi na, 'e! Ang ate ko kase 21, second year college na. Anong ginawa mo sa dalawang taon? Tumigil ka?" Usisa pa niya. I just gave her a genuine smile and shake my head. "Nagpagaling ako." If you want to be strong, learn to enjoy being alone. "Nanay, can you braid my hair please?"Napatigil ako sa ginagawa kong pag babasa ng saktong pumasok sa l
Reclaiming Property Chapter 27
Malalim ang buntong-hininga na pinakawalan ko matapos marinig ang sinabi ni Gideon. Hindi ako makapaniwala sa sinabi n'ya. How dare he say in front of me that I'm still his girlfriend after he cheated? Sa isang tila katahimikan at lahat kami seryoso ay hindi ko mapagilang matawa nalang bigla. My laugh sounds so sarcastic.Ito ang ayaw ko. Hindi ko ninais na makipagkita sa may-ari ng law firm namin at ang secretary nalang sana ni tita ang kakausap sa kanya dahil ayaw nang maugnay kay Gideon nguni't ngayon ay narito na s'ya at s'ya rin palang may-ari ng iba pang properties na gusto kong mabawi.Nakita ko naman kung paanong napaawang ang labi ni Gideon at tila nagtataka sa bigla kong tawa. "Really? You must be mistaken." I hissed. "If you're the owner of my properties..." I tiptoe. "How?""What?" Kumunot naman ang noo n'ya. "How much? How much do you need?" Magasapang kong sambit. Narinig ko ang tikhim nila tito Ismael sa sinabi ko kay Gideon. I feel the tension that is building i
Reclaiming Property Chapter 28
"Make this conversation fast. I have no time. I still have my clients." Bungad ko na agad nang maupo sa harapan ni Gideon. Nasa isang restaurant ulit kami, malapit sa condo kung saan kami nakatira ni Gianna. A week had passed at ngayon ang itinakdang oras ni Gideon para sa muli naming pagkikita para pag-usapan ang tungkol sa properties na gusto kong makuha. He texted me. Noong una ay nagtaka pa nga ako kung paano n'ya nakuha ang numero ko, pero naalala ko si Tito Ismael. S'ya yata ang nagbigay. Tumikhim si Gideon at seryosong bumaling saakin ng tingin. "If you want your properties back, then at least be patient." My lips parted when he said those words. Hindi ko na nagawang makapagsalita nang tumawag s'ya ng waiter para mag-order ng pagkain. He didn't ask me what I wanted; he just ordered what he wanted.Hindi ko pa maiwasang palihim na tumikhim nang mapansin kong lahat ng inorder n'yang pagkain ay s'yang madalas din naming kainin noon. I slouched in my chair. Bakit nga ba ini
Pinakabagong kabanata
