•••••••“HOW are you? May masakit ba sa'yo? Kung 'di mo kaya, umuwi ka na at magpahinga. I'll just call a private nurse,” ani ni Knives na may bahid pag-aalala sa babae.Natigilan si Lalaine sa kanyang narinig. Bumilis ang tibok ng kanyang puso at hindi niya maipaliwanag ang kanyang nararamdaman. Bakit siya pa ang inaalala nito gayong ito ang may sakit na iniinda?Makalipas ang ilang segundo, umiling si Lalaine at sumagot. “A-Ayos lang ako. Wala namang ibang nakita sa examination.”Inunat ni Knives ang isang kamay at marahang hinaplos ang baba ni Lalaine gamit ang hintuturo. “May galos ka. 'Di mo pa ba 'yan nilagyan ng ointment?”Nag-init ang mukha ni Lalaine sa ginawang iyon ng lalaki kaya iniwas niya ang mukha rito. “G-Galos lang naman 'yan. H-Hindi na kailangan pa ng gamot.”Pinagmasdan ni Knives ang babae at umarko ang kanyang kilay nang mapansin namumula ang buong mukha nito. “You're blushing. Why? Is that how my touch affects you?”Mukha lang ng babae ang hinaplos ni Knives pero
•••••••MATAPOS ang dinner, abala si Knives sa pagbabasa sa laptop ng mga dokumento na ipinadala sa kan'ya ni Liam. Hindi n'ya naasikaso ang mga bagay na iyon dahil sa insidentemg nangyari. Kasalukuyan siyang nasa kama habang nakasandal sa headboard ang likod at may suot na salamin. Si Lalaine naman ay tahimik din na nagbabasa ng paborito niyang libro na isinulat ni Nicholas Sparks na ang title ay “A Walk To Remember.” Ilang beses na niya itong natapos basahin pero hindi pa rin siya nagsasawa, at lagi pa rin siyang napapaiyak sa napakagandang love story ni Landon at Jamie. Marahil dahil sa mga nangyari at sa pagod kaya mabilis nakatulog si Lalaine. Nang mapansin naman ni Knives na nahihimbing na ang babae, inabot niya ang switch para patayin ang ilaw at buksan ang lampshade. May isang oras din ang nakalipas, alas-onse na ng gabi nang marinig ni Knives na humahalinghing si Lalaine at tila nananaginip. Panay ang baling ng ulo nito sa kaliwa't kanan at ang mukha ay para bang takot na
“BANNED sa Pilipinas ang drugs na 'to. This drug is only available in the U.S. Imposible na malaman natin kung sino ang source ng illegal drugs na 'yon. It was bought secretly by someone, so it will be difficult for us to find out who the drug dealer is," paliwanag pa ni Eros.“Hmm.” Iyon lang ang isinagot ni Knives sa kaibigan. Pinag-iisapan n'ya kung ano ang gagawin para matukoy kung sino ang dealer ng illegal drugs na iyon na ginamit kay Leila. He wasn't concerned about the woman, but about the drugs used in the incident, especially since they were illegal.Ilang sandali pa'y may kumatok na nurse sa pinto at sumungaw pagkatapos. “Doc Smith, kailangan namin kayo sa emergency room,” anang babaeng nurse.“Okay, susunod na ako,” sagot naman ni Eros sa nurse saka muling bumaling sa kaibigan. “Oh! Before I forget. There's a rumor going around the hospital that Doc Elijah Montenegro's childhood sweetheart is here. Nandito ba ang wifey mo para alagaan ka o para makita siya?” nakangising s
°°°°°°“WHEN you recover, I will arrange a blind date for you with the young daughters of wealthy families in Luzon. You choose your bride.”Nagtatlong-guhit ang noo ni Knives nang marinig ang sinabing iyon ng kanyang daddy. Bakas sa mukha niya ang matinding pagtutol habang nakatingin sa matanda.“Dad, 'di ba sinabi ko na sa inyong gusto ko munang mag-focus sa kompanya? Wala pa ako sa mood makipag-blind date,” pagtanggi ni Knives sa sinabi ng ama.“Hijo, titulo lang naman ang pagpapakasal. Kung ayaw mo sa kan'ya, maaari mo siyang gawing dekorasyon lang sa bahay. With our family's status in society, every woman dreams of being part of our family, even if only as a decoration.”“Fine, I'll remember that,” sagot ni Knives sa kanyang daddy. “By the way, mukhang gustong-gusto mo ang babaeng 'yon, hijo?” pag-iiba nito ng usapan.Knives looked at his daddy with cold eyes. He didn't need to ask who he was referring to because he already knew who it was.“I don't mind if you want to play with
••••••“NAKIPAGKITA ka sa Elijah Montenegro na 'yon kanina...”Kumunot ang noo ni Lalaine dahil sa itinuran ni Knives. “S-Sino naman nagsabi sa'yo na na nakipagkita ako sa kan'ya?” “Kung gano'n, bakit may usap-usapan sa buong hospital tungkol sa inyong dalawa?”Hindi lubos maintindihan ni Lalaine ang sinasabi ng lalaki, kaya naman mabilis siyang bumaba ng kama para sana takasan ito. Subalit mabilis siyang nahawakan ni Knives sa pulsuhan at malakas na hinila, dahilan para mapasubsob siya sa dibdib nito.“A-Ano bang ginagawa mo?” tanong ni Lalaine habang kumabog nang malakas ang kanyang dibdib. Nagtangka siyang tumayo mula sa ibabaw nito subalit mahigpit siya nitong hinapit sa kanyang baywang.“Where are you going? Umiiwas ka ba sa tanong ko?” ani Knives na inilapit ang bibig sa kanyang punong-tenga.Mistulang may gumapang sa kilabot sa buong katawan ni Lalaine dahil sa mainit na hininga nitong dumampi sa kanyang tenga. “A-Ano ba kasi ang sinasabi mo? W-Wala akong alam,” muling pagtan
PAGKALABAS na pagkalabas ng kwarto ni Elijah, ang kaninang elegante at dalisay na anyo niya ay biglang naging malamig. Walang mababasa sa emosyon sa mukha ng butihing doktor habang binabaybay ang daan patungo sa kanyang opisina.When he reached his office, he immediately went in and locked the door. He took out his old model cellphone from his pocket and dialed.Nang kumonekta ang tawag, kaninang walang emosyon niyang anyo ay biglang naging mabangis. Ang boses naman niyang kadalasan na malumanay ay maging nakakatakot.“Sino ang nagsabi sa'yong kumilos kang mag-isa?” tanong ni Elijah sa kabilang linya.“Baby, don't be angry. 'Di naman sa hindi ka namin ma-contact, nababahala lang kami. Don't worry, nilinis na namin ang lahat,” sagot ng boses babae sa kabilang linya.“Nilinis?” ani Elijah na napangisi. “The drugs you gave to Leila Mendoza were contraband. Paano kung matukoy nila kung saan nanggaling ang gamot?” Tumawa ang babae sa kabilang linya. “Ano naman kung malaman nila kung saan
••••••• “I DIDN'T see it, bro. Ang intern sa department ni Dr. Montenegro ang nagpakalat ng tsismis na 'yon. She saw her this morning and thought she was here to see Dr. Montenegro...” Nakasimangot na tumitig si Lalaine sa lalaki at masama pa rin ang loob sa pag-aakusa nito. Matapos naman marinig ni Knives ang sinabi ni Eros ay nakaramdam siya ng guilty. “It's my fault. Don't be angry,” hinging-paumanhin ni Knives sabay kamot sa ulo. Hindi naman basta-basta mapapalagay ang loob ni Lalaine sa paghingi ng paumanhin ng lalaki. Ni hindi nga niya alam kung apology ang ginawa nito o ano. Hindi n'ya basta mapapatawad ang ginawa nitong pamamahiya sa kan'ya kanina. Nang makita naman ni Knives na galit pa rin ang babae ay hinawakan niya ito sa baba at bahagyang pinisil. “How about I give you compensation? Anong gusto mo? Tell me.” Sandaling nag-isip si Lalaine nang may maalala. “Si Ms. Divine, mabait siya sa'kin at hindi n'ya ako pinababayaan sa Debonair. P-Pwede bang mo siyang parusahan
••••••••BITBIT ang kape, walang lingon-lingon na mabilis na naglakad si Lalaine paalis sa lugar na iyon, at kulang na lang ay liparin niya ang kalsada palayo sa dalawang tao. Hindi rin maintindihan ni Lalaine kung bakit ba siya tumatakbo ng mga sandaling iyon. Basta ang alam lang niya ay gusto niyang makaalis na sa lugar na iyon dahil parang sinasakal siya.Meanwhile, Knives' gaze fell on the petite woman walking quickly away. And although she was far from him and had her back turned, he knew who it was.Hanggang sa pinukaw ng kasamang babae ni Knives ang kanyang atensyon. “Mr. Dawson, are you listening to me?”Hindi sumagot si Knives, sa halip ay mabilis siyang tumalikod at iniwan ang babaeng kasama. Tumawid siya sa kabilang kalsada kung saan naka-park ang kanyang sasakyan at sumakay doon. Minaniobra niya ang kotse patungo sa direksyon kung saan dumaan si Lalaine.Tulala naman habang naglalakad si Lalaine patungo sa direksyon kung saan naka-park ang company car ng Debonair. Mabigat
KINABUKASAN, magkakaharap na dumulog sa dining table para sa breakfast sina Abby, ang best friend niya, si Tito Kenji at ang Kuya Kairi nito. Ang dalawang sobrang cute na anak ng kanyang best friend ay natutulog pa kaya hindi nila kasabay sa almusal na iyon.Hindi magawang tumingin ni Abby sa lalaki dahil hiyang-hiya pa rin siya kaya habang kumakain ay para siyang tangang nakayuko lang at halos dumikit na ang mukha sa plato.“Hija, what's wrong? Ayaw mo ba ng pagkain?” puna ni Kenji sa dalagang si Abby nang makita niyang nakayuko lang ito at tulala.Napilitang nag-angat ng tingin si Abby dahil sa sinabing iyon ng matanda. Ayaw niyang isipin nito na bastos siya o kaya naman ay nag-iinarte sa pagkain. “H-Hindi po, Tito Kenji. May naalala lang po ako,” sagot niya na may pilit na ngiti sa labi.“Tungkol ba kagabi? Don't worry, hindi naman big deal 'yun para kay Kairi. Right, son?” saad naman ni Kenji sabay tingin sa anak na tahimik lang na kumakain.Dahil sa narinig ay wala sa sariling
“BRUHA... Grabe! Hiyang-hiya ako sa katangahang ginawa ko kanina. Kung p'wede lang akong magpalamon sa lupa, ginawa ko na.”Kasalukuyan nasa pool area si Abby at ang best friend niya dahil nagyaya itong mag-night swimming habang umiinom ng wine. Pinaunlakan naman niya ito pero hati pa rin ang isip niya ng mga sandaling iyon dahil sa nangyaring eksena kanina.Hiyang-hiya talaga siya sa nagawa at Hindi niya alam kung ano ang gagawin. Ano na lang ang mukhang ihaharap niya sa lalaki pagkatapos ng kagagahang ginawa niya? Paano niya ito haharapin pagkatapos ng lahat? “Don't mind him. Masungit lang talaga si Kuya Kairi pero mabait naman ang isang 'yun,” nakangiting sagot naman ng kaibigan niya habang tumitipa sa kaharap na laptop.Mangiyak-ngiyak naman si Abby sa narinig. “Paanong 'wag intindihin? Galit na galit s'ya sa'kin, bruh! Sinabihan ko siyang magnanakaw at maniac!” bulalas pa ni Abby napahawak sa kanyang noo na parang stress na stress.“Well kahit ako naman magagalit,” pagbibiro nam
“WHO the hell are you?”Awtomatikong nanigas ang katawan ni Abby nang marinig ang baritonong boses na iyon ng lalaki na nasa ilalim niya. At dahil tanging lampshade lang ang nakabukas na ilaw sa kwartong iyon kaya umahon ang matinding takot sa kanyang dibdib dahil sa pag-iisip na baka masamang tao iyon. “I-Ikaw sino ka?! Bakit ka nandito? Magnanakaw ka ba?!” bulalas ni Abby saka nagpa-panic na tumayo mula sa kandungan ng lalaki pero nanlaki ang kanyang mga mata nang hapitin siya nito sa kanyang baywang. Hindi lang iyon, naramdaman pa niyang ang pagkabuhay ng pagkalalaki nito sa kanyang pang-upo.“This is my fucking house! Who are you? Are you a thief?”sigaw naman nito na hindi pa rin siya pinakakawalan.Ginawa ni Abby ang lahat para makawala sa lalaki pero dahil malakas ito kaya hindi nito ininda ang pagpupumiglas niya. Takot na takot na si Abby kaya dahil sa pagiging desperado, ang tanging naisip niyang gawin ay kagatin ito sa kamay.“What the fuck!” bulalas naman ni Kairi saka wala
“BRUH!”Mangiyak-ngiyak na tumakbo si Abby papalapit sa kanyang best friend na si Keiko. Niyakap niya ito nang mahigpit dahil sa wakas, nagkaroon na rin siya ng kakampi.“Bruh, how are you? Bakit gan'yan ang itsura mo?” nag-aalala namang tanong ng kanyang kaibigan habang kumot nakatingin sa kan'ya.Alam naman ni Abby kung ano ang tinutukoy nito. Malaki na kasi ang ipinagbago niya simula noong naghiwalay sila nito. Bumagsak ang kanyang katawan dahil sa stress at nanlalalim at kanyang mga mata dahil may mga gabing nahihirapan siyang makatulog kapag naiisip niya ang kahayupan ni Henry.Nagbitiw sa pagkakayakap ang dalawa matapos ang ilang sandali. Matagal silang hindi nagkita kaya sobrang na-miss nila ang isa't-isa.Nang hindi sumagot si Abby sa tanong ng best friend niyang si Lalaine ay inakay siya nito paupo sa mahabang sofa at puno ng pag-aalalang pinagmasdan siya. Pero ang isip ni Abby ay kasalukuyang lumilipad sa kabuohan ng opisina ng kanyang kaibigan. Hindi niya akalain na magigi
“I'M sorry, Kairi. I can't marry you...”Naomi returned the ring to Kairi with tears in her eyes. Kairi couldn't understand why her fiancé did that. They were planning to get married but why is she suddenly returning the ring to him now? What the fuck is really happening?“But why? Did I do something wrong, babe?” gulong-gulo na tanong ni Kairi sa nobya saka hinawakan ang kamay at bakas ang matinding pagtatanong sa mga mata.Pero iwinaksi ni Naomi ang kamay na hawak ng nobyo at saka tinakpan ang mukha gamit ang palad at umiyak. “Akiko-san to no o miai ga kimarimashita. Gomen'nasai, Kairi. (My arranged marriage meeting with Akiko has been arranged. I'm so sorry, Kairi.)”Nang marinig iyon ni Kairi ay natigilan siya. Si Akiko ay ang lalaking gusto ng mga pamilya ng kanyang nobya para rito. Kairi thought the man had completely backed out of the agreement, but why would the two get married now? No! Hindi siya makakapayag. Noong una pa lang niyang makita si Naomi, alam niyang ito ang baba
“MASAKIT ba, hija? Pasensya ka na. Wala akong magawa sa t'wing sinasaktan ka ni Sir Henry. Natatakot din kasi akong baka pag-initan n'ya ang pamilya ko.”Mula sa kawalan ay bumaling ang tingin ni Abby kay Manang Ising. Kasalukuyan niyang nilalagyan ng ointment ang sugat niya sa bibig, braso, at binti na katulad ng dati ay tinamo niya mula sa pagmamaltrato ng demonyong si Henry.Her whole body was covered in bruises and scratches, a sign of Henry's sadism. Mas lalo kasi siyang ginagahan kapag nakikita niyang nagmamakaawa ang dalaga sa kan'ya. He feels like he's the lookking and she's his slave. “O-Okay lang po, Manang Ising. Naiintindihan ko po kayo,” saad ni Abby na pilit ngumiti sa matanda.Muling kumuha ng cotton buds si Manang Ising at muling nilagyan ng ointment saka magaang ipinahid sa mga sugat ng kawawang dalaga. Habag na habag siya rito pero wala naman siyang magawa para matulungan ito.“Bakit ba kasi hindi ka na lang umalis? Magpakalayo-layo ka. Magtago ka kahit saan. Basta
ALAS-SINGKO ng hapon ang eksaktong labas ni Abby, at awtomatikong nanginig ang kanyang mga kamay nang makita ang isang itim na Rolls Royce na naka-park sa tapat ng banko kung saan siya nagtatrabaho. Isang bodyguard ang nakatayo sa labas habang hinihintay siya. Habang papalapit ay nanlumo si Abby dahil alam niya na kahit anong gawin niya ay hindi na siya makakatakas pa sa kamay ni Henry Scott. Ni mga pulis ay ayaw tumulong sa kan'ya dahil marinig lang ang pangalan nito ay parang asong nababahag ang buntot.Gustuhin man niyang tumakbo at tumakas kay Henry ng mga sandaling iyon, alam ni Abby na magiging useless lang ang lahat dahil magkikita't makikita din siya nito. Nang minsan ngang sinubukan niyang magtago, sa halip na hanapin siya ay ang kanyang pamilya sa Capiz ang pinuntahan ng mga ito. Sa takot niya na may mangyaring masama sa pamilya ay kusa na siyang lumabas sa pinagtataguan.“Good evening, Ms. Del Rosario,” bati ng bodyguard ni Henry sabay bukas ng pinto ng back seat. Doon, ki
“LET'S break up, Abby. I can't do this anymore...”Tila pinagbagsakan ng langit at lupa si Abby sa narinig. Ang mga salitang iyon ay para bang kutsilyo na paulit-ulit na sumasaksak sa kanyang puso. Maging ang kanyang luha ay biglang bumalong na para bang isang ulan na walang tigil sa pagbuhos.Paano na lang siya kung iiwan siya ni Jake? Si Jake na lang ang tanging kakampi niya pero iiwan pa siya nito. Bakit? Paano nito nagagawang makipaghiwalay sa kan'ya gayong pitong taon na sila nito? Ganoon lang ba talaga kadali para kay Jake na iwan siya pagkatapos ng lahat? Ang akala niya ay tanggap siya nito, tanggap nito ang pagkatao niya. Pero bakit bigla na lang itong makikipaghiwalay sa kan'ya? Did she do something wrong? Aren't they planning to get married? Hinawakan ni Abby ang kamay ng nobyo habang umiiyak. “Jake naman. Seven years na tayo. B-Bakit ngayon ka pa makikipaghiwalay sa'kin? Did she do something wrong? Don't you love me anymore?” umiiyak niyang tanong. Nagulat si Abby nang
•••••“ANAK, sigurado ka na ba? Pwede namang dito ka na lang sa probinsya natin maghanap ng trabaho habang nag-aaral. Bakit kailangang sa Maynila pa? Ang balita ko, maraming masasamang tao doon sa Maynila,” nag-aalalang tanong ni Letisha sa anak na si Abby. Matamis na ngumiti si Abby sa kanyang Nanay Letisha. “Naku nay! Kung kailan naisangla na natin ang lupang sakahan, saka mo pa sasabihin sa'kin 'yan? Paano ko matutubos ang lupa natin kung aatras ako?” pabirong sagot naman ni Abby.Ang totoo, nasasaktan si Abby dahil ang lupang iyon ang tanging alaala ng kanilang tatay na maagang nawala dahil sa pneumonia. Kaya naman bilang panganay, ipinangako niya sa sariling magsisikap siya at magtatrabaho nang sa gayon ay matubos nila iyon sa lalong madaling panahon.“Nag-aalala lang naman ako sa'yo, anak. Mag-isa ka lang doon. Paano ka na lang kapag may sakit ka? Sinong mag-aalaga sa'yo?” Hindi pa rin mapalagay ang puso ni Letisha para sa pag-alis ng panganay na anak, dahil iyon ang unang be