Kabanata 5

Dumiretso siya sa condo na binili ng kanyang sekretarya malapit lamang sa Bonifacio Global City. And to be honest, the idea of seeing the people who used to betray her excites her. How are they going to react once they find out she’s back. Alive and well. And ready to take them down.

Pagpasok niya sa condo ay hindi niya maiwasang mamangha. She praised her good secretary inside her mind. Grace really never fails to give her the most comfortable travel ever! Kaya’t hangga’t sa maaari, ibibigay niya ang mga bagay na deserve nito.

Her phone started vibrating inside her pocket. Agad niya itong kinuha at tinignan ang caller. Sumilay ang ngiti sa kanyang labi nang makita ang pangalan ni Aldrin. She immediately answered the call as she sat on the couch in her lounge area.

“Hey, Aldrin.”

“Na sa Pinas ka na?”

“Yes,” she replied. “And I met someone in the plane before arriving here.”

“Really? Who?”

Lorraine bit her lower lip. “A good friend of mine before. Pero hindi niya naman ako napansin o nakita man lang. She was busy talking to someone over the phone. So yeah.”

Saglit na tumahimik ang kaibigan sa kabilang linya. Hanggang sa narinig niya itong humugot ng malalim na hininga. “I hope five years was enough for you to be strong again, Lorraine. Keep your guards high. Remember where kindness brought you in the past.”

That made her smile. “I know. And I will always remember that, Aldrin. Don’t worry about me.”

“Don’t let them melt the walls you’ve built to protect your heart from them. So please, be careful. If you ever need anything, just call me. I’m one call away, Rain.”

“I will.” Tumango siya kahit hindi niya naman ito kaharap. “Please take good care of my son. Babalik din ako sa lalong madaling panahon. With my daughter this time.”

Aldrin hummed from the other line. “I’ll be bringing Bullet with me to my friend’s birthday party. You knew Natasha, right? It’s her daughter’s birthday party. Is that okay with you?”

Walang pagdadalawang-isip siyang tumango. “Of course. Just keep an eye on him or maybe, just bring his nanny.”

“Okay.” Narinig niya itong humugot ng malalim na hininga. “You should take a rest now. I’ll end the conversation here.”

She replied it with a hum before Aldrin finally turned off the call. Humugot naman siya ng malalim na hininga at nilapag ang phone sa couch. Tumingala siya sa kisame at pinikit ang mga mata.

The air in this country is suffocating her. Every minute that passes by is like a bomb, ticking, and will kill her at any moment. But does it scare her? No. She loves the suffocation. She loves the idea of death chasing her.

Death declined her once. And she’s willing to meet him again, halfway.

Dala ng pagod sa flight at labis na pag-iisip, hindi napansin ng dalaga na inaantok na pala siya. Hanggang sa hindi niya namamalayang, unti-unti na pala siyang hinihila ng kadiliman.

Nagising na lang siya nang maramdaman niyang nangangalay na ang kanyang leeg. Agad siyang bumangon at humikab. Hinilot niya ang kanyang leeg at balikat saka siya tumayo. Oo nga pala. Hindi pa nga pala siya nakapag-unpack ng kanyang mga dala.

 She started unpacking her things and putting them inside the closet. May mga damit na rito na mukhang pinabili ni Grace kung sakaling hindi siya magdala ng mga damit. And the sizes of them matches hers. Kaya’t hindi niya maiwasang mapangiti.

Matapos niyang mag-unpack ay agad na siyang nagtungo sa banyo dala ang kanyang iPad. She filled the bathtub with lukewarm water and added some vanilla scented oil and milk. Naghugas muna siya ng katawan sa loob ng shower area bago siya umapak sa loob ng bathtub.

Kinuha niya ang kanyang iPad at binuksan ito. And what welcomed her is her daughter’s face. Isang mapait na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi.

Makikilala kaya siya ng kanyang anak?

Does ‘lukso ng dugo’ really exist?

Sana. She’s hopeful that this ‘lukso ng dugo’ exist. Dahil kung hitsura ang pagbabasehan… she’s not the same Lorraine anymore. Kaya naman mayroong kaunting pagkabahala sa kanyang dibdib na baka hindi siya makilala ng sarili ng kanyang anak.

A lone tear fell on her cheek. Hindi niya ito pinahiran. Nanatili ang kanyang titig sa mukha ng kanyang anak.

Hinaplos niya ang screen ng kanyang iPad at mariing kinagat ang ibabang labi.

“Mababawi rin kita,” she whispered. “Babawiin kita.”

Ngunit bago niya gawin ‘yon, gagawin niya munang mesirable ang buhay ng mga taong ginawang impyerno ang buhay niya noon. At isa na roon ang kanyang kambal na si Laura.

She will never forget everything that Laura took away from her.

She’s not going to forget what she’d been through.

Tinignan niya ang schedule ni Stone para mamayang umaga. Isang ngisi ang sumilay sa kanyang labi nang mapansin niyang bakante ng schedule nito at sa hapon pa ito magiging abala sa trabaho.

Pinagkibit balikat niya na lang ang impormasyon na ito at humugot ng malalim na hininga saka naghanap ng magandang musika para magpakalma sa kanyang isipan. And when she found one, she placed the iPad on the table behind her head as she closed her eyes to relax.

Oo nga pala. Hindi lang pala siya nagpunta rito para sa kanyang paghihiganti. She’s also here to check on her staff personally. Siya rin ang maghahanap ng model para sa kanyang mga beauty products na balak niyang i-endorse sa susunod na tatlong buwan.

Nang magsawa siya sa loob ng bathtub ay umalis na siya at nagbanlaw. She also washed her hair before wrapping her body with a white robe. Binalot niya rin ang kanyang ulo ng isang hair towel.

She went out of the bathroom and went to her closet. Tinignan niya ang oras sa pader at nakitang alas kwatro na pala ng madaling araw. She was planning to take a jog but she already took a shower so maybe she’ll just have to visit the boutique that Grace told her about.

Napili niya ang isang hanging blouse at isang jeans. She’s not in the mood to be in her seductive mode right now. Gusto niya munang bisitahin ang mga lugar na na-miss niyang puntahan magmula nang umalis siya sa Pinas.

Matapos niyang magbihis ay agad siyang lumabas dala ang kanyang purse na may laman tulad ng debit and credit card, phone, at susi ng kanyang sasakyan. Yes, she have her own car here.

Pinatunog niya ang alarm ng kanyang sasakyan dito sa garage at nang tumunog ang isang Lambo Aventador na gulay gray. Gumuhit ang ngiti sa kanyang labi at agad na pumasok sa loob nito. Isang mabangong amoy ng paborito niyang pabango ang bumungad sa kanyang pagpasok.

This is the smell of heaven.

And as she started the engine of her car, her smile widened even more.

What a great way to start the day.