FOUR
Mahigpit kong niyakap ang unan saka ko ibinaon ang mukha ko rito. I suddenly hated my ability. Nasa pangalawang palapag na ako ng kwarto pero naririnig ko pa rin kung paanong ipinapasok nina Daddy ang mga gamit ni kuya sa kotse.
My brother keeps on asking where I am. Si Mommy na ang nagpapaliwanag na masama ang pakiramdam ko kaya hindi na ako makakapagpaalam sa kanya sa pag-alis niya papuntang university.
Ang totoo ayaw ko lang talagang magpaalam. Like he said, he wanted to save himself from my dramas. I've been the typical drama queen these passed few days. Magang-maga na ang mga mata ko kakaiyak pero hindi talaga magpapapigil ang kapatid ko.
When I heard the car door shut, I felt a tug in my chest again. Lalo kong binaon ang mukha ko sa unan. Sinalat ko ang phone at earphones ko sa tabi ko saka ko ipinasak ang earphones sa aking tenga. I picked the loudest song in my playlist and maxed the volume so I won't hear the car go.
Nang akala ko ay umalis na ang kotse, mahigpit kong niyakap ang unan ko saka ako humikbi. There I go again, crying like a brat who just skinned her knees.
Mayamaya'y naramdaman ko na lamang na umuga ang kama at may pamilyar na bultong sumandal sa aking balakang. Hinila niya ang aking braso hanggang sa tuluyan akong napaupo.
Napatitig ako sa malungkot na mga mata ni kuya Wesley. Nang makita niyang magang-maga na ang mga mata ko kakaiyak, kumawala ang marahas niyang buntong hininga.
He pinched the tip of my nose then flashed a broken smile. "Enough, will you?"
I pouted like a child as tears began trailing down my cheeks again. "I can't."
He let out a painful laugh. Ginulo niya ang buhok ko saka niya ako niyapos gamit ang isa niyang braso. Lalo lamang akong naiyak dahil sa ginawa niya. Yumakap ako ng mahigpit sa kanyang leeg habang humihikbi.
"Tatawag naman ako palagi. We can talk thru video chats if you need my help." He mumbled.
Lalo kong hinigpitan ang yakap. "That's just different. You're still not gonna be here. Paano kung may manakit sa akin? Paano kung may umakyat ng ligaw? Walag magsusungit sa kanila."
Umismid siya. "Para namang papayagan ka ni Dad magpaligaw. Bata ka pa. Baka gusto mong hindi na ako umuwi dito kapag nalaman kong may boyfriend ka na."
Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya saka ko sita sinimangutan. "Kaya mo? Kaya mong hindi kami makita?" Mapanghamon kong tanong.
He forced a amile then wiped away my tears with the back of his hand. "Basta 'wag muna. Bata ka pa."
"Tapos ikaw magkakaroon ka rin naman ng girlfriend doon. Syempre wala si Mom. Walang paranoid pagdating sayo." Kumento ko.
Natawa siya bigla sa sinabi ko. "With or without Mom, I won't, sis. Pupunta ako do'n para mag-aral."
"Liar." I hissed.
"Promise." He mumbled in a serious tone.
Hindi ako nakapagsalita. Nanatili lang akong nakatitig sa kanyang malungkot na mga mata.
I know he wants to stay with us but this time he's got to follow his dreams. Naiintindihan ko naman iyon hindi lang talaga ako sanay na uuwi ako ng bahay na wala ang kapatid ko. Kahit naman na minsan nag-aaway kami, mas marami pa ring oras na masaya kaming dalawa.
We play xbox on his room and watch movie on mine. We're the original bestfriends. He was my first knight. My loyal protector. My best ally. I wish I could turn back time so we could be like how we used to before. Carefree. Playful. Bestfriends for life.
Wala rin akong nagawa kung hindi ang magpaalam sa kanya. Paulit-ulit niyang sinabing tayawag siya tuwing gabi para tulungan ako sa assignments ko. Puro na lamang oo ang sagot ko pero deep inside, gusto ko siyang kabitan ng posas.
I barely survived the first week. Halos oras-oras kong chini-check ang phone ko. Tini-text ko siya every break time to check on him but it takes minutes before he'll text back. Ganoon nga siguro kapag kolehiyo na. Napaka-hectic na ng schedule. Pasalamat na lang akong naisisingit pa ako ni kuya sa dami ng ginagawa niya.
Ipinasok ko sa locker ang mga libro ko saka ako nagpakawala ng marahas na buntong hininga. Nang maisara ko na ang locker ay sumama na ako sa mga kaibigan ko papunta sa cafeteria.
As expected, Andrei and his friends reserve a space on their table for me and my girl friends. Kahit paano nakasanayan ko na ang ganoong eksena. Kapag nakakasama ko sila tuwig lunch, kahit papaano ay nawawala sa isip ko ang pagka-miss ko sa kapatid ko.
"May game kami next Saturday. Baseball. Gusto niyo bang manood?" Alok ni Andrei habang pinapasadahan ng mga daliri ang brown niyang buhok.
I forced a smile at him. "Really? Who will you'll play with? My brother loves baseball, too."
"Actually former team niya ang kalaban." Sagot ni Andrei.
"Oh." I muttered. Dinampot ko ang juice box ko saka sumipsip ng kaunti. "Kapag pinayagan ako ng parents ko pupunta ako."
"Gusto mo ipaalam kita? Papayag naman siguro sila kung maayos ang paalam." Ani Andrei.
I felt Perry pinch me on the side. Sinipat ko ang kanyang kamay para suwayin siya.
"Ako na lang siguro. Baka mamaya kung ano pang isipin nila. Kilala ko ang Daddy ko. Masyado siyang paranoid." I mumbled.
Tumango na lamang si Andrei. We went back and finish our lunch. Nang tumunog ang bell, sabay-sabay kaming bumalik sa classroom namin pero bago ako pumasok, pinadalhan ko muna ng text si kuya Wesley.
"Done with my lunch." I texted.
Papasok na sana ako ng classroom nang magvibrate ang phone ko.
"Good. Don't skip meals. Talk to you tonight, sis."
Napabuntong hininga na lamang ako. Itinago kong muli ang phone ko sa aking bulsa saka ako pumasok sa loob ng classroom.
Minsan para hindi ko masyadong isipin ang kapatid ko, hinahayaan ako nina Mom na sumama sa mga kaibigan ko basta sa oras ng curfew kailangan nakauwi na ako. I guess kung may magandang nadulot ang pag-alis ng kapatid ko, iyon ay ang pagkakaroon ko ng kalayaan.
Two weeks passed. Minsan doon ako sa kwarto ni kuya gumagawa ng assignments ko dahil sa mga books niya. Palagi kaming magka-video chat kapag gabi para maturuan niya ako sa assignments na hirap ako...at minsan gawa-gawa ko na lang para magkaroon ako ng excuse na makausap siya.
"Check the mass and number first para alam mo kung possible for convertion." Untag niya saka humikab.
Tumango ako at ginawa ang sinabi niya. Siya rin ay busy sa assignments niya. Kanina ay pinakita niya pa sa akin ang yellow paper na pinagsusulatan niya ng calculations niya. Nalula ako sa mga numero pero kung sagutan niya ito parang one plus one lang. Maralino talaga ang kapatid ko. Hindi na ako magtataka kung isang araw maging isa siya sa pinakamahusay na inhinyero sa bansa. He's dedicated with his dreams the way I've never seen someone before. Mahal niya ang ginagawa niya kaya naman ang mga mahirap na bagay ay nagmumukha lamang madali pagdating sa kanya.
Nang matapos ko ang unang tanong ay ipinakita ko ito sa kanya sa camera. He checked my calculations. Nang makitang tama ang ginawa ko ay pagod siyang ngumiti. Halatang inaantok na rin siya pero pinipilit niyang manatili para tulungan ako.
Humikab siyang muli saka hinilig ang ulo sa kanyang braso. "Go answer the next one, Milly." He mumbled.
Tumango ako at muling binalik ang atensyon sa assignment kong advance review na lang naman talaga. Ginawa ko lamang ito para makausap ko siya at makuha ko ang atensyon niya.
Nang matapos ko ang huling tanong ay nakangiti akong tumingin sa screen at ipapakita sana ang sagot ko. "See, I told you I can do--"
Naputol ang sinasabi ko nang makitang tulog na si kuya Wesley dala ng matinding pagod niya sa pag-aaral. Nakapatong ang mga braso niya sa dalawang makapal na libro habang nakahilig naman ang ulo niya sa braso niya. Nakaupo siya sa study table niya kaharap ang kanyang laptop.
Mapakla akong napangiti. He forced himself to stay awake to help me but he's just a human. He gets tired no matter how much he tries not to.
Nilapag ko ang papel at ballpen sa gilid ng laptop ko saka ko inilipat ang laptop sa tabi ko. Nahiga ako at inayos ang aking kumot saka ako humarap muli sa screen.
Hinilig ko ang aking ulo sa unan saka ko hinaplos ang pisngi niya sa screen habang may basag na ngiti sa aking mga labi.
"Goodnight...kuya Wesley."
FIVEPinagpag ko ang kamay ko matapos kong masagutan ang problem sa board. Matipid akong ngumiti sa teacher saka ko hinintay ang sasabihin niya.Sir Guilder checked my answer on the board then motioned his hand. "Well done, Miss Devonaire." He mumbled with a slight smile written on his lips.Andrei suddenlh clapped his hands then proudly shouted, "Hooh! Go Millana!"Nagtawanan ang mga kaklase ko dahil sa ginawa niya. Si Sir Guilder naman ay mahinang sinipat ang kanyang desk bago inayos ang kanyang salamin."Mr. Colton, if you think this is a cheering competition then you are in the wrong place." He mumbled.Umalingawngaw ang tawanan
SIXBumuntong hininga ako saka ako humarap sa veranda nang marinig ko na naman ang katok ng katulong sa pinto. Pangalawang balik niya na ito. Hindi talaga nila ako tatantanan kahit pa sinabi ko na ngang hindi ako sasabay kumain."Miss Millana, pinapasabi ng Daddy niyong kailangan niyo raw sumabay sa hapunan," ani ng kasambahay."I said I'm not hungry. Sila na lang ang kumain. Bababa na lang ako mamaya!" sagot ko kahit pa ramdam ko na ang pagkalam ng sikmura ko. Well, I'd rather starve. Kuya Wesley was the last man I expected to think of me that way. At ano ang ginawa niya?Napailing ako nang magsimula na namang kumulo ang aking dugo. Nakakainis na sa tuwing nagagalit ako sa kanya, may kung ano sa loob kong tila nais kumawala. I haven'
SEVENWhen Kuya left, it felt like a part of me had lost its purpose. My wolf became so aggressive that I became physically tired just by trying to keep it from taking control. Parang nawalan din ako ng ganang gawin ang maraming bagay. Naging matamlay ang katawan ko at kahit na anong pilit kong alisin si Kuya Wesley sa aking isip, hindi ko magawa."Tapos 'yon. Tawa kami ng tawa nina Spen dahil sa nangyari." Andrei chuckled. Halos maiyak na siya sa kakatawa habang ikinikwento ang kalokohang ginawa nila ng pinsan ko noong nakaraang linggo.Nang mapansin niyang wala pa rin ako sa mood kahit na kanina pa siya kwento ng kwento, napahinto siya sa pagtawa at nag-aalalang hinawakan ang balikat ko.
Kabanata 8IT WAS THE MOST terrible training I ever experienced. Halos wala akong matutunan dahil puro away ang ginawa ng dalawang Alpha kaya nang magkagirian, dumating si Uncle Bjourne upang awatin ang dalawa."Well, he started it," angil ni Alpha Levi."Oh, yeah? Why don't you show me what you got, Grimmerson?" asik naman ni Alpha Pearce.Napasapo na lamang ng mukha si Perry habang si Spencer ay nakangisi lamang habang nakamasid si Uncle Bjourne. Nang mapansin niyang sumara ang mga mata ni Uncle saka ito humugot ng malalim na hininga, tumingin siya sa akin saka bumulong. "Now watch. This is the training that you need. You gotta see how to use the superiority of y
Sobrang sama ng loob ko kay kuya Wesley dahil sa phone call na iyon. Binigay ko kina Mom ang phone pero pinakita kong galit ako nang magtaka naman sila. Ayaw ko nang itago ang sama ng loob ko kay kuya. Alam ko namang may masama akong nasabi pero hindi na yata ito tama.Tinigilan ko ang pagti-text ko sa kanya. Ginawa kong busy ang sarili ko sa school at sa paglalaro ng baseball. Ni hindi ko na namalayan ang paglipas ng mga araw.Nang dumating ang sem break nina kuya ay sinundo siya nina Mon sa Clamence. Inalok ako ni Daddy na sumama sa kanila pero tumanggi ako. Naiinis pa rin ako kay kuya dahil sa phone call...at sa picture nila no'ng babae."Are you sure you don't want to come with us?" Tanong ni Daddy.
I stared at the fake butterflies on my ceiling as I kept on releasing sharp sighs. Simula noong nangyari ang dare, pakiramdam ko lalo kaming nagkaroon ng pader sa pagitan namin ni kuya Wesley. Like an invisible line nobody would want to cross.Kapag nagkakasalubong kami sa bahay, nakakaramdam ako ng pagkailang. Something inside me ache for him but my mind keeps on telling me it's wrong.Minsan ay siya na mismo ang gumagawa ng paraan para hindi kami magkita. Nagbakasyon nga siya pero halos maghapon naman siyang umaalis para puntahan ang mga kaibigan niya.Siguro kung katulad pa rin ng dati ang samahan namin, panigiradong magagalit ako ng sobra sa kanya pero sa mga panahong ito, ipinagpapasalamat kong siya na ang gumagawa ng paraan para lumaki ng lumaki ang pader na naghihiwalay sa amin.Hindi ko man direktang narinig kung ano ang ibig niyang sabihin sa katotohanang hindi ko maipagkakaila, pakiramdam ko, sa loob-loob ko ay naintindihan ko ito.I may
Did you ever regret not taking the same steps someone took away from you? His are backwards while yours are supposed to be towards him...I did...and still do.That night ended painfully. Umiyak ako ng umiyak hanggang sa tuluyan akong tinangay ng antok ko ngunit nang magising ako, wala na si kuya Wesley sa bahay.Bumalik siya ng Clamence ng mas maaga. Akala ko magiging maayos din kami pagkalipas ng ilang buwan. Inabangan ko ang pag-uwi niya sa semetral breaks at mga espesyal na okasyon ng pamilya namin pero hindi siya dumating.Huli na nang malaman kong nahanap pala siya ng mga kamag-anak ng tunay niyang daddy. Sabi ni Mommy nagcatch up sila sa mga taong hindi nila kasama si kuya Wesley kaya naman sa tuwing sumasapit ang holidays at sembreaks, hindi na siya sa amin umuuwi kung hindi sa pamilya Xavier.Pero kahit na ganoon, alam kong malaking parte ng pananatili niya kasama ng tunay niyang pamilya ay ang nangyari sa amin higit dalawang taon na
My girl friends and my Mom helped me dress up for the night. I don't know why but I suddenly got excited for the party. Mula nang malaman kong dadalo si kuya Wesley, hindi na ako mapakali.I am both excited and a bit tensed. It's been more than two years. Ano na kayang itsura niya? Will he talk to me? Will he dance me tonight?I don't know but I'll do everything just to have a talk with him. Bahala na siguro. Ang mahalaga ay dadalo siya at magkikita na kaming muli makalipas ang matagal na panahon.Perry and Erich put the mini purple and pink butterflies on my braided hair. Nakapaikot ang braid at may golden laurel leaf wih white pearls sa magkabilang gilid ng aking buhok.Erich, being the make up pro, did my face. Pinili niya ang kulay na babagay sa kutis ko. The make up wasn't that heavy. Shades of brown ang eyeshadow pero nagcomplement naman ito sa highlights na nilagay niya. She used bronzer that emphasized my cheek bones and narrow nose even more.