Terra's Point of View
Isa sa apat na lalaki ang gustong pakasalan si Mesaiyah. Ayoko sa kanya, ayokong siya ang mapangasawa ng kapatid ko. Ayoko sa itsura niya, ayoko ang lahat sa kanya pero si papa. Si papa at mama gustong-gusto sila. Pano niyo nagawa to' mama kay Mesaiyah? Pano? Bakit ganun nalang yun? Iba na talaga nagagawa ng kapangyarihan at kayamanan ngayon. Lahat ng naisin nila gagawin nila at ibang-iba na ang nagagawa ng pera ngayon pati anak na tinuring sila na tunay na magulang nagagawang ipagbenta sa hindi kilalang tao.
Yakuza. Sa pagkakaalam ko ito ay Japanese gangster. Kapag hindi nila nagagawa gusto nila ,pumapatay sila ng tao tulad ng napapanuod ko sa mga japanese movie o hindi kaya kung hindi sinusunod ang gusto nila, pinapatay nila yung taong ayaw sumunod sa kanila. Pero dito sa pilipinas. I can't believe may nage-exist na yakuza dito. Hindi ko muna ito sasabihin kay mesaiyah, alam ko hindi pa niya ito matatanggap.
Kinabukasan, si Mesaiyah ay nasa school pa rin nila, narinig ko na naman ang sunod-sunod na pagdating ng mga motor nila. Tumago ulit ako sa pinagtaguan ko nung isang araw. Nakikita ko ang malalaking ngiti ng mga magulang ko sa mukha nila. Nakikita ko din ang apat na lalaki na may dalang maraming regalo, alak at iba pang bagay na sa tingin nila ay makapagpapasaya sa magulang ko.
"Thank you for all of these. You can marry mesaiyah whenever and wherever you want." my mother said and her eyes was like a diamond when she saw the things they brought here.
Pinapanuod ko kung pano ipagbenta ng mga magulang ko si Mesaiyah sa kanila mula sa malayo at hindi ko alam kung bakit wala akong magawa at kumuha ng mahabang cheque ang isa sa mga stranger guys and all I can see was my parents wild smile on their face.
"We really love this." my father said at inamoy pang mabuti ang cheque na ibinigay sa kanila at wala akong ibang magawa kundi umiyak nalang. Paano nila nagawa kay mesaiyah ang bagay na yun? Ipagpapalit ang anak sa kayamanan, pera? Hindi pa ba sapat yung paghihirap na ginagawa nila kay saiyah? Hindi pa ba sapat yung sisihin si saiyah sa kasalanan nila? At ngayon, ipagbibili at ipapakasal si mesaiyah sa lalaking hindi niya kilala? Wala ang kapatid ko sa bahay nung ipagbili ng mga magulang ko ang buhay niya sa isang estrangherong ni boses, ilong, mata, kamay niya ay hindi ni saiyah kilala.
Later that evening, sinabi ko ang lahat-lahat sa aking magulang na nakita ko ang lahat ng ginawa nila. Hindi ko na kasi kaya pang itago ang lahat. Parang sasabog ang puso ko sa tuwing naaalala ko ang ginawa nila.
"Bakit kelangan niyong pahirapan si Mesaiyah ng ganito? Hindi niyo ba alam na kahit sinasaktan niyo siya e mahal na mahal niya pa rin kayo!" Sigaw ko kay mama.
"Hindi niyo ba alam sa ginagawa niyo parang unti-unti niyo na siyang pinapatay!?" dagdag ko habang ibinubuhos ang galit ko sa kanila.
"Mahal niya kayo higit pa sa buhay niya!! Na mama, pwede ba minsan? Iparamdam niyo sa kanya ang pagmamahal ng isang ina!" Malakas na sampal sa aking mukha ang inabot ko na sagot kay mama at napaupo ako sa sahig.
"WALA KANG KARAPATANG SABIHIN 'YAN SAKIN! YOU DON'T HAVE THE RIGHT TO FIGHT WITH ME! Wala kang galang!" sigaw ni mama habang hawak-hawak ko ang pisngi ko na sinampal niya at ang luha ko ay patuloy na bumabagsak sa sahig.
"ANG LAHAT NG MGA NAKITA MO AY PARA SA MAGANDANG KINABUKASAN NI MESAIYAH! TNG INA! ITIKOM MO ANG BIBIG MO TERRA! DESISYON NG AMA MO NA IBIGAY ANG KAPATID MO SA MAYAMANG PAMILYA! AT LEAST NGAYON MAY PAKINABANG NA TAYO SA KANYA! MAKIKINABANG KA DIN NAMAN SA KANYA KAYA SUPORTAHAN MO NALANG KAMI!" napamura ako sa sarili ko dahil sa kanyang sinabi. At pagkatapos ng pangyayaring iyon ay iniwan na niya ako. Ganun ba talaga kalaki kasalanan ni Mesaiyah sa kanila? Kayamanan lang ba talaga gusto nila? Pwes! Mabulunan sana kayo sa kayamanan niyo. Hindi kayo karapat dapat na tawaging mga magulang. Mga manhid! MANHID! MANHID! I told to myself. Kung gusto nila ipagbenta ang kapatid ko magagawa nila. Hindi ko sila mapapayagang gawin yun. Pero paano? How can I escape my sister from this shit fcking life.
/////////
Thank you sa lahat ng nagbasa at magbabasa palang. Here is your guide to my book para di kayo malito.She Married the Stranger Book 1The Last Day of Summer Book 2Saving my Last Goodbye Book 3Destiny's Choice Book 4Thank you, thank you, thank you. Wag niyo po kakalimutang mag comment at makipag interact sa akin. Sana nagustuhan niyo ang makulit at nakakainis na story ni Mesaiyah at Anhiro.This is just the beginning. I have more to offer to you and I need you to be with me 'til the end of my journey. and also I have an account in wattpad "yoursjulieann" din ang pen name. You could follow me there if you have wattpad because that's where I started building my writing journey and now, I'm sharing it with other platform because I hope someday, I won't regret pursuing this passion.Youtube Channel: yoursjulieannInstagram: yoursjulieannFacebook: Julie Ann LingaI love you. ❤
Mesaiyah's Point Of ViewIminulat ko ang aking mga mata. Gumuhit sa aking labi ang ngiti. Kanina parang naging manhid ako dahil hindi ako makapaniwala sa nangyari pero nararamdaman ko na ngayon ang kamay niyang nakayakap sa tiyan ko. Humarap ako sa kanya at pinagmasdan ang natutulog niyang mukha. Hindi ako makapaniwala sa nangyari. Parang kahapon lang.Nakikita ko ang eiffel tower. Ang bintana ay natatabunan ng hamog na dulot ng malamig na paligid. Hinigpitan niya ang pagkakayakap sakin. Naku! Gising ang lalaki na ito."Nagugutom na ako. Gumising kana." Sabi ko. Minulat niya ang kanyang mata. Ngumiti siya sakin."I love you. Forever and always." He said."I love you. Forever and always." I repeat and he kissed my forehead.Pagkatapos naming kumain. Napagdesisyunan naming libutin ang buong Paris. Isinuot niya sa akin ang makapal na leather jacket na kinuha niya sa cabinet. Sa tuwing pinagmamasdan ko siya, bumabalik lahat ng ala-ala ko. Nung araw na una kaming nagkakilala at nagkita. Nu
Maysel Point of ViewNakaupo ako ngayon sa damuhan sa ilalim ng mangga. May nakasapak sa tenga ko na earphone. Nakikinig ng kanta at napamulat ang pikit ko na mata nang may tumabi sakin. Si Razec yun, sino pa ba? Humarap ako sa kanya at kumanta."So, it's gonna be forever? Or it's gonna go down in flames. You can tell me when it's over...nah..nah..nah..nah..cause we're young and we're reckless. We'll take this way too far. It'll leave you breathless or with a nasty scar. Got a long list of ex-lovers. They'll tell you I'm insane. But I've got a blank space baby. And I'll write your name." Kanta ko at inuntog ko ang noo ko sa noo niya pero pinisi niya lang ang ilong ko."Ano naman 'yang kinakanta mo?" Tanong niya."Blank space ni Taylor Swift. Nakaka LSS kasi." Sagot ko at ibinigay sa kanya ang isang pares ng earphone. Parehas na kaming nakikinig ng blank space. Umusog ako ng konti sa tabi niya at isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya. Parehas naman kaming nakatingin sa ulap.Nasa loo
Kerk Point of ViewAndami ng nangyari. Sobrang dami na ng nangyari. Kamusta naman tayo? Eto, napag-iiwanan.Si Prince at Mesaiyah kasal na. Si Anthea at Denstah kasal na din at ang Promises are meant to be broken ni Maysel at Razec ay napatunayan nga nila. Tayo? Meron pa bang tayo? O nag-iisa nalang talaga ako.Hawak ko ang kamay ni Terra na araw-araw kong ginagawa. Hinalikan ko ang palad niya at pinainit ito sa aking pisngi. Sa tuwing tinititigan ko ang kanyang mukha, naiimagine ko ang anak namin. Sayang lang talaga dahil nawala, lecheng buhay eh eh. Bakit kasi nawala pa?Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa upuan na katabi ng kama ni terra. Kinuha ko ang aking jacket at isinuot ang bonette at bago ako lumabas ng room ay hinalikan ko muna siya sa noo."Aalis lang ako sandali Terra. Iiwan na muna kita dito. Lalabas lang ako saglit at gusto ko pagbalik ko, mulat na ang mapupungay at chinita mong mata. Mahal na mahal kita Terra." Sabi ko at tuluyan ng lumabas ng kwarto. Habang naglalakad pa
"Prince si mesaiyah." wika ni Kerk mula sa kabilang linya."Ano?""Kagagaling niya lang dito sa hospital.""A-ano? Totoo ba yang sinasabi mo?""Oo Prince." Sagot ni Kerk. Napabuntong hininga ng malalim si Anhiro. Sinabi na nga ba babalik siya. Wika niya sa kanyang sarili sabay ngumiti."Babalik ako sa Pilipinas." Sagot ni Anhiro at ibinaba na ang cellphone pero lalabas na sana siya sa kanilang bahay nang hampasin siya ng kanyang lolo sa magkabilang tuhod. Bumagsak siya sa sahig dahil sa sakit."Wag na wag ka ng aalis hangga't wala akong sinasabi." Galit na sabi ng kanyang lolo. Tinawag ng matanda ang iba pa niyang tauhan."Gawin niyo ang sinabi ko.""Hai!" Sagot ng mga tauhan. Binuhat nila si Anhiro at dinala sa isang kwarto na tambakan ng mga gamit. Nakalumpasay ito sa sahig at iniinda ang sakit ng kanyang tuhod habang masamang nakatingin sa mga tauhan na nasa harap niya.Walang magawa ang mga tauhan, kung hindi nila susundin ang utos ng boss nila ay sila ang mamamatay. Yumuko muna a
2 years later ***There is no permanent thing in this world, the only permanent thing we can have from being alive to death is LOVE. When we die, we leave our memories and promises on earth but the love will always remain in our heart.Everything has changed after the lost of Mesaiyah's memories. But she can put them back together, she can put her memories into the right place because her love for Anhiro is still alive in her heart and mind.Magtatapos kaya ang storya niya sa and they lived happily ever after katulad ng sa fairytale? O katulad lang ng sa movie ang magiging end nito? Walang happily ever after, walang forever pero merong true love.True love ang sagot sa mga taong hindi naniniwala sa forever and happily ever after dahil ang true love, magkalayo man kayo, marami mang tutol sa pagmamahalan niyo, marami mang ayaw sa inyo, pagtatagpuin at magtatapos ang storya na kasama mo ang iyong true love. Makakatuluyan kaya ng prinsesa ang true love niya para masabing and they lived ha