LOGINOnce upon a time, may chubby girl na naniwala sa fairytales. Spoiler alert: ako ‘yon. At guess what? Hindi prince charming ang nakuha ko—kundi certified manloloko. Ginamit lang niya ako for his grades, kinuntsaba pa ang Queen Bitch ng school naming matagal ko ng mortal enemy. Akala nila tapos na ako? Nope. After one hot summer, I’m back—new look, new mindset, new mission. Operation: Prom Queen starts now. And this time, I’m not just after the crown… I’m after revenge.
View MoreGabby's POV
Bata pa lang ay tampulan na ako ng tukso dahil sa matabang pangangatawan ko. Ang sabi pa nga ni Mama ay maging ang mga Doctor daw ay nagulat nang iluwal n'ya ako. 'Di hamak na mas mabigat kasi ako sa average weight ng isang bagong silang na sanggol. Akala raw nila ay toddler na akong lumabas sa matris n'ya.
Hindi ko rin alam kung ano nga ba'ng pinakain sa'kin ni Mama para umabot sa 100 kilograms ang timbang ko sa edad na seventeen years old.
Ang alam ko lang ay sadyang malakas lang talaga ako kumain. Hindi sapat sa'kin ang tatlong beses na kain sa araw-araw. Dapat limang beses. Matakaw rin ako sa matamis at soft drinks kaya naman hindi ko na talaga naranasang gumamit ng sinturon kahit kailan. Halos lahat naman kasi ng pantalon ko ay garterized at masikip sa akin.
Buong pagkabata ko ay wala akong ibang ala-ala kundi ang mga damit na napupunit sa tuwing pinipilit kong ipagkasya sa matatabang braso at hita ko. Sa edad kong ten years old noon ay mga damit ng mga taong doble ng edad ko ang sinusuot ko.
Halos lahat na nga yata ng pang-asar na pwedeng itawag sa'kin ng mga bata noon ay naging childhood nickname ko na.
Baboy. Lechon. Tabachoy.
At ngayong High School?
"HOY, BALYENA GIRL!"
Kahit na hindi ako lumingon ay alam ko naman na kung sino ang may-ari ng boses na iyon. Walang iba kundi ang tinaguriang Prom Queen Bee ng campus na si Czarina Mendez.
More like Queen Beetch!
Napatigil ako sa pagsandok ng kanin sa malaking kaldero ng cafeteria nang hablutin ni Czarina ang serving spoon sa akin.
She smirked. "Ako na, Balyena Girl. Baka mamayat ka pa n'yan kakasandok. Gusto mo ba itaob ko nalang itong buong kaldero sa pinggan mo?" she mockingly offered.
Agad nagtawanan ang mga estudyanteng nakarinig sa pang-aasar n'ya. S'yempre ay pinakamalakas ang tawa ng dalawang alipores n'ya sa likod na halos magmukhang coloring book na sa sobrang kapal ng kolorete sa mukha.
"Ano ka ba naman, Queen C. Huwag mo na pahirapan iyang sarili mo. Pagpalitin mo nalang iyang kaldero at plato ni Balyena Girl. Sure naman akong malalamon n'ya lahat iyan," sabat ni Vanessa habang maarte pang nginunguya ang bubble gum sa bibig n'ya.
Sayang at hindi pa nabulunan.
"Oo nga, Queen C! Feeling ko nga ay nalunok n'ya na ng buo iyong dalawang chocolate cake ro'n sa dessert section. Just look at her blouse. Kaunti nalang ay puputok na iyong butones sa may bandang tummy area," dagdag pa ni Trixie.
Nahihiya kong tinakpan ng tray ang gitnang bahagi ng katawan ko. Kung alam ko lang na mapapaaga pala ang punta ng grupo ni Czarina sa cafeteria ay sana ay nagpahuli nalang ako.
Madalas naman kasi silang late dahil halos hindi naman talaga kumakain itong tatlong bulateng 'to. Kung ano'ng hilig ko kasi sa pagkain ay s'yang takot naman nilang tumaba. Lalo na si Czarina na reigning Prom Queen ng campus. Kailangan n'yang mapanatili ang skinny figure n'ya para hindi maagaw ng iba ang trono n'ya.
Wala naman talaga akong pakialam doon. Ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit trip na trip nila ako palagi.
Dahil ba nagagawa kong kainin ang mga pagkain na hindi nila makain?
"What? Puno ba ng pagkain iyang bibig mo kaya hindi ka makapagsalita?" nanunuyang tanong ni Czarina.
Hindi ako sumagot.
Minabuti ko na lang tumalikod bitbit ang tray na puno ng mga nakuha kong pagkain. Medyo mas gutom ako ngayon dahil tinapay lang ang kinain ko kaninang almusal. Nagmamadali kasi akong pumasok kanina.
Hindi pa man ako nakakalayo nang biglang sumabit ang paa ko na naging sanhi ng pagbagsak ko sa sahig.
Blag!
Lumikha nang malakas na lagabog ang pagbagsak ko kasunod ng kalansing ng mga naglalagang metal tray at mga utensils.
"HAHAHAHA!"
"PARANG BALYENA TALAGA!"
"AKALA KO LUMINDOL!"
"HAHAHAHA!"
Sumabog ang tawanan sa buong cafeteria habang para akong basahan na nakasalampak sa sahig. Mabilis akong bumangon para itayo ang sarili pero nadulas lang ulit ako sa nagkalat na sauce ng sinandok kong ulam.
Lalong nagtawanan ang mga estudyante sa paligid. Hindi ako naglakas loob na iangat ang ulo ko dahil alam kong sa mga oras na ito ay pulang-pula na ako sa kahihiyan. Nag-uumpisa naring manlabo ang mga mata ko tanda nang nagbabadya kong pag-iyak. Nanghihina akong lumuhod sa sahig habang nakasuporta ang magkabilang kamay ko sa malamig na semento.
Tumigil sa harapan ko ang isang pulang stilettos.
"Hindi ka ba makatayo, Balyena Girl?"
Halata sa boses ni Czarina na natutuwa s'yang makita akong magmukhang kawawa sa harapan n'ya at ng maraming estudyante.
Ano ba'ng ginawa ko? Bakit n'ya ako ginaganito?
Ilang segundo pa at yumuko s'ya nang wala s'yang narinig na sagot sa'kin. Pinulot n'ya ang kutsara sa sahig at ginamit iyon para sapilitan akong iharap sa kanya sa pamamagitan ng pag-angat sa baba ko.
"Ang boring naman kapag ganyan ka lang, Balyena Girl. Hindi ka man lang ba lalaban?"
Hindi ko na napigilan at kusa nang tumulo ang kanina ko pang pinipigilang mga luha.
"Ba... Bakit mo 'to ginagawa sa'kin?" nahihirapang tanong ko.
Isang malawak na ngisi ang kumurba sa mapula n'yang mga labi.
"Mataba ka kasi."
Tinuktok n'ya ang noo ko ng tatlong beses gamit ang kutsara.
"Ang mga matatabang kagaya mo ay walang bilang sa school na ito. Hindi pa ba nagsi-sink in sa'yo ang role mo rito?"
She smiled.
"Isa ka lang baboy."
Pagkatapos niyon ay sumandok s'ya ng nagkalat na pagkain sa sahig at idinikit sa bibig ko. "Here comes the airplane, Balyena Girl—"
Prrrrtttt!
Hindi na natuloy ni Czarina ang kademonyohan n'ya nang umalingawngaw ang pito ng gwardya ng school. Mabilis s'yang hinila palayo ng mga alipores n'ya at naiwan akong nakasalampak sa sahig at punong-puno nang pinaghalo-halong pagkain. Napuno nang bulungan ang cafeteria habang isa-isa kong nililinis ang kalat na iniwan ni Czarina.
Pupulutin ko na sana ang kutsara nang may kamay na naunang kumuha n'on sa sahig.
"Let me help you."
Tinaas ko ang tingin sa lalaking nakasuot ng makapal na salamin at blangko ang ekspresyon. Ang tahimik at masungit na President ng Supreme School Council na si Sergio Martinez.
Inabutan n'ya ako ng maliit na panyo.
"Here... try not to let them see you like this again."
Gabby's POVTahimik lang akong nakayakap sa likuran habang pinapaandar ni Sergio ang motorsiklo. Malamig ang hangin na sumasampal sa mukha ko pero hindi ko alintana iyon dahil mainit naman ang katawan n’ya. Minsan talaga naiisip ko kung isa ba s’ya sa mga anghel ni Lord. Paano ba naman kasi ay sa tuwing may nangyayaring kamalasan sa buhay ko palaging s’yang sumusulpot na parang kabute para iligtas ako. Kagaya na lang ngayon. Paano naman s’ya napadpad sa lugar ng Tita ko ngayon?“Ahh… Sergio?”Sinilip ko s’ya mula sa side mirror. Nakapokus lang s’ya sa daan pero nakita ko ang bahagyang paggalaw ng mga mata n’ya na tila ba sinisilip din ako sa salamin. “What?”“Ahmm…” Humigpit ang kapit ko sa upuan ng motorsiklo. “Ano pa lang ginagawa mo rito?”Hindi nakaligtas sa mga mata ko ang gumuhit na ngisi sa mga labi n’ya. “Do you think I’m following you?” Awtomatikong namula ang buong mukha ko sa sinabi n’ya. Hindi naman kasi iyon ang gusto kong palabasin. Curious lang naman talaga ako! Bak
Gabby's POVSiguro nga ay ipinanganak lang talaga ako para gawing katatawanan ng lahat ng tao. Hindi ko rin maintindihan kung ano ba ang ginawa ko para mangyari sa’kin ang lahat ng kamalasan sa Mundo.Hindi naman mahirap ang hinihingi ko, ‘di ba? Gusto ko lang naman na i-trato nila ako ng normal.Pero dahil lang sa mataba ako… hindi na nila ako magawang irespeto. Na parang nawalan na ako ng karapatan maging tao oras na lumampas sa 50 kilograms ang timbang ko. Awtomatiko na akong nawalan ng karapatan maging maganda. Ultimo paglalagay ko ng kolorete sa mukha ay nagawan nila ng paraan kutyain. Talaga ba? Baboy na may suot na lipstick. “Tita Ellen!” suway ni Mama sa matanda. Lumapit pa ito at pumagitna sa aming dalawa na akala mo naman ay dadaganan ko si Lola Ellen dahil sa sinabi n’ya. “Grabe naman po kayo sa anak ko. Hindi naman po ‘ata tama na pagsabihan ninyo ng gan’yan ang bata.”Tumaas ang manipis na kilay ng matandang babae. “At bakit hindi? Ilang taon na ba iyan para hindi mak
Gabby's POVHindi talaga magandang ideya ang pagpayag kong sumama kay Mama. Wala nang ibang ginawa ang mga pinsan ko kundi asarin ako simula no’ng pagdating ko. “Grabe! Nag-aayos rin pala mga Gabby, ‘no? In fairness, ah? Hindi bagay sa’yo!” “Hahahaha!”Inakbayan pa ako ni Lester na parang lalaki. Napangiwi ako sa bigat ng braso n’ya. “A… Ano ba…” mahinang reklamo ko. Napasulyap s’ya sa’kin habang malawak na nakangisi. Halatang sinasadya n’ya talagang bigatan pa lalo ang braso n’ya. Agad gumuhit ang sakit sa mukha ko nang tatlong beses n’ya akong inalog gamit ang malakas na pwersa. Muntik pa nga akong mataob sa lamesa namin kung hindi lang s’ya nakakapit sa balikat ko. “Ito naman si pinsan! Nagbibiruan lang naman tayo rito. Huwag ka naman mas’yadong seryoso!” Nasundan iyon ng tawanan ng lima pa naming pinsan. Lahat kami ay nakaikot sa table na ito. Bandang sulok kaya hindi ako napapansin ni Mama na mukhang paiyak na. Ayun kasi s’ya kina Tita Olive at nakikipagchikahan. Hindi man
Gabby's POVOne Week Later“20 hours?!” malakas na sabi ni Mama habang namumula ang mukha sa galit. Napataas ang balikat ko sa tinis ng boses n’ya. “Aray ko naman, ‘Ma!” Kaninang umaga pa kasi ako inaaya ni Mama kumain pero tumatanggi ako. Sinabi ko sa kanya na nakafasting ako ng 20 hours at gan’yan na nga ang naging reaction n’ya. “Bakit sobrang tagal naman, anak?!” sermon n’ya. Napanguso ako. Hindi ba’t ito ang gusto n’ya? Ang magpapayat ako? Oh eh bakit ngayong nagfa-fasting ako ay parang ayaw n’ya. “Si Dok Karlo naman po ang nagsabi n’on kaya ayos lang. Hindi na rin po ako muna kakain ng kanin at saka ng mga tinapay. Nakalow carb diet po kasi ak—”“Teka! Teka!” putol sa’kin ni Mama habang nakaharang ang palad n’ya sa mukha ko. “Sinasabi mo bang nasayang lang ang oras ko kakaluto ng masarap na ulam dahil hindi ka naman kakain ng tanghalian?”Saglit kong pinatay ang workout tutorial na sinusundan ko sa TV para kausapin s’ya nang maayos. “Kakain pa rin naman po. Hindi na nga l
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.