4 - Damsel In Distress

Parang binuhusan ng malamig na tubig si Soleil sa simpleng sagot ng lalaki. Nawala ang anumang natitirang pag-asa na naglalaro sa kanyang isipan. Napabuntong-hininga siya nang malalim, alam niyang kailangan na niyang gamitin ang kanyang huling alas, ang bagay na kahit siya ay nahihirapang isiwalat.

“I’m pregnant. And my family will kill me once they know that I’m pregnant without my baby’s father. So, please help me out. We can have a divorce after that, silently. You can have all you want, money? Cars? House? A land? I can offer you everything,” sunod-sunod na wika ng dalaga, ni hindi nga ito huminga para lang masabi iyon ng mabilis sa lalaki.

“She doesn’t... know me?” Lysander muttered to himself after hearing Soleil’s frantic offer. 

The despair in his voice was palpable. It wasn’t that he needed anything she was offering—he could easily afford such luxuries himself. Still, he couldn’t help but furrow his brow and look at her with a mixture of curiosity and irritation. 

Paano nga ba hindi siya kilala ng babaeng ito? Siya lang naman ang nag-iisang anak ng Pangulo ng Pilipinas, at hindi makapaniwala si Lysander na may taong tulad niya na hindi alam ang tungkol sa kanya. He was all over the news, hindi lang bilang anak ng presidente, kun’di maging bilang CEO ng sikat na Airline na nangangayagpag sa buong Asia.

Umupo siya sa tapat ni Soleil, ramdam ang sakit ng ulo dulot ng kakulangan sa tulog, at sa higit sa lahat, inaasahan siyang magiging ama ng dinadala ng dalaga. “Wala na bang mas ikakagrabe doon?” iritableng sabi niya sa sarili, na parang hindi na makaya ang sitwasyon.

Soleil, meanwhile, was almost on the verge of tears. “Ano? Please, just help me out. My father will be home next week from China. He will kill me,” she pleaded desperately.

She knew that her father wouldn’t literally kill her—after all, she was his only child. Pero alam niyang kayang i-abandon siya ng kanyang ama. Isang beses na itong ginawa ng kanyang ama, nang mawala siya sa landas at magrebelde sa mga inaasahan nito. Ang takot na mabigo sa mga pangarap ng kanyang pamilya ay nagdadala ng labis na pangamba sa kanya, kaya't ang huling pag-asa niya ay ang tulong ni Lysander.

“No. I have a girlfriend,” Lysander replied firmly, his voice steady as he reached for the chao fan and served himself. His simple act of eating seemed to emphasize his resolve.

Soleil sank into her chair, feeling completely defeated. She stared at the food in front of her, but her sadness and disappointment were overwhelming. Ilang sandali lang ay sinikmura siya kung kaya’t napatakbo ito sa kusina para magsuka sa lababo. Hindi biro ang pagbubuntis. Wala na itong magawang iba kun’di ang sumuka lalo na’t sa tuwing nakakaamoy ito ng mga mababahong amoy at hindi kaaya-aya sa kanyang pang-amoy.

“Fvk,” Lysander muttered under his breath, cursing as he followed her. The chaos of the situation seemed inevitable, and despite his anger, he felt a pang of concern for the woman.

“Go away!” Soleil cried out, her voice filled with a mix of frustration and anguish. Her sense of abandonment and isolation was palpable, and the tears streaming down her face highlighted how deeply she felt that no one cared for her.

“What did I do wrong? Why does everyone reject me?” Her thoughts brought her to tears, each question echoing the depth of her pain. The sense of failure and hopelessness overwhelmed her, making it hard to see any way out.

Lysander, meanwhile, was struggling with his feelings. He clenched his fists, unsure of how to handle the situation. Nagagalit ito sa taong nagbuntis sa babae na hindi man lang ito kayang panindigan. He knew how difficult pregnancy could be, especially for a woman who was alone and facing the responsibility of raising a child on her own. This thought hurt him. He was human too. He had a heart. But he couldn’t agree to the woman’s demand to become an ‘instant daddy.’ He didn’t even know her, and now she was asking him to marry her?

“Nahihibang na siya,” he muttered again to himself, his tone filled with concern and confusion. The situation seemed increasingly unmanageable, and he struggled with the weight of the unexpected turn his life had taken.

Bumukas ang pintuan ng kanyang condo unit at iniluwal noon si Fidel na may dalang paper bag. Pinabili kasi nito ni Lysander ng damit para sa babae nang sa gano'n ay makaalis na ito sa kanyang condo.

Wala sa sariling tumayo si Soleil at nagmadaling lumabas ng kanyang condo. Lutang na lutang siya habang papunta sa elevator, walang saplot sa paa, at ang hitsura niya ay magulo, tila bagong gising mula sa isang digmaan—isang digmaan ng buhay.

“Miss!” tawag sa kanya ni Lysander. Hindi niya inaasahan na susundan siya ng lalaki, lalo na’t ayaw naman nito na pakasalan siya o iligtas.

Hindi nilingon ni Soleil si Lysander at patuloy na naghihintay sa pagdating ng elevator. “Sandali!” wika nito habang tumabi sa dalaga at may inilapag sa sahig. Napatingin si Soleil sa ilalim, kung saan nakita niya ang kanyang sandal.

Napatawa si Soleil ng mahina, na nagbigay ng pagkagulat kay Lysander. Ang tawanan niyang iyon ay agad na napalitan ng pag-agos ng luha. Nagulat si Lysander sa biglang pagluha ni Soleil.

Agad na tiningnan ni Lysander ang paligid upang tiyakin na walang makakakita sa kanilang dalawa. Nang makita niyang wala, lumapit siya kay Soleil, na pinipigilan ang mga luha. Hindi niya alam kung paano pakalmahin ang babae. Baka kasi isipin nito na ang kanyang pag-aalala ay isang paraan upang pilitin siyang pakasalan siya.

“Shh, don’t cry. Sht,” sabi ni Lysander, ang tono ng kanyang boses ay naglalaman ng hindi siguradong pag-aalala. Hindi niya alam kung paano makikipag-usap sa dalaga nang hindi nagpapakita ng labis na emosyon, natatakot na baka isipin nito na ang kanyang pag-comfort ay isang paraan para mas mapilit siya.

Nang pupunasan na sana ni Lysander ang mga luha ni Soleil, agad na itinulak ng babae ang kanyang kamay palayo. Bumukas ang elevator, kaya't pumasok si Soleil sa loob, ngunit sumunod din si Lysander at ipinasok sa loob ang tsinelas na bitbit.

Napatitig si Soleil sa ginawa ng lalaki, ang kanyang isipan ay naguguluhan. What to do? tanong niya sa sarili. Unti-unti na siyang nawawalan ng pag-asa; ang kaunting liwanag na natitira sa kanya kanina ay tila tuluyan nang nawala.

“You don’t need to be kind to me, sir,” sabi ni Soleil, ang boses niya ay puno ng lungkot at pagkabigo. Napatingin si Lysander sa kanya, nagtataka sa sinasabi ng babae.

“How could I not be? You’re a mess,” sagot ni Lysander, ang tono ng kanyang boses ay naglalaman ng pag-aalala. Tumayo siya at tinabihan si Soleil habang ang dalawa ay nakatingin sa pintuan ng elevator na unti-unting bumubukas.

“So,” pagtataray ng dalaga. “As if you’re willing to save a damsel in distress like me. A mess. A disappointment,” napatawa si Soleil ng mahina, ang kanyang ulo ay nakayuko, balisa. “What’s wrong with me? My boyfriend cheated on me and doesn’t want to take responsibility for this bullshit. And fvk. Fvk this life,” wika ng babae, ang kanyang boses ay puno ng pighati at inis.