awww! u choose alyanaaa
NGUMITI si Alyana habang nakatitig sa Ina ni Jeffrey na nagsasandok ng pagkain mula sa mga kaserola at inlalagay ito sa mga pinggan. Jeffrey's mother looks really excited and happy. Manubig-nubig pa ang mga mata nito habang abala sa ginagawa, habang siya naman ay inaayos ang hapagkainan tulad ng sinabi nitong maaaring niyang gawin. "Sakto at ganitong oras kayo napunta rito dahil magtatanghalian na." Masayang sabi ng Nanay ni Jeffrey. Ngumiti siya at tumango tapos ay napasulyap sa direksyon ng sala kahit na pa hindi naman niya makita sina Jeffrey at ang Tatay nito. They can't even hear any conversation from the kitchen and she can't help but to worry.Mukhang napansin iyon ng Nanay ni Jeffrey nang hindi niya naramdaman ang pagtayo nito sa tabi niya at ang masuyong paglapat ng kamay nito sa itaas ng kamay niyang nakapatong sa mesa. Nagsalubong ang tingin nila ng ginang at gulat niya itong tiningnan. "Sa totoo lang, hindi ko alam kung paano kausapin si Jeffrey kaya't iniwan ko nalang s
"JO! JO!" May pagmamadali at aligagang tawag ng Nanay ni Jeffrey habang naglalakad sila patungo sa bahay. Hindi mawari ni Alyana kung excuted lang ba ito o natataranta. Gayunpaman at napangiti siya nang higitin niya si Jeffrey na naiiwan sa lakad at nasa likod lang niya. Walang emosyon ang mukha nito pero hinala niya ay kinakabahan lang ito. Ikinawit niya ang braso niya sa braso nito para masiguradong sumusunod ito sa lakad nila, nauuna naman ang Nanay nito habang si Jeffrey ay iniikot nito ang tingin sa paligid. The wind is blowing a little strong than usual. The sound of dry leaves rustling whenever the wind blows brings the feeling of warmth, peace, and soothing province life. The sound of the leaves of the two mango trees blows a little louder but to her, it felt like home. It's so therapeutic. Napahinga siya ng malalim habang nakangiti. Kung sa estado ng buhay ni Jeffrey ay makikitang mahirap ang buhay na ganito kumpara sa marangyang buhay na kinagisnan nito, but for Alyana who
NAPALUNOK si Alyana habang dinudungaw ang bahay sa loob ng gate na may kalumaan pero hindi naman kalawangan. Ang disenyo nito ay gaya ng old-fashioned grills na gates na purong bakal. Nakapintura ito pero kita na ang kalumaan. Kaya't sa kabila ng mga grills ay makikita ang loob ng gate. Isa itong malawak na espasyo na sa tingin niya ay kakasya ang apat na bungalow house, pero tanging iisa lang ang bahay sa loob ng malawak na lupa tapos ay dalawang punong malaki at malawak na lupa at ang ilang bahagi ay may damo.It's a normal and typical house and lot on such small town. Tiningnan niya si Jeffrey na diretso lang ang tayo habang nakapamulsa at tabi niya at nakatingin lang ito sa loob, pero hindi katulad niya ay seryoso ang mukha nito at ni hindi ito nakurap. Siniko niya ito kaya't napalingon na ito sakaniya at sa emosyon nito ngayon sa mukha ay pawang hindi na nito magawang ngumiti. "Walang doorbell, tatawag ba tayo?" Tanong niya. Jeffrey just looked away. "It's up to you, ikaw ang
NAPALAYO ang tingin ni Alyana nang alalahanin niya ang minsan niyang naging pangarap para sa sarili. Pero ang batang siya noon ay alam na ang reyalidad na imposibleng makamit iyon. "Dati..." Mahinang sambit niya at napahinga ng malalim, "..gusto kong maging dentista." Pagtuloy niya ngunit halos pabulong lang.Malungkot siyang ngumiti at tumingin kay Jeffrey na nakatitig lang sakaniya."I see. Why not pursue it, then?" Tanong pa nito. Umiwas na siya ng tingin at umiling, "Hindi na iyon ang priority ko ngayon. Dati pa 'yon, ngayon nagbago na ang lahat. Siguro ay hindi lang talaga para saakin iyon." Wind blew and it touched their skin. Her hair followed the rythm briefly until the wind has calmed down just like how her heart has accepted the bitter truth of her past and dreams. "Bata ka pa, pwede pa iyon. I will help you-"No." Pigil niya sa sinabi ni Jeffrey. Ngumit siya ng tipid ng may iling. Tiningnan siya ni Jeffrey pero hindi na ito nakaangal. Maaaring na-realize nito na wala p
KUMABOG ang puso ni Alyana nang tingnan siya ni Jeffrey ng nakakunot ang noo at tila hindi nasiyahan sa kaniyang nabanggit. Ngumiti lang siya ng tipid rito at napaiwas ng tingin. "Nanay ko? My mom? What did you just say?" Pag-ulit pa nito na mahihimigan ang talim sa tono.Nakaramdam siya ng kaba. She feels like she suddenly went out of line. But she feels like she needs to tell him and this is the perfect time.Tumikhim siya, "Last week there was a call. Hindi ako sure noon kung maling tawag lang iyon, but after the confrontation with your grandfather, I have learned that you don't have healthy relationship with your parents. That explains the woman's longing voice and sentiments. She called you Austin." Paliwanag niya. Upon hearing the name Austin, Jeffrey was convinced immediately.Muli siyang lumingon kay Jeffrey at nakita niyang nakatitig ito sakaniya. Napatitig rin siya sa mga mata nito nang makakita siya ng kakaibang emosyon sa mata nito. Lungkot at pangungulila. Lumamlam a
TAHIMIK lang si Alyana habang lulan sila ng sasakyan. Nakatingin siya sa labas at hindi niya matingnan si Jeffrey na tahimik ring nagmamaneho. Hindi nga niya alam kung bakit ito pa ang nagmaneho kahit pa pwede naman nitong utusan si Charlie. Tinintingnan niya lamang ito kapag nagtatanong ito ng daan at kung liliko na ba. Tanging ang music lang ang nagbibigay buhay sa byahe nila. "Iniiwasan mo ba ako?" May himig na inis sa boses nitong biglang nagsalita kaya't gulat siyang napalingon rito. Mabilis itong sumulyap sakaniya matapos ay muling tinuon ang atensyon sa daan. Saglit siyang ngumiti nang makita niya ang kunot nitong noo. "Bakit naman kita iiwasan?" Nagmamangan na tanong niya at palihim na napahinga ng malalim dahil bumilis ang sikdo ng dibdib niya. Jeffrey smirked but a smug one, "Bakit nga ba?" Walang tingin na tugon nito. "Busy ka at marami tayong ginagawa. Normal lang iyon, hindi ba? Secretary mo ako, boss kita." Paglilinaw niya. Sumulyap muli sakaniya si Jeffrey ng kun