My Billionaire Boss Forgot Our First Night

CHAPTER ONE

DAHLIA HATE HER BOSS.

Bukod kasi sa masungit at palagi itong galit ay hindi rin nito alam ang salitang personal space. Nasa leave siya at nagbabakasyon pero tumatawag pa rin ito at inaalam ang update sa kung anong project na naipasa naman na niya a week ago.

Halos hindi na tuloy niya ma-enjoy ang bakasyon niya. Idagdag pa na maging ang mommy niya ay tumawag para ibalita sa kanya na kailangan niyang umattend ng kasal ng ex boyfriend niya at pinsan niyang nang-agaw rito.

"Naka-move on ka naman na siguro." Iyon ang eksaktong sinabi ng mommy niya. Bagay na nakapagpagalit sa kanya. Move on?! In six months everyone expected her to move on after her long time boyfriend dumped her for her cousin?

Although, expected naman niya na hindi siya kakampihan ng mommy niya dahil lumaki siyang hindi paborito ng magulang. Kahit nga mayaman sila at may sariling kumpanya ay nagsumikap pa rin siya para mag-move out pagka-graduate ng college—nang walang tulong ng mga ito.

Pero syempre, hindi nawala ang pagmamaliit ng mga ito sa kanya, lalo na noong iwanan siya ni Raven para sa pinsan niyang si Anikka. Kaya naman nang magkaroon ng oras ay nag-travel siya. Ito lang ang pinaka-treat niya sa sarili para naman kahit papaano ay mawala ang pagod na nararamdaman niya—na sinira lang ng magaling niyang boss.

"I guess, I'll just enjoy myself tonight." aniya bago tinignan ang sarili.

Nakasuot lang siya ng formal attire para sa isang event ng kaibigan. Hindi siya madalas pumunta sa ganoong lugar, pero ngayong gabi, tila wala na siyang pakialam. Sa dami ng nangyari sa kanya deserve niyang mag-unwind.

Pag-upo niya sa bar counter, agad siyang um-order ng maiinom.

“Isang whiskey, neat,” sabi niya, hindi man lang nagdalawang-isip.

Tumulala lang siya sa kawalan habang iniisip ang mga mangyayari kinabukasan. Kailangan niyang makalimutan ang panglalait ng magulang niya at ang katotohanan na ikakasal na ang taong mahal niya.

Pinilit na lang ni Dahlia na burahin sa isipan ang natanggap na mensahe. Gusto niyang magsaya ngayon gabi. Muli siyang tumawag ng waiter para mag-order pa ng alak. Isa, dalawa, tatlong baso. Mabilis ang naging tama nito sa kanya. Nagsimula siyang maglakad lakad. Sa isip niya ay gusto niyang isayaw lahat ng problemang dinadala.

Ngunit nagbago ang plano niya nang mapalingon siya sa kabilang dulo ng bar.

Namuo ang galit sa kanyang mga mata.

Si Damien. Mag-isa itong nag-iinom katulad niya.

Ngumisi siya habang nakatingin pa rin sa lalaki.

"Boss…" mahina ang boses na tawag niya rito.

Hindi siya nito nakita. Kaya naman tinitigan niya ang lalaki. Ang boss niyang laging galit. Ang taong lagi siyang sinasabihan ng mga masasakit na salita. Laging siya ang may kasalanan. At kanina lang ay muli na naman siyang pinahiya sa harap ng buong team.

Hindi na siya nagdalawang-isip. Naglakad na siya at lumapit sa mesa nito. Nakita niya pang may lumapit dito na babae na siyang agad na pinaalis ng binata na para bang allergic ito sa babae.

“Uy, boss!” sigaw ni Dahlia, medyo paika-ika sa paglalakad, pero deretsong nakatingin sa lalaki.

Napalingon ang iilang tao sa bar dahil sa sigaw niya. Si Damien ay halatang nagulat.

“Miss Navarro? Anong ginagawa mo rito?”

“Hindi ba obvious? Nagpapakalunod sa alak. At alam mo ba kung bakit? Dahil sa mga taong katulad mo!” sigaw niya. Hindi rin alam ni Dahlia noon kung ano ba ang pumasok sa isip niya. Wala naman sa plano ang sabihin ang mga katagang iyon ngunit ewan ba niya at tila may nag-uutos sa kanya na sabihin sa lalaki ang nararamdaman niya.

Tahimik ang paligid. Nakatingin lang sa kanya si Damien. Kaya naman nagpatuloy siya sa pagsasalita. “Palagi mo akong pinapahiya. Hindi mo man lang iniisip na tao rin ako! Ginagawa ko ang trabaho ko pero lagi akong mali sa paningin mo!”

“Miss Navarro, lasing ka na. Umuwi ka na,” sabi ni Damien sa kanya, halatang naiilang sa mga iilan na nakatingin sa kanila.

Ngunit hindi siya gumalaw. “Oo lasing ako! Pero kahit kailan, hindi ako naging bulag sa pang-aapi mo. At ikaw… isa ka sa mga dahilan kung bakit pakiramdam ko ay wala akong kwenta!”

May security na lumapit para pakalmahin siya. Pilit siyang hinihila nito palayo. Tinanong ng bouncer kung ginugulo ba niya ang lalaki. Mabilis naman siyang umiling.

"Hindi. Ako nga ang ginugulo niya! Maayos akong empleyado! Pero lagi niya akong pinapagalitan! Lagi siyang galit sa kaunting pagkakamali lang!"

Hinawakan siya ng bouncer at akmang isasama na palabas nang pigilan ito ng binata. "I can take care of her," anito.

"Take care of her?!" ulit niya sa sinasabi nito. "How will you take care of me?! Ah… Maybe you think I'm like everybody else! Those girls who want you in their bed. Well, Damien, for your information. I know what kind of monster you are! Kaya hindi ako makikipag-sex sayo!"

——

Tahimik ang buong paligid at ang malamig na simoy ng hangin. Magkahawak ang kamay ni Dahlia at ang boss niya habang papasok sila sa isang kwarto. Halata ang pagkalasing ng dalawa. Kahit straight lang ang daan, gumegewang sila.

Hanggang sa marating nila ang silid ng lalaki. Nagtatawanan pa ang dalawa habang ino-open nila ang pinto. Mabilis naman iyon bumukas at agad silang pumasok.

Hindi na nila inabala pang isara ng maayos ang silid at muli na silang naghalikan. Mariin at matagal. Nang magkahiwalay ang kanilang mga labi ay pareho nilang habol ang hininga.

Nagkatinginan sila. Sa mga mata ni Damien ay nakikita ni Dahlia ang pagnanasa. Tila ba sa tingin pa lang nito ay hinuhubaran na siya. Hindi niya maiwasan pamulahan ng pisngi. Ni sa panaginip ay hindi niya alam na titignan siya ni Damien sa ganoong paraan. Nagsimula nang uminit ang paligid ni Dahlia. Hindi niya maintindihan pero gusto niyang hawakan siya ng lalaki. Gusto niyang hagkan siya nito.

Lumapit sa kanya si Damien at marahan siyang hinalikan. Sa pangalawang dampi ng labi ng lalaki sa labi niya, parang may alon ng init na dumaloy sa kanyang buong katawan. Iba sa lahat ng halik na naranasan niya—walang pang-aabuso, walang sapilitan, kundi puno ng pagnanais na maangkin siya.

Habang patuloy ang kanilang halikan, dahan-dahan nilang hinubad ang saplot ng isa’t isa. Hindi sila nagmamadali. Bawat galaw ay banayad. Hanggang sa matanggal na ng lalaki ang lahat ng suot ni Dahlia.

Tinignan siya nito mula ulo hanggang paa bago ngumisi. "Beautiful."

Hinawakan siya nito sa baba at ngumiti. Dahan-dahan, lumakad ang kamay nito pababa sa kanyang bundok. Marahan nitong minasahe iyon.

"D—" Hindi niya na natapos ang iba pang sasabihin dahil siniil na siyang muli ng lalaki. Patuloy pa rin ito sa pagmamasahe sa hinaharap niya. Hindi halos mapakali si Dahlia. Tila inaapoy siya ng lagnat sa nangyayari. Hindi naman siya halos makagalaw dahil ang isang kamay ni Damien ay humawak na sa binti niya, pinipigilan siya nito sa paglayo. Hanggang sa ang halik nito ay dahan-dahang bumaba sa leeg niya.

"D-Damien!" nahihirapan niyang tawag sa lalaki. Nag-aalab ang kaniyang pakiramdam, nagpabaling-baling ang ulo niya sa sobrang frustration.

Mula sa kanyang dalawang bundok ay lumakad ang kamay ng lalaki pababa hanggang sa marating nito ang gitna niya.

"W-Wait—" sinubukan niyang itulak si Damien pero mahigpit siya nitong kinabig palapit bago bumulong sa tainga niya.

"You're mine tonight."