“~Maru, take, ebisu ni, osi, oike, ane, san, rokkaku, tako, nishiki, shi, aya, butsui, taka, matsu, mann, gojo, setta, chara-chara, uo-no-tana, rokujo, sanntetu, torisugi, sichiko, koereba, hachi, kujo, jujo, toji de todomesasu….”
Hindi ko mapigilang hindi alisin ang mga mata sa cute na batang babae na kumakanta. Naka-suot ito ng pink na kimono habang naglalaro ng bola sa ilalim ng isang cherry blossom tree. Nakakatuwa siyang panuorin.
“The song is called Kyoto Toori na Kazoe-uta.”
Napalingon ako bigla kay President Leigh nang bigla itong sumulpot sa tabi ko.
“It’s a counting song. The song is symbolizing the streets of Kyoto. The song is made for the children of Kyoto for them to be familiarized on all of the streets of Kyoto. And it is now popular to all residents of Kyoto,” she added.
“Kyoto song?”
“She’s from Kyoto.” Tukoy niya doon sa cute na batang babae.
Leigh’s POVs:Today is the day.I heavily sighed. Kailangan ko nang simulang ayusin ang lahat or should I say tapusin ang lahat.Parang may mabigat na kung anong bagay ang nasa lalamunan ko na ayaw matanggal. At gan’on rin ang katawan ko, para akong may pasan-pasan at hindi ko maigalaw nang maayos.Pinagmamasdan ko lang ang mga matatayog na gusali at napaka-gandang tanawin sa labas ng malaking bintana ko. Kahit anong ganda ng buong lugar ay hindi nito mapawi ang lungkot na sumasakop sa buong pagkatao ngayon.Nasa point ako ngayon na nagdadalawang isip kung kaya ko nga bang tapusin ang lahat sa amin ni Arkesha. Dahil sa totoo lang, parang hindi ko kaya– hindi, dahil hindi ko talaga kaya.Naputol ang malalim na pag-iisip ko nang maistorbo ako dahil sa pagbukas ng pinto. Pagharap ko ay matamis na ngiti ni Arkesha ang bumungad sa akin. At waring lahat ng bigat na nararamdaman ko ay biglang nawala.“I didn&
“Ma’am, sige lang po, pumasok lang po kayo,” anyaya sa amin ni Heloise.Dala-dala niya ang ilang gamit namin habang nasa akin ang maleta ko at nasa isang kamay ko si Noah. Sinabihan ko siya na dalhin kami sa lugar na malayo doon sa amin at nakakapagtakang dito niya kami dinala. Ganun pa man, hindi ko mapigilang mamangha sa ganda ng bahay na pinasukan namin ngayon. Sakto lang ang laki nito pero ang ganda ng buong lugar.“Kaninong bahay ito?” usisa ko kay Heloise.“Sa amin pong dalawa ng fiancé ko ang bahay na ‘to,” nakangiti niyang sagot.“Fiance?”“Yes, ma’am. For sure, matutuwa po iyon mamayang pagdating niya kapag naabutan po niya kayo dito.”Mas lalong kumunot ang noo ko dahil sa pagtataka sa sinabi nito. Ang buong akala ko ay wala na itong matitirhan. Ngunit waring hindi niya iyon pinansin at nagpatuloy sa pagdala sa amin sa isang kwarto.“D
Leigh’s POVs:“Good morning, my love!”“Lyle!?” Nabigla ako nang pagbukas ko nang pinto ay magiliw na ngiti ni Lyle ang sumalubong sa akin. “Why are you here?”“Hmm. Obviously, sinusundo ka,” tugon nito.“Bakit?”“Anong bakit? May masama bang sunduin kita?”“No. Uhm. Ano lang-”“Ano?” he ask.“Nothing.”Ngumiti na lang ito at inabot sa akin ang kanina pa niyang hawak na bouquet of tulips.Hindi ko mapigilang mapangiti. Iba talaga ang dulot sa akin ng tulips.“Thank you,” I sincerely said.“Anything for you, my love.”Marahan na lamang akong tumango.Habang nakasakay kami sa elevator pababa sa parking area ay halos wala kaming imik. Medyo na-awkward-an na ako kay Lyle simula nung mahuli kami ni Arkesha n’ong nakaraan.Halos lumundag ang pu
Leigh’s POVs:Nakangiti kong pinagmamasdan ang bouquet of tulips na maingat na nakapatong sa driver side seat. Gumising ako nang maaga para sumadya sa isang flower shop upang bilhan si Arkesha ng bulaklak.Pagkarating sa company ay meron nang ilang mga tao. Inaasahan ko kasi ay wala pa talagang mga tao o kung meron man ay kokonti lang dahil maaga pa nga talaga. Pagka-akyat ko sa palapag kung nasaan ang opisina ko ay sinalubong ako nang katahimikan, walang katao-tao sa buong palapag.Pagkapasok ko sa aking office ay natigilan ako nang masayang Arkesha ang sumalubong sa akin. Nakaupo ito sa kaniyang desk habang magiliw na binati ako nang magandang umaga kasabay ng maganda nitong ngiti. Ngingiti na rin sana ako pabalik nang unti-unti siyang naglaho sa paningin ko at doon ko lang na-realize na mag-isa lang pala ako ngayon.Gosh, I’m hallucinating for missing her so much. Napa-iling na lang ako at nilapag saglit ang bag ko sa desk bago nagtungo sa
Third Person’s POVs:Napamura si Leigh nang gumuhit na naman ang matinding init sa lalamunan nito pagkatungga sa iniinom. Halos maka-ubos na ito nang isang bote ngunit hindi pa rin siya nasasanay sa hagod ng alak sa lalamunan niya.Natigil siya nang marinig na ang tunog ng isang makina ng kotse mula sa labas. Dumating na ang kanina pa niyang hinihintay na kaibigan. Pagod na pagod naman na pumasok ng bahay si Zeus, kinuha lang nang isang katulong niya ang dala niyang briefcase mula sa kamay niya.“Sir Zeus, nandiyan po si Ma’am Patricia sa loob,” anunsyo ng mayordoma ni Zeus.Napatigil sa pag-akyat si Zeus papunta sa kwarto nito sa taas.“Nasaan siya?” tanong nito.“Nasa bar counter po. Kanina pa po siya umiinom at hinihintay po kayo,” sagot ng mayordoma.“Sige, puntahan ko lang siya. Magpahinga na kayo,” tugon ni Zeus.Pagdating ni Zeus sa bar counter ay naabutan niya
Arkesha’s POVs:“Sige na, darling. Say ‘ahh’ na kasi, here comes the airplane,” pamimilit ni Heloise.“Ano ba, Heloise. Tigilan mo ako at kumain na lang tayo,” sita sa kaniya ng kasintahan.Napanguso si Heloise sa asal ni Ms. Boa. “Ito na nga, sinusubuan na kita.”“Para kang bata. Iyang alaga mo ang subuan mo at hindi ako,” tugon ng katabi.“Kaya na ni Noah kumain mag-isa. Right, Noah?” nakangiting tanong ni Heloise sa anak ko na katabi ko naman.“Big boy na po ako,” ngiting-ngiting sagot naman ng anak ko.Napabuntong-hininga si Ms. Boa. “Kaya ko na rin subuan ang sarili ko para pakainin mo pa.”Mas lalong humaba ang nguso ni Heloise “But, you’re always be my baby.”“May ibang nasa harapan natin,” nauubusang pasensya na turan ni Ms.Boa.“Kinakahiya mo ako?”
Arkesha’s POVs:“Hi, baby. How are you? What are you doing?”[I’m doing good po, mama. Ate Heloise is taking care of me good enough.] tugon ng anak ko. Parang nakikita ko na sa aking isip ang paglabas ng kaniyang dalawang cute na dimple sa magkabilang pisngi nito sa tuwing ito’y ngumingiti.“Basta behave ka diyan Noah, okay? Habang wala ako ay sundin mo sila Ate Heloise mo,” habilin ko.[Yes po, mama. I’m not pasaway po.]“Good boy, Noah,” puri ko rito.Ilang segudong namayani ang katahimikan nang wala nang tinugon si Noah. Sinilip ko naman ang phone ko kung namatay ba ang tawag.[Kailan po kayo babalik, mama?]Saglit akong natigilan sa tanong ng anak ko.“I’m taking care of your Tita Ganda kasi, Noah, anak. I don’t know kung kailan ako babalik basta always remember that mama loves you so much Noah, okay?&rdq
“Mama!” Masayang sinalubong ako ni Noah pagkapasok ko ng bahay. Tumakbo ito sa akin at nagpabuhat.“I miss you too, Noah.”“Mas miss po kita, mama.”“Talaga ba? Kiss mo nga si mama kung miss mo talaga ako.”Hinalikan naman ako ng anak ko sa kaliwang pisngi.Napanguso ako. “Iyon lang?”Pinabaling ni Noah ang kabila kong pisngi at iyon naman ang hinalikan niya.“Dapat matagal,” ani ko.Sunod-sunuran naman ang anak ko at tinagalan ang pag-kiss sa akin. Natawa ako dahil may tunog pa talaga.“Aww inggit ako, darling, anakan mo na kasi ako.”Napalingon ako sa sumulpot na mag-fiancè. Nakaakbay si Ms.Boa kay Heloise. Masama ang tingin na pinukol ni Ms.Boa sa nakangusong kasintahan. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti sa kanilang dalawa.“Dyowk lang po, darling. Sa honeymoon na pala natin tayo gagawa babies,” hagik