"Ginoo. Spencer, ito ay talagang malawak na isyu. Ang pagkawala ng ating mga supplier ay mababawasan nang malaki kung hindi tayo magpapatuloy sa pakikitungo sa mga Villareal. Hindi kami makakakuha ng mga makina maliban sa kanila upang mapabilis ang produksyon at pagproseso ng aming mga baging, at ang kanilang transportasyon ay mahalaga para sa amin upang ipamahagi ang aming mga produkto sa buong mundo." Nakaupo na ngayon si Liam sa upuan habang nakasubsob ang ulo sa kanyang mga kamay, malalim ang iniisip habang nagsasalita ang head manager na si Mr. Leo. "Ito ang dahilan kung bakit hindi natin dapat hayaan silang mawala."
Ang mga daliri ni Liam ay nakapatong sa tungki ng kanyang ilong.
Wala sa kanila ang namalayan na si Crystal ay tahimik na nakikinig sa kanilang chat mula sa labas ng opisina.
“Kung gayon, ano ang mga mungkahi ng board? Huwag mong putulin ang relasyon natin sa mga Villareal?” &nbs
[Crystal]Nag-aalinlangan kong tinanggap ang kamay ni Liam.Pinagmamasdan ko ang aming mga kamay habang ipinadala niya ang kanyang mga daliri sa pagitan ng aking mga daliri at ikinulong ito sa isa't isa. Hinawakan niya ito ng mahigpit at hinila ako palayo sa kinatatayuan ko nang nasa kanya iyon.Ang aking pagkalito ay bumangon sa isang pag-uusap na narinig ko sa kanila kanina sa opisina. Nag-ugat ang pagkalito ko sa narinig kong usapan nila sa opisina kanina. Mahirap pagsama-samahin at unawain ang mga impormasyong nakalap ko. Ang alam ko lang ay nagkakaproblema ang lugar na ito dahil sa pagkawala ng koneksyon nila sa mga Villareal.Pero hindi ba si Liam ang may-ari ng stock sa kumpanya nila?Nanalo siya kay Eureka kapalit ng paggamit niya sa akin. Ito ang pinag-uusapan nila sa araw ng kasal, di ba?At tungkol sa paghahanap sa anak ni Huxley na binanggit nila. Sino sila,
Nasa sasakyan na kami ngayon, nagmamaneho pabalik sa kinaroroonan ni Liam.After seeing what I saw on Vores Morgen, hindi ko maintindihan kung bakit bigla niya kaming gustong umuwi.Kahit ilang beses pang sabihin sa akin ni Liam na mali ang nakita ko at pagod lang ako, alam kong totoo ang lahat. Nakita ko ito nang nakadilat ang magkabilang mata ko, kaya hindi ko basta-basta maalis ang aking nakita; Kilala ko si Mrs. Spencer, at palagi siyang nakasuot ng malapad na sombrero. At kanina, napansin kong nakasuot ng sombrero, puting damit, at puting gloves sa kamay ang babae na karaniwan niyang sinusuot. Kahit sabihin sa akin ng lahat na mababaliw na ako, alam ko kung ano ang nakita ko, at hindi iyon basta-basta mawawala sa isip ko.May napansin akong kakaibang pader na napapaligiran ng mga halaman na gumagapang na dito noong namamasyal kami ni Liam. Nakuha nito ang atensyon ko dahil napakalinaw at imposibleng hindi pans
Pagkapasok na pagkapasok namin sa loob ng Den Lille Fede, hindi ko maiwasang mamangha sa hitsura nito sa loob. Ang buong lugar ay tila nababalutan ng ginto at mga mamahaling disenyong kahoy. Tunay na world-class ang interior designs ng buong restaurant. Ang maliwanag na mainit-init na puting fluorescent na ilaw ay nagdaragdag sa katangi-tanging ambiance ng lugar.Pinagmasdan ko ang mga taong kumakain sa loob ng restaurant at nagsimulang mapansin na sila ay nasa mataas na estado ng buhay. Makikita sa kanilang kasuotan ang mga naka-istilong, eleganteng terno at damit. Ang bawat paggalaw, hindi alintana kung babae o lalaki, ay maganda. With their very modest actions, parang walang gaanong ingay sa loob ng restaurant at magkakasundo lang ang mga taong kumakain sa loob. Hindi tulad ng mga fast-food restaurant kung saan ako kadalasang kumakain, ang pinagsama-samang boses ng mga indibidwal na nag-o-order at nag-uusap ay napakalakas. &n
Hindi ko maiwasang mag-alala pagdating ng mga order namin. Nakaupo lang ako dito habang pinapanood ang lalaking ito na naglalagay ng mga order namin sa mesa.Nakakatakot kumain sa isang restaurant na may mataas na presyo at pagkatapos ay napagtanto mong hindi mo kayang magbayad.Kung tinanggap ko lang sana ang credit card na binigay sa akin ni Noah na na-link sa kanya, hindi ko na kailangang magdusa ng ganito.Mabilis kong tinignan ang steak sa harap ni Liam na nakalagay na.Sus, seryoso? Yan ba ang makukuha mo sa malaking halaga ng pera? Kahit gamit ko ang kamay ko sa pagkain, tatlong subo lang iyon para sa akin.Natuon ang atensyon ko sa ulam na nasa harapan ko.Ano ito?"Bakit ganyan ang mukha mo?"Nabaling ang tingin ko kay Liam, na ngayon ay ngumisi at diretsong nakatingin sa akin habang hawak ang kanyang mga kubyertos."Anong ibig mong sabihin
Hindi ko maiwasang mag-alala pagdating ng mga order namin. Nakaupo lang ako dito habang pinapanood ang lalaking ito na naglalagay ng mga order namin sa mesa.Nakakatakot kumain sa isang restaurant na may mataas na presyo at pagkatapos ay napagtanto mong hindi mo kayang magbayad.Kung tinanggap ko lang sana ang credit card na binigay sa akin ni Noah na na-link sa kanya, hindi ko na kailangang magdusa ng ganito.Mabilis kong tinignan ang steak sa harap ni Liam na nakalagay na.Sus, seryoso? Yan ba ang makukuha mo sa malaking halaga ng pera? Kahit gamit ko ang kamay ko sa pagkain, tatlong subo lang iyon para sa akin.Natuon ang atensyon ko sa ulam na nasa harapan ko.Ano ito?"Bakit ganyan ang mukha mo?"Nabaling ang tingin ko kay Liam, na ngayon ay ngumisi at diretsong nakatingin sa akin habang hawak ang kanyang mga kubyertos."Anong ibig mong sabihin
[16 na taon na ang nakalipas - Executive Party ni Villareal]“A-Anong nangyari?” bulalas ni Liam. "Bakit biglang namatay ang ilaw sa loob?"Naalarma si Noah sa sigaw ng bata habang siya ay gumapang na paakyat sa paa upang tingnan kung ano ang nangyayari, ngunit nabighani siya sa hiyawan ng mga tao."Sa tingin ko dapat na tayong pumasok sa loob at suriin ang ating mga magulang."Naghabulan sila, iniwan ang buhangin na pinaglalaruan nila.“Tatay! Amara!” Si Noah ay nagsimulang sumigaw upang tawagan ang kanyang pamilya sa loob. Sa bilis niya, nakarating agad siya sa front side ng selebrasyon.Laking gulat niya nang biglang bumukas muli ang ilaw at nakita niya ang mga tao sa loob na takot na takot at gulat na gulat habang yakap ang kanilang mga pamilya. Mabilis na sinimulan ng kanyang mga mata ang paghahanap kung nasaan ang kanyang ama at nagplaster n
Hinahaplos ng ihip ng hangin ang mukha ko habang hinahampas nito ang buhok ko. Nakaupo ako ng kumportable sa poolside sa harap ng bahay ni Liam, nakatingin sa tubig na sumasalamin sa liwanag ng buwan.Natigil ako sa pag-iisip kung ano ang gagawin ko sa impormasyong nakuha ko kanina mula kay Liam. Hindi ko inaasahan na makakalap ako ng ganoong impormasyon sa isang araw. Ngayon, hindi ako sigurado kung sasabihin ko kay Noah ang lahat.Bakit walang sinabi si Liam kay Noah noong nagkita sila sa cafe bago ako maaksidente kung alam niyang si Noah ang batang iyon?Hindi ko alam... Hindi ko lubos na naiintindihan ang alinman dito.Alam na ba ni Noe ang mga katotohanang ito? Baka may alam na siya tungkol dito. Dahil sa kasikatan ng pamilya ni Liam, imposibleng hindi niya makilala si Liam.Hindi maarok na wala siyang narinig na anuman sa mga taong iyon."Dapat itigil na natin ang pagkik
Tinulak ko si Blade palayo sa akin sa pamamagitan ng paglagay ng mga kamay ko sa dibdib niya.Naramdaman ko ang marahang pagbitaw ni Blade sa mga halik habang niluwagan niya ang kamay niya patungo sa bewang ko.Habang malapit pa rin ang labi niya sa labi ko, bumulong siya. "Manahimik ka lang." Ramdam ko ang paggalaw ng labi niya habang dumampi sa labi ko, pati na rin ang init ng hininga niya na kumikiliti sa mukha ko. "Nakatingin sa amin si Liam.""Ano?" Patahimik na sigaw ko at pilit na kumawala kay Blade. Para hindi ako makagalaw, hinalikan niya ulit ako. Hindi kami gumagalaw, magkayakap lang ang mga labi namin.Natigilan ang buong katawan ko, at wala akong ibang maisip kundi humingi ng tulong.Pakiramdam ko sasabog na ang puso ko sa lakas ng pagkabog nito. Alam ko rin na sa sobrang lapit namin ni Blade ay imposibleng hindi niya ito marinig.“Wala na siya.&