Chapter 2

#Legal Wife meets the Mistress

“Sure ka ba talaga na ayaw mong sumama sa akin na magpa-salon, doc? Hindi mo ba nami-miss magpa-wavy ng buhok?” si Helena, ang isa sa mga close kong friend na nakapangasawa ng CEO ang dumalaw sa akin sa clinic ngayong araw. “No offense meant, but I always noticed your hair having split ends. Mukhang need na talaga ng buhok mo ng alagang salon!” 

“May hair treatment naman akong ginagamit sa buhok ko, Helen. Hindi nga lang masyadong mabilis ang effect, pero hindi na rin naman ako matatagalan if kailangan kong maghintay ng two to three weeks for its effectiveness. That’s perfectly fine with me,” saad ko. 

Overconfident talaga ako na ipagyabang ‘yong product na ginagamit ko sa buhok ko sa kanya just to let her know hindi na ako magiging dependent na sa mga hairstylists sa salon. I don’t know if it is just me who doesn’t like letting someone touch any part of my body except myself… and of course ng asawa ko. As much as possible, gusto kong ako mismo ang mag-aalaga sa katawan ko kaysa naman iasa pa sa ibang tao ang gawaing ‘yon.

“I’m just worried about you. Baka kasi ‘pag nalosyang ka na sa kakatrabaho mo nang sobra, ayawan ka ng asawa mo n’yan,” tingin ko ay pagbabanta niya ‘yon sa akin. “I mean… Let’s be realistic here, Doc Andeng. Alam naman natin na ang mga lalaki ngayon, madaling magsawa. Mauumay ‘yang mga ‘yan ‘pag ayaw na nila sa itsura o sa katawan natin, and then they began to find another woman na iba naman ang hulma at ‘yong amoy fresh ba.” 

Nawala tuloy sa focus ang sarili ko sa pagsusulat ng reseta because of the idea that Helen brought to my mind. Kasi okay na kami ni Mike kagabi, e. Nakapagtalik na nga kaming dalawa, and I assume things between us has been fixed. 

And there comes Helen… visiting me at my clinic to give me another reason to overthink.

“Kaya hihingi ako ng konsulta mo, that’s why I’m here. Balak ko kasing magpa-breast enhancement. Do you recommend me having one? Tapos gaano kalaki kaya ang dapat kong idagdag?” matawa-tawa niyang tugon. “You know… I need professional advice bago ko ito ituloy, so I’m trying to ask for your help.” 

“Uh…” Tuluyan na ngang nablangko ang utak ko. Nasira na talaga ang focus ko kanina pa dahil sa bagay na nabanggit ni Helen sa akin. “Husband mo ba ang dahilan kung bakit mo gustong magpa-breast enhancement?” 

“Siya naman palagi ang dahilan kung bakit ako nagpaparetoke ng katawan, ‘di ba?” She’s talking as if she’s being proud of how desperate she has been, all because of her husband. “Pansin ko kasi na parang hindi na siya naliligayahan na makatalik ako everytime na sinusubukan ko siyang akitin na gawin namin ‘yon. Tinitingnan kong factor, e baka hindi na siya nalalakihan at nalalambutan dito… and, uh… kaya naisip kong mag-invest ng pera for this.” 

Because I don’t really know what should I answer to her question, sumang-ayon na lang din ako sa kagustuhan niya. Karapatan naman ni Helen na gawin ang anuman na gusto niyang gawin sa katawan niya, because after all, it’s her body. 

“Whatever choice you have for your body, go for it. As a medical practitioner, I don’t see anything wrong if you choose to continue the surgery. Kung alam mo namang makakabuti ‘yon para sa iyo at sa asawa mo, well… to make him satisfy fvcking you… ikaw ang bahala.” 

“Hindi lang naman tungkol doon ang dahilan kung bakit mas gusto kong maging bata sa paningin ng asawa ko.” Nananatiling nakatawa pa rin si Helen sa akin without realizing na oras na niya dapat para lumabas na ng clinic ko. Hindi lang naman kasi siya ang pasyente ko. “Alam naman natin na ang mga lalaki ay sawain ‘yan. Mabilis matukso sa mga babaeng mas fresh sa iyo, so para hindi na sila lumingon sa iba… ikaw dapat mismo fresh ka at mukhang bata sa paningin niya, ‘di ba?” 

She also bid her goodbye to me after talking not so necessary words. Hindi ko alam kung kailangan ko pa bang intindihin ang mga sinasabi ni Helen sa akin or just ignore those? Hindi naman kasi helpful ang mga ‘yon but more likely she’s giving me reasons na pagdudahan pa lalo ang asawa ko. After the night he fvcked me, actually ‘yong mga doubts ko sa kanya ay nawala na parang bula, e. Kaso bumabalik bigla because Helen told me something I should overthink again. 

“Doc, narinig n’yo po ba ‘yong sinabi ko?” 

Nabalik ako sa ulirat nang marinig kong magsalita ang bagong pasyente na kaharap ko. Sandali kasing lumutang ang utak ko sa kawalan dahil na nga sa sinabi ni Helen sa akin… which is talagang nakapagpa-bother sa akin nang sobra. 

“I’m sorry. Ano nga ulit ang nararamdaman mo?” 

“Uh… I said I was feeling sick. Tapos magdadalawang buwan na rin po akong hindi dinadatnan,” pahayag ng isang dalaga. At kung tutuusin ay ang mature niya nang tingnan para sa isang dalagita. “Worried po ako na baka may hindi na po magandang nangyayari sa akin, so I ran into here.”

“Have you tested yourself for a possible pregnancy?” 

Umiling naman siya sa akin. “I’m afraid to do it. Baka kasi hallucination ko lang na mabuntuntis ako, and kapag nalaman ko na confirm ngang buntis ako, I’m scared if my parents would know about this.” 

“So, what’s the sense of going here? Para pakiusapan ako na i-diagnose ka na mayroon kang ibang karamdaman aside of the fact that you’re showing symptoms of early pregnancy?” 

While she’s just being silence, napapailing na lang ako sa mga kagaya niya… na ayaw naman palang mabuntis kasi baka itakwil sila ng mga magulang nila, pero kasalanan din naman nila ‘yan. Hindi man lang gumagamit kahit proteksyon sa pakikipagtalik kung mga hindi naman pala sila handa pang maging magulang. 

“I’m afraid you are,” I said. “Unless you accept your situation, tiyaka tayo makakapag-proceed sa mga susunod pa na process. For now, kailangan mong i-test ang sarili mo para ma-confirm natin na mayroon na nga bang bata riyan sa sinapupunan mo.”

Inabutan ko siya ng pregnancy test which is always namang mayroon sa clinic ko. Para sa mga possible cases ng mga pasyenteng hindi pa nila nalalaman na buntis na pala sila based on the symptoms their body is trying to show them, laging handa ang clinic ko for those kind of incidents.

Kaso nga lang ay ipinagtaka ko kung bakit ayaw niyang kunin ang nakalapag na PT sa table. 

“Let me asked you a question,” sambit ko upang kunin ang atensyon ng babae. “Have you gone into sexual intercourse recently?” 

“You says I’m showing symptoms of early pregnancy, and now you’re trying to ask have I had sex with someone?” Tinawanan niya ako sabay na inirapan. 

“In my fifteen years in the medical field, hindi pa ako nababastos ng kahit isa sa mga pasyente ko-”

“Okay, I’m sorry,” she apologized. “Of course, I had sex with someone recently. That’s why I’m afraid na baka ‘pag na-confirm na buntis nga ako… bukod sa parents ko, e natatakot din ako na ‘yong ama ng batang dadalhin ako… hindi kami ang piliin niya?”

“Bakit naman niya kailangang mamili?” 

“Pamilyado siyang tao, e. May anak siya at asawa. Kasal. And I’m still not sure na sakaling malaman niya na nabuntis niya ako, e handa niyang ipagpalit ang pamilya niya para sa amin ng anak niya.” 

Bigla akong natigil sa ginagawa kong pag-aayos sa mga folders sa cabinet ng table ko. Agad akong bumalik sa pagkakaayos ng upo at tinapunan ng tingin ang pasyente kong bahid sa kanyang mukha ang takot. 

Dahil kung hindi man nagkakamali ang nagsisimula kong pagdududa, maybe this young lady I was facing with is a mistress. 

“Hindi ka magkakaroon ng magandang future sa pagiging kabit. And I’m saying this not just because I’m a doctor. Pamilyado rin kasi akong tao at nakakalungkot lang na mas pipiliin mo ang pagiging kabit kaysa ang madala ka sa altar. You’ll never experience how was the feeling of being a legal wife kung mananatili kang mistress ng lalaking ‘yan.” Kung isipin man ng dalagang ito na nakikialam ako sa buhay niya, edi ‘yon ang isipin niya. Hangga’t maaari kasi ay ayaw kong mas rumami pa ang mga kabit sa mundong ito. 

“Legal man na asawa o kabit, wala akong pakialam. Basta alam kong mahal namin ang isa’t isa, hindi ko siya hihiwalayan,” matigas na saad nito at nagtungo na siya roon sa banyo sa loob ng clinic ko bitbit ang PT.

Noong oras na mawala na siya sa harap ko, tiyaka lang ako nakahanap ng tiyempo na makahinga nang maluwag. Simula kasi nang mapagtanto ko na naanakan siya ng lalaking may asawa… and that she is a mistress, hindi na tumigil sa pag-o-overthink ang utak ko ng kung ano-ano. Idagdag pa ang isang bagay na napansin ko sa kanya—that her lips is wearing a lipstick na kakulay ng lipstick na nakita ko sa bulsa ng pantalon ni Mike.

There is a big possibility na baka coincidence lang ‘yon. Hindi lang naman kasi iisang tao lang ang p’wedeng magkaroon ng same shade ng lipstick na nakita kong nasa asawa ko. Ngunit bilang malapit na akong mapraning bilang asawa… I just can’t control myself thinking na ‘yong babaeng namomroblema na baka nabuntis siya ng lalaking mahal na mahal niya raw… paano kung si Mike ‘yon?

“Ito na, doc.” Nabasag ang pag-o-overthink ko nang malala nang ilapag na sa table ng babae ang PT. “Gaano ba katagal ang kailangan kong hintayin?”

“Sandali lang ito.”

Hindi naman matagal ang hinintay ko para magkaroon na ng resulta ang PT na ginamit ng babae. Mayamaya lang din ay nagpakita na ito ng result… it shows here two red lines… which means positive nga siya sa pregnancy. 

“It should be great news to you that you’re pregnant…” Ibinalik ko na sa kanya ‘yong PT at ipinakita ang resulta. “But I’m afraid the result is not as great news to you now, I believe.” 

Ako ang naaawa sa kanya nang makita kong namumuo na ang luha sa mga mata niya. Hindi man kasi siya maging vocal sa akin, pero bilang marami na rin akong mga pasyente na nakakasalamuha… sometimes I can read my patient’s mind by just looking at them. And with the young lady I’m facing with right now… sobrang sama talaga ng balita para sa kanya na malaman na buntis siya. Of course kahihiyan ‘yon para sa parents niya once they knew about who was really the father of their daughter’s baby who happened to be a married man. 

“Mauuna na ako, doc,” aniya at tumayo na sa upuan.

Hindi ko na siya nagawa pang pigilan kahit na may isa pa sana akong gustong sabihin sa kanya—na sana hindi siya umabot sa puntong magdesisyon siya na para lang hindi niya mapahiya ang family name nila, e ipalaglag niya ‘yong bata.

—

“Na-stroke daw, mars. Hindi kinaya nang malaman na nangabit ang asawa kaya ayan siya… noon ay siya ang gumagamot sa mga pasyente tapos ngayon ay siya na itong pasyente na aalagaan,” kwento ni Kath sa akin. Isa siya sa mga kaibigan kong doktor din.

“Si Attorney Herbert ang nambabae? Parang hindi naman yata ‘yon kapani-paniwala?” 

Kilala ko kasi nang personal ang asawa ni Meann, ‘yong na-stroke na kasamahan namin sa field. Since college days pa lang ay loyal na loyal kay Meann si Herbert, e… so, sa ngayon ay hindi pa rin ako lubos na makapaniwala sa nabalitaan kong nambabae siya bigla. 

“Kailan ba tumino ang mga lalaki? Wala naman silang pagbabago. Kung baga consistent silang sa una lang sila magaling.” Dama ko ‘yong bitterness sa dialogue ni Kath. “Alam ko ‘yang iniisip mo, huh? Hindi ako bitter.” Inirapan niya pa ako. 

“Bitter ka sa part na g-in-eneralize mo na ang mga lalaki ay magaling sa una. Hindi naman siguro lahat, mars,” depensa ko. Syempre mayroon akong asawa, and I want to defend na naiiba si Mike sa mga lalaking manloloko. “If I were you… mag-jowa ka na rin kasi. Para naman hindi na maging masama ang tingin mo sa mga lalaki.” 

“First of all, hindi ako bitter. Hindi ako naiinggit kung ako na lang ang wala pang asawa sa lahat ng doktor na nandito sa ospital. Kung lahat kayo ay mga pamilyado na tapos ako na lang ang hindi, I don’t care! Hindi pa rin magbabago ang tingin ko sa mga lalaki sa mundo na pagkatapos mangako ng napakaraming bagay sa kasal nila ng asawa niya, e ang tatapang pa rin ng apog na magloko at mambabae!” 

“Kaya tingnan mo ‘yong si Meann? Hindi ba nakakaawa ang nangyari sa kanya, Andeng? Kung tayo nga na nakakakilala kay Herbert ay hindi natin inakala na magloloko siya kay Meann, what more to his wife?” Hindi pa rin bumibitaw itong si Kath sa argumento niya. “Kaya ‘wag kang masyadong papakampante riyan sa asawa mo, mars. Umiyak asawa mo sa kasal n’yo, ‘di ba? Umiyak din si Herbert sa kasal nila ni Meann. Nakikita mo na ba ang sign-”

“Hindi ka nakakatuwa kung nagbibiro ka man!”

“Kaso hindi naman ako nagbibiro.” Inakbayan niya ako at inakay patungo sa bintana ng second floor. Doon ay mayroong itinuturo sa akin si Kath. “Si Mike ‘yo, ‘di ba?” 

Nanliit ang mga mata ko habang pinagmamasdan ko nang maigi ang mukha ng lalaki. Nakasuot kasi siya ng cap kaya hindi ako maaninaw nang maayos ang mukha niya, pero kung hubog ng katawan ang pag-uusapan, he looked like my husband. 

Mayroon siyang bitbit na bag—shoulder bag ‘yon na maliit at tamang-tama para sa isang babae. Sa may pinto ng kotse ay iniaabot niya ‘yon, ngunit biglang napaatras si Mike nang bumukas ‘yong kotse at may isang babae ang lumabas doon sa pinto. Lumapit ito kay Mike at mabilis na hinalikan bago ito muling pumasok sa loob nang nakangiti—at mula rito ay tanaw na tanaw ko ‘yong mukha ng babae—kasi hindi ako p’wedeng magkamali na ‘yong babaeng pumunta rito sa clinic at umiyak nang malaman na buntis siya… e, siya pala ang babae ng asawa ko. 

Sunod-sunod na pumatak ang luha ko, sinabayan ng pagkuyom ng dalawa kong kamao. “Ang liit nga naman ng mundo… mismong kabit na ang lumalapit sa legal na asawa ngayon.”