10 years ago... I’m not really a fan of using idiomatic expressions to describe what I feel. I simply state the feeling. Kung masaya ako, I simply say I’m happy. Kung malungkot ako, edi malungkot. Kung natatakot ako, I simply zip my mouth, and that’s all. Not until I arrived at my happiest destination… so far. I learned to put a description towards my feelings. While I walked down the aisle, pakiramdam ko lumulutang ako sa alapaap. Am I walking in seventh heaven? I don’t… really know. All I’m aware is a minute from now, magiging misis na ako ng lalaking kinakikiligan ko lang noon na kausap ko sa internet. “I, Adrian Minatozaki, am accepting Maui Tenorio as my bride.” Habang isinusuot sa akin ni Adrian ‘yong singsing, nanginginig pa ‘yong kamay ko. “At sa harap ng Poong Maykapal, nangangako akong aalagaan kita at poprotektahan.” “To the best of my ability, I will work hard to make you the happiest wife on Earth. Hindi ako magsasawang mahalin ka. Hindi ako mapapagod na intindihin k
#The Wife's Doubt “Salamat talaga sa team mo, Doc Andeng! Kahit na sobrang taas nitong bundok na inaakyat n’yo, every month pa rin kayo na dumadalaw rito para sa check-up naming mga matatanda at mga bata rito.” “Pati na rin ang mga alaga nating aso, Cora!” saad naman ng isang matandang lalaki na gula-gulanit na ang kanyang suot na sumbrero. “Pati mga alaga naming aso at pusa rito ay nababakunahan n’yo panlaban sa mga nauusong sakit. Maraming salamat talaga, doktora, sa serbisyo n’yo sa amin. Kahit na wala kaming kahit na piso na maibabayad sa inyo.” “Bakit n’yo naman kailangang magbayad sa akin, Mang Ben… e, libreng konsulta nga po ito,” natatawang tugon ko. “Sapat na po sa akin na matanggap ang napakarami n’yong pasasalamat para sa serbisyo ng team ko sa inyo. Sobra-sobra nang kabayaran ‘yon sa amin.” Walang-halong ka-plastik-an itong ipinapakita ko, makita ko lang talaga na masasaya ang mga taong nakatira dito sa bundok ng Manoag, ayos na ako. Sa layo ba naman kasi ng kailangang
#Legal Wife meets the Mistress “Sure ka ba talaga na ayaw mong sumama sa akin na magpa-salon, doc? Hindi mo ba nami-miss magpa-wavy ng buhok?” si Helena, ang isa sa mga close kong friend na nakapangasawa ng CEO ang dumalaw sa akin sa clinic ngayong araw. “No offense meant, but I always noticed your hair having split ends. Mukhang need na talaga ng buhok mo ng alagang salon!” “May hair treatment naman akong ginagamit sa buhok ko, Helen. Hindi nga lang masyadong mabilis ang effect, pero hindi na rin naman ako matatagalan if kailangan kong maghintay ng two to three weeks for its effectiveness. That’s perfectly fine with me,” saad ko. Overconfident talaga ako na ipagyabang ‘yong product na ginagamit ko sa buhok ko sa kanya just to let her know hindi na ako magiging dependent na sa mga hairstylists sa salon. I don’t know if it is just me who doesn’t like letting someone touch any part of my body except myself… and of course ng asawa ko. As much as possible, gusto kong ako mismo ang mag
#Arrival of the Ex-Lover Tila ba bumilis bigla ang tibok ng puso ko sa natatanaw ko sa bintana. Sobrang sakit sa mata… at sobrang hapdi sa puso. Gusto kong paniwalain ang sarili ko na sana ay nananaginip lang ako. Sana hindi totoo lahat itong nakikita ng mga mata ko. Hindi p’wedeng si Mike ang lalaking ‘yon!“Mamsh, okay ka lang ba?” rinig kong untag ni Kath sa akin. Nakaakbay na siya sa akin at tinatapik ang balikat ko, sabay layo ng katawan ko roon sa bintana. “Alam kong nahihirapan ka ngayon na i-process ang lahat. Kasi kung ako man ay nagulat sa nakita ko, alam kong doble ang balik sa iyo no’n.” Iwinilig ko ang aking ulo at lumayo kay Kath. ‘Yong luhang nanggigilid sa mga mata ko, mabilis ko ‘yong ipinahid, tiyaka ko hinarap ang kaibigan ko nang may ngiti sa labi. “Nakita ng mga mata ko na hinalikan no’ng babae si Mike. Pero sa pisngi lang naman. Baka magkaibigan lang sila. Baka naman walang meaning ‘yon, ‘di ba?” Katangahan na ang sinasabi ko. I’m aware of that. Kung pagka-ma
#Let's Divorce “Nagkita pala kayo kanina ng ex mo sa ospital?” Nang makapasok ako sa bahay at habang nagtatanggal na rin ako ng sapatos, hindi ko agad napansin na nasa mahabang upuan pala si Mike habang mag-isa siyang umiinom ng alak doon. Most of the time kasi ay mas nauuna ako sa kanya na umuwi since madalas siyang ginagabi sa school sa rami ng mga papel ng mga estudyante niyang kailangang tapusin. “Si Morgan ba?” natatawa kong tugon. Hanggang ngayon pa rin pala ay iniisip ni Mike na ex-boyfriend ko si Morgan. “Kaibigan ko nga lang ‘yong si Morgan. Tiyaka nagkataon lang din na nagkita kami kanina sa ospital since dinalaw niya ‘yong lola niya. Inatake nga raw sa puso.” “Nasa ibang bansa siya, ‘di ba?” Hindi pa rin nakikipag-eye-contact sa akin si Mike. Sa baso ng alak lang nakapako ang mga mata niya. “Babalik ba siya ulit doon? Gaano katagal naman siya magse-stay rito sa Pinas?” “Hindi ko naitanong ‘yong tungkol d’yan kanina-” “Halos isang oras kayong magkausap kanina sa cafete
#Many Mistresses “I hope you will change your mind soon, Andrea. Kasi alam mong hindi ako papayag sa paghahamon mo na makipag-divorce sa akin, I’m giving you enough time to think.” Malakas niyang ibinagsak ang baso sa lamesa, na ikinalundag ng katawan ko dala ng gulat. “At sa oras na buo na ang desisyon mo, tiyaka mo ako ulit kausapin tungkol sa bagay na ito. Kasi kung sigurado ka na talagang makikipaghiwalay ka sa akin, sunod nating paglabanan ang custody for Gian.” Umakyat na sa second floor si Mike habang ako ay naiwan sa living room na nanginginig pa rin ang katawan. I don’t know if it’s because of the weather tonight, o baka dahil nahaluan na ng nerbyos ang emosyon ko… kasi sa katunayan, hindi ko rin inaasahang darating ako sa punto na muling hahamunin ng divorce ang asawa ko. I was, perhaps, so impulsive earlier. “Abot sa kwarto ko ‘yong pagsisigawan n’yo kanina, ma…” Naupo sa tabi ko si Gian at yumakap sa baywang ko. “Clueless ako kung anong pinag-aawayan n’yo ni Papa, but h
#Fake ConcernNang makalabas kami sa elevator, agad kong hinila si Eloise papasok ng clinic ko. Though hindi naman talaga siya sa akin pupunta, but I really need to do this… to at least stop her for doing her plan recklessly. “Pag-isipan mo naman sana nang mabuti ‘yang gagawin mo. Tandaan mong nasa loob pa man ng sinapupunan mo ang bata, mayroon pa rin ‘yang buhay, Eloise. What you are attempting to do is killing the baby inside your womb. Gusto mo bang magkasala ka? Malaking kasalanan sa Diyos ang gagawin mo,” mariing sambit ko. Bumitiw si Eloise sa pagkakatitig sa akin at sa available na upuan sa harap ng table ko, naupo siya roon. Nangalumbaba at itinakip ang dalawa niyang mga kamay sa kanyang mukha. “What else is left for me to do? Instead of aborting the baby?” “Maraming paraan-”“E, wala nga akong makitang paraan, Doc.” Humarap siya sa akin, tiningala niya ako dahil na rin ako ay nananatili pa ring nakatayo sa harap niya. “I don’t know. Wala nang mas convenient na paraan na
#Misleading Information“Sa birthday ko, ma… sana lumabas ulit tayo,” sambit ni Gian nang bigla siyang tumigil sa pagkain. “Tapos sana ‘pag dumating na ‘yong araw na ‘yon, kasama na natin si Papa na kakain sa labas.”Bumagal bigla ang pagnguya ko sa pagkain at dahan-dahan na nilunok. Hindi talaga maiiwasan kay Gian na hanapin niya palagi ang papa niya sa tuwing hindi naman ito nakakasama. Paano ba naman kasi ay nasanay ‘yong bata na both of his parents ay kasama niya gumala, kasama niya kami sa mahahalagang okasyon na magaganap sa buhay niya kagaya ng birthday ni Gian, graduation niya no’ng elem siya, recognition days, etc. Kaya naiintindihan ko kung naninibago man ang anak ko ngayon. Dumadalas na rin kasi ang pagpapalusot ni Mike na marami lang daw siyang inaasikaso ngayon sa school kaya hindi siya nakasama sa amin ni Gian na kumain. Samantalang noon naman ay kaya niyang ipagpabukas ang mga paperworks na nakatambak sa kanya basta’t makasama niya lang kami. “Imbes na mag-party, gust