CHAPTER 1
ADDISON's POV
A loud ring of my phone filled the whole meeting room. Napatingin ang lahat sa akin nang tingnan ko ang cellphone ko. It's an unregistered phone number, sino kaya 'to at paano niya nalaman ang number ko. Only Bao know my number—
Wait... Baka ibinigay na naman niya sa kung sinu-sino ang number ko kaya naman ay buwan-buwan ako nagpapalit ng sim card to avoid unknown callers. At ngayon, meron na naman?!
I decided to answer the call para naman humingi ng paumanhin. Tumingin muna ako sa mga ka board meeting ko bago sa boss ko at nagpaalam.
"Excuse me for a while," sabi ko at tinanguan niya lang ako.
Pagkadating ko sa labas ng meeting room ay agad akong nagsalita.
"Sorry for—" a voice of a kid cut my words.
"Mommy!" Matinis na sigaw ng isang bata sa kabilang linya kaya naman ay nailayo ko nang bahagya ang cellphone ko sa taenga ko.
It's Bao's voice!
"Bao? Is that you? Wait... why are you using someone's number? And where are you?" Nag-aalalang tanong ko. Nasa trabaho ako and I called Wayzz to babysit my son for a while. P*nyeta ka talagang lalaki, patay ka sakin mamaya 'pag nagkita tayo.
"Uncle Wayzz and I parted ways when we're wandering around the mall but don't you worry mommy, I'm in good hands." Tumaas bigla ang kilay ko sa inakto niya, tatlong araw palang kami dito at nasisigurado kong wala pang kakilala si Bao dito.
"And how can you be so sure, hm?" Sinubukan kong pakalmahin ang tono ng pagsasalita ko pero ang totoo ay gustong-gusto ko nang hanapin ang anak ko. But I trust my son, he's a genuis.
"Remember mommy, in the airport? When I hooped into someone's car? I saw him in the mall when I am lost then he helped me and bring me to his company. Mommy, I like him to be my daddy." Pabulong na sabi niya sa huling salita at tumawa na para bang kinikilig.
I sighed. "Bao, can you give this phone to the guy who brings you there, please." I really have to talk to that guy who helped my son.
"Ookay," he answered. It took a minute before a manly voice spoke.
"Uhm?" What a cold voice. Nanindig ang lahat ng balahibo ko sa katawan dahil sa kalamigan ng boses niya. Huminga ako nang malalim bago magsalita, he seems a scary person.
Tumikhim muna ako bago nagsalita. "Sir, sorry for the trouble my son made. I'll talk to him afterward but before that, could you please send me the address where you bring my son?" I said directly but it took minutes for him to respond. Anyare?
"Okay," then, he gave me the address. Nagpaalam muna ako sa boss ko at humingi ng paumanhin sa lahat ng ka-board meeting ko and they decided to continue my presentation tomorrow. They expect me to present it all, with no interruption. Humingi ulit ako nang tawad sa kanila at kaagad na nagtungo sa naturang address.
LIANDRE's POV
"Hey, uncle? Can I ask you a question while my mommy is not yet here?" The little boy who's sitting on my swivel chair asked. I nodded and he clapped his hands.
"How rich you are?" What kind of question is that? Ang bata-bata pa niya para magka-interes sa pera.
I cleared my throat. "What do you mean by that?"
"You see, I want you to be my daddy. You're handsome, my mom is beautiful, see? You two are a perfect match!" He clapped his hands and he's grinning from ear to ear.
I was about to answer his question when someone opened the door without knocking. Sisinghalan ko sana ang walang modong taong bumukas ng pintuan ko ng hindi kumakatok. Everyone in this company knows what I hate the most.
Pagkalingon ko ay kaagad nawala ang pagkainis na nararamdaman ko at napalitan iyon ng galak at saya. She's still so beautiful, just like that night. I know her, she's the girl I met five years ago in the hotel. I can still remember what happened that night. I can remember it clearly, clear as a distilled water. Her soft body pressed to mine, her loud moans—
"Mister? Are you okay?" Pagpukaw niya sa akin. Kanina pa ba niya ako tinatawag? Am I spacing out?
Tumikhim ako at tumayo. I offered her my right hand and introduce myself. "Hi, I'm Liandre Shen. The owner of all shipping lines here in the Philippines."
Tinanggap niya ang kamay ko at ngumiti. "Addison Takeshi, just a normal citizen." Her hazel eyes are so tantalizing and hypnotizing as well. I can't help to stare at her.
"Ah, Mr. Shen, pasmado ang kamay ko. Hehe, nakakahiya." Kaagad niyang binawi ang kamay niya at itinago iyon sa kaniyang likuran. Maybe she's shy,wait...
"Do I look familiar to you? Like, haven't you met me before?" I asked.
"Sorry but this is the first time we meet, by the way, sorry for all the trouble my son made. Pasensya na talaga, sorry." Kanina pa siya hingi nang hingi ng sorry, she can just thank me instead.
"It's okay, not a big—"
"Mommy, why not we bring uncle Shen to our home? Cook him a dinner for the kindness he showed to me." The boy said with matching puppy eyes. What an adorable kid.
ADDISON's POV
I secretly glared at Bao and he just winked at me. What a troublemaker kid. I can't believe Bao trust this man easily, he seems the scary type of person. 'Yong 'pag nagalit ay nagangain, 'di ba nakakatakot yun?
"Bao, your uncle Shen is a busy person. He has meetings to attend—"
"I'm free, let's go?" Napanganga nalang ako ng wala sa oras dahil sa sinabi niya. Hindi makapaniwalang tiningnan ko siya at bakas sa mukha niya na sigurado na siya. OMAYGHAD! I can't believe that I'm letting a stranger come to my house.
Habang naglalakad kami palabas ng kompanya niya ay pinagtitinginan kami ng mga tao which is making me uncomfortable. Halata sa tinigin nila ang pagkagulat at pagkalito. Hindi ba sila sanay na may kasamang iba ang boss nila? Nagpasalamat ako at nakalabas na kami ng tuluyan.
"Uncle Shen, aren't we supposed to go on the parking lot? Aren't we riding your car? Are we riding a taxi?" Pangungulit ng anak ko kay Liandre habang magkahawak ang kamay nila. Ako ang mommy niya pero iba ang kahawak niya.Is my son dumping me?
"My driver will arrive here in a minute, don't worry kiddo." Ginulo niya ang buhok ni Bao at bumungisngis naman ang anak ko. 'Nyeta 'to ah, ano ako dito? Third wheel?
We waited for a while and if I am not mistaken, a Bugatti La Voiture Noire stopped in our spot. Nabasa ko kasi sa article na ang sasakyan nasa harapan namin ay isa sa pinakamahal na sasakyan sa buong mundo. Kahit siguro ibenta ko atay ko hindi ako makakabili nito, char.
"Wow! A Bugatti!" Tili ng anak ko at dahil nakabukas na ang pinto ay kaagad siyang nakapasok. I really have to talk to my son after this, para naman may mukha pa akong maiharap kinabukasan.Napailing nalang ako at bumuntong-hininga.
Hay nako, Bao. Ewan ko ba kung sa'n ka nagmana.
Epilogue ~ Sweet Escape IT was devastating for him. Akala ni Liandre ay madali lang ang magpalaki ng anak. Pakiramdam niya mababaliw na siya ka sobrang kakulitan ng mga anak niya. Masyado itong malikot at matitigas ang mga ulo. But he can't just let his twin play around their mansion, siya ang malilintikan ng asawa niya. "H-hey! Get down here, Adonis!" Sigaw niya sa lalaki niyang anak. His son is sliding on the stairs railing. Mabilis niya itong kinuha at maingat na inilapag sa carpet. Nakahinga ng maluwag si Liandre ng makitang umupo ito ng maayos sa sofa at pinakialaman ang cellphone niya. Hindi na niya talaga alam ang gagawin sa mga ito. Kakausapin niya pa sana ni Adonis, ang lalaking anak nila ni Addison, ng may biglang humiyaw mula sa kanyang likuran. Nilingon niya ag pinangggalingan nun. "Fuck!" Malutong siyang napamura
Chapter 51NAG-UMPISA na ang seremonya ng kanilang kasal. After they exchanges 'I do' to the priest's question, their cute and adorable son handed over the ring to them.Si Liandre ang unang kumuha ng singsing sa lalagyan saka sinuot iyon sa daliri ni Addison habang matiim na nakatingin dito."I have so many vows in my head while preparing for our wedding." Panimula ni Liandre habang hawak-hawak ang kamay ng asawa at matiim na nakatitig dito, puno ng pagmamahal at senseridad ang mga mata niya. Gusto niyang ipakita dito na taos-puso ang bawat salitang lumalabas sa bibig niya. "I also have many doubts and what ifs in my mind but now, as I stood in front of you, I realize that I don't need to pledge anything to you. I'll just do it with all I can and with all my heart. Because as what they said, promises are meant to be broken. If someone promised something, someone will expect, and expectation might lead to d
Chapter 50LIANDRE IS SWEATING bullets while standing on the right side of the altar with his best man beside him, which is Channing. Hindi siya mapakali habang naghihintay sa altar kahit pa sinabi na ng organizer na dumating na ang asawa. Pero lampas na sampung minuto ay hindi parin ito dumadating."Why are you taking so long, love?" He nervously muttered. "don't you dare escape on me, again."Dinig niya ang mahinang pagtawa ng katabi niya, ang best man niya na si Addison ang pumili. "You look like a sh-- I mean, you look restless, man." May panunudyo sa boses nito.Pinukol niya ito ng masamang tingin bago humugot ng malalim na hininga. "Sino ang hindi kakabahan. My wife is still not here, baka kung ano na ang nangyari sa kanya, o baka naman ay nagbago na ang isip niya." Masama parin ang tingin niya dito. Gusto niyang magmura pero nasa loob sila ng simbahan.Bumunt
Chapter 49ONE MONTH. One month's preparation for the wedding and it's all to Liandre. He doesn't want to stress his wife so he decided to take all the responsibilities just to make their wedding perfect, though no one is perfect, he just wants to impress his wife and give her the most superb wedding. In one month, he keeps on worrying about Addison's condition.She will suddenly run into the bathroom and keep on vomiting. There are times that she doesn't eat the food he cooks. Sometimes, she will push him away telling him that she doesn't want to see him and feel his presence. But at the end of the day, maglalambing ito sa kanya ang they'll cuddle all night long and ended up making love.Napailing nalang si Liandre habang nakatingin sa mga papeles na nakatambak sa harapan niya. He's really busy this following weeks, ang daming trabahong dapat gawin, idagdag mo pa ang preparation sa kasal nila. Para
Chapter 48ADDISON IS WEARING a decent white dress, above the knee. Inilugay niya ang buhok niya and she didn't bother to put some makeup on her face. She knew that her husband will just appreciate her natural beauty. Nakaflat shoes lang siya kasi hindi niya feel ang magtakong.Nang makababa siya ay kaagad niyang hinanap ang kapatid at natagpuan iyon sa likod ng bahay nila, kung saan nandoon ang swimming pool nila, at may kausap sa cellphone.Maingat ang bawat hakbang ni Addison para hindi siya marinig ng kapatid niya. Gusto niyang malaman kung sino ang kausap nito, panay kasi ang pagbuntong-hininga nito."Come on, Vivian. You owe me a dinner...magtatampo talaga ako—no! You have to accompany me. And I don't take no as an answer.... No buts, Vivian— 8 AM. I'll send you the address. DON'T. BE. LATE." Pagkasabi ay inilagay nito ang cellphone sa sariling bulsa at nan
Chapter 47KANINA PA MASAMA ang tingin ng Kuya kono ni Addison kay Liandre. Nagtataka si Liandre kung bakit kanina pa ito nakatingin ng masama sa kanya. As far as he remembers, hindi niya ito kilala at mas lalong wala siyang ginawang masama dito. Pero kung makatingin, parang ang laki-laki ng atraso niya sa lalaki.Kapatid daw ito ni Addison pero hindi naman sila magkamukha. Ni wala ngang parte ng mukha nila ang magkapareho eh."Hey, love. Bakit ganyan makatingin sa akin yang kapatid mo? Kunti nalang, masasabi ko ng may pagnanasa yan sa akin." Bulong niya kay Addison habang hindi parin tinatanggal ang tingin sa kapatid nito.Nakaupo sila sa dining table at kasalukuyang kumakain ng hapunan. Magkatabi sina Addison at Liandre habang nasa harapan naman nila si Bao at ang kapatid ni Addison. Ang Mommy at Daddy naman ni Addison ay nasa magkabilang upuan na nasa pinakaharapan.&nbs