Chapter 3

CHAPTER 3

ADDISON's POV

KASALUKUYAN kong sinisermonan si Wayzz sa may kusina nang may matinis na boses ang sumigaw mula sa aming likuran kaya naman ay mabilis ko itong nilingon. Of course, it was no other than my son. I took a breath before smiling at him.

"Mommy! We have a guest, we have a guest," masigla niyang sabi habang tumalon-talon. I pat his head as he guided me towards his so-called 'guest'. My eyes widen as I saw the guest, it's Mr. Shen.

"Mr. Shen, anong ginagawa mo dito?" I tried to ask casually and he stood up, fixing his messed tuxedo.

"I'm here to visit Bao." He paused and looked at my back. I suddenly feel Wayzz's presence. "And what is he doing here? Gabing-gabi na, so disturbing." Halata sa gwapo niyang mukha ang inis kaya naman hindi ko napigilang ngumiti. He looks so cute— wait, what?! Why am I thinking of those thoughts?

Palihim kong ipinilig ang ulo at nagbaba ng tingin.

"Uncle Wayzz come here often, we're used to it." It's Bao who answered him, nasa tabi siya ni Mr. Shen habang nasa harapan nila kaming dalawa ni Wayzz. The atmosphere here is weird kaya naman ay nagsalita na ako.

"Okay! Since you two are here, why not join us for dinner. Right, Bao?" I smiled at them and they just nod. Anong meron sa kanilang dalawa? Magkagalit ba sila o ilusyon ko lang yun.

Nauna na akong naglakad papunta sa dining area namin. Naunang umupo ang anak ko na naghihintay ihain ang pagkain habang ang dalawang kalalakihan ay nakatayo lang malapit kay Bao.

I cleared my throat when I noticed they're glaring at each other. "Pwede na kayong umupo, feel at home." Nakangiting sabi ko at sinunod naman nila ako. Wayzz sit beside Bao while Mr. Shen is sitting beside my seat. Bakit pa kami magkatabi?

Inihain ko ang dalawang mangkok na may lamang noodles, Bao's favorite dish. Hindi na muna ako umupo kasi nakakahiya, makakatabi ko siya!

"Ahm, dalawa lang kasi naluto ko, hindi ko naman alam na darating kayo. Pasensya na talaga, maybe you two can order a food—"

"I already ordered some foods so don't worry, it's on the way," sabi niya at bumaling kay Bao na kasalukuyang kumakain. "Bao, is that your real name?" tanong niya kaya naman ay sinenyasan ko si Wayzz na sumunod sakin.

Lumayo kami ng kaunti sa kanila pero dinig ko pa rin ang pinag-uusapan nila.

"Bakit?" kaagad niyang tanong nang makarating siya sa pwesto ko.

"Bumaba ka and then meet the delivery man who Mr. Shen said just now , shoo, alis." Pagtataboy ko sa kanya at napakamot nalang siya sa kanyang batok at lumabas.

Bumaling ako sa anak ko na kasalukuyang ini-interview ni Mr. Shen.

Umiling-iling ang anak ko. "No, my real name is Clive Lagrene Takeshi." sagot niya habang punong-puno ang kaniyang bibig.

"Where did your nickname come from?" naguguluhang tanong ni, Mr. Shen.

My son shrugged before pointing me. "I don't know, ask mommy." Nanlaki ang mata ko nang lumingon si Mr. Shen sa akin, why is he looking at me like that? Para namang may atraso ako sa uri nang pagkakatingin niya.

"Wèishéme? Nǐ wèishéme bǎ bǎozàng gěi wǒ? Nǐ wèishéme bǎ wǒ érzi cáng zài wǒ miànqián?" Kahit 'di ko maintindihan ang sinabi niya ay alam kong nanunumbat siya. It's clear on his eyes and the tone of his voice.

Tumingin ako kay Bao para magtanong kung anong sinabi niya kasi alam kong chinese yun nang bigla nalang bumuhos ang luha niya at humagulhol kaya naman ay mabilis pa sa alas quatro ko siya niyakap at inalo.

"Hush, stop crying." Pagpapatahan ko sa kanya habang hinahagod ang kanyang likuran. I glared at him. I don't know what he just said but I'm pretty sure Bao understand it, which make him cry.

"Anong sinabi mo?" pigil na inis na sabi ko at mukhang natauhan siya. He tried to reach Bao's hand but I didn't let him.

"Clive Lagrene, please stop crying. I'm begging you—" natigil ang pagsasalita ko ng maramdaman kong nahihirapan siyang huminga. I panicked, he has asthma!

Kaya naman kinarga ko siya pumunta sa kwarto namin at kinuha ang inhaler sa emergency kit.

"Are you okay?" tanong ko nang mapansing nakakahinga na siya ng maayos. He nod and looked at my back. I can feel the presence of him.

Tumayo ako at humarap sa kanya, nasa likuran ko ang anak ko. "Mr. Shen, with all your respect, please leave now."

"Mom, please don't." Napalingon ako kay Bao nang sabihin niya 'yun, may pangungulila sa mga mata niya.

I took a deep breath before caressing my son's cheek. "Okay, but tell me first why did you cry earlier?" I asked calmly.

"H-He..." nanginginig na panimula niya sabay turo kay Mr. Shen, "he said that he's my father."

"What the heck?" Hindi makapaniwalang sabi ko habang nakatingin sa kanya. "Are you insane?" tanong ko sa kanya at bigla nalang nagdilim ang mukha niya at hinila ako palayo kay Bao.

"Ano ba, bitawan ko nga ako!" Pagpupumiglas ko nang sapilitan niya akong hinila at laking pasasalamat ko at binitiwan na niya ako. Lumingon ako sa pintuan ng kwarto namin at laking pasasalamat ko dahil hindi sumunod ang anak ko.

"Ano bang problema mo?" tanong ko at galit siyang tiningnan. Walanghiya 'tong lalaking 'to, kung makahila, wagas.

"You really don't remember me, huh?" he said sarcastically which make me tilt my head. Ano bang kasalanan ko sa kanya?

"Ikaw si Liandre Shen, the guy who helped my son—"

"Our son, Addison. Ako yung lalaking nakasama mo five years ago in that freaking hotel!" Sigaw niya na ikinaigtad ko.

"Stop talking nonsense—" napatigil ako nang bigla niyang iharap sa akin ang isang papel.

Kinuha ko ang papel at binasa ang laman nun. It's a DNA test sample of Bao and... him?!

"See? Bao is my son, my guts and blood." Paninimula niya habang hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyari.

Nag-ipon ako ng lakas na loob para tingnan siya sa mata. I'm scared, I admit it. Baka kunin niya sa akin si Bao, I can't give my son to him.

"Anong gusto mong mangyari?" matapang na tanong ko.

"Marry me, that's what I want to happen."