HANNAH’s POV
Before anything else, I just want to introduce myself. I’m Hannah Andrea Sy, 17 years old at ako ang bestfriend ni Yuri Aaliyah Lee. High School palang kami ay magkaibigan na kami ni Aaliyah kaya naman alam namin ang takbo ng utak ng isa’t isa. 15 years old kami ng malaman niyang ipinagkasundo sila ng Kuya niya sa magkapatid na Chua. Simula noon ay napagdesisyon’an kong suportahan at samahan siya sa lahat ng bagay, kasama na nga rito ang pagpunta niya dito sa US.
Ng malaman ni Aali ang tungkol sa kasunduan ay parang nagbago siya. Nasabi niya saakin na ayaw niyang tumupad sa usapan kaya lang wala naman daw siyang magagawa. Nasaktan din ako ng malaman ko ang tungkol rito. Bukod kasi sa nakikita kong paghihirap ng matalik kong kaibigan ay nasasaktan din ako. I fell inlove with my bestfriend's brother. Noong una ay hindi ko talaga matanggap ang sitwasyon, pero paunti unti ay parang naiintindihan ko nalang din. Isa sa mga dahilan kung bakit pilit kong inuunawa ito ay dahil na rin kay Aaliyah, gusto kong damayan, gabayan at samahan siya sa mga ganitong sitwasyon. Paano ko naman gagawin yun kung pati ako ay apektado? Sobrang hirap sa part ko, dahil first love ko si Kuya Gab.
Hindi naging madali para saamin ang kumbinsihin ang mga magulang namin na manirahan kami dito. Unica Ija ako kaya ganon nalang amg sama ng loob sakin ng Mommy ko nang malaman niya ang plano namin ni Aaliyah. Sa kaso naman niya ay naging mahirap din ang proseso, ang akala kasi ng mga magulang niya ay gusto lang niyang tumakas sa kasunduan. Napahanga ako ni Aaliyah nung ipaliwanag niya sa parents niya ang dahilan ng pagpunta namin dito, at yun nga ay dahil gusto niyang mag aral ng tahimik at matiwasay, bukod pa ron ay gusto niya munang i-enjoy ang sarili para mapaghandaan na din ang mga bagay bagay. Hindi kasi namin ‘to magagawa sa Pilipinas dahil na rin sa kaliwa’t kanang obligasyon namin sa mga negosyo namin. Isang dahilan pa ni Aaliyah ay ayaw niya daw matulad sa Kuya Gab niya na hindi man lang naranasan ang pagiging normal na teenager dahil maaga itong isinabak sa mundo ng negosyo. Kasalukuyan kong pinapanuod si Aaliyah na akala mo ay nagfa fashion show sa harap ko, panay kasi ang paroon at parito niya.
“Hoy babae, umupo ka nga. Nahihilo ako sa ginagawa mo eh.” Puna ko sakanya nung hindi ko na siya matiis.
“Hannah, anong gagawin ko?” ano daw?
“Bakit ba? Ano bang meron ha?” Naguguluhan kong tanong.
“Kailangan ko ng umuwi sa Pilipinas.” Pag amin niya sakin. Kaya pala hindi siya mapakali. Naiintindihan ko na, dahil isa lang naman ang ibig sabihin kapag pinauwi na siya sa Pinas. It’s about time. Aasikasuhin na nila ang kasal.
“Oh ano namang problema? Aali, matagal mo ng alam ang bagay na yan. Dapat naihanda mo na ang sarili mo noon pa. 2 years, Aali. 2 years na tayong nandito at siguro naman sapat na yun.” pamamrangka ko sakanya. Hindi ko alam kung tama baang ginagawa ko, pero bahala na. Kailangan niya na kasing maging handa, kung hindi ngayon. Kailan pa?
“Hannah naman eh, alam mo naman kung anong ibig sabihin non dba? Hindi pa ko handa.” alam na alam ko pero hindi ko siya pwedeng kunsintihin. Mas lalo lang siyang mahihirapan.
“Aaliyah, alam nating pareho. Simula palang, alam na natin diba? Kaya dapat noon palang naghanda ka na. Ang dami ng panahon na ibinigay sayo, Aali. Hindi naman kita masisi, kung ako din ata ang nasa sitwasyon mo mahihirapan din ako. Pero instead na isipin mo ng isipin, harapin mo muna.” Alam kong mahirap kaya kahit naawa ako ay pilit kong ipapaintindi sakanya ang sitwasyon.
“Isa pa, hindi mo pa naman nakikilala ang Fiancee mo. Malay mo mabait naman siya diba? Why stress yourself out of nothing? Aaliyah, wala pang problema. Kalmaka lang. Just give it a try.” Dagdag ko nung hindi siya makapagsalita.
Nasa ganoon kaming sitwasyon ng biglang dumating si Angelo at Skyler. Andito na naman tong dalawang ugok na to. Palibhasa nasanay na silang tumambay dito eh, ni hindi man lang uso sakanila ang kumatok. Dire-diretso lang sa pagpasok. Akala mo bahay nila eh. Tsk.
“Ano na namang ginagawa niyo dito sa bahay, mga ugok?” maktol ko. Natawa naman si Aaliyah sa sinabi ko. Tingnan mo ‘to, parang kanina lang hindi siya makaimik sa pinagsasabi ko tas ngayon tatawa tawa. Napaka supportive. Just note my sarcasm there.
“Wala naman, napatambay lang.” nakangising sagot ni Angelo. Ang pangit niya. Leche.
“Anong akala mo sa bahay namin? BAR?” umuusok ang ilong na tanong ko.
“Hannah, relax. Ang aga aga, ang init ng ulo mo. May PMS ka ba?” anak ng. . . bwisit na lalaki ‘to.
“Hep hep. Kayong dalawa, tama na nga yan. Baka mamaya ma fall kayo sa isa’t isa eh. Yieeee.” Panunukso ni Aaliyah. Tingnan mo ‘to, parang kanina lang problemadong problemado. Ngayon naman ang lakas mang asar. Ang lakas ng saltik sa utak ng best
friend ko.“NO WAY.” Sabay na sabi namin ni Angelo. At aba ang loko, nginisihan pa ako. Sinamaan ko nga ng tingin.
“I’m hungry.” Ay may nagsalitang hangin. Kita mo ‘tong isang ‘to, halos magrambol na kami ni Angelo dito di man lang umawat. Magsasalita na nga lang, out of the blue pa.
“Let’s eat, we haven’t eaten our breakfast.” Sagot ni Aaliyah kay Sky.
Minsan talaga may napapansin akong kakaiba sa tingin ni Sky kay Aali, may something eh. Sabay sabay kaming kumain sa hapag kainan and of course with matching asaran naming dalawa ng unggoy na si Angelo. Samantalang ang dalawa naman ay panay tawa lang. Maya-maya naman ay tumunog ang cellphone ni Aali.
“Hello- “
“Pero Mom, just give me more time.” Naka simangot na sabi ni Aali. Uh oh, mukhang alam ko na ang pinag uusapan ng mag ina.
“Yes Mom. Bye.” Rinig kong usal ni Aali, bakas ang lungkot sa mukha.
“Guys, uuwi na ko sa Pilipinas. Next week.” Sabi ni Aali pagharap niya saamin. Nakabusangot na ang mukha at hindi maipinta. Muntik na akong matawa, mukha kasi siyang constipated.
Pagkatapos sabihin ni Aaliyah yon ay wala ni isa saamin ang nagsalita. Nagpapakiramdaman. Mukhang mahaba habang ang pag uusapan namin nito ni Aali mamaya. Well, wala naman akong ibang masasabi sakanya kundi ang isang pang malakasang Goodluck nalang friend.
ADRIAN’s POV Simula kahapon ay hindi na talaga ako mapakali. Matapos naming mag usap ni Abby ay hindi ko maiwasang mag isip ng mag isip. Kinabahan ako para sa sarili ko at para kay Aaliyah. I am very aware of what Abby is capable of. At ayokong madamay si Aaliyah doon. Andoon na rin ang takot na malaman ng parents ko ang tungkol saamin ni Abby. At dahil na din sa dami ng iniisip ko ay minabuti kong puntahan ang Ate ko. Kanina habang nag aalmusal kami ay sinabihan ko din si Aaliyah na pupunta kami sa bahay nila Ate at ganon nalang ang tuwa niya at makikita niya ulit ang Kuya niya. One thing that I admire about her, mababaw ang kaligyahan niya. Simpleng bagay o maliit na bagay lang ay masaya na siya. And seeing her like this makes my heart flutter. “Adrian.” sabi niya habang tinatapik ang balikat ko. Hindi ko namalayang malalim na naman pala ang iniisi
ADRIAN’s POV I’ve been thinking about this for a few weeks now. I need to talk to Abby and end things with her. After that surprised confession of Skyler to Aali, and seeing how she smile that time makes me crazy. I can’t afford to lose her, hindi pwede at hindi ko kaya. I want to keep her. She’s mine. Only Mine. And I don’t need to sort things out, one thing is for sure, I’m in love with Aaliyah. Magkakaganito ba naman ako kung hindi? I want her in my life forever. Para akong tang*ng nakatitig sa cellphone ko at malalim na nag iisip kung paano ko sisimulan ang pakikipag usap kay Abby. Ever since dumating sa buhay ko si Aaliyah ay bihira ko na talagan
SKYLER’s POV It’s a new day for me. Ang sarap sa pakiramdam na nagawa ko ang bagay na ni minsan hindi ko akalaing magagawa ko. I confessed my feelings to Aaliyah and damn, it feels so right. At last masasabi ko na, wala akong pagsisisihan. After that surprising confession yesterday, I saw her with Adrian and honestly, it kinda hurts. I imagined confessing my feeling to the Girl I love and after that, she’ll say “Yes, I will be your Girlfriend” but that didn’t happen. But it’s okay. I know my limits and I respect the fact that she’s already engaged. I skipped classes yesterday, gusto ko lang mapag isa. I never got
ADRIAN’s POV I woke up early to prepare our breakfast, nakaugalian ko na rin ang pagluluto sa umaga. As I have said before, I am a man of my words kaya kahit medyo nangangapa ay pinipilit ko parin. May mga pagkakataon pa nga na nag uunahan kami ni Aaliyah sa pagluluto. After a few minutes, she went down and kissed me on the cheeks. Ganon naman kami palagi, it is our normal way of greeting each other.We ate in silence and after that, we prepared ourselves for school. While on our way, napansin kong tahimik lang si Aaliyah. Hindi ko alam kung bakit pero kinabahan ako.“Hey. What’s wrong? Kanina ka pa tahimik.”Nag aalalang tanong ko.
SKYLER’s POV Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko at bigla akong gagawa ng move para kay Aaliyah. Aaminin kong na trigger ako sa ginawa ni Adrian kahapon. I know that he likes Aaliyah, kitang kita ko yon sa mga tingin at ngiti niya. I need toconfess para maging magaan rin sa pakiramdam ko. Matagal ko na rin tong tinago. I need to do something, kahit alam kong may nagmamay-ari na sakanya ay gagawa parin ako ng paraan para malaman niya. Tama si Angelo, okay lang mabigo as long as alam mong may ginawa ka. There’s no harm in trying ika nga. Right after that incident yesterday, hindi ko na nakita si Aaliyah at si Adrian. Baka umuwi na.
AALIYAH’s POV“I like you Aaliyah. You’re mine. ONLY MINE.”He said in between his kisses. Hindi ko alam kung bakit pero para akong nalulunod sa ginagawa niya. Ni hindi ako makagalaw. Nakapikit lang ako habang patuloy lang siya sa ginagawa.“Ayokong mawala ka sakin. Mapapatay ko kung sino mang umagaw sayo. Keep that in mind. No one can ever steal you away from me.”Humahangos na sabi niya nung kumalas siya saglit sa ginagawa. Nagulat ako ng bigla niya akong inihiga sa backseat at nagpatuloy sa ginagawa. Halos mahugot ko ang hininga ko ng maramdaman ko ang kamay niyang tinatanggal ang butones ng blouse ko. Oh God.