"W-WHAT I WANTED?" Rexx asked again, at halos maningkit na ang mata nito habang nakatitig sa akin na tila may mali sa sinabi ko, and after a minute staring at me, pagak siyang napatawa ng mapansin siguro niyang siryoso ako dahilan para muli akong mapakuyom. "Tingin mo yun talaga ang gusto ko ha? Janna?" Tanong muli nito, napayuko ako para iwasan ang mga mata niya---mga mata niya na siyang kahinaan ko..
"You know, I was mad at that time, galit ako kaya ko nasabi iyon..." Wika pa nito, napapikit ako dahil sa tono ng boses niya---tono na punong-puno ng hinanakit..."Masisisi mo ba ko kung magalit ako? Pinaasa mo ko Janna, umasa ako na darating ang araw na magdadalang tao ka, Pinaramdam mo sa akin na dapat maghintay lang ako kaya ginawa ko. But what happened huh? You fooled me---""Right!" I cut him. At nang humarap muli ako sa kanya, mas lalo lang akong nakaramdam ng pagsisisi dahil sa nakikitang sakit ngayon sa kanya mukha. "N-Niloko kita, p-pinaasa kita, kIT'S BEEN THREE DAYS when I decided to leave the country--- to leave him to be exact...Tatlong araw na rin ang lumipas ng huli kaming mag-usap ni Rexx at magkita, And now, while waiting the time for our flight to be announced, hindi ko maiwasang hilingin na sana ay kahit sa huling pagkakataon ay makita ko ang asawa ko.---but it's better not to see him right? Baka kasi maging makasarili na naman ako at masaktan ko lang ulit siya..."Pwede kapang umatras kung gusto mo." Wika ng katabi ko dahilan para maputol ang pag-iisip ko at malingon sa kanya. Maureen glanced at me and sighed before she held my hands. "I'm just saying, I know you are having a hard time now because of what happen to you and Rexx, but Janna, iba na ang nakikita ko sa mga mata mo ngayon, hindi ko na nakikita ang kagustuhan mong maabot ang pangarap mo, nakikita ko sa mga mata mo ngayon na wala kanang interes sa pangarap mo, kaya kung gugustuhin mo, pwede kang umatras Janna, then ako ng bahalang kumau
NOON ANG PAKIRAMDAM na malayo kay Rexx ng ilang araw o buwan sa tuwing malalayo ang shoot ng project na natatanggap ko ay hindi ganun kahirap---siguro ay dahil kahit gaano man ako kalayo,alam kong kay uuwian pa rin ako, alam king may asawang naghihintay sa pagbalik ko.But now? Days, weeks and months past, leaving alone here in Canada is not that easy as I thought, walang pagkakataong hindi ko namimiss ko si Rexx kaya minsan ay gustong-gusto ko ni siyang tawagan at marinig muli ang boses niya, ngunit pinipigilan ko lang ang sarili ko.I leave him to find and fix myself, kaya parang sinira ko narin ang planong ayusin ang sarili ko kung gagawa lang ako ng araan para makausap siya. I missed him so much, but this is not the right time to call and talk to him. -I'm still not ready to asked his forgiveness, I still need more time.Pero minsan, hindi ko maiwasang itanong sa sarili ko kung kamusta na kaya siya? Kung maayos ba ang lagay niya? Kung nakakakain ba siy
AFTER THREE YEARS..."ARE YOU READY?" Maureen asked me with a genuine smile on her lips.Huminga ako ng malalim at napatitig sa masayang mukha ni Maureen habang ako naman ay nakakaramdam na ng kaba."Relax Janna, I'm sure na good news ang dala ni Josh since nakuha niya pang pumunta dito sa Canada para lang personal na ihatid sayo ang balita." Wika na nito na ikinabuntong hinunga ko lang muli."H-Hindi ko pa ring maiwasang kabahan Maureen...""Don't be Janna, let's wait Josh okay!?" Saad lang nito at hinawakan ang kamay ko at saglit iyong pinisil bago muling sumandal sa sopang kinauuoaan niya at bumalik sa pagbabasa niya ng magazine kung saan mukha ko ang cover. Napasandal ako sa sopang kinauupuan ko habang nakatitig sa sa magazine na tinitignan ni Maureen.Three years had past, sa loob ng tatlong taong pananatili ko dito sa Canada ay masasabi kong sobrang layo na talaga ng narating ko.Halos hindi ko nga akalaing mararat
"TOMORROW is our Flight Janna, sigurado kana ba talaga sa pagbabalik mo?" Tanong ni Maureen bago ito uminom sa baso niyang may lamang wine. I smiled."Yeah! After all, ilang buwan pa ang hinintay natin para sa pagbalik natin sa pilipinas kaya alam kong sigurado na ako Maureen, masyado na kong maraming sinayang na panahon dahil lang sa hindi ko mapatawad ang sarili ko, at ngayon, ayoko ng dagdagan pa iyon Maureen." Saad ko na ikinangiti niya.Bukas...Bukas na ang balik namin sa pilipinas, nakakaramdam man ng kaba sa isiping makikita ko na muli si Rexx ay wala akong balak umatras, three years living alone without him is enough, at natatakot akong baka kapag tumagal pa ay maging dahilan lang iyon para tuluyan ng mawala sa akin si Rexx."Pag dating natin bukas ay didiretso tayo sa interview mo with the reporters and meron din tayong meeting together with Josh para sa gagawin mong fashion commercial ng mga design ni Ella but since Ella is still in New York, Jos
THE INTERVIEW WENT well, halos inabot din ng isang oras ang live conference since ayon kay Maureen ay halos dalawang buwan daw itong pinaghandaan ng mga reporters simula ng makuha ko ang number one top ranking ng TFM.And besides, ito ang unang beses na isang Philipine model ang nakakuha ng top one sa TFM, at ako iyon, pero kahit ganun, kahit bakas sa kanilang lahat ang pagiging proud sa nakamit ko.Hindi katulad ng kasiyahan nila ang nararamdaman ko, because after three years of my hard worked in Canada, hindi na naman talaga ang pag kuha sa top one ranking ng TFM ang hinangad ko.Sa loob ng tatlong taong pagiging busy ko sa trabaho ko ay ang tanging inisip ko na lang ng mga panahon na yun ay malibang ang isip ko sa pangungulila kay Rexx, and that's why it's was unexpected for me to get the top one ranking of TFM---kung baga para sa akin ay bonus na lang na nakuha ko pa yun since all I want for the past three years was to think of how can I endure my life
STANDING INFRONT of my parent's house make me felt nervous, because I didn't know of how could I face them after I left, dahil kasi kahit ang mga magulang ko ay iniwasan kong tawagan o kahit sagutin ang mga tawag nila because I was afraid that time na baka galit sila sa ginawa kong pag iwan kay Rexx ng walang paalam---and I think even Rexx parents I guess... Who would by the way? Umalis ako without saying anything and now, babalik ako at magpapakita sa kanila na parang walang nangyari.I blow a deep breath while looking at my parents house, mga magulang ko pa lang ang una kong haharapin ngayong pagbalik ko ay nakakaramdam na ako ng kaba at takot sa magiging reaksyon nila, paano pa kay pag ang mga magulang na ni Rexx ang hinarap ko, at lalo na si Rexx... Another deep breath, I went toward the gate to get in, nagulat pa ang guard ng makita ako kaya agad nitong binuksan ang gate at pinapasok ako, hindi kasi ako nagdala ng sasakyan kaya si Maureen ang naghatid sa akin dito.
HABANG NAKATANAW sa madilim na ulap at pinapanood ang buhos ng malakas na ulan dito sa teresa ng kwartong kinaroroon ko, hindi ko maiwasang mapabuntong hininga sa dami ng katanungang pumapasok sa isip ko ngayon.I wasn't expecting this kind of warm treatment from Rexx parents, sa loob ng tatlong taong nilayasan ko ang anak nila at ngayong nagbalik ako, they didn't change, kung paano nila ko tratuhin noong maayos kami ni Rexx, ganun parin nila ako tratuhin ngayon. Kaya hindi ko tuloy maiwasang makaramdam ng konsensya sa isiping wala man lang silang kaalam-alam sa nangyari sa amin ng anak nila.At isa rin iyon sa mga katanungang pumapasok sa isip ko ngayon.Bakit hindi sinabi ni Rexx ang tungkol sa nangyari sa amin bago ako umalis patungong Canada. Bakit mas pinili niyang ilihim sa mga magulang namin ang tungkol sa pag iwan ko sa kanya.Why Rexx? Why do you have to do this? Bakit hindi mo sinabi sa kanila kung gaano ako naging makasariling asawa say
AFTER I HEARD everything about Rexx and Cynthia from Mommy Sylvia, hindi ko tuloy maiwasang makaramdam ng pagsisisi dahil sa pag iwan ko kay Rexx ng tatlong taon.He already been through a lot at the young aged and yet I left him because of my selfishness. And now that I'm back, wala na kong balak ulitin ang pagkakamaling ko, I'll promise to never leave him again no matter what, because like what I said, ako naman... Ako naman ang gagawa ng lahat ng bagay na magpapasaya sa kanya, ako naman ang gagawa ng lahat ng bagay na ginawa niya sa akin noon, because he deserved it---no, he deserved more than that. I sighed.Hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba sa isiping ngayon ang uwi ni Rexx, Halos na plano ko na ang lahat sa muli naming pagkikita ngunit hindi ko parin maisawasang kabahan kung sakaling makaharap ko na siya. Muli akong napabuntong hininga at isinandal ang likod ko sa bench na kinauupan ko at pinagmasdan na lang ang swimming pool.Uuwi na siya ngayon