Kabanata 001

PORTIA POV

Napapikit ako nang mariin dahil sa mga masasakit na salitang binibitiwan niya ngayon sa akin. Papaano niya nasasabi ang lahat ng mga ito sa akin? Sa tinagal tagal naming dalawa ay hanggang ngayon ay hindi niya parin pala ako talaga tuluyang lubusang kilala?

Bakit, Daniel? Bakit napakadali lang sa iyo ang husgahan ako kahit hindi mo naman alam ang totoo. Pero dapat ay intindihin ko siya dahil sa alam kong nasasabi lamang niya ang lahat nang mga ito dahil sa nasasaktan siya ngayon. Alam kong hindi niya sinasadya ang mga sinasabi niya. Nadadala lamang siya nang galit kaya ganon. Tama ganon nga.

"Daniel, please believe me. I don't know anything. Hindi ko nga kilala kung sino ang nakasama ko kagabi. Please pakinggan mo naman ako. Hindi ko naman ikinakakailang nagkasala ako pero hindi ko naman sinasadya. Alam mong hindi ako basta-bastang sumasama sa mga lalaking hindi ko kilala. You know me very well. Kagabi lang, dahil sa sobrang nalasing talaga ako," umiiyak na pagpapaliwanag ko parin sa kanya.

"Iyon nga ang hindi ko maintindihan, Portia ehh. Hindi ka naman dating ganyan at hindi ka naman umiinom. Anong pumasok diyan sa isip mo at nagpakalasing ka nang husto kagabi?" pang-aakusa niya sa akin.

Napakurapkurap ako sa kanya at wala sa sarili akong napalingon kay Alice na tahimik lamang sa isang tabi. Nakita niya ang ginawa ko kaya napasunod siya nang tingin rin kay Alice.

"K-kuya wala akong kinalaman sa mga nangyayari sa inyong dalawa ngayon," biglang sabi niya gamit ang inosente niyang mga mata.

"Diba, ate Portia, ikaw naman ang nagpumilit kagabi na magpunta tayo sa bar. Ikaw ang nag-aya sa akin kaya wala akong nagawa kundi ang sumunod lang sa iyo," mabilis na dagdag pa niya.

What the hell? Why is she lying?

"Alice! Bakit ka nagsisinungaling ngayon? Hindi ba't ikaw ang unang nag-aya sa ating dalawa na lumabas. Ideya mo na gumala tayo kagabi dahil sa gusto mo ngang maranasan ang pumasok sa isang high end class na bar. Ikaw pa nga mismo ang pumili nang maiinom natin kagabi hindi ba?"

"H-hindi ko alam ang mga sinasabi mo ate. Sa pagkakaalala ko ay ikaw ang umaya sa aking lumabas. Napilitan nga lamang akong sumama sa iyo dahil sa sobrang mapilit ka. At tsaka bakit naman ako mangyayaya sa iyong lumabas ehh wala naman akong alam pagdating sa mga ganyan," deny niya at nagtago sa likuran ni Daniel.

Gulat at hindi parin makapaniwala ako sa mga sinabi niya. Papaano niya nagagawang magsinungaling ngayon sa aming dalawa ni Daniel.

"Kuya Daniel. Wala po talaga akong kinalaman. Hindi ko po alam ang mga sinasabi ni ate. Basta ang sabi niya lang sa akin kagabi ay may kikitain raw siyang lalaki at huwag ko raw sabihin sa iyo," naiiyak niyang sumbong kay Daniel na siyang ikinalaglag nang panga ko.

What is she fucking saying this time?!

"Alice! Ano ba iyang mga pinagsasabi mo?!" hindi ko na napigilan pang sigawan siya.

Pero mas nagulat lamang ako nang kinampihan siya ni Daniel kesa sa akin.

"Enough, Portia! Bakit mo ba dinadamay si Alice sa mga kabaliwang ginawa mo kagabi? Pati kapatid mo ay handa mong gamitin para lang sa mga pagsisinungaling mo sa akin? How can you be so selfish!"

Kung kanina ay galit na siya ngayon ay mas lalo lamang siyang nagalit sa akin.

"Because she's lying, Daniel! To think na nagsisinungaling siya ngayon sa akin, sa iyo! Siya ang dahilan kung bakit tayo nagkakaganito ngayon-"

*PAK!!*

Tumabingi ang ulo ko dahil sa hindi inaasahang sampal mula sa kanya. Hindi makapaniwalang tiningnan ko siya.

Ito ang ikadalawang beses na sinampal na niya ako sa araw na ito. And to think na sobrang aga pa para maramdaman ko ito.

"Enough of your lies, Portia! Pati kapatid mo ay dinadamay mo sa away nating dalawa! Can't you see? Takot na takot na siya sa iyo!" Daniel habang yakap-yakap si Alice na ngayon ay umiiyak na nang husto.

Nasa ganoon kaming sitwasyon nang bigla na lamang lumabas si mommy at daddy mula sa kanilang silid.

"What is happening here?" Daddy sa medyo naguguluhan na itsura.

Tiningnan nila kami isa-isa at halos mapasinghap na si mommy nang makita niya ang itsura ngayon ni Alice na umiiyak sa piling ni Daniel.

"Oh my god! Hija, why are you crying? At bakit namumula iyang mukha mo? Who did this to you?" nag-aalalang bigkas ni mommy kay Alice at tsaka marahang hinaplos ang mukha ni Alice.

"M-mom, si ate, Portia po. Sinampal niya po ako," sumbong niya kay mommy habang umiiyak.

At saan galing ang naging pagsampal ko sa kanya? At kelan ko ba siya sinampal?

Akala ko ay sasabihin ni Daniel ang totoo pero kahit isang pag-angal na nagsisinungaling si Alice ay hindi ko narinig. At bakit nga pala namumula ang mukha ni Alice? Ni hindi nga dumampi ang palad ko sa mukha niya. Ako pa nga itong nasampal ni Daniel nang dalawang beses!

"Portia Cecilia! Totoo bang sinaktan mo ang kapatid mo? Bakit ka ba ganyan?! Simula nang makauwi sa atin si Alice ay nag-iba kana!" galit na bigkas ni mommy sa akin habang yakap-yakap ang umiiyak parin na si Alice.

"Portia, marami na akong naririnig na hindi magagandang bagay sa iyo mula kay Alice. Pero dahil sa akala ko ay nag-aadjust ka pa sa pagbabalik ng nakababata mong kapatid kaya hindi ko masyadong pinapansin ang mga hindi kaaya-ayang ginagawa mo. But this time ay sumusobra ka na talaga!" parang kulog na sigaw ni daddy sa akin.

I can't believe this!

Lahat sila ay pinapagalitan ako at pinapalabas na para bang ako ang may kasalanan sa lahat ng mga nangyayaring ito. Ni maging ako nga ay hindi ko naiintindihan kung bakit kami nagkakaganito ngayon?

At ano ba ang mga pinagsasabi ni daddy? Kailan pa ako gumawa ng mga bagay na hindi kaaya-aya sa kanila?

"Mom, dad. Hindi ko po siya pinagbuhatan ng kamay-"

"P-pasensya na po ma'am, sir. Pero may bisita po kayo sa labas. Papapasukin ko po ba?" biglaang singit ng mayordoma namin na si Aling Melly.

Natuon naman ang atensyon ni daddy sa kanya.

"Sino daw?"

"K-kapatid niyo raw po. Damian Trevisian Vintiello."