CHAPTER FORTY-FIVE
GAEL'S POV
NAALIMPUNGATAN ako dahil sa pagtawag sa aking pangalan. Bahagya kong kinusot ang aking mga mata bago ito paunti-unting binuksan.
"We've now arrived at the Philippines, Queen." The man in front of me uttered. I nod at him before fixing my hair. Agad kong kinuha ang maliit na bag na dala ko na naglalaman ng aking cellphone at cards. Tumayo na ako mula sa aking pagkakaupo at maingat na bumaba ng eroplano.
Inalalayan naman ako ng aking tauhan hanggang sa ako'y makababa. Alas singko pa lamang ng umaga kaya naman bahagya pa akong napapapikit dahil as pagka-antok.
Mabilis naman akong sinalubong ng ilan sa tauhan ni Dad na sumundo sa akin dito sa airline.
Akmang sasakay na ako sa kotse ng biglang may tumawag sa aking cellphone. Pagod na kinuha ko ito sa aking bag at walang tinging sinagot ito.
"Queen, we've already track Kai's location! H
CHAPTER FORTY-SIXGAEL'S POVAGAD akong bumaba pagkarating namin sa distenasyon kung nasaan ang headquarters ng Black society kung saan naroroon si Dace.Mabilis ko namang sinenyasan ang aking mga tauhan na maging alerto sa kanilang paligid. Kampante naman akong walang mamamatay sa mga tauhan ko dahil sa suot nila ngayon, maaaring magkaroon lamang sila ng sugat at magtamo ng konting pinsala sa kanilang katawan ngunit sigurado akong hindi naman ito magiging malala na aabot hanggang sa pagkawala ng kanilang hininga.Nagsimula akong maglakad patungo sa bukana ng headquarters kaya agad naman akong sinundan ng mga tauhan ko, ang iba ay humiwalay ng direksyon, ang iba ay sa kaliwang parte, ang iba ay sa kanan, ang iba ay patungo sa likuran ng headquarters na ito habang kami nina Wexan, Jayeib at ng mga empresses at ng iba pang natitirang tauhan ay nanatiling tinatahak ang daan patungo sa main door.
CHAPTER FORTY-SEVEN {AFTER 4 YEARS} DACE POV APAT na taon na ang nakakalipas magmula ng bumalik si Gael galing New Zealand. Masasabi kong naging malaking pagsubok ang naranasan namin simula noon pa man. But guess what? Graduation day na namin ngayon! Nandito ako sa bahay namin kasalukuyan akong inaayosan ni mom. Isang linggo na akong hindi natutulog sa mansyon ng mga Villamero dahil marami din akong inaasikaso. Months from now ako na ang mag mamanage ng company namin at ng restaurant ni mom. Kung tatanungin niyo kung anong nangyari sa apat na taon? Simple lang . Going strong parin kami ni Gael. May mga pagkakataong nag-aaway kami pero hindi kami natutulog na hindi kami nagbabati. At hindi niyo aakalaing mas marami sa away namin ay ako ang dahilan. Lagi kasing may mga lalaking lumalapit sakanya kaya hindi ko naiiiwasang mag selos kahit na alam kong pilit niy
CHAPTER FORTY-EIGHT DACE POV "Kai, bat anlamig ng kamay mo?" pang-aasar sa 'kin ni Wexan. Nandito ako ngayon sa may altar at hinihintay ang pagdating ni Gael. Ngayon na ang araw ng kasal namin at hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako. Si Wexan ang bestman ko. Si Jayeib sana kaso si Stephy daw ang brides maid kaya abay nalang daw sila ni Rosalie. Yung lalaki talagang yun ayaw mapalayo kay Rosalie. "Ogag, kinakabahan ako." Sagot ko dito. Agad naman silang natawa dahil sa sinabi ko. Ewan ko ba kung bakit ako kinakabahan, this kind of feeling is new to me. Kinakabahan ako sa hindi ko malaman na dahilan, siguro ganto talaga to kasi ikakasal na ako? Na ikakasal na ako sa babaeng mahal ko? "Ngayon pa? Kung kailan ikakasal na kayo?" Pang-aasar pa niya. "Akalain mo yun tol? kayo rin pala hanggang dulo haha," hindi ko siya pinansin kaya nagpatuloy ito sa pang-aa
CHAPTER FORTY-NINEDACE POV"HON!"Sigaw ni Gael galing sa kwarto. Dali-dali naman akong umakyat doon habang nagpupunas ng kamay dahil kakatapos ko palang hugasan ang mga pinag kainan namin.Nandito kami ngayon sa bahay na pinagawa ko bago kami ikasal. 7 months na din matapos nong kasal namin at heto ako battered husband."Hon ba't ka ba nasigaw?" agad kong tanong sa asawa kong nakaupo habang nakasandal ang ulo sa headboard ng kama namin."Ano tong sabi ng secretary ko na nagpasa ka daw sa kanya ng letter para sa maternity leave ko?" bakas sa boses nito ang galit. Lumapit ako dito at umupo sa tabi niya at niyakap ito."Ayaw ko lang namang mapagod ka eh. Sorry na gusto ko kasing hands on ako sainyo ni baby." paliwanag ko na nag palambot ng ekspresyon ng mukha nito."Ehh bakit kasi hindi mo muna sinabi sa akin bago mo pinasa?" nakangusong sabi nito. This past few m
CHAPTER FIFTY GAEL’S POV NAGISING ako dahil sa bahagyang ingay na galing sa pag-iyak ng aking anak. Karie Angel is already three year old. Yes, tatlong taon mahigit na mula noong isinilang ko siya at labis ang tuwa namin dahil isa siyang napakabibong bata sa harap namin, hindi katulad ko na may pagka-cold at masungit. Sabi nga ni Dace ay nagmana ito sa ugali niya kapag kami lang ang kaharap, because her mood changes kapag ibang tao at hindi niya kilala ang kumakausap sa kanya. Kinapa ko ang tabi ko ngunit hindi ramdam kong wala na si Dace. “Hon?” Inaantok na saad ko, agad naman akong nakarinig ng yapak patungo sa banda ko. “Shh, nagising lang si Karie, just sleep hon, I can handle this.” Bahagyang lumamlam ang aking mata dahil sa iwinika nito. I know he’s tired. Galing siya sa opisina niya kanina but here he is, babysitting our baby. “Shh, baby Karie let mommy sleep okay? She’s tired,
CHAPTER FIFTY-ONEGAEL'S POV"MRS. HASHTON, pasensya po sa pag-aabala pero kailangan po kasing personal niyong mapirmahan ang mga papeles na ito, hindi daw ko daw po kasi pwedeng dalhin." Magalang na sabi ng secretary ko na agad ko namang binigyan ng ngiti."No, it's fine. It's nice to be here anyway." Wika ko na agad niya namang ikinangiti."Yes ma'am, it's nice to finally meet you again.""By the way, I'll be quick here, I'll just sign the papers then I'll go, I have lots of things to do at home pa. We're going to Batangas the day after tomorrow right? Or I think, next week? But anyways, sayo ko muna iiwan ang mga maiiwan kong trabaho dito sa kompanya, I'll hire someone to help you with it anyway." Sunod-sunod na wika ko habang naglalakad papasok sa sarili kong opisina, habang ang secretary ko naman ay nakasunod lang sa akin.Tinanguan niya lamang ako bago nagpaalam na pupunta
CHAPTER FIFTY-TWO GAEL'S POV HANGGANG sa makarating sa bahay ay hindi ko pinansin si Dace. Kanina pa siya kakakulit sa akin ngunit hindi ako nagpadala doon. "Mommy!" Salubong sa akin ng aking anak. Agad akong lumuhod upang magpantay kami, niyakap ko ito at agad naman ako nitong niyakap pabalik. "Mommy, we're done eating na po. Did you and daddy eat your lunch already?" Nag-aalalang tanong ni Karie na agad na nagpangiti sa akin. Sandali ko namang nilingon si Dace na ngayon ay nagsusumamong nakatingin sa akin, hindi ko siya pinansin at inirapan na lang. "Not yet baby, can you accompany mommy to the kitchen, hmm?" Malambing na baling ko sa anak ko, sunod-sunod naman itong tumango. "Mommy are you not going to ask daddy to come with us?" Nakakunot-noong tanong ng anak ko. "He can handle himself, baby." Malamig na wika ko na ikinatango na lang ni Karie. Narinig ko pa ang malalim na p
CHAPTER FIFTY-THREEGAEL'S POVNANDITO na ako ngayon sa loob ng van, nasa pinakadulong upuan ako para oras na sumakay sina Dace ay bago pa man siya makaupo sa tabi ko ay napaandar na ni Wexan ang van, at hindi na magkakaroon pa ng pagkakataon si Dace na pababain ako at pagbihisin muli.Hindi naman ganun ka revealing ang suot ko, I'm just wearing a pencil skirt that three-inch above the knee ang haba at isang crop top. Pero kahit ganun ay batid kong mag-aalburuto pa rin iyon sa galit dahil masyado siyang possessive pagdating sa amin ni Karie. Napatingin ako sa aking relos dahil ang tagal naman nilang magsilabas.Napaupo ako ng ayos ng marinig kong bumukas ang pinto ng van, doon ay nakita ko si Stephy at Rosielyn na papasok na. Si Wexan naman ay pumwesto na sa driver seat habang si Jayeib ay nasa passenger seat. Nasa unahan ko naman sina Stephy at Rosielyn na ngayon ay hindi maitago ang mga ngisi sa kanilang mga labi.