Chapter 5

Hera

Dahil sa ginawa ni Dylan kanina ay pakiramdam ko, wala akong focus sa trabaho. Mabuti na lang at marami akong nagawang designs noong mga nakaraang araw kaya hindi ko kailangang ma-pressure lalo pa at may gumugulo sa isip ko.

Wala sa loob na nahipo ko ang labi ko. Sa ikalawang pagkakataon, hinalikan ako ni Dylan at hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit hindi ko magawang magalit sa kanya.

I should be offended pero hindi ko naman maramdaman iyon. 

Napahinga ako ng malalim at sinubukan kong kalimutan ang mga nangyari kanina. Napahawak ako sa leeg ko at nakapa ang kwintas na suot ko.

It was Dylan’s gift at hindi ko pala ito naalis kagabi after naming manggaling sa bar. 

Balak ko sanang tanggalin ito pero ewan ko ba at diko magawa kaya hinayaan ko na lang at bumalik na ako sa trabaho.

Hindi naman nagtagal ay nagsimula na ang meeting ko with the senior designers of Bella Dolcezza. Pag-uusapan namin ang gaganaping fashion event ng Bella Dolcezza.

“Okay na ba ang mga models natin?” tanong ko kay Hilary, ang handler ng mga modelo namin dito sa kumpanya

“Yes Miss Hera, ongoing na din po ang practices nila as well as briefings for the event.”

“Good! Make sure na wala tayong malalagpasan na details.” bilin ko pa sa kanila and they know kung gaano ako ka-metikuloso basta may kinalaman sa mga gawa ko

After the meeting ay bumalik na ako sa opisina hanggang sa tawagin ako ni Mel.

“Miss Hera, may delivery po kayo sa loob!” she adviced me

“Okay Mel! Thanks!” sagot ko dito saka ako pumasok sa opisina ko

May nakita akong bouquet of red roses sa mesa ko at nang malapitan ko ito sy agad kong binasa ang nakasulat sa card.

‘this roses can’t be compared to your beauty

But I do hope that you are like them so I can pick you up in the garden’

Binaligtad ko ang card pero wala naman akong nakita sa sender. Sanay naman akong makatanggap ng mga ganito pero mostly ay nalalaman ko kung kanino galing.

But this one, wala naman pangalan kundi dedication lang.

Ipinagkibit-balikat ko na lang thinking that maybe he is one of my fans. Marami na din kasi akong followers sa social media page ko and I am thankful that they are all supportive of my craft.

Naagaw ng pansin ko ang phone ko and it was blinking kaya dinampot ko iyon and I saw Dylan calling.

Kumalabog ng mabilis ang tibok ng puso ko as I answered his call.

“Hello?” 

“Hi Amore! Sunduin kita ha. Nasa area lang ako. Let’s have lunch!” sabi pa ni Dylan sa akin at bago pa ako nakapag-protesta ay binaba na nito ang tawag

Bakit ba ako binibigyan ng problema sa katauhan ni Dylan? I massaged my temple dahil pakiramdam ko sumasakit ang ulo ko sa ginagawa ng lalaking ito.

Hindi naman nagtagal ay dumating na si Dylan kaya agad na akong napatayo.

“Dylan ano ba to?! Can you please explain to me kung bakit ganyan ka? Ano ba to? Trip mo lang?”inis na tanong ko sa kanya dahil gulong-gulo na din ako

“Bakit ba nagagalit ka na naman?!” malambing na tanong niya sa akin bago siya lumapit sa akin

He held my shoulders and he looked into my eyes na para bang nandoon ang kasagutan na hinahanap ko.

“Dylan please! Hindi ito magugustuhan ng parents natin lalo na si kuya! Isa pa, bakit all of a sudden ganyan ka sa akin samantalang dati, laughing stock mo lang ako!”

“Amore dati yun! Hindi mo ba napansin na kaya ko ginagawa iyon, kasi gusto ko nasa akin lang ang atensyon mo! Gusto ko mapansin mo ako!” paliwanag sa akin ni Dylan

“You’re really crazy, Dylan! Sa palagay mo ba maniniwala ako sa mga sinasabi mo?” Buwelta ko sa kanya lalo pa at kilala ko naman siya mula pagkabata

“I know mahirap paniwalaan Amore! But please give me a chance! Okay sige ganito, let’s go out. Just like normal couples! Dinner, lunch, movies, kahit ano pa yan!”

“Seryoso ka talaga? We are not even a couple!” hindi makapaniwalang sabi ko  pero ngumiti lang si Dylan

“We will be! Just give me two months, amore! Patutunayan ko sayo na malinis ang intensyon ko. Will that be fine?” tanong pa ni Dylan sa akin

I was stunned! Hindi ako nakakibo lalo pa at bihag ni Dylan ang mga mata ko.

“Good!” he said and then he gave me a smack on my lips kaya doon na ako napakurap

“Get ready amore! I’m hungry!” sabi pa nito 

He was about to go to the couch but his eyes went straight to the flowers at my desk. Nilapitan niya iyon and he got the card saka niya iyon binasa.

“Sino to?” tanong niya habang hawak ang card with his crumpled face

I just shrugged my shoulders dahil hindi ko naman talaga kilala kung sino ang nagpadala nito.

“Who is this sonofabithch?! Ano tingin niya sayo, rosas! Dammit!” 

Nagulat ako sa reaksyon ni Dylan. Aba hindi ko pa siya sinasagot napaka possessive na?

‘bakit Hera? May pag-asa na ba?’ bulong na naman ng utak ko kaya napailing na lang ako

Pero ang nakakagulat ay nang bitbitin ni Dylan ang bulaklak at itapon iyon sa trash bin na nasa loob ng opisina ko.

“Dylan!” saway ko sa kanya dahil sayang naman ang mga bulaklak na tinapon niya

“What?! Kung gusto mo ng bulaklak kayang-kaya kitang bigyan! Even a whole plantation of roses kung gusto mo!” inis na sagot niya sa akin

“You’re unbelievable!” sagot ko as I rolled my eyes at him

“No Hera! I am just guarding what’s mine!” he said in a cool manner

Knowing him, he really meant what he said.

Sabay na kaming lumabas ng opisina para sa invitation niya for lunch. Sana lang walang makakita sa amin dahil hindi ko alam kung paano ko ito ipapaliwanag sa pamilya ko.

“Anong gusto mo for lunch?” tanong sa akin ni Dylan matapos niyang buhayin ang makina ng kotse niya

“Kahit ano na lang!” sagot ko naman sa kanya lalo pa ang matindi ang pagkalabog ng dibdib ko

Bakit ba kasi ako kinakabahan? Hindi naman ito ang unang beses ko na makipag-date. Siguro naninibago lang ako na si Dylan na mortal kong kaaway noon ang kasama ko ngayon.

“Okay! May nakita ako na bagong bukas na Korean restaurant! I know you love Korean Barbeque and Tteokbokki, right?” 

Nagulat pa ako dahil alam ni Dylan ang bagay na ito.

“Paano mo naman nalaman?” tanong ko kaya napangiti lang siya kahit pa sa kalsada siya nakatingin

“Of course I know! Ikaw ang magiging Mrs. Dylan Samaniego kaya dapat lang na alam ko lahat ng tungkol sa iyo, tama ba?” 

“Ewan ko sayo!” sagot ko pero pakiramdam ko may kumikiliti sa tiyan ko

‘Oh God Hera!’ kastigo ko sa sarili ko pero wala naman akong magagawa dahil yun talaga ang nararamdaman ko

Sa isang Korean Restaurant kami nakarating ni Dylan ang I can say that the place is good. Hindi crowded dahil very spacious ng lugar.

Marami na ding customers so we occupied the corner spot at agad naman kaming nilapitan ng waiter.

Sinabi ko kay Dylan ang gusto ko at siya na ang umorder sa waiter. At habang hinihintay ang order namin ay pinag-aralan ko ang paligid. 

Mostly mga estudyante ang kumakain dito dahil may separate area sila para sa gustong mag-samgyupsal.

“I was right na bagay sayo ang necklace na yan, amore!” pukaw ni Dylan sa akin and I unconsciously touched the necklace at my neck

“T-thank you nga pala dito!” sabi ko sabay ngiti kay Dylan

Nakakapanibago talaga na hindi kami nagbabangayang dalawa.

“Infinity sign! Ganyan ang feelings ko para sayo, Hera Armida Saavedra! Infinite! Walang katapusan!” he said it with his husky voice and it sent shivers down to my spine

“Ang ganda mo talaga lalo kapag namumula ka! I will never get tired of staring at your beautiful face!” dagdag pa ni Dylan

“Dylan, stop it na!” sabi ko pa kaya natawa pa siya

“Bakit? Ayaw mo bang pinupuri kita?” 

“Hindi lang ako sanay!” sagot ko sa kanya

Mabuti na lang dumating na ang pagkain na inorder namin kaya nagsimula na kaming kumain. 

And I can say, masarap ang mga pagkain nila dito. Very authentic! No wonder kahit medyo malayo ito ay dinarayo talaga ng mga customers.

“Paano pala kung malaman ni kuya ito?” nag-aalangang tanong ko kay Dylan kaya napatingin siya sa akin 

“Bakit? May problema ba kung malaman niya?”

“Sa palagay mo ba, papayag siya? Of course hindi kasi he knows that you’re a womanizer!” walang prenong sagot ko

“Hey! Hindi naman totoo yan!” Protesta pa ni Dylan but I just laughed

“Totoo yun! Akala mo ba hindi ko kayo naririnig pag nag-uusap kayo tungkol sa mga babae ninyo?” pang-aasar ko pa sa kanya

“Tsk! Baka ang kuya mo yun! Isa pa, hindi ko itatanggi sa iyo na may mga nakasama na akong babae! Hindi naman ako santo Hera! Pero hanggang doon lang naman yun! Of course hindi pa kita pwedeng pasukan noon kasi bata ka pa!” mahabang paliwanag niya

“Whatever!” taas kilay kong sabi ang he laughed

Yung tawang masarap  pakinggan at hindi kagaya noon na nakakabwisit!