Oo, Alas. Ako na lang ang kulang. Sipain natin si Maia kasi inggit na inggit na ako sa inyo
“I’m formally asking her hand, Sir, before she arrives here.” Buo ang aking boses kahit na kabado ako. Tonight, I decided to spend the rest of my life with her. I wanted to be with her. I want her to remain in my arms. Hindi na ako papayag pang malayo siya sa ‘kin. It took me some time to finally realize I’m afraid of losing her. Umupo si Mayor Anton sa couch kaya’t umupo rin ako sa pang-isahang couch. “Alam mo, Alas, alam kong wala akong karapatang sabihin sa ‘yong alagaan mo siya katulad ng ginawa ko.” He sighed. “Ang dami kong pagkukulang bilang isang ama niya, nila ng mga kapatid niya. Ang laki ng nagawa kong pagkakamali sa kanya na naging dahilan kung bakit mahirap para sa kanya na patawarin ako.” “It’s fine, Sir. You’re her father. Normal lang ibilin mo ang anak mo sa taong hihingiin ang kanyang kamay, Sir.” He looked ay me. “Nagkakamali ka roon, hijo. Normal lang ‘yan sa mga ama na ginagampanan ang pagiging ama nila. E, ako? Kahit kailan ay hindi ako nagpakaama sa kanya.”
Hinimas ko ang kanyang noo. Muli siyang umubo kaya agad ko itong dinaluhan ng panyo. Awang-awa na ako sa kanya. Kung pwede ko lang sigurong ilipat ang sakit na nararamdaman niya sa akin ay matagal ko nang ginawa. Nasasaktan akong makita siyang ganito. Na nahihirapan at pilit na lumalaban para lang mabuhay."H'wag ka ngang umiyak. Hindi pa ako mamamatay," she said.Saka ko lamang napansing pumapatak na ang luha sa aking mga mata. Yumuko ako at pinahiran ang aking pisngi gamit ang likod ng aking palad. I sniffed and cleared my throat. Pinilit ko ang aking sariling ngumiti at bumuntong hininga."Sinabi sa akin ni Mayi na hindi ka raw po kumain," I said."Paano ko kakainin 'yon e mas kailangan ni Maria ang kumain. Nagpunta si Estong dito kanina at kinain ang mga pagkaing nasa mesa." She coughed again. "Tapos ikaw, bakit ka pa nandito? Huwg mo na nga ako alalahanin, Maia. Kaya ko na ang sarili ko. Inaaksayahan mo lang ang oras mo kakabantay sa akin sa halip na kumayod at kumita ng pera pan
"Ako ang kinakabahan sa 'yo, Maia." Inayos ni Kate ang buhok ko.Fiesta ngayon at sabi ni Laurel na dadayo umano ang naghahanap ng babymaker ngayong gabi. Pinautang ako ni Laurel ng ten thousand pesos para may pambayad ako kay Madam Auring. Sisingilin lang niya ako kapag nakapirma na ako ng kontrata. I just hope papasa ako sa taste ng lalaking 'yon."No need to be nervous, girl. Just stay calm and be who you are," ani ni Laurel.Pinasadahan ko ng tingin ang aking sarili sa harap ng human sized mirror dito sa loob ng silid ni Kate. I'm wearing a vintage dress. Hanggang ibaba ng tuhod ko ang haba at puff ang sleeves nito. They tied my hair into a waterfall braid and added some cute hair clips on my hair. I looked like my high school days. Sa tangkad kong five foot and four inches, para pa rin akong grade ten student.Mapait akong napangiti sa harap ng salamin. It's been..five years? Eight? I don't know. Hindi ko na maalala kung kailan ako huling nakasuot ng maganda at bagong damit. Nila
He handed me a white folder. Tahimik ko itong tinanggap. Hindi na gaanong malamig dahil sa init na hatid ng kanyang jacket. Nakayuko ako the whole time. Hindi dahil sa nahihiya ako. Ngunit dahil 'yon sa hindi ko kayang salubungin ang kanyang titig. His blue eyes are too deep. I'm afraid I might get drowned. It feels like his eyes will hypnotize me any moment."Inside that folder are the rules and conditions we both need to obey. If you object anything that was written in there, tell me right away so we can change if there's anything you could suggest," he said.Kinagat ko ang aking ibabang labi. I heaved a deep breath and lifted my gaze and met his. Bahagya pa akong natigilan dahil sa pagkagulat ngunit kaagad kong ginising ang aking sarili. I cleared my throat."B-bago ko basahin ang mga nakasulat dito, maaari ko bang alamin kung bakit ka naghahanap ng babymaker?" tanong ko sa maliit na tinig."Read what's inside first. Once you signed, I'll tell you the things you wanted to know."Na
Inayos ko ang aking mga gamit si nanay ay nakamasid lang sa aking ginagawa. Kinakabahan ako sa klase ng tingin ng kanyang tingin sa akin. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa kanyang isipan habang pinapanood ako. Gusto kong magtanong ngunit natatakot ako."Sigurado ka ba riyan, Maia? Sobrang bilis naman yata ng trabaho mo?"she asked. "Matinong trabaho ba 'yang papasukin mo, Maia? Baka kung anong sindikato iyang pinapasok mo."Pansamantala akong tumigil sa pag-iimpake at tumingin sa kanya. "Nay, matino po itong trabahong papasukin ko. Mabuti nga lang at m-mabait 'yung magiging amo ko dahil pumayag siyang makapag-cash advance ako.""Cash advance ng singkwenta mil? Saan ka hahanap ng among ganyan kabait? Singkwenta mil? Cash advance?"Humugot ako ng malalim na hininga at muling nagpatuloy sa pag-aayos ng aking mga gamit para sa aking flight mamayang gabi. Nabayaran ko na ang mga utang na pinoproblema ko nitong nakaraan. Nakausap ko na rin si Mayi na sa kanya ko iiwan ang pera para sa k
My eyes roamed all over the place. Naninibago ako. Mas malaki pa ito sa condo na aking binisita sa Cebu bago ako makaalis. Malawak ang espasyo ng sala. May tatlong gray leather couch na adjacent sa isa't isa at pinapagitnaa ng center table na gawa sa salamin. May malaking flatscreen TV ang nakadikit sa pader. Makintab ito, halatang minsan lang magamit at laging nalilinisan. Ang pader naman ay kulay gray. Even the big curtains are painted with gray and gold linings. Hindi ko maiwasang mapangiwi..This is such a good place for someone to live alone. The marble floors makes me feel shy to walk on them. May artificial flower sa gilid malapit sa TV. There are also books on a six division black shelf. Napaka-minimalist ng paligid. Napaka-lifeless. Mahahalata kaagad na lalaki ang nakatira sa lugar na ito."You can use the room on the left," he said. Hinubad niya ang kanyang suot na leather jacket at tinapon ito sa ibabaw ng headrest ng couch.Bahagya akong nagtaka sa kanyang sinabi. "Hindi t
Maaga akong nagising kinabukasan dahil sa kaba. Kaagad akong nag-iwan ng text kay Mayi saka ako bumangon at naligo. Naninibago pa rin ako sa aking tinutuluyan sa kasalukuyan. Ang malambot na kama na siyang nagpahimbing sa aking tulog. Ang silid na hindi masakit sa ilong ang amoy. Walang amoy mula sa mga kanal o mula sa mga nabubulok na basura.Everything felt surreal. I feel like I'm still dreaming. Hindi pa rin ako makapaniwala.Naghanap ako ng damit sa aking dalang travel bag. Nahihiya akong galawin ang mga damit na nasa closet dahil hindi ako sanay na gumamit ng damit ng iba. I don't know. I'm not used to it. Lalo na't puro elegante ang mga damit sa closet at mukhang mamahalin ang presyo.Napili ko ang isang kulay gray na shorts at puting blouse. Hindi pa naman masyadong mukhang luma ang damit na ito, e. Saka isa pa, dito lang din naman ako sa loob ng condo. Wala namang dahilan para lumabas ako o ano. Kaya't nang matapos akong magbihis ay lumabas agad ako ng silid.Sinilip ko ang or
"Sino ka?""Who are you?"Halos sabay kaming bumigkas noon. Magkasalubong ang mga kilay nito na para bang may galit na nakatingin sa akin. His piercing black eyes are telling me he's also a friend of my boss- Alas. Parehas kasi silang nakakunot-noo, e. Hindi imposibleng magkasundo sila."Uhm, ano..." Umiwas ako ng tingin. Anong dapat kong sabihin? Na babymaker ako ni Alas? Girlfriend? Maid? Ugh, I choose the latter. "Uhm, m-maid po ako ni S-sir Alas."Dapat na ba akong magmumog ng zonrox mamaya? Nagiging sinungaling na ako these past few days, e. Simula kay Nanay, sa mga kapatid ko, pati ba naman dito? Everything for money.He eyed me head to toe before looking at me in the eye. "Alas don't hire maids. Who are you?"Huh? Hindi siya nag-ha-hire ng maids? E paano 'yun? Lahat ng mga gawain dito ay pinag-uutos niya sa iba?"Uhm, I'm telling the truth. Maid niya po ako rito. K-kahapon pa lang po ako nakapasok," mahinhing sambit ko.Mas lalong nagkasalubong ang makakapal nitong kilay at bum