Warning Contents follows!
Kylus POVCan I park the car?" Tanong ko. Hinintay ko ang magiging sagot niya pero parang enjoy na enjoy siya na nasa may hita niya ang kamay ko.Pagkapark ko ng sasakyan sa isang tahimik na lugar, hindi ko na napigilan ang sarili ko. Ang init ng paligid, pero mas mainit ang tensyon sa pagitan namin ni Fin. Tahimik kaming nagkatinginan, walang salitang binitiwan, pero parang parehong alam namin ang iniisip ng isa’t isa.Niyakap ko siya nang mahigpit, ang mukha niya malapit sa akin, ramdam ko ang bawat hininga niya. "Fin," mahina kong sabi, habang tinitingnan ko ang kanyang mga mata. Ang mga mata niyang parang nagtatanong pero nananabik.Tumango lang siya, parang nagbibigay ng pahintulot nang hindi na kailangang magsalita. Unti-unti kong inilapit ang labi ko sa kanya, at sa sandaling iyon, parang tumigil ang mundo. Ang bawat halik ay maingat, puno ng damdamin, pero alam kong pareho kaming nagpipigil—hindi dapatIlang minuto kaming tahimik, at ang mga salitang iyon ay nagbigay sa kanya ng kaunting pag-asa. Marami pang kailangang mangyari, at alam kong hindi madali ang magiging daan, pero ipagpapasalamat ko na nariyan ako para sa kanya sa bawat hakbang. Dala ko ang pregnancy test, ang mga kamay ko ay nanginginig sa kaba habang papalapit ako sa office ni Fin. Ang bawat hakbang ko ay mabigat, ngunit kailangan ko itong gawin. I wasn’t ready for this... but I had no choice. Kung gusto kong makuha ang pansin ni Fin, kailangan kong maging malupit, kailangan niyang malaman ang totoo—kahit hindi ko alam kung paano ko siya kakasuhan ng ganitong bigat. Pagdating ko sa office, tinanong ako ng guard, ngunit hindi ko siya pinansin. Dumiretso ako sa loob, at nang makita ko ang paborito kong upuan sa reception area, mabilis akong pumwesto doon. Inayos ko ang buhok ko, pinilit gawing kalmado ang sarili, at pagkatapos, nag-text ako kay Fin. "Can we talk? Please, i
Ang nakaraan...Kylus POV"Fin! That’s not it!" mabilis kong sagot, pero hindi ko na rin kayang iwasan ang tawanan sa tono ng boses ko. "I didn’t mean to. And you’re here too!"Ngunit hindi tumigil si Fin, at lalo pang naging playful. "Aha! So you're the one to blame, huh?" she teased, with a mix of sarcasm and playfulness. "I guess you can’t hide your secrets after all.""You're the one," sabi ko, medyo nahihirapan na sa kakatawa at kaasarang nararamdaman. "You’re something else, Fin. I didn’t even know you were there!"Ang mga mata ni Fin ay may kasamang pagka-irritated, pero sa likod ng mata niya, may pagpapatawa pa rin. Lumapit siya sa akin at hinawakan ang mga braso ko."So what now, Kylus? When are you going to introduce me to these kinds of shows?" she said, pulling me closer.Napasinghap ako, hindi ko alam kung seryoso ba siya o biro lang. Tumingin ako sa mga mata niya, at doon ko nakita na hindi lang siya nagbib
Nanginginig ang boses niya. Nangingilid ang luha."I tried to ignore it... I really did." Napahikbi siya. "Pero ang sakit, Kylus. Ang sakit palang mahalin ka."Parang may humigpit na tali sa leeg ko. Hindi ko alam kung awa ba 'yon o guilt."Ms. A..."Mahina kong sambit. Sinusubukan kong kontrolin ang emosyon ko. Pero paano? Paano ko siya haharapin ng walang nasasaktan?Napatawa siya—pero mapait, puno ng poot at lungkot. Nanginginig ang balikat."Ang tanga ko, diba?" Nag-angat siya ng tingin, puno ng sakit. "Ano bang inaasahan ko? Sino ba naman ako para mahalin mo? Tutor lang ako. Isang background character sa buhay mo."Tumulo ang luha sa pisngi niya. Sunod-sunod. Walang tigil."Pero ikaw..." Huminto siya, nanginginig ang labi. "Ikaw at si Fin? Perfect."Napakuyom ako ng kamao. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanya."Ms. A, hindi sa ganun—""Don’t explain!" sigaw niya, nang
Avriel POV Mabilis akong tumayo mula sa pagkakaupo, nahulog pa ang ballpen na kanina ko pang hawak pero hindi ko na iyon pinansin. Parang awtomatiko ang kilos ko—ang tanging nasa isip ko lang ay kailangan ko siyang habulin.Mabilis akong lumabas ng opisina, halos mabangga ko pa si Yeshua sa pagdali ko."Avriel!" tawag niya, pero hindi ko na siya nilingon.Mabilis ang tibok ng puso ko habang tinatakbo ko ang mahabang hallway. Pakiramdam ko sumisikip ang dibdib ko sa kaba at pag-aalala. Sana… sana hindi pa siya nakaalis.Pagdating ko sa lobby, mabilis kong sinuyod ng tingin ang paligid. Wala siya.No. No, please…Lumapit ako sa receptionist, bahagyang hinihingal. "Excuse me, did Mr. Kylus already leave?"Nagulat ang receptionist sa biglaan kong tanong pero agad namang sumagot. "Ah, yes ma’am. Pero—"Hindi ko na hinintay ang kasunod niyang sasabihin. Agad akong lumabas ng building, at sinalubong ako ng ma
Tahimik akong tumango. Totoo naman. Sa bawat session namin, unti-unting gumaan ang bigat na dala ko. Sa bawat kwento, sa bawat tanong ni Ms. A, natutunan kong harapin ang mga bagay na iniiwasan ko."Thanks, Ms. A Sa lahat," mahina kong sabi, pero buo ang pasasalamat ko.Ngumiti siya. "You did most of the work, Kylus. I just helped you see things differently."Saglit kaming natahimik. Pinagmamasdan ko ang simpleng ayos ng opisina niya—yung mga libro sa shelf, mga frame ng motivational quotes, at ang malamig pero maaliwalas na ilaw mula sa bintana. Parang naging komportableng lugar ito para sa akin.Tumayo ako mula sa kinauupuan ko, kinuha ang coat sa gilid, at iniabot ang kamay ko sa kanya."I guess this is goodbye," sabi ko.Tinanggap niya ang kamay ko, mahigpit pero mahinahong handshake. "Goodbye for now. But remember, you’re always welcome if you need to talk again."Lumabas ako ng opisina niya, at habang nagsasara ang
Note: Before we proceed gusto ko lang po kayong bigyan ng warning na ang chapter na ito ay nagtataglay ng hindi nga kaaya-ayang pangyayari. Kaya kung ikaw ay sensitibo sa mga ganito, maaari mo pong laktawan ang chapter na ito at magpatuloy na lamang sa pagbabasa sa susunod pang chapter. Pero kung ikaw naman ay interesado sa mga ganitong bagay, libre lang pong magbasa at matuto. Ang nakaraan... "Well, I guess that's a relief," sagot ko, pero hindi ko pa rin maiwasan ang kaunting kaba. Hindi ko alam kung gaano karami ang alam ni Julia at ni Lea o kung anong mangyayari sa susunod na mga araw. I shook my head, trying to clear my thoughts. "Alright, alright. Let's just focus on the business, okay?" Fin raised an eyebrow. "Focus? After what happened today? You think that’s possible?" I gave her a playful smile. "We’ll see," sagot ko, at sabay kaming naglakad palabas ng restaurant. Mabilis akong