Chapter: Chapter 109Dinig ko naman ang pagbuntong-hininga ni Mr. Adrian De Soleil bago ito nagsalita. Mas mabigat ang kanyang tono—mas seryoso, mas direktang tumatama sa akin. **"And what about Hiroshi? Akala ko ba nadedevelop na ang feelings niyo para sa isa't isa, Fin?"** Para bang may pumiga sa dibdib ko sa narinig kong iyon. Alam kong si Hiroshi ay matagal nang nakapaligid kay Fin noong nawala ako. Alam kong nagkaroon ng posibilidad na mahulog siya rito. Pero sa kabila ng lahat, alam kong may isang bagay na hindi kailanman nagbago—ang nararamdaman niya para sa akin. Kaya naman hindi na ako nagulat nang mahigpit akong hinawakan ni Fin at diretsong sumagot, **"Walang makakapantay ng pagmamahal ko kay Kylus, Dad."** Nagtagpo ang mga mata namin ni Fin, at sa titig niya, nakita ko ang matibay niyang paninindigan. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag ang pakiramdam ko noon—parang sa kabila ng lahat ng nangyari, sa kabila ng mga pagkakamali ko noon, nandito pa rin siya sa
Last Updated: 2025-10-26
Chapter: Chapter 108Kinakabahan ako habang naglakad papasok sa bahay nila Fin. Ramdam ko ang bigat ng bawat hakbang ko, para bang ang sahig mismo ay nag-aalinlangan kung tatanggapin ako. Hindi ko maiwasang pigilan ang mabilis na tibok ng puso ko—hindi dahil sa takot, kundi dahil sa pag-asang tatanggapin nila ako muli, matapos ang lahat ng nangyari. Ang mga palad ko ay malamig at bahagyang pawisan, kahit na hindi naman ganoon kainit ang paligid. Inayos ko ang kwelyo ng suot kong polo, siniguradong mukhang maayos ako, pero kahit anong gawin ko, pakiramdam ko ay hindi ako handa. Napatingin ako kay Fin, na naglalakad sa tabi ko. Nakangiti siya sa akin, isang ngiting nagbibigay ng katiyakan na magiging maayos ang lahat. Ramdam niya siguro ang kaba ko, kaya marahan niyang hinawakan ang kamay ko at pinisil ito. "Relax ka lang," bulong niya. "Nandito lang ako." Huminga ako nang malalim at tumango. Pero hindi pa rin nawala ang kaba ko. Sa sandaling iyon, bumalik sa isip ko ang mga
Last Updated: 2025-10-26
Chapter: Chapter 107Kylus POV** Habang nakaupo kami ni Fin sa loob ng opisina ko, sinusubukang ayusin ang mga plano para sa negosyo, isang malakas na katok ang pumuno sa katahimikan ng silid. Isang tauhan ko ang pumasok, halatang nag-aalalang lumapit sa akin. “Sir, nasa lobby po ang mga reporter,” aniya. “Gusto po nilang makausap kayo tungkol sa pagbagsak ng branch natin sa Cebu.” Mabilis akong napatingin kay Fin, at nakita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha. Alam kong darating ang sandaling ito—ang publiko, ang media, at ang walang katapusang tanong na kailangan kong harapin. Huminga ako nang malalim at tumayo. “Harapin ko sila.” “Kylus, sigurado ka ba?” tanong ni Fin, kita sa kanyang mga mata ang pag-aalinlangan. “Baka hindi ka pa handa—baka gamitin lang nila ito para siraan ka.” Hinawakan ko ang kamay niya at pinisil ito nang marahan. “Kailangan kong gawin ito, Fin. Hindi ko maaaring hayaang lumakas ang mga espekulasyon. Kailangan kong ipak
Last Updated: 2025-10-25
Chapter: Chapter 106Kylus POV** Tumingin ako kay Fin habang nakaupo siya sa passenger seat ng kotse ko. Tahimik lang siya, nakatitig sa labas ng bintana, pero kita ko ang tensyon sa kanyang panga, ang lalim ng kanyang paghinga. Alam kong marami siyang iniisip, pero hindi niya masabi. “Fin…” mahina kong tawag sa kanya. Hindi siya agad sumagot. “Kylus,” sagot niya sa wakas, hindi pa rin lumilingon. “Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman.” Hininto ko ang kotse sa gilid ng daan at humarap sa kanya. “Sabihin mo sa’kin,” pakiusap ko. Dahan-dahang huminga siya nang malalim bago bumaling sa akin. “Si Hiroshi… Hindi ko akalaing magagawa niya ‘to.” Napahawak siya sa sentido niya na tila iniinda ang sakit ng katotohanan. “Akala ko… kaibigan ko siya. Pero bakit? Bakit niya tayo ginulo?” Hinawakan ko ang kamay niya at pinisil ito. “Hindi pa natin alam ang buong kwento,” sabi ko. “Pero iisa lang ang sigurado ako—wala siyang karapatang sirain ang ne
Last Updated: 2025-10-25
Chapter: Chapter 105That’s not love!" sagot ni Fin, ang mga mata niya ay puno ng galit at sakit. "Simula pa lang, alam mo na si Kylus ang mahal mo kahit na naghiwalay kami, simula pa lang, Hiroshi! Mahirap ba intindihin ‘yun?"“Yun nga eh!” sabi ni Hiroshi, “Pero niloko ka niya! I’m the one who truly loves you!”"You've messed with the man I love... and I will never forgive you, Hiroshi. I will never," nanginginig ang boses ni Fin.Nakikita ko ang sakit sa mga mata niya, ang pagmamahal na hindi nabigyan ng pagkakataon. Hindi ko alam kung paano siya tutulungan, pero ang tanging gusto kong gawin ay yakapin siya at sabihin na nandito lang ako para sa kanya."Fin..." bulong ko, pero hindi niya ako pinansin."Kylus," bulong niya, ang mga mata niya ay nagpapakita ng pag-asa at pagmamahal, pero may halong sakit. "Mahal na mahal kita.""Mahal na mahal din kita, Fin," sagot ko, "Alam kong kaya nating harapin ang anumang hamon. Nandito lang ako para sa’yo."
Last Updated: 2025-10-24
Chapter: Chapter 102"Anong nangyari dito?" tanong ko kay Hiroshi, ang mga mata ko nakatitig sa sirang dingding ng aking branch. Ang mga mata ni Hiroshi ay malamig na nakatitig sa akin, ang mga labi niya nakakuyom."Alam mo naman na hindi ako nagtitiwala sa mga materyales na ginagamit mo," sabi niya, "Hindi ako naniniwala sa'yo. Hindi ako naniniwala sa mga sinasabi mo.""Hiroshi," sabi ni Fin, "Ang pag-aalala mo ay nauunawaan ko, pero wag mo na sanang sisihin ang mga materyales. "Hindi ko mapigilang mainis. Bakit kailangang mag-away pa? "Kailangan nating alamin kung ano talaga ang nangyari," sabi ko, "Huwag nating sisihin ang isa't isa.""Sinasabi mo bang need pa mag imbistiga? Aba," sabi ni Hiroshi. "Fin, bakit pa natin ginagawang complicated kung halata naman na bulok talaga ang materials nila. E cancel na lang natin ang kontrata! "Tumingin ako kay Fin. "Cancel" tanong ko "Bakit? Natatakot ka ba na malaman ko kung sino ang totoong may gawa nito? Kung baki
Last Updated: 2025-10-23
The Billionaire's Aggressive Maid
Tahimik ang mansyon.
Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay.
Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin.
“Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…”
Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’
“Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.”
Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya.
“Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…”
Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi.
"Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.
Read
Chapter: Epilogue Author's Note 🌹✨Hi loves! 🥺💖Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang pasasalamat ko sa inyo. Sa bawat oras na naglaan kayo para basahin ang kwento nina Levi at Calista, sa bawat comment, vote, at simpleng pag-scroll—lahat ‘yon ay may malaking halaga para sa akin. Kung wala kayo, hindi aabot sa ganito kalayo ang Book 1. 💕Ngayong nasa dulo na tayo ng kanilang unang yugto, ramdam ko ang bigat at saya sa dibdib ko. Bigat, kasi bitin ang lahat—may mga lihim pa ring hindi nabubunyag, may mga damdaming hindi pa nasasagot, at may mga sugat na hindi pa naghihilom. Pero saya rin, kasi natapos natin ang isang kabanata na puno ng luha, sakit, pagmamahalan, at pag-asa. 🥹Gusto kong ipaalam sa inyo na dito ko muna tatapusin ang Book 1. Oo, bitin siya, kasi ganun talaga ang buhay—laging may kasunod na pahina, laging may kasunod na laban. At para sa atin, ang kasunod na pahinang iyon ay matatagpuan sa Book 2.Pero, may isang hiling lang ako. Kung mararating natin ang 30,000 views, doon ko si
Last Updated: 2025-09-21
Chapter: Chapter 161Chapter 161Calista’s POVMainit. Mabigat. Parang nilulunod ako ng sariling katawan habang pilit kong binubuksan ang mga mata ko. May mahinang tunog na umaalingawngaw sa paligid—mga makina, mga beep, at ang malamig na hangin ng aircon. Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko at sinalubong ako ng maputing kisame. Saglit akong naguluhan.Nasaan ako?Nilingon ko ang paligid—pader na puti, kurtinang asul, at malamig na amoy ng alcohol. Hospital… bulong ko sa isip ko. Mabilis akong kinabahan. Biglang bumalik sa isip ko ang huling naramdaman ko—ang matinding sakit sa tiyan, ang kirot na halos ikahiyaw ko ng malakas.Agad kong tinutop ang tiyan ko. “Baby…” halos hindi lumabas ang boses ko, paos at mahina. “Nasaan… nasaan ang anak ko?”Mabilis na bumukas ang pinto, at dumating ang Mama ko. Hawak niya ang kamay ko, mabilis na lumapit. “Anak! Thank God, you’re awake.”Nanlalabo ang mata ko, hindi ko alam kung dahil sa luha o dahil sa
Last Updated: 2025-09-09
Chapter: Chapter 160Chapter 160Pagkababa pa lang ni Levi sa kotse at makapasok sa bahay ay sinalubong agad siya ng malamig na boses ni Elise. Nakatayo ito sa may sala, nakapamewang, at matalim ang tingin sa kanya na para bang alam na alam nito ang pinagmulan niya.“Saan ka galing?” tanong ni Elise, diretsahan, walang pasakalye.Natigilan si Levi. Hindi niya agad masagot. Ramdam niya ang bigat ng katawan niya mula sa mahaba at pagod na biyahe, ngunit higit pa roon, ang bigat ng konsensya at emosyon na iniuwi niya mula America. Napahilot siya sa sentido, saka marahang bumuntong-hininga.“Elise…” tanging nasabi niya, ngunit agad siyang pinutol ng babae.“Don’t ‘Elise’ me, Levi!” mariing saad nito, lumapit pa sa kanya. “Alam ko kung saan ka nanggaling. Don’t even try to deny it. Your eyes, your face—hindi mo kaya itago sa akin. Pumunta ka sa America, hindi ba? Hinanap mo si Calista.”Nanlamig ang buong katawan ni Levi. Hindi na niya kailangang magtaka
Last Updated: 2025-09-09
Chapter: Chapter 159Chapter 159“Elise,” mahina kong sambit, pero mariin, “nasa ospital kanina si Levi.”Nagtagal ang katahimikan. Ramdam ko ang pagkabigla niya kahit hindi ko siya nakikita.“What?!” halos pasigaw niyang tugon. “Anong ginagawa niya diyan?”Huminga ako nang malalim. “Pumunta siya dito sa America. Hinanap niya ang ospital kung nasaan si Calista. At… nakita ko siyang nakaupo sa tabi ng kama ng anak ko.” Napakagat ako ng labi, pinipigilang lumuha. “Pero pinaalis ko siya. Sinabihan ko siyang bumalik na sa Pilipinas bago pa magising si Calista.”Narinig ko ang mahabang buntong-hininga ni Elise sa kabilang linya, kasunod ang mariing boses na puno ng galit. “Dapat lang! He doesn’t deserve to be there. Hindi niya karapat-dapat makita si Calista pagkatapos ng lahat.”Tahimik lang ako sandali. May parte sa akin na sumasang-ayon kay Elise, pero may parte rin na nakakaunawa sa pinanggagalingan ni Levi. Nais kong protektahan si Calista, pero ramd
Last Updated: 2025-09-08
Chapter: Chapter 158Chapter 158Halos hindi naramdaman ni Levi ang bigat ng katawan niya habang naglalakad palabas ng ospital. Ang bawat hakbang ay parang may humihila pabalik, ngunit wala siyang nagawa kundi sundin ang sinabi ng ina ni Calista. Hindi niya makakayang masilayan na magising si Calista at siya ang unang makikita nito—hindi pa siya handa, at alam niyang hindi rin handa si Calista.Mabigat ang dibdib niya habang sumakay ng taxi patungo sa airport. Ang mga mata niya, tila wala sa paligid, palaging bumabalik sa imahe ni Calista na nakahiga, walang malay, habang pinagmamasdan niya ito kanina. Ang mga salitang binitawan ng ina nito ay paulit-ulit na umuukit sa isip niya.“Kung mahal mo ang anak ko, umalis ka.”“Hindi pa siya handang makita ka.”Pero paano? Paano siya lalayo kung ang puso niya ay naiwan doon, sa silid na iyon, sa kamay ni Calista na hindi niya man lang mahigpit na nahawakan?Nasa loob na siya ng eroplano, nakaupo sa business class
Last Updated: 2025-09-08
Chapter: Chapter 157Chapter 157Tahimik ang buong silid ng ospital, tanging mahinang tunog ng makina at banayad na hinga ni Calista ang maririnig. Nakahiga pa rin ito, walang malay, maputla, ngunit maayos ang lagay ayon sa mga doktor. Sa tabi ng kama, nakaupo si Levi—nakahawak sa malamig na kamay ni Calista, tila ba may takot na kapag binitawan niya ay mawawala itong muli.Hindi niya alam kung gaano katagal na siyang naroon, nakatitig sa mukha ng babaeng minsan niyang pinabayaan, pero ngayon, siya lamang ang iniisip niya.“Anong ginagawa mo dito?”Napalingon si Levi. Naroon ang ina ni Calista, nakatayo sa bungad ng pinto, malamig ang boses at matalim ang mga mata.“M-Ma’am,” bigkas ni Levi, mabilis na tumayo bilang paggalang.Pero hindi naitago ng babae ang galit at pagtataka. Lumapit ito, nakapamewang, at diretsong tiningnan si Levi.“Bakit ka sumunod dito sa America? At pati ospital kung nasaan ang anak ko, hinanap mo pa talaga?” tanong n
Last Updated: 2025-09-07
ABS #1: Pretending to be My Stepsister to Marry the Billionaire
Alejandro Brothers Series #1: Pretending to be My Stepsister to Marry the Billionaire
Ako si Lileanne Monteverde, and I pretend to be my stepsister Marga to marry the billionaire.
Ginawa ko ito hindi dahil gusto kong agawin ang buhay niya, kundi dahil kailangan ko ng pera para sa tuition fee ko. Wala na akong ama, at hindi man lang ako binigyan ng parte sa naiwan niyang ari-arian. Kaya kahit labag sa loob ko, tinanggap ko ang alok ni Marga kapalit ng malaking halaga — isang kasunduang magpanggap ako bilang siya, upang makilala ang lalaking nakatakda niyang pakasalan.
Until I slowly fall in love with the billionaire, Ziven Alejandro...
Hindi ko inakalang sa likod ng pangalan, yaman, at seryosong tindig ay may lalaking marunong makinig, umunawa, at magpahalaga. Mas lalo akong nalito nang maramdaman kong masarap palang mahalin — kahit alam kong hindi ako dapat masangkot. Paano kung ang puso ko’y pumili sa gitna ng kasinungalingan?
At kung malalaman ni Ziven Ang katutuhanan, na nagpapanggap lang ako? Tatanggapin at mamahalin niya pa rin ba ako?
Read
Chapter: Chapter 52: Morning Peace, Morning PlansChapter 52: Morning Peace, Morning PlansZiven POVPagkapasok na pagkapasok ni Marga sa banyo, agad akong nag-inat. Aray ko! Napa-igik ako sa biglaang tusok ng pamamanhid sa kaliwa kong braso. Buong gabi kasi siyang nakaunan sa akin. Ramdam ko pa ang bigat ng ulo niya hanggang sa litid ko. Pero kahit ganun, hindi ko mapigilang mapangiti habang iniisip ang maamong mukha niya na mahimbing na natutulog sa tabi ko.Tumayo ako mula sa kama, sinulyapan ang pinto ng banyo. May tunog ng tubig, hudyat na nagsisimula na siyang maligo. Hay salamat, okay na kami. Pakiramdam ko nakahinga ako ng maluwag. Parang tinanggalan ako ng mga 10 toneladang pressure sa dibdib.Hindi na ako nag-abalang magbihis ng maayos. Naka-sando lang ako at boxer shorts. Dahan-dahan akong lumabas ng kwarto para kumuha ng almusal naming dalawa. Balak kong ibalik yung simple pero sweet moments namin — kahit itlog at sinangag lang, basta may usap at lambing, sapat na ‘yon.Pero pagda
Last Updated: 2025-07-24
Chapter: Chapter 51: The View I’d Wake Up ToChapter 51: The View I’d Wake Up ToLileanne a.k.a. Marga POVNagising ako sa pakiramdam ng mainit na bisig sa paligid ko. Medyo masakit ang leeg ko pero hindi ko na naalintana ‘yon dahil nakaunan pala ako sa braso ni Ziven. Ay Diyos ko! Ang unang sumigaw sa isip ko.Hindi ko mapigilang mapangiti habang pinagmamasdan ang mukha niya. Tulog na tulog siya, halatang pagod, pero ang maamong mukha niya ang bumungad sa akin sa unang segundo ng paggising ko—parang ayoko nang gumalaw. Parang gusto ko siyang gisingin sa halik sa noo, pero… nakaunan ako sa braso niya! Ang awkward, pero ang kilig ko? Sukdulan!Gwapo talaga siya, grabe. Sabi nga sa romcoms, ang gwapo daw ng isang lalaki kapag tulog—eh paano kung kahit gising eh gwapo na, tapos pag tulog parang angel pa? Walang kahirap-hirap.Hinimas-himas ko ang ilong niya—ang tangos, grabe. Para akong bata na nakakita ng laruan na sobrang interesado. Pinaglaruan ko pa ng dulo ng daliri ko ang kilay niya,
Last Updated: 2025-07-24
Chapter: Chapter 50: The Warmest ApologyChapter 50: The Warmest ApologyLileanne a.k.a. Marga POVTahimik lang kami habang nakahiga. Ilang minuto na rin mula nang humiga siya sa tabi ko—walang imikan pero damang-dama ko ang bigat ng emosyon sa pagitan naming dalawa.Ilang ulit akong huminga nang malalim. Ang lamig ng hangin mula sa aircon ay kabaligtaran ng init na nararamdaman ko sa dibdib ko ngayon. Para akong pinipiga sa kaba, sa kilig, sa dami ng tanong, pero sa gitna ng lahat ng ‘yon—isa lang ang malinaw…Gusto kong manatili siya sa tabi ko.“Can I cuddle with you?” mahina niyang tanong, habang nakatagilid na paharap sa akin.Tumigil ang mundo ko ng ilang segundo.Halos marinig ko na ang tibok ng puso ko. Cuddle? Sa ganitong posisyon? Sa ganitong katahimikan?Nagkatinginan kami. Tila may pagtitimpi sa mga mata niya. Parang takot siyang ma-reject, pero may pag-asang nagbabakasakali.“Sure,” mahina kong sagot. At kung pwede lang sigawan ang sar
Last Updated: 2025-07-23
Chapter: Chapter 49: “Can I Sleep Beside You?”Chapter 49: “Can I Sleep Beside You?”Lileanne a.k.a. Marga POVPagkatapos ng lahat ng mga nangyari… sa wakas, nakapagusap din kami ni Ziven. Hindi ko alam kung paano pa maipapaliwanag ‘yung nararamdaman ko ngayon—relief, comfort, pero may halong takot.Hindi ko pa rin alam kung anong kinabukasan ang naghihintay sa akin sa katauhan ni “Margarette.” Pero ngayon, ang alam ko lang, masarap pala sa pakiramdam na piliin… at ipaglaban.Nasa kama na ako, nakapantulog na. Nakahiga ako pero hindi pa ako tulog. Nakaharap ako sa may lampshade habang iniisip ang mga sinabi niya kanina.“Ikaw lang ang gusto ko. Ikaw lang.”Napangiti ako, sabay pikit. Pero nagulat ako nang marinig ko ang mahina’t mabagal na katok sa pinto.Tok. Tok.Umangat ako mula sa pagkakahiga. “Who is it?” mahina kong tanong.“It’s me…”Boses ni Ziven.Tumayo ako at binuksan ang pinto. Nakatayo siya doon, naka-white shirt at gray na
Last Updated: 2025-07-23
Chapter: Chapter 48: Break the IceChapter 48: Break the IceZiven POVAlas-singko ng hapon. Ang dami ko nang ginawa sa opisina — dalawang meeting, isang conference call sa Singapore, at anim na pirma sa kontrata — pero kahit anong gawin ko, kahit ilang ulit kong balikan ang proposal sa harap ko, isa lang ang laman ng utak ko: si Marga.Kamusta na kaya siya? Kumain na kaya siya?Mula kahapon, wala pa rin kaming usap. Ni isang mensahe, wala. At oo, ako ang may kasalanan. Alam kong kahit anong paliwanag ang gawin ko, ang nakita niya ay isang halik mula sa ex ko. At sa paningin niya, hindi iyon biro.Napapikit ako habang nakasandal sa swivel chair ko. God, ang gulo.Tumunog ang phone ko. Tumayo ako agad, kinuha ito mula sa table, pero hindi siya ‘yon. Isa lang sa mga staff. Nagpa-follow up ng approval.“Pabukas na lang ‘yan,” sagot ko.Hindi ko na talaga kaya. Lumabas ako ng office at pumunta sa balcony sa 15th floor ng gusali. Ang taas. Ang hangin. Pero
Last Updated: 2025-07-22
Chapter: Chapter 47: A Conversation in the GardenChapter 47: A Conversation in the GardenLileanne A.K.A. Marga POVAng tagal kong nakatulala sa kisame ng kwarto. Sobrang bigat pa rin ng dibdib ko. Alam kong hindi ako dapat masyadong apektado, pero kahit anong pilit kong kumbinsihin ang sarili ko—hindi ko na lang kasi siya mahal, kundi nasasaktan na rin ako.Napabuntong-hininga ako at dahan-dahang bumangon mula sa kama. Kinuha ko ang cardigan na nakasabit sa gilid ng pintuan, tsaka lumabas ng kwarto. Tahimik ang buong mansyon. Wala ang dating sigla, wala rin si Ziven.Naglakad ako papunta sa garden, sa paborito kong spot—isang deck chair sa ilalim ng malaking puno ng acacia. Ang ganda ng tanawin, ang hangin malamig at presko, pero sa kabila noon, parang kulang.Kulanging-kulangi.Kulanging-kulangi kasi wala siya.Umupo ako sa deck chair. Sandaling nagsara ang mga mata ko. Sa dami ng inisip ko buong gabi, ngayon pa lang yata ako nakaramdam ng konting katahimikan.At naka
Last Updated: 2025-07-22
Chapter: Chapter 76Tumakbo ako papunta sa likod ng isang malaking bato malapit sa cottage, pero biglang may humila sa akin. **"Dito ka, mas magandang taguan 'to,"** bulong ni Justin habang hinihila ako sa likod ng isang puno ng niyog. **"Ano ka ba, baka mahuli tayo,"** pabulong kong sagot, pero natawa na lang ako nang makita ang pilyong ngiti niya. Maya-maya pa, may narinig kaming tili—si Laica, nahuli agad ni Aicel na nakatago lang pala sa likod ng mesa. **"Patay ka, ikaw na ang taya next round!"** sigaw ni Jai habang tumatakbo palayo. Halos tatlong round pa kaming naglaro bago napagdesisyunang tumigil. Pawis na pawis at hingal na hingal kami, pero sulit ang saya. **"Grabe, akala ko hindi ko na kayo mahahanap,"** reklamo ni Aicel habang umiinom ng tubig. **"Siyempre, expert na kami sa taguan!"** pagmamalaki ni Loury habang inaayos ang buhok. Dahil nagsisimula nang dumilim, n
Last Updated: 2025-10-26
Chapter: Chapter 75Matapos ang masayang kwentuhan at tawanan sa cottage, nagkayayaan na kaming maligo sa dagat. **“Tara na! Bago pa lumubog ang araw,”** sigaw ni Laica habang hinuhubad ang kanyang cover-up, suot na ang kanyang swimsuit. Isa-isa na kaming tumayo mula sa mesa, nag-unahan pa sa pagtakbo papunta sa dalampasigan. Si Franz at Jai pa nga ay nagkarera, pero syempre, si Jai ang naunang sumabak sa tubig. **“Woooh! Ang sarap!”** sigaw niya habang hinahampas ang tubig gamit ang kamay niya. Natawa naman ako nang makita si Loury at Aicel na dahan-dahang lumulusong, parang natatakot sa lamig. **“Ang arte niyo! Kanina pa kayo riyan!”** tukso ni Ethan bago biglang tumakbo at tumalon sa tubig, dahilan para mabasa silang dalawa. **“Ethan!!!”** sabay nilang sigaw, kaya nagtawanan kaming lahat. Samantala, si Justin ay tahimik lang na nakamasid sa akin habang hinuhubad ang kanyang sando, kaya tinapik ko siya sa
Last Updated: 2025-10-26
Chapter: Chapter 74Nagtawanan ang lahat habang ako naman ay napabuntong-hininga. **“Fine, sige na nga. Pero Jai, siguraduhin mong mas marami ang serving ko kaysa kay Franz ha!”** **“Noted, madam!”** sagot niya sabay abot sa akin ng pinggan na punong-puno ng inihaw, kanin, at sawsawan. Napangiti na lang ako at umupo na sa mesa, habang ang iba ay patuloy pang nang-aasar. Sa huli, kahit nainis ako saglit, masaya pa rin ako dahil walang tatalo sa kulitan at asaran namin bilang magkakaibigan.Habang nagsisimula na kaming kumain, hindi pa rin talaga nawawala ang ingay at kulitan sa grupo. **“Grabe, ang sarap ng inihaw! Jai, ito na yata ang best na niluto mo!”** sabi ni Loury habang subo-subo ang malaking piraso ng liempo. **“Aba, syempre! Ako pa? May lihim na sangkap ‘yan!”** sagot naman ni Jai, habang hinahainan si Franz ng isa pang serving. **“Love daw! ‘Yan ang lihim na sangkap!”** banat ni Ethan sabay tawa, dahilan para mapalunok si Franz at map
Last Updated: 2025-10-25
Chapter: Chapter 73Habang abala ang mga lalaki sa pag-aayos ng gamit sa may cottage, kami namang mga babae ay nagsimula nang maglaro ng volleyball. Ang dalawang koponan ay nabuo agad—si Franz at Laica sa isang team, habang si Loury at ako naman ang magkasama. "Ano, game na?!" sigaw ni Franz habang pinapadyak-padyak pa ang paa sa buhanginan, tila ba isang professional player na handang-handa na sa laban. “Game na game!” sagot ko, sabay hampas sa bola. Nagsimula ang laro sa isang matinding serve mula kay Laica. Napalakas ang palo niya kaya muntik nang lumipad sa tubig ang bola. Buti na lang at mabilis si Loury—tumakbo siya nang nakayapak sa buhangin at naibalik ang bola nang sakto lang sa net. “Aba, palaban!” natatawang sigaw ni Franz, sabay talon upang i-spike ang bola. Napasigaw kami ni Loury nang dumiretso sa pagitan namin ang bola at tumama ito sa buhangin. "Point namin ‘yan!" sigaw ni Laica, sabay high five kay Franz. “Hindi kami
Last Updated: 2025-10-25
Chapter: Chapter 72*"Romeo, take me somewhere we can be alone..."* sabay-sabay naming kinanta habang nagtatawanan. Nakangiti lang ako habang pinagmamasdan ang lahat. Ang ingay sa loob ng van, ang saya sa bawat tawa, at ang saya ng sandaling ito—para kaming nasa isang pelikula kung saan walang ibang mahalaga kundi ang kasalukuyang moment na ito. Habang bumibilis ang chorus, halos sumisigaw na kami sa pagkanta. Kahit sintunado na ang iba, wala kaming pakialam. *"I talked to your dad, go pick out a white dress..."* Sabay-sabay silang napatingin sa akin at kay Justin. "Aba, parang sakto sa inyo ‘to ah!" pabirong sabi ni Franz. Napatawa na lang ako at tinapik si Justin. "Sige na nga, Romeo!" "Teka lang, hindi pa ako handang lumuhod sa loob ng van!" biro ni Justin na ikinatawa naming lahat. Sa mga sandaling ito, ramdam ko ang tunay na kaligayahan. Ito ang mga alaala na gusto kong bitbitin habang buhay—mga sandali ng walang hangg
Last Updated: 2025-10-24
Chapter: Chapter 71Maagang kumatok sa pinto si Tita habang tinatawag kami ni Justin. “Justin, Tina, bumangon na kayo. Nasa baba na ang barkada niyo!” Napamulat ako ng mata at agad na naramdaman ang bigat ng braso ni Justin na mahigpit pa ring nakayakap sa akin. Medyo inaantok pa ako, pero narinig kong bumuntong-hininga siya bago mag-inat at idikit lalo ang mukha sa leeg ko. “Hmm… Ang aga naman nila,” bulong niya, medyo paos pa ang boses dahil sa bagong gising. Napatawa ako at tinapik ang braso niya. “Gusto mo pa yatang matulog?” biro ko. “Mas masarap kasi ang unan ko,” sagot niya, sabay halik sa noo ko. Muling kumatok si Tita, this time mas malakas. “Hoy, bumangon na kayo! Hindi pwedeng puro tulog, may kasal pang inaasikaso!” Napangiti ako at napilitang bumangon. “Sige na nga, baka akyatin na tayo ni Tita dito.” Napabuntong-hininga si Justin bago ako pinakawalan. “Fine, pero babawi ako mamaya,” aniya, sabay kindat. Napaili
Last Updated: 2025-10-24
LOGIN
