Ang Nakaraan...
Ang tanging hindi ko pa naabisuhan ay si Don. Siya ang pinakamalapit kong kaibigan, at alam kong magiging bahagi siya ng bawat importanteng kaganapan sa buhay ko, pero hindi ko pa siya nasabihan tungkol sa engagement. Hindi ko alam kung paano ko sisimulan o kung anong reaksyon niya. Si Don ay isang tao na palaging may opinyon, at madalas niyang tinatanong ang bawat hakbang ko, kaya't hindi ko alam kung paano siya tatanggapin.Minsan, naiisip ko kung ang mga desisyon ko ba ay tamang gawin, lalo na't si Don ang kasangga ko sa bawat pagsubok. Pero sa araw na iyon, pakiramdam ko na hindi ko na kayang magtago pa. Kailangan ko na siyang kausapin.Habang nag-check ako ng final preparations sa venue, may bigla akong natanggap na message mula kay Don."Yo, Kylus! Kamusta ka na? Balita ko, may malaking event ka daw na pinagahandaan. Ano ba ‘to? Seryoso?!"Napangiti ako nang mabasa ko ito. Alam ko, iniisip na niya agad kung anong mal"Hindi mo ba nakikita?" tanong ni Hiroshi. "Ang suot niya? Ang ginagawa niya? She's with him!"Hindi ko na natiis. "Hiroshi," sabi ko nang mariin. "Bakit ka ba nakikialam?""Kylus," sabi ni Fin, ang boses niya nagpapakita ng pagka-alangan. "Tama na. Uwi na tayo."Hindi ko na siya pinansin. Tumingin ulit ako kay Hiroshi. "Hindi ka dapat nakikialam," sabi ko. "At hindi ka dapat nag-aakusa.""Alam kong nagseselos ka," sabi ni Hiroshi. "At alam kong ayaw mong mawala si Fin sa'yo.""Hindi ka dapat nakikialam," sabi ko nang muli. "At hindi ka dapat nag-aakusa.""Fin," sabi ni Hiroshi. "Gusto kita. Mahal kita. Please, give me a chance.""Hiroshi, tama na," sabi ni Fin. "Wala akong ibang gagawin kundi ang umuwi.""Hindi mo ba nakikita kung gaano ka niya kamahal?" tanong ni Hiroshi. "Hindi ka ba masaya?""Hiroshi, tama na," sabi ko nang muli. "Huwag kang mag-alala, wala kang pakialam dito."Tiningnan ko
"Ah," ungol ko, ang bawat hibla ng katawan ko ay sumasabay sa galaw niya. Ang init ng katawan niya, ang bawat paghipo, ang bawat halik ay parang apoy na nag-aapoy sa pagitan namin. Ang kamay niya, malambot ngunit malakas, ay naglalakbay sa katawan ko, naghahanap ng bawat sulok, bawat kurba. Ang mga daliri niya ay parang apoy na naglalakbay sa balat ko, nag-iiwan ng landas ng init at pagnanasa."Fin," ungol ko ulit, ang pangalan niya ay parang isang bulong ng pagmamahal at pagnanais. Ang mga labi niya ay parang apoy na naglalakbay sa leeg ko, nag-iiwan ng landas ng init at pagnanasa."Kylus," sagot niya, ang boses niya halos hindi marinig. Ang bawat hininga niya ay parang apoy na nag-aapoy sa puso ko. Ang mga labi niya ay naglalakbay sa aking balat, nag-iiwan ng landas ng init at pagnanasa.Hindi ko na maipaliwanag ang nararamdaman ko. Parang isang bagyo na nagwawasak sa loob ko, isang bagyo ng pagnanais, pagmamahal, at pag-asa. Ang bawat galaw niya, ang ba
Nagsenyas ako sa sekretarya ko na i-lock ang pinto at walang dapat makapasok dahil alam niya na ang mangyayari. Umupo ako sa swivel chair ko at hinila si Fin paupo sa akin. "What are you doing?" Takong niya. Hindi ko na siya sinagot at hinalikan ko na siya. Halik na parang wala ng katapusan hanggang sa maipasok ko na ang kamay ko sa may damit niya. Nararamdaman kong nag-iinit ang katawan niya. Ang hininga niya ay nagiging mabilis at malalim. Naramdaman ko ang pagtugon niya sa bawat galaw ko, ang pagmamahal na matagal ko nang hinahanap. "Kylus," bulong niya, ang boses niya nagiging marahan at malambing. "Shhh," bulong ko pabalik, ang mga halik ko naglalakbay sa leeg niya. Naramdaman kong lalong humigpit ang kapit niya sa akin. Alam kong nararamdaman niya ang parehong bagay na nararamdaman ko, ang pagnanais, ang pagmamahal, ang kagustuhang mawala sa mundo at makasama lang siya. Dahan-dahan kong ibinaba ang mga
Chapter 52"Masaya ako na nabigyan tayo ng pagkakataong makilala nang mas mabuti ang isa't isa, Kylus," sabi ni Celeste, ang mga mata niyang tila nagniningning sa ilalim ng malambot na ilaw. "Iba ka sa mga lalaking nakakasalamuha ko sa mundo ng negosyo."Napakunot ang noo ko. "Iba, huh? Paano naman?""Hindi ko alam," sagot niya, ang ngiti niya nagpapakita ng isang halong pagiging curious at pagiging malambing. "Mas... tunay ka. Hindi ka masyadong nagsisikap mag-impress. Ikaw lang… ikaw."Napatingin ako sa kanya, hindi alam kung ano ang sasabihin. Ang totoo, hindi ko alam kung paano siya masasagot. Parang isang simpleng observation lang, pero may kakaibang impact iyon sa akin."Hindi pa ako nakakaroon ng ganitong usapan sa isang babae," dagdag niya, tila nagtatapat ng isang lihim. "Hindi ganito, kung saan pwede nating pag-usapan ang kahit ano, nang hindi nararamdaman na pilit o mababaw."Nag-init ang pisngi ko. Ang totoo, hindi ri
Nagpakawala siya ng mahinang tawa bago sumagot. "Well, I manage a fashion and lifestyle brand. It started as a small boutique with just a handful of clients, pero ngayon we've expanded to multiple locations." "That's impressive," sabi ko, genuinely impressed. "What made you venture into fashion?" "I've always loved creating something unique," sagot niya, may bahagyang ningning sa mga mata. "Fashion isn't just about clothes—it's about storytelling. Each collection reflects a part of who I am or what I want others to feel." Tumango ako, na-appreciate ang passion niya. "Sounds like you're living your dream." "Trying to," biro niya. "Pero gaya mo, hindi rin glamorous lahat ng bahagi. There's pressure to innovate, stay relevant, and meet customer expectations." "I can relate to that," sabi ko. "Different industries, same stress." Napangiti siya. "Exactly." Sa kabila ng kaswal naming p
Kylus POVNakangiti akong nagmamaneho pauwi sa Manila, ramdam ang malamig na simoy ng hangin mula sa bahagyang nakabukas na bintana. Unti-unti nang nawala ang liwanag ng lungsod ng Cebu habang tinatahak ko ang mahabang daan. Pero hindi ko alintana ang haba ng biyahe — lalo na’t puno ng alaala ang isip ko mula kanina.Si Fin.Ang maayos niyang tindig, ang confident niyang paraan ng pagpapaliwanag sa site tour, pati na ang biglaang ulan na nagpatuyo sa suot naming damit, lahat iyon malinaw pa rin sa isipan ko. Napangiti ako nang maalala kung paano ko siya tinakpan ng suit kahit ayaw niya."Ang tigas pa rin ng ulo," mahina kong bulong sa sarili habang umiiling.Pero may bigat pa rin sa dibdib ko — isang bagay na hindi ko basta-basta mabitawan. Ang lamig ng mga galaw niya, ang pormal niyang pakikitungo, malinaw na nagpapaalala sa akin na iba na kami ngayon. May mga pader siyang itinayo, at hindi ko alam kung kaya ko pa bang gibain ang mga iyo