Chapter 1

Xandra POINT OF VIEW:

Namamaga na pisngi, putok na mga labi. mugto na mga mata. ng hubarin ko ang aking damit ay saka nag labasan ang maraming sugat.

May pasa sa magkabilang dibdib. May dalawang pasa sa mag kabilang hita.

 Napa buntong hininga na lang ako.

Ako nga pala si Xadraina Almia Kniffs-Sullivan.

At ang pangalan ng asawa ko ay Nero Deib Sullivan.. tagapagmana ng Sullivan corparation.

He is 18 and he is my First and Last Love.

Pumunta ako sa kusina at nagluto ng adobo. Isa ito sa paboritong ulam niya nung mga bata pa kami, ito ang madalas na ipinaaluto niya sa tuwing dadalaw ako sa kanila.Ang hiling ko lang ay

Sana kainin nya..

Hinanda kuna ang hapag para pag bumaba sya ay kakain na lang sya. Biglang asawa nya ay sanay na akong nag hahanda ng kakainin naming dalawa, isa pa ito rin ang trabaho ko bilang asawa.

Maya maya ay naka rinig ako ng mga yabag ng paa pababa kaya alam kong siya na iyon.

Agad akong gumilid ng pumunta syang lamesa. Yumuko ako at iniwasang mag karuon kami ng eye contact...

Asawa ko man siya ay naruon ang takot ko na baka saktan naman niya ako, ibang iba kami sa ibang mag asawa.

"Xandra, come here." Malamig na sabi nya.Sa takot ko ay lumapit ako sa tabi nya..

"Look at me." Sabi niya.. Pero hindi ako sumunod dahil sa ayukong makita ang galit sa mga mata nya..

"I said look at me! Don't make me repeat it again or else."Madilim na sabi nya..

Agad akong tumingin sa kanya sa takot ko..

Matalim ang tingin nya..kaya napa iwas ako ng tingin..

"Eat"Sabi nya..

"h-ha?" Tanong ko

"I said EAT THIS TRASH OR I'LL THROW IT ON THE TRASH CAN!!" Galit na sabi nya..

Nabato lang ako sa kinatatayuan ko.. Bawal ako sa adobo..Hindi ako maka kilos..

Pero nagulat ako ng bigla niyang hinagis ang bowl ng adobo sa ding ding na naging dahilan para mabasag at kumalat ang bubog sa sahig..

Tumayo sya at biglang hinawakan ng mahigpit ang braso ko..

"Sorry please tama na" naiiyak na sabi ko..binitawan nya ang braso ko na alam kong mag papasa mamaya..

Iniwan nya akong tulala habang lumuluha..

Agad kong iniligpit ang mga kalat dahil sa eksena kanina habang umiiyak..

Pagkatapos ay pumunta ako sa cr at nag hilamos.. napatingin ako sa sarili ko..

Hanggang ganito na lang ba ako? Hindi na ba to matatapos? Pagud na ako please tama na..Ayuko na please,,

Nagmamakaawa ako tama na.Tulungan nyo kami..

Tulong.. please..

Tulungan nyo kami..

Sabi ko sa utak ko at saka sinapo ang 3 buwan kong tyan..

Baby.. kapit ka lang kay mommy..please.. love tayo ni daddy kaya huwag kang mawawala ah.

-End of Chapter 1-