MasukHindi na nag-usap ang magkapatid pagkarating nila sa heliport. Gaya ng sabi ni Dominic, secluded nga ang area dahil halos walang katao-tao roon maliban sa mga guard at sa piloto nila. Nakilala agad ni Evony ang ilan sa mga ito dahil tauhan sila mula sa Cascara Grounds na siyang makakasama ng kanyang pamilya sa byahe. “This way, Irvines.” Their pilot personally led them on the way to the helicopter waiting for them. Nakaandar na ang makina nito at handa ng umalis. It was a huge white helicopter. Nakakatakot ang pag-ikot ng rotor blade nito. At sa tail boom naman, naroon ang malaking pangalan ng “Duello”. Binigyan lamang ni Evony ng tingin sa isa sa mga tauhan mula sa Cascara Grounds na sinuklian lamang siya ng maikling tango. “Let’s go.” Evony led the way. Nakasunod lamang sa kanya si Radleigh, nakikiusap pa rin sa kanya habang sinasabayan ang bilis ng kanyang hakbang. “Please, Evony. Don't do this. Sumama ka sa amin.” “Sasama ako sa inyo, kuya,” giit ni Evony saka huminto sa ta
“The helicopter is ready at the heliport, Evony. Shall we go now?” Napalingon si Evony kay Radleigh na nakasilip sa pinto ng kanyang kwarto. Bitbit na nito ang malaki niyang maleta, handa ng lisanin ang Pilipinas. “Mauna na kayo sa baba, kuya. Susunod na lang ako,” sagot ni Evony saka nagpatuloy sa kanyang ginagawa. “Bakit hindi ka pa nag-impake kagabi? You're taking too much time,” puna ni Radleigh ngunit wala namang bahid ng inis dito. Hindi kaagad sumagot si Evony at nagpatuloy lamang sa pagtutupi ng kanyang damit. Gayunpaman, hindi niya pa ito ipinapasok sa kanyang maleta kaya napabuntong-hininga na lamang si Radleigh at pumasok sa loob ng kwarto ng kapatid. “Let me help you.” Evony was quickly alarmed when Radleigh attempted to open her luggage. “What are you doing?” she hissed, snatching her luggage away from Radleigh’s grip. Radleigh looked bewildered at his sister’s sudden reaction. Napatitig siya rito dahil sa gulat, hindi mawari kung bakit ganoon na lang bigla ang ki
“Hindi kami papayag na malayo kami sa ‘yo, anak.”Mahigpit na hinawakan ni Evony ang kamay ng kanyang ina na kulang na lang ay lumuhod sa kanya upang magmakaawa na huwag silang dalhin sa ibang bansa.“It's for your safety, mom,” mahinahong giit ni Evony sa kanila. “I tried to talk to Sir Dominic out of this topic pero siya na mismo ang pumilit sa akin na kumbinsihin kayong dalhin muna sa ibang bansa pansamantala.”“Sa tingin mo ba matatahimik kami roon kung alam naming nagdurusa ka rito sa Pilipinas?” mariin namang sabat naman ni Saint.“Dad, please? Convince mom,” she pleaded. “Hindi pwedeng nandito kayo sa Pilipinas dahil masyado nang magulo ang away namin laban sa mga Constantino.”“Kailan pa ba matatapos iyan, anak?” Sloane sighed in exasperation. “Gusto na naming makasama ka sa araw-araw. Lagi na lang kaming nababalot ng daddy mo sa takot na baka isang araw ay mabalitaan na lamang namin… na wala ka na dahil sa pakikipag-giyera.”“Mom, listen to me.” Evony gently cradled her mothe
“Ano?! Nakatakas si Hanz?!” Sabay-sabay na naalarma ang mga direkto ng Duello kasama sina Roman and Evony sa loob ng conference room nang nagmamadaling pumasok sa loob ang isa sa mga guard na nakabantay sa basement. Humahangos itong tumango. “Oo, sir! Pagtingin po namin sa baba, wala na siya roon! Sira na rin po ang pinto!” Napamura si Dominic. “Paano naman siya makakatakas dito?! That's so impossible!” Nagkatinginan sina Evony at Roman. Kapwa silang napailing habang iniisip kung sino ang nangahas na magpalaya sa lalakeng iyon. Tatlong araw pa lang ang lumipas simula sa palpak nilang mission. Nakaburol na rin ngayon si Anjo at nakatakdang ilibing sa Linggo. Ang mga kasambahay naman na nadakip nila na siyang inaasahan nilang tutulong sa kanila ay hindi rin mapakinabangan dahil hindi sila sumasagot. Tila traumatized din sila sa nangyari kaya kineep na lamang muna sila ng Duello pansamantala. Ngayon ay panibagong problema na naman ang bumungad sa kanila dahil sa pagkalaya ni Hanz.
Magkasama silang bumaba ng kotse saka dumiretso sa training room ng headquarters para doon mag-usap. They even locked the door so no one would pry into their conversation.“Paano naman naisip iyan?” Napabuntong-hininga na lamang si Evony nang iyon ang isagot sa kanya ni Roman. Halata sa tono nito na hindi siya nito pinaniniwalaan ngunit nakita niya naman ang kakaibang emosyon sa mga mata nito na mabilis ding nawala.“Yeah… masyado ngang malabo. I don't know what I’m thinking,” pagsuko na lamang ni Evony.Roman acknowledged her hunch with a piercing stare.“You could answer my question, you know. Paano mo naisip na iisa lang ang mga Constantino at mga Constello?”“I don't know… I’ve been thinking about it for a while now,” Evony admitted. She blew her cheeks and sighed heavily. “I’m going insane. Pakiramdam ko one of these days ay sasabog na ako sa dami ng mga iniisip tapos nangyayari.”“It's endless,” Roman seconded tiredly.Evony let out a low chuckle. “It is. Hindi ko alam kung mat
Magkasama silang bumaba ng kotse saka dumiretso sa training room ng headquarters para doon mag-usap. They even locked the door so no one would pry into their conversation. “Paano naman naisip iyan?” Napabuntong-hininga na lamang si Evony nang iyon ang isagot sa kanya ni Roman. Halata sa tono nito na hindi siya nito pinaniniwalaan ngunit nakita niya naman ang kakaibang emosyon sa mga mata nito na mabilis ding nawala. “Yeah… masyado ngang malabo. I don't know what I’m thinking,” pagsuko na lamang ni Evony. Roman acknowledged her hunch with a piercing stare. “You could answer my question, you know. Paano mo naisip na iisa lang ang mga Constantino at mga Constello?” “I don't know… I’ve been thinking about it for a while now,” Evony admitted. She blew her cheeks and sighed heavily. “I’m going insane. Pakiramdam ko one of these days ay sasabog na ako sa dami ng mga iniisip tapos nangyayari.” “It's endless,” Roman seconded tiredly. Evony let out a low chuckle. “It is. Hindi ko alam k







