“What are you talking about, Mom?! We’re here to settle our marriage!” lumapit si Diara sa tabi namin ni Stefan. Pumagitna pa ito para mapaghiwalay kaming dalawa. “Oh my gosh!” halos mapatakip ang bibig ni Tita Zarina na nakaupo sa harapan ko. “Stefan! Binabawi ko na ang pag backout ko sa plans natin, kasi nagseselos ako. Lagi na lang ako ang nag eeffort sa arranged marriage na ‘to!” inis na sabi ni Diara kay Stefan habang napansin ko pa ang pagyugyog nito sa kanya. “Matteo…” napalingon ako sa Daddy ni Diara na kasalukuyang nakatingin na rin sa’kin nang tawagin siya ni Don Sylverio. “Matteo, ano ang dapat nating pag-usapan?!” “Paano nangyari ‘to, Catalina?” pagbabalewalang tanong ni Sir Matteo sa katabi niyang babae na siya ring nakita kong kasama ni Diara nung nagpunta sila ng Lions University. “Ano ‘to?” mahinahon ngunit ma-awtoridad ang pagkakasabi nito dahilan para bumaling lahat sa kanya ultimong si Diara ay hindi na nakapagsalita at nakafocus na lamang sa kanyang ama. “H-hin
Bigla na lamang akong hindi makahinga ng maayos, para bang naninikip ang dibdib ko. “Stefan!” malakas kong sigaw. “Stefan!” kung kanina ay malakas na, mas nilakasan ko pa ang sigaw ko na para akong nasa bundok at sinisigaw ang mga problema ko. Narinig kong bumukas ang pintuan ng kwarto, “Calliste?!” nag-aalalang tawag sa’kin ni Tita Zarina. “Mom! Iniwan ako ni Stefan!” hagulgol kong sigaw. “Iniwan niya ako, iniwan niya ako!” “What?! Magkasama lang kayo kanina dito ha?!” niyakap niya ako ng mahigpit, naramdaman ko pa ang mahina niyang hinihimas ang aking likuran, “paano nangyari?! Nag-away ba kayo?!”“Hindi po, hindi ko rin po alam, nagising na lang po akong wala siya sa tabi ko. Mom, paano na ako? Ngayong naguguluhan po ako kung sino ang tunay kong mga magulang doon pa niya ako iniwan.” hagulgol ko. “Nak, baka nagpapalamig lang si Stefan, ‘wag mong isipin na iniwan ka niya–” hindi ko na siya pinatapos pang magsalita, iniabot ko na sa kanya ang sticky notes. Kunot-noo niyang bina
Dalawang linggo na pala ang nakalipas, tunay ngang mabilis lang ang araw. Sa dalawang linggong iyon ay hindi pa rin bumabalik si Stefan, palagi naman akong kinakausap ni Tita Zarina para malibang ako. Lumipat na rin ako sa bahay nila ni Tito Savion, ngunit nagbigay daan muna silang dalawa para magkaroon daw ako ng privacy kahit okay lang naman talaga na kasama ko sila sana, ngunit pinili na lang din nilang lumipat sa isa pa nilang rest house. Itong bahay na ito ay kay Tita Zarina, malaki rin may apat na kwarto, may malaking sala at may dalawang kusina, ang isa ay nasa loob ng bahay at ang isa naman ay nasa labas, na kung tawagin nila ay dirty kitchen. Gusto ko sanang bumangon ngunit parang hinihila pa rin ako ng higaan. Ilang araw na rin ako ganito na parang tamad na tamad kung kailan naman ako pumapasok na ulit sa Lions University.Oo, tama kayo ng nabasa, bumalik na ulit ako sa pag-aaral dahil na rin sa tulong ni Tita Zarina, kahit nung una ay alangan din talaga ako kung babalik ba
“Calliste! Naririnig mo ba ang sarili mo?!” Galit na sigaw sakin ni Myla ang kaibigan ko magmula ng lumipat kami dito sa Taguig. “Oo, alam ko na ang ibig mong sabihin pero wala akong magawa, wala akong magawa dahil hindi naman ako tapos ng pag-aaral.” Huminga ako ng malalim at pilit kong iniharap siya sakin at tinitigan ko siya sa kanyang mga mata, “Myla, alam mong lahat ay gagawin ko para kay Raya.” Alam kong mali ngunit kung ito lang din ang paraan para magkaroon ako ng extra income para sa aming dalawa ni Raya gagawin ko. Wala naman na akong pagkukunan ng pera dahil na rin sa maaga kaming iniwan ng mga magulang namin dahil sa nangyari sa kanilang car accident. May tumutulong samin na isang matandang lalaki ngunit hindi naman siya nagpapakilala, at nahihiya na rin akong iasa sa kanya ang mga gastusin namin sa pang araw-araw. “Maraming trabaho kasi Calliste! Bakit kailangan mo pang magbenta ng sigarilyo sa isang bar?! Bakit kailangang sa bar ka pa sumayaw?!” Sumigaw na naman siya
“Excuse me, Sir. Pero hindi naman yata kasama sa kasunduan ang laitin mo ako?” Sabi ko sa kanya at tiningnan ko siya, ngayon ko lang na appreciate ang itsura niya. Gwapo siya, bagay sa kanya ang jawline niya, at kahit na medyo madilim dahil dim light lang ang nakabukas sa hallway ay kita ko pa rin ang mga mata nyang kulay amber, makapal na kilay na akala mo isa siyang model. “And for your information, original ang Nike shoes ko. Sadyang matagal na kaya akala mo lang ay peke.” Bagay sana ang kanta ni Daniel Padilla na ‘Nasa Iyo na ang lahat’ sa kanya. Hindi talaga nagbibigay ang Dios ng perfect na tao. Dahil ang ugali niya ay panget!Pero sige dahil kailangan ko ng pera, titiisin ko ang ugali niya. “Whatever.” Tanging sagot niya lang at tumalikod na siya sakin para pumasok sa unit niya. “Sumunod ka sa akin.” Ito na naman ang boses nyang may awtoridad. Sumunod na lamang ako sa kanya habang ginagala ko ang mga mata ko sa paligid ng hallway papunta sa unit niya. Napakaganda talaga, kung
Hawak pa rin niya ang kamay ko hanggang sa makarating kami sa kanyang sasakyan. “Saan natin siya pupuntahan?” Basag niya sa katahimikan. “S-Sa amin, malapit lang din sa amin.” Bahagya pa akong nalito sa aking isasagot. Tiningnan ko ang kamay niyang nakahawak sa akin, “N-Stefan?” Utal kong tawag sa kanya. Tiningnan naman niya ako diretso sa aking mga mata, “what?” “Yung k-kamay ko.” Nahihiya kong ani, halos manlaki naman ang mga mata niya nang ma-realize niya ang sinabi ko. Binitawan niya agad ang kamay ko at umikot na sa driver seat na parang walang nangyari. Kaya naman sumakay na rin ako. “Saan tayo?” “Sa Dreamland po.” “Oh, I have a house in Mckinley–”Hindi na niya natapos ang sasabihin dahil tumunog ang kanyang cellphone. Nang makita niya sa screen ang tumatawag ay halos hindi na niya alam kung paano sasagutin ito. Tumingin siya sa akin at sinenyasan niya akong ‘wag akong maingay. “H-Hi, babe!” Bati niya sa kabilang linya. Si Cerise pala ang tumatawag kaya naman pala si
Hindi ako makagalaw, nananatili pa ring pikit ang aking mga mata. Hindi ko rin alam kung pwede na ba akong dumilat, ang tanging alam ko lang ay hinayaan ko na lang siya sa nasimulan kong halik sa kanyang labi. Mariin akong pumikit, ayaw man ng katawan ko ngunit pumasok na lamang sa isip ko ang ginawa ko. Sh*t! Malakas ko siyang itinulak kahit na hindi naman siya ang may kasalanan. “S-Sorry!” Sabi ko sa kanya habang hawak ko ang aking labi at dali-dali akong lumabas ng kanyang unit. Jusmiyo! Calliste! Nasisiraan ka na ba ng bait?! Inis kong sabi sa aking sarili. Nakaramdam ako ng matinding init sa aking pisngi. Bakit ko iyon ginawa?! Bakit ko hinanap bigla ang labi niya?! Hindi pwede! Wala pang dalawang araw pero mukhang mawawalan ako ng trabaho sa ginawa ko!Anong sasabihin ko pagbalik ko?! Sorry, Stefan. Pero ang sarap ng halik mo?!Sa sobrang taranta ko hindi ko na namalayan ang pagkagat ko sa aking kuko na wala na talagang pag-asa na tila mawawala na rin ito sa mapa. Sh*t! Pu
Almost two weeks na… sa halip na gusto kong ipaalala ang sarili ko kay Stefan bilang kababata niyang si Calliste ay hinayaan ko na lang siyang kilalanin ako bilang Cerise. Kasalanan ko naman yata iyon dahil ayun ang sinabi kong gusto kong pangalan noon para unique. Ngayon, talagang pinagsisisihan ko nang gustuhin ang pangalang Cerise dahil dito. Ang dami na rin naming napuntahan kung saan-saan lang, ilang beses na akong nag suggest na pumunta sa Batangas, para sana ipaalala manlang sa kanya ang ginagawa at pinupuntahan namin noon pero ayaw niya. Ayaw niya rin mag hiking. Ayaw daw niya kasi ng napapagod siya. Ayaw daw niya ng naglalakad siya ng mahaba, sabi ko kasi sa kanya ito ang madalas naming gawin ang umakyat sa bundok-bundok kung tawagin namin na gawa lang sa mga buhangin na pinagpatong-patong noon para mag mukhang bundok at sisigaw kami kung anong gusto naming isigaw noon. Tapos bababa kami nang nagtatawanan kasi mukha kaming mga ewan, pero at the same time nailabas namin ‘y
Nang matapos na kong kumain ay dumiretso na agad kami sa room namin, hanggang makapasok ng room ay naiilang ako. Feeling ko laging may mga matang nakatingin sa akin, hinayaan ko nalang yun at nagfocus na sa pag-aaral ko. Hanggang matapos ang klase ay naiilang pa rin ako. Parang may nakatingin talaga sa akin."Wrena," tawag ko kay Wrena."Why?" Nangunot noo niyang tanong sa akin."Feeling ko kasi may nakatingin sa akin, may nakikita ka bang nakatingin sa akin?" ayokong magfeeling pero mas may tiwala ako sa pakiramdam ko."Ha? Sige wait titingnan ko." Kita ko ang paghahanap niya at lumipas ang ilang segundo then... "Nahuli ko si Jason, Ariann." pasimple niyang sabi sa akin kaya natawa ako."Bakit ka natawa?" taka niyang tanong."Tama nga ang nararamdaman ko, may nakatingin sa akin kanina. Kaklase pala natin 'yang si Jason." i never thought na titingnan ako ng masungit na 'yun. Kinuha ko nalang ang tubig ko at ininom yun ng diretso."Pansin ko nga rin yun kanina pa. Ayiieee oy ikaw Arian
Maliwanag na ng magising ako kaya bumangon agad ako, nakaalis na kaya si Kuya? Napasarap ang kwentuhan namin kagabi kasama sila Nanay at Tatay kaya madaling araw na ko nakatulog."Nay, nakaalis na ba si Kuya?" bungad ko agad pagkababang-pagkababa ko."Oo nak, kanina pang alas sinco ng madaling araw, hindi ka na pinagising dahil baka pilitin mo pa raw siyang ihatid sa airport." napaka ano talaga ni kuya. Psh!"Oo nga pala, sabi ng kuya mo ihatid mo yang nasa box na yan diyan sa address na nakalagay sa ibabaw ng box. Tapos dumiretso ka na sa school mo, magiingat ka roon ah? Mag-aral ng mabuti." Tiningnan ko ang papel sa ibabaw, hmmm. Company siya. Kaya ko 'to! May naisip nanaman akong kabalbalan."Opo nay." Napangiti ako ng palihim sa naisip ko, ako pa? Kaya!"Oh siya kumain ka na at ng makapasok ka na, kami naman ng tatay mo ay magdedeliver ng mga order na prutas." Tumango ako at nagsimula na kumain.Pagkatapos na pagkatapos ko mag-asikaso ay binuhat ko na ang mini box na pinapadeliver
Napahinto ako at bumalik hindi pa naman kasi kalayuan ang natatakbo ko, kita ko siya na nakatingin sa akin habang may hawak na kahoy, hala natakot kaya siya kanina? Ng tingnan ko si mamang may kutsilyo ay unti-unti na siyang bumabangon pero si poging naka suit ay nakatayo lang at nakatingin sa akin."Halika ka na dal-" napahinto ako sa pagsasalita ng magsalita siya."Bakit bumalik ka? Tumakbo ka na!" Naku naman! Ano ba problema nito? Siya na nga binalikan.Pero imbis na makipagsagutan pa ko sa kaniya, tumakbo nalang ako papunta sa kaniya at hinila na siya at sinama sa pagtakbo ko! At ng makakita ako ng tumpok na basura, agad ko siyang hinila roon pero huminto siya kaya muntik na ko masubsub sa dibdib niya kaya pinitik ko yung tenga niya."Aray!" reklamo niya. Blah blah blah."Bakit ka ba nahinto bigla?! Halika na dali at baka habulin tayo ni mamang may kutsily-" ng mapatingin ako sa likod niya ay nakita ko na nga si mamang may kutsilyo kaya hinila ko na siya ulit. "Ayan na dali!" mabi
"Wait, what?" Naguguluhan kong tanong sakanya."Niloko niya si Dad, she's having an affair with Dad's business partner." Nakayukong wika niya. Hindi ko man makita ang expression niya alam kong napapahiya ito."I'm sorry, I don't know how to react. Iba kasi yung nangyari sa'kin, Kins." Ang non-sense ng sagot ko. At hindi ko na dapat malaman pa ang dahilan bukod do'n dahil that's a private matter na."Yeah, but I just want to know what did you feel about it. Iyon ang dahilan kung bakit ako gustong ipakasal ni Dad sa anak ng ka-affair ni Mom. Nakakatawa." This time, nakita ko ang kanyang expression. Pinipilit niyang tumawa kahit na umiiyak siya. "Addi, bakit ako ang kailangan mag suffer? P-Pinipilit nila akong magpakasal para mapagtakpan ang kataksilan nila." Nilagay niya ang dalawang palad niya sa kanyang mukha."I'm sorry, I know it's beyond my limit but It's that your Father's choice?" Tanong ko. Tinapik-tapik ko ang kanyang likuran. Assuring her na nandito lang ako para sakanya."I-I
"Sana maging bukas sa isip mo na hindi ko ito ginagawa for the company, I'm doing this for your future." Tiningnan ko si Dad na siyang nagmamaneho ng aming sasakyan. "That's why I built our company na matibay ang pundasyon. And that foundation is the trust of our business' partners." I feel the sincerity of his voice while saying that.Kasalukuyan kaming nasa byahe dahil ihahatid niya ako sa aking unit. I hate it, ayaw ko pa sana magpahatid pero ayaw ko namang madisappoint ulit si Dad sa'kin. Sabi nya, I should trust him with his choice. I should trust him because he knows what is best for me. So why not give it a try."Yes, Dad. I know na pinaghirapan mo po ang pag-aalaga sa company natin. Don't worry kapag ready na po ako. Why not."This time, I'm serious. I don't know why the hell I'm saying those words but I'm hundred percent sure that It's gotta be okay, I'm gonna be okay with it.Napasarap kami sa kwentuhan ni Dad, when I realized I need to go down na pala. Nasa parking lot na k
I will never forget what happened last night. Lasing na lasing ako pero hindi ako pinabayaan ni Stefan. Dumaan muna kami sa isang sikat na coffee shop para bilhan ako ng brewed coffee para raw kahit papaano ay mahimasmasan ako.He took care of me and narealize kong siya lang ang gumawa sa'kin ng ganun. Hindi niya ako iniwan hangga't hindi pa ako okay. Hindi ko mapigilan ang pagkumpara kay Stefan sakaniya. He's really a gentleman.Nakatingala lang ako ngayon sa ceiling ng aking kwarto and then I remember what he said bago niya ako tanungin kung saan ko gustong pumunta. ."You can't decide just what you want to do, Calliste!" Alam kong naiirita na siya sa'kin dahil hindi ako umiimik sa mga pangaral niya sa'kin. May halong diin pa ang salita niya ng banggitin niya ang pangalan ko. "Hindi mo pwedeng piliin ang none of the above kung may tamang sagot sa multiple choice!" Hindi ko siya matingnan ng diretso dahil nahihiya ako sa mga kagagahan ko."What if kung wala ako? I know I'm a little b
I will never forget what happened last night. Lasing na lasing ako pero hindi ako pinabayaan ni Miguel. Dumaan muna kami sa isang sikat na coffee shop para bilhan ako ng brewed coffee para raw kahit papaano ay mahimasmasan ako.He took care of me and narealize kong siya lang ang gumawa sa'kin ng ganun. Hindi niya ako iniwan hangga't hindi pa ako okay. Hindi ko mapigilan ang pagkumpara kay Timo sakaniya. He's really a gentleman.Nakatingala lang ako ngayon sa ceiling ng aking kwarto and then I remember what he said bago niya ako tanungin kung saan ko gustong pumunta. ."You can't decide just what you want to do, Addi!" Alam kong naiirita na siya sa'kin dahil hindi ako umiimik sa mga pangaral niya sa'kin. May halong diin pa ang salita niya ng banggitin niya ang pangalan ko. "Hindi mo pwedeng piliin ang none of the above kung may tamang sagot sa multiple choice!" Hindi ko siya matingnan ng diretso dahil nahihiya ako sa mga kagagahan ko."What if kung wala ako? I know I'm a little bit too
Nagpalit ako ng pajama at loose shirt. Tumambay muna ako sa sala gaya ng sinabi niya hindi muna ako pumasok sa kwarto ko.Nanunuod lang ako ng series ng dumating na ang gagawa at magpapalit ng pintuan ko.Hindi rin nagtagal ay natapos na nila."Addi, come here." ani ni Miguel."Wait!" pinatay ko ang T.V. at lumapit na sakaniya."Set your password"Ginawa ko naman ang sinabi niya, nag set ako ng password. Which is birth date ko pero inuna ko ang day bago ang month. Hindi ko napansin na nakatingin pala siya. Tsk. Pero huli na, nakita na niya ang password ko."Don't worry, papasukin lang kita kapag hindi ka ulit sumagot. Don't you dare to do it again!" he said and he left, again!What's happening to him? Acting like my bf huh!Pumasok ako ng unit ko, and as usual wala nanaman akong ginagawa pero ngayon ko lang narealize na maayos na pala at wala na pala talaga akong aayusin.Pumunta ako ng kwarto ko dahil parang may parte sa kaloob-looban ko na gusto kong matulog. Ibinagsak ko ang sarili
Kunot noo kong tinitigan ang wine glass na nasa harapan ko. "Ahhhhh!" sigaw ko.Buhat yata kagabi pag-uwi ko ay panay singhal at sigaw nalang ang ginawa ko.After that party. Pinipilit ako ni Mommy na mag stay muna sa bahay pero hindi ako pumayag. Dahil una, ayaw kong malaman pa nila ang nangyayari sa'kin, pangalawa hindi rin ako makakahinga ng maayos dahil sa tensyon sa pagitan namin ni Dad.Hindi ko makakalimutan ang sinabi ni Kinsley sa'kin kagabi.Namumuo ang kaniyang luhang nakatingin ng diretso sa'king mga mata. "I heard everything from Oli, I'm sorry." Niyapos niya ako ng mahigpit. "I'm sorry, I know it's hard for you kasi akala mo siguro maiipit ako sainyong dalawa" Hindi ko na din napigilan pa ang aking mga luha dahil sa ginawa niyang pag yakap sa'kin. "Pero no, I got mad at Olivia because she did nothing to stop her sister. She even supports them." Tinapik-tapik niya ang aking likuran."I'm sorry, I-It's not because I don't trust you but I just don't want to add my problems