The Billionaire's Weakness, Calliste のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 10

Pinagmamasdan ko ang sarili kong repleksyon sa salamin na nasa dingding ng inuupahan kong bahay, studio type lang ang tinutuluyan ko dahil mag-isa lang naman ako dito. Nang masigurado ko ng maayos na ang itsura ko, simpleng white v-neck t-shirt ang suot ko, denim pants, at doll shoes ang naisip kong isuot ngayon dahil pupunta ako ngayon sa mansyon ng mga Leone. Lalabas na sana ako nang mapatingin ako sa aking cellphone dahil sa dalawang magkasunod na tunog hudyat na may nag message sa akin sa FriendSpace. Kinuha ko ang cellphone ko at nakita ko agad ang pangalan ni Mama Emma sa lockscreen. “Magsuot ka ng dress, baka naman mamaya pati aso ng mga Leone ay tamarin sa itsura mo dahil sa mga pormahan mong walang ka taste-taste!” binasa ko ang mensahe na galing sa kanya. Hindi ko na lamang pinansin ‘yun at lumabas na ako ng bahay. Hindi nagtagal ay nakarating na ako sa address na ibinigay sa akin ni Mama, wala daw siya dito dahil kasama niya ang iba pang kasambahay na namimili ng mga ih

Mariin niyang siniil ng halik ang labi ko, hinahayaan ko na lamang siya sa gusto niyang mangyari dahil miski ako ay nabibigla na lang na pinapayagan ko siyang gawin sa akin ang mga bagay na bago sa akin. As I gazed into his eyes, I found myself entranced, playfully nibbling his lips as if drawn into a sensual game. His neck cradled in my hands, I succumbed to the seductive sensations he elicited."Ugh..." I whispered."Before I forget," he growled, "our contract clearly states that you're mine, exclusively mine—"“Hanggang kailan?” tanong kong muli. Instead of answering my question, his fingers brushed against my breast, sending shivers through me. The gentle caress outside my white V-neck shirt ignited an intoxicating spark, leaving me breathless and yearning for more.Hinubad niya ang aking damit na walang kahirap-hirap habang hinahalikan ang mga labi ko, hinahayaan ko lang siya dahil mas kailangan ko ang kapalit ng lahat ng ito kaysa sa nararamdaman kong pagtutol. He also took of

“Savion, hindi lang parang—kundi talagang magiging mag-ina na talaga kami ni Calliste, dahil ang anak mo ay nag propose na sa kanya.” masayang sinabi ni Mrs. Leone. Hinawakan niya ang aking kanang kamay at inilapit niya ako ng bahagya kay Sir Savion, “Calliste, siya si Savion, Dad na lang ang itawag mo sa kanya.” narinig ko pang ang pag bungisngis ni Mrs. Leone.Inabot ko ang aking kamay ngunit sa halip na tanggapin ito ni Sir Savion ay niyakap niya ako. Hindi naman matagal ngunit masasabi mong sincere ang yakap na ito, “Calliste, minsan ay sutil ang anak namin pero masasabi kong napalaki namin ng maayos si Stefan kaya kung magkakaproblema ka sa kanya ay sabihan mo ako agad.” Halos matawa kami ni Mrs. Leone sa sinabi ni Sir Savion, bumaling ako kay Stefan at kamot-ulo itong nakatingin lang sa amin. Ang saya ng pamilya niya, kung hindi lang dahil sa plano ko ay siguro magugustuhan ko siya. “Stop it, Mom and Dad! Hindi pa kami naikakasal, baka mag backout na agad si Calliste.” Kinuha

Bukod sa ngayon lang ako nakakita at makakasakay sa ganitong kamahal na sasakyan, ngayon lang din ako nakaranas ng tratuhing parang prinsesa. Sa lalaki pang hindi ko kakilala, sa lalaki pang pinaplanuhan kong gawan ng mali. “I like the courage you showed earlier when standing up for yourself to my Lolo,” tiningnan niya ako saglit at ibinalik niya ang tingin sa daan. “You’re academically genius, why do you seem unfamiliar with the students who receive awards at the end of every semester?”Napansin niya pa ang bagay na ‘yun.“Ah, kasi busy akong tao hindi ko na nabibigyan pansin ‘yung mga ganung event sa buhay ko.” ang totoo ay ayaw ni Mama na pinapapunta ako sa mga event sa school kung saan kailangan pang umakyat ng stage o ano. Dahil katwiran niya ayaw niyang pinapatawag siya para magsabit ng award sa akin, kaya simula elementary ako nasanay na lang akong hindi umaattend kahit graduation ko pa. Ayaw nga niya akong pumasok sa Lions University pero dahil kay Papa ko, walang siyang naga

As he gently wiped away the tears from my right eye with his thumb, I felt a surge of surprise. But what happened next left me even more astonished - he held my shoulders and helped me stand up. Still trying to process my emotions, I instinctively rubbed my eyes and wiped away the remaining tears.“Why are you here, Calliste?” tanong niya sa akin. “Koen?” kaklase ko siya sa isang major subject, isa rin itong lalaking ‘to na nangungulit sa akin at minsan na rin siyang nanligaw, ang sabi niya pa sa akin, maghihintay daw siya hanggang sa pumayag na akong manligaw siya sa akin. Koen took off his jacket and I was a little surprised when he put it on me. Hindi na ako nakaiwas pa dahil parang nanghihina rin ako ngayon at wala na akong lakas pa para magkaroon ng panibagong argumento. “T-Thank you—”“That’s not the answer I would want to hear, bakit ka nandito? Bakit ka umiiyak?” putol niya sa akin, tiningnan ko siya sa kanyang mga mata at kitang-kita sa kanya ang sinseridad pati na rin ang