Bigla akong napadilat nang may malakas na tunog akong narinig. Kinuskos ko ang aking mga mata at bumangon. Hinanap ko ang bagay na tumutunog. Hindi naman 'yon yung cellphone kung saan tumawag si Rozzean kagabi.
Ang tunog ay parang alarm clock.
"Nasaan ba 'yon--"
Nang tumingala ako ay nakita ko na ang tumutunog. Napabuntong hininga ako at sumampa sa bangko. Kitang-kita ko ang oras, mukhang may alarm ang mga katulong dito sa bawat kwarto. Alas singko na pala.
Mas maaga ito sa gising ko. Tuwing alas sais ako nagigising, tapos alas otso naman ako pumupunta sa Tinatangi para mag-ayos ng mga bulaklak.
Pinatay ko na ang alarm clock, tinungo ko ang banyo at naghilamos. Habang nagpupunas ako ng mukha ay naalala ko ang nangyari kagabi.
Kamusta na kaya 'yon? may sakit pa rin kaya?
"Mukhang kawawa pag may sakit, pag naman wala mukhang demonyo sa sungit."
Huminga ako ng malalim at nagsimula nang mag-toothbrush. Kailangan ko nang gumayak, tiyak na si Manang Selya ay gising na rin. Naghanda ako ng pampaligo, napatingin ako sa bag ko kung nasaan ang mga damit ko, hindi ko na ito naiayos kagabi.
Hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako pagkahiga ko sa kama.
"Pupuntahan ko pa kaya si boss sa kwarto niya?" tanong ko. Nang kinuha ko ang tuwalya ay nakita ko ang cellphone. Pero kung may kailangan naman iyon tiyak na tatawag siya ulit.
Tatlumpung minuto akong nag-aayos, binilisan ko na dahil baka naghihintay na sa akin si manang sa baba. Time check 5:35 am. Nang masiguro ko na maayos na ang aking itsura ay lalabas na sana ako ngunit naramdaman ko na parang may kulang.
Bumalik ako at muling tumingin sa salamin.
Kumunot ang noo ko, tiningnan ko ang aking sarili. Naka-long sleeve naman ako, nakasapatos rin. Okay na ang fake bangs ko, pati ang freckles.
"Ano ang kulang--"
Napasinghap ako nang mapagtanto kung ano ang wala.
"Shet! Iyong nunal!"
Kinakabahan na hinanap ko sa paligid iyong nunal ko. Nasaan na 'yon?! saan napunta?
"Holy... naikabit ko ba kagabi? Tangi!!!" kastigo ko sa sarili.
Nang marinig ko kasi ang tunog ng cellphone ay nagmamadali akong lumabas ng banyo. Hindi ko ata naikabit kagabi iyong nunal ko noong pumunta ako sa silid ni Rozzean! Napansin kaya niya?
"Nasaan na 'yon..."
Tinungo ko ang cr, hinanap ko iyong nunal ko at nagulat ako nang makita ito sa gilid nakapatong sa damit na pinagpalitan ko kagabi.
"Oh... my... gosh."
Kinabahan akong bigla. Ibig sabihin ay hindi ko nga naikabit nang pumunta ako sa silid ni Rozzean!
Kaagad kong kinuha ang super glue ko at idinikit iyon sa pisngi ko. Hindi naman siguro iyon napansin ng boss ko? kasi may sakit siya, saka sigurado na malabo ang paningin non kagabi. Hala, bigla akong kinabahan.
"Relax, Tangi... relax ka lang, okay? may sakit si Rozzean kagabi, sigurado na hindi niya napansin iyang nunal mo. Saka ilang beses pa lang naman kayong nagkikita, at medyo maliit naman itong nunal mo kaya--"
Sa sobrang inis ko ay nahiga ako sa kama at nagpagulong-gulong.
"Reckless!! nakakainis! hindi na 'to dapat maulit!"
Huminga ako ng malalim at bumangon na. Tumapat ako sa salamin at ngumiti.
"Wala nang kulang... bwisit kasing nunal na 'to."
Bumaba na ako at tinungo ang kusina. Nakita ko si manang na nagkakape. Nilapitan ko siya at binati.
"Magandang umaga po, manang."
Umangat ang tingin niya sa akin. Nakangiti.
"Magandang umaga rin, Tali. Kumain si sir kagabi? pumunta ako sa kusina dito kagabi para uminom ng tubig, napansin ko na nabawasan ang ulam."
Tinungo ko ang drawer kung nasaan ang mga gatas. Nag-timpla ako at pagkatapos ay naupo sa tapat ni manang.
"Eh, tumawag sa cellphone manang. Nilagnat si sir, nagpadala ng tubig pero minabuti ko na rin na magdala ng makakain niya at gamot. Sa boses pa lang kasi ay halatang may sakit siya. Saka kahapon, napansin ko iyong kilos niya. Ilang beses niyang hinilot ang lalamunan niya tapos umubo pa siya ng tatlong beses."
Tumaas ang mga kilay ni manang sa akin. Hinalo niya ng kutsara ang kape niya at pagkatapos ay pinagsalikop ang mga kamay.
"Napansin mo iyon? ako ay hindi. Mabuti na lang pala. Iyon kasing si Rozzean hindi nagsasabi kapag may nararamdaman. Maraming salamat sa iyo, Tali. Unang araw ay good na good ka na agad," sabi nito sa akin.
Pakiramdam ko ay nag-init ang aking magkabilang pisngi. Nakamot ko ang aking batok sa sinabi ni manang. Nasanay na rin kasi ako, malaki ang pamilya namin at si mommy ay maalaga. Sa tuwing mapapansin ng mommy na magkakasakit ang mga kapatid ko at ako ay inaagapan na niya agad.
Nakuha ko iyon nang lumipat ang isa kong kapatid sa bahay, nag-alaga ako ng mga pamangkin ko. Ang mga sintomas kapag makakalagnat ay alam ko na.
"Manang, wala bang pamilya na makakasama si sir dito tumira?" tanong ko.
Napayuko sandali si manang. Humigop ito sa kape at nang ibaba ang tasa ay tumingin sa akin.
"Tatlong magkakapatid sila Rozzean, Tali. Ang kaniyang mga magulang ay sa manila nakatira. Siya lang ang lumayo. Hindi ko alam ang totoong dahilan, pero ito lang ang masasabi ko sa 'yo."
Humigop ako sa gatas. Kung ganoon ay mag-isa lang talaga siya sa napakalaking bahay na ito. Sinabi sa akin ni daddy na mami-meet ko soon ang parents ni Rozzean dahil alam na rin ng mga ito ang tungkol sa akin.
Mabilis talagang kumilos si dad. Ni hindi ko nalaman na may intensyon siyang maghanap ng lalake para sa akin. Also, he manipulated me with his words. Kakainis.
Nang matapos uminom ng kape si manang at ako naman ay gatas nagprisinta na akong maghuhugas. Sinabi ko na rin sa kaniya na ako na ang magluluto ng agahan. Naiwan akong mag-isa sa kusina at si manang naman ay nagpaalam na magdadala ng kape sa mga guard sa labas at sinabi na magbubukas ng mga bintana.
Kumuha ako ng itlog sa ref, hotdog at bacon. Iyong kanin kagabi na tira ay isasangag ko. Naghiwa ako ng bawang, sibuyas at kumuha ako ng green peas at corn kernel. Sabi sa akin ni manang kahit hindi sila sigurado kung kakain si sir ay kailangan pa rin na palaging may pagkain kung sakaling maisipan nito na kumain.
Nang makatapos akong magsangag ng kanin ay saka ako nagprito ng walong hotdog, limang sunny side up egg at bacon. Napapatingin-tingin ako sa gilid ko, iniisip kung gising na ba iyong si Rozzean o tulog pa rin at masama ang pakiramdam.
Inilagay ko na sa island counter ang mga iniluto ko. Dito kasi kumain kahapon si Rozzean. Mukhang mas gusto niya dito kaysa sa lamesa.
"Where's manang?"
"Ay palaka!"
Napapikit ako ng mariin at napataban sa aking dibdib nang bigla kong marinig ang boses niya. Mabilis akong lumingon. Naka-itim na tshirt pa rin siya, ang pang-ibaba ay kulay itim na sweatpants. Mukhang nagpalit siya kagabi ng sweatpants niya.
"Nasa labas po, sir, nagdala ng kape sa mga guard."
Tinitigan ko siya habang umiinom ng gatas na kinuha niya sa ref. Humarap si Rozzean sa akin habang umiinom. Ang kaniyang mga mata ay nakatingin sa akin. Nang gumilid ang ulo niya at magsalubong ang makakapal na kilay ay napangiwi ako.
"Sir, bakit po?" tanong ko.
Ibinaba niya ang gatas at lumapit. Napaatras ako nang dumukwang siya sa akin. Naka-bend na ako sa sobrang lapit ng mukha niya! May tinitingnan siya sa mukha ko!
"Do you really have a mole there?" tanong niya at itinuro ang pisngi ko.
Sht.
"O-Oo naman, sir! anong akala mo sa nunal ko, nawawala?" tanong ko at gumilid ako para makaiwas sa mga tingin niya. Kinakabahan na ako."Si sir, nagha-hallucinate po ata kayo kagabi," sabi ko sa kaniya.Sht. Grabe naman ang memorya ng lalakeng ito. Hindi rin naman ako nagtagal kagabi, ah? napansin niya pa talaga iyong nunal ko. Mula sa gilid ng mga mata ko ay nakita ko na mukhang napaisip siya. Nakahawak siya sa baba niya, nang tingnan niya akong muli ay muli akong lumayo."Sabihin mo kay manang pag dumating na bukas ako uuwi."Pagkasabi niya non ay tumalikod na siya sa akin. Ako naman ay humakbang. Nabigla ako sa sinabi niya."S-Sir? saan po kayo pupunta?"Napahinto siya. Nilingon niya ako, "Why?"Oo nga, bakit ko ba tinanong? Kaagad akong nag-isip ng dahilan. Nang maalala ko si manang ay siya na lang ang idinahilan ko."B-Baka lang po itanong ni manang, para alam ko rin ang sasabihin ko," sabi ko sa kaniya."Hindi nagtatanong si manang kung saan ako pumupunta, basta't sabihin mo s
Masama ang mukha ko na nakatingin sa TV at nanonood ng cartoon. Nagluto ako ng popcorn. Sabi ni manang ay maaari naman akong magluto ng pagkain na gusto ko. Hindi naman daw iyon ipinagbabawal ni Rozzean dito sa mansyon niya."Bwisit na lalakeng iyon. Saan kaya nagpunta? ang sabi noong byernes ay hindi lang siya uuwi ng gabi, pero lunes na ng gabi at wala pa rin siya! saan 'yon nagpunta?"Pakiramdam ko ay natakasan ako ng daga. Paano kung hindi niya dinadala sa bahay niya ang babae niya? paano ako makakakuha ng ebidensya?Tuloy-tuloy ang pagsubo ko ng popcorn habang naiinis na bumubulong. Nang magsawa ako kakanood ay pinatay ko ang TV. Pumunta ako sa kusina at ibinaba sa sink ang bowl na puno ng popcorn kanina. Sa sobrang inis at pag-iisip ko sa dahilan kung bakit hindi umuwi si Rozzean ay sandali ko lang naubos ang popcorn na iniluto ko."Kapag nagpatuloy na mawawala siya palagi ng ilang araw ay mauubos ang dalawang buwan ko nang walang nalalaman. Nakakainis, saan naman kaya iyon nagp
Lumubog ako sa pool. Bigla akong nakaramdam ng matinding kaba. Hindi mawala sa isipan ko ang tingin ni Rozzean sa akin.Relax... relax ka lang, Tangi. Nasa third floor siya sa rooftop at madilim dito sa ibaba dahil patay ang lahat ng ilaw. Imposibleng nakita niya ang mukha mo. Mestiza ako sigurado na sa puti kong ito ay nakita niya ang katawan ko! nag-floating ba naman ako, eh!Mabilis akong umahon sa tubig, nang tumingala ako ay wala na siya doon sa puwesto niya. Dali-dali kong isinuot ang pajama at ang tshirt ko. Sa likod ako dadaan para hindi kami magkasalubong sa sala!Nang maisuot ko na ang aking mga damit ay kinuha ko ang tuwalya. Pero nang maalala ko ang aking nunal ay napatili ako ng mahina."Shet! ipinatong ko nga pala sa damit ko!" kaagad akong tumingin sa baba, pero dahil madilim ay nahirapan akong hanapin ang nunal ko.Sa sobrang taranta ay hindi ko naalala na ipinatong ko nga pala sa mga damit ko iyong nunal. Sigurado ako na nandito lang rin iyon at nalaglag.Buwisit nama
"Bakit nakasimangot ka, Tali? pinagalitan ka ba ni sir? may sinabi ba siya na ikinasama ng kalooban mo?"Iyon ang tanong sa akin ni manang nang makabalik ako sa kusina. Naupo ako sa upuan at tiningnan siya."Hindi naman ako pinagalitan, manang, nainis lang ako kasi lagi napapansin ni sir itong nunal ko. Pag nagkapera ako ay ipapatanggal ko na ito," sagot ko.Hindi ko inaasahan iyong sinabi ni Rozzean sa totoo lang. Pero tingin ko ay nagpadalos-dalos rin ako at hindi ko tiningnan maigi kung saan ko ipinuwesto ang nunal ko. Baka nga mas bumaba, mabuti na lang at nakaisip kaagad ako ng palusot.Napahawak ako tuloy sa nunal ko."Cute naman iyang nunal mo, Tali. Baka kasi naku-cutean lang si sir?" nakangiting sabi ni manang.Imposible 'yon! sabi nga niya noong una Your mole bothers me. Ka-imposiblehan na naku-cutean siya dito."Oo nga pala, Tali, maiba ako. Bakit ka nag-suot ng salamin? ito ang unang beses na nakita kitang nagsuot, lumalabo na ba ang mga mata mo?" tanong ni manang.Nagsand
I don't know what happened next. Natagpuan ko na lang ang sarili ko na nasa likod ng pinto ng silid ko sa bahay ni Rozzean. He's pinning me to the back of my door. Ang kaniyang mukha ay sobrang lapit at ang mga mata niya ay seryosong nakatingin sa akin."S-Sir? bakit?"Hindi siya nagsalita. Nang aalis ako sa aking puwesto ay bigla niyang hinawakan ang kanang kamay ko. Kinakabahan ako! Ano ba itong trip niya ngayon? at bakit sobrang lapit niya sa akin?Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Sa sobrang lakas ay nabibingi na ako. Isa pa, iyong hininga niya ay naaamoy ko na. Lintek, ang bango, ha? kumain pa siya ng lagay na ito. Nasaan ang amoy ng chicken curry na iniluto ni manang?"Sir, kung pinagti-tripan mo ako ay tigilan mo na. Kung sa tingin mo mahuhulog ako sa patibong mo para mapaamin ako na gusto kita at mapalayas dito sa bahay ay hindi mo iyon magagawa. Hindi kita bet. Okay?"Hindi nagbago ang reaksyon ng mukha niya dahil sa sinabi ko.Bumaba ang tingin niya sa mga labi ko at nanlalak
Nang makapagbihis ako ay tumingin ako sa salamin. Inaayos ko ang aking mukha, ikinabit ko ang nunal ko at maiging pinakatitigan sa salamin. Baka kapag bigla ko na lang isinalpak itong buwisit na nunal na ito sa aking kaliwang pisngi ay mapansin na naman ni Rozzean na nagbago ang puwesto."Napakatalas ng mga mata ng loko."Sunod kong inayos ay ang fake freckles ko. Huwag sana akong mag-break out dahil sa mga ito. Nang masiguro na ayos na ang aking itsura ay kinuha ko ang reading glasses at isinuot. Saglit akong umikot sa salamin.Tumingin ako sa orasan at napabuntong hininga. 5:40 am na.Naalala ko na naman ang panaginip ko. Tinapik ko ang magkabilang pisngi ko. Kaya siguro iyon nangyari ay dahil sa inisip ko kagabi ang ginawa ni Rozzean. Hindi nawala kaagad sa isipan ko ang ginawa niyang paghimas sa ulo ko."He has a good side. Kahit napakasungit."I can't deny that fact. Nang marinig ko sa kaniya na tinulungan niya si manang ay lumambot ang puso ko. Indeed, manang has a good life now
Kabado akong hinihintay ang sasabihin ni Rozzean. Masama pa rin ang tingin niya sa akin. Nang tumingin ako kay manang para humingi ng tulong ay lumapit siya at hinawakan ako sa kamay. Pagkatapos ay muli kong ibinalik ang aking tingin kay Rozzean."S-Sir... a-ano... m-masakit ba?"Hindi siya sumagot. Tumalikod siya sa akin ngunit hindi pa nakakalayo at nakakaakyat sa hagdan nang marinig ko ang malakas na sigaw niya."In my room, Tali!"Napasinghap ako sabay tingin kay manang. Hinawakan ko si manang sa mga balikat habang puno ng emosyon ang aking mga mata. Jusko, iyong tibok ng puso ko napakabilis. Hindi ko alam kung ano ang gagawin sa akin ni Rozzean. Pero sigurado ako. Katapusan ko na.Mapapalayas ata ako sa mansyon niya."Manang, sa tingin ko ito na ang huling araw ko dito sa mansyon. Kailangan na natin magpalaam sa isa't-isa," sabi ko kay Manang Selya. Feel na feel ko ang mga salita ko dahil sa kaba na nararamdaman ko.Sigurado, hindi ako palalagpasin ni Rozzean sa ginawa ko sa kani
Nang matapos kong lagyan ng gauze pad ang kaniyang noo ay ibinalik ko na ang mga ginamit ko sa loob ng first aid kit. Sa gilid ng mga mata ko, nakikita ko si Rozzean na diretso lang ang tingin habang nakahalukipkip. Nakunsensya ako bigla sa ginawa ko, tiyak na kung may fans clab itong si Rozzean ay gegerahin ako ng mga iyon.Nasugatan ko ba naman ang gwapong mukha niya, eh.Napabuntong hininga na naman ako. Hindi ko alam kung pang-ilan na buntong hininga ko na ito ngayong araw. Nilingon ko si Rozzean, nais kong itanong muli sa kaniya ang tungkol sa pananatili ko dito kung sigurado na siya, ang kaso lang ay nahihiya ako.Muli akong bumuntong hininga. Ang mga kamay ko ay hindi mapakali. Pinaglalaruan ng mga daliri ko ang dulo ng aking uniform."Kung may sasabihin ka ay sabihin mo na, hindi iyong titingin ka at bubuntong hininga. Hindi ako nakababasa ng isipan, Tali."Humaba ang nguso ko sa sinabi niya. Nahihiya nga ako! pagkatapos ng ginawa ko ay inakala ko na sisisantihin niya talaga a