Share
Kabanata 59
Kaugnay na kabanata
The Brave Girl Kabanata 60
Kabanata 60Isang buwan ang lumipas nang nalaman ko ang resulta ng mga test. Nang nalaman ko 'yon ay halos parang dinaganan ako ng mundo. Buong araw ako umiyak sa C.R. ng kwarto namin.Nakita ako ni Tyler na walang malay sa loob ng C.R. Kwento niya pa sa akin ay halos nasiraan daw siya nang bait nang makita ako na walang malay. Hindi na niya ako dinala sa hospital pa at tumawag na lang nang doktor. Wala pa rin siyang alam tungkol sa kung bakit ako nawalan ng malay. Kahit na nagtaka siya kung bakit namamaga ang mga mata ko ay sinabi ko na lang na wala akong alam.Sa buong buwan ay napansin ko rin ang pag-iiba ng mood ko, madali na lang akong mapikon o magalit sa mga anong bagay, madalas na rin sumasakit ang ulo ko na halos binibiyak na, hindi ako sigurado dito pero may mga panahon na may nakakalimutan ako at hindi ko maalala, at nagpunta na rin kami sa eye clinic para sa mata na halos paminsan-minsan ay malabo na ang tingin ko.Minsan ay nalilimutan ko na may sakit ako pero may palatan
The Brave Girl Kabanata 61
Kabanata 61Sa pagdilat ko ulit sa mga mata ko ay ang tanging nakita ko lang ay puti na kisame. Wala akong marinig na kahit anong ingay sa paligid. Pakiramdam ko nasa mapayapang lugar ako.Bumangon ako sa pagkakahiga. Napatingin naman ako sa suot ko kulay puti lang. Nalito ako kung saan at kung anong ginagawa ko dito.It was all bright and white. Kahit saan ako lumingon ay puros maliwag at puti lang.Hindi kalayuan ay may nakita akong babae na nakaputi rin. Tinawag ko siya nang paulit-ulit pero hindi siya lumilingon sa akin. Sinubukan kong lumapit sa kanya pero 'pag lumalapit ako ay lumalayo siya."Bakit ka ba lumalayo? Gusto lang sana kitang kausapin!" Sigaw ko sa kanya mula sa malayo.No'ng nagsalita na siya ay bigla akong napatigil sa pagtawag sa kanya. Para akong binuhusan nang malamig na tubig sa katawan.Hindi ko inaasahan na makikita ko siya rito. Ilang taon na ang lumipas simula no'ng huli ko siyang nakita."What are you doing here?" I asked."I should be the one asking you th
The Brave Girl Kabanata 62
Kabanata 62Today is my operation day. I am hoping that the operation will be successful and I will be able to wake up after.Before going to sleep, Tyler told me that my family will visit me today.Nakikinig ako nang kay Tyler kagabi habang tinatawagan niya si Daddy para sabihin ang kondisyon ko. Narinig kong bigla na lang humagulhol ang iyak ni Daddy. Pagkarinig ko no'n ay biglang sumikip ang puso ko.Dumating na sila Daddy kasama ang mga kapatid ko. Pagkakita nila sa akin ay labis ang pag-aalala sa mga mukha nila. Hindi sila agad nakapagsalita maliban na lang kay Daddy na agad na umiyak pagkakita sa akin."Are you okay, Adi?" Daddy asked while he is holding my hand."Of course, Daddy. I will be okay. Don't worry too much baka tumaas na naman ang altapresyon mo." Tumango-tango naman siya habang nakayuko sa kamay ko.Alam kong nag-aalala siya sa kalagayan ko pero ayoko siyang mabahala sa akin. Nand'yan naman si Tyler at ang mga kapatid ko para tulungan ako.Biglang bumukas ang pintua
The Brave Girl Kabanata 63
Kabanata 63Lumaban ako. Nilabanan ko ang sakit ko. Nagising ako sa kabila nang maliit na tyansa na magigising pa ako pagkatapos nang operasyon ko.Simula nang magising ako ay ang tanging naririnig ko lang ay mga kwento ni Theresa noong mga panahon na hindi kami magkasama. Samantalang, sila Daddy naman ay nangangamusta at nag-iiwan ng mga pagkain sa kwarto ko.Si Tyler naman ay inaalagaan ako. Siya ang umaakay sakin kapag kinakailangan kong magcr. Siya rin ang nagpapakain sa akin dahil wala pang sapat na lakas ang katawan ko para gumalaw.Nalabanan ko ang sakit ko pero habang tumatagal ang araw ay napapansin ko na mas nanghihina lang ang katawan ko. Hindi ko alam kung kailan bibigay ang katawan ko kaya nang matanong ni Tyler kung ano ang gusto ko ay napagpasyahan ko na gusto kong makita ang mga kaibigan ko.Hindi ko alam baka ito na ang huling pagkakataon na makita sila."Are you sure about that?" Sagot naman ni Tyler, tanging ngiti ko lang ang isinagot.Lumayo muna nang bahagya si Ty
The Brave Girl Wakas (Part 1)
Wakas (Part 1)"Mom! For the love of God! I will not do it!" I said"Tyler! Just do it!" My mom argued."This will be the last time, Mom! I will be focusing on the medical center. If you want a new hospital, then make one but I will never handle it." Then I walked out at her. It seems disrespectful but it's her fault anyway.Kaya napagpasyahan ko na umalis na lang muna at magpalamig ng ulo dahil kung ano pa ang masabi ko sa kanya na masama.Hindi ko inaasahan may makikilala ako na isang babae na parang ang komportable niya na kausapin ako kahit na hindi niya ako kilala.I guess don't talk to strangers doesn't apply to her.Days passed. Alcantara called me that there has been an emergency in the hospital. There has been a food poison incident in regards to the children. It was a hectic day in the ER. Pumunta ako sa hospital para tignan kung kumusta na ang kalagayan ng mga bata at may narinig ako na sumisigaw saka lumapit sa kinaroroonan ng boses."TUMAHIMIK NA NGA KAYONG LAHAT, NAIINTI
The Brave Girl Wakas (Part 2)
Wakas (Part 2)Days have passed. Napansin ko na nagbago ang pagtrato sakin ni Addison. She's being distant and awkward whenever we see each other. I guess this is the consequence of mine, after confessing my feelings to her. I'm just giving her space, for now, if she wants to talk then we will talk.Pasakay na sana ako sa elevator nang makita ko si Adi sa may pader na nakahawak sa kanyang ulo at hindi halos makatayo ng maayos."Addison!" I immediately run to her when I saw her collapse. "Nurse! I need a doctor right now!" My heart is going to burst with nervousness.Agad naman dumating ang doktor at chineck siya."Ano bang problema sa kanya?" Tanong ko sa doktor."She is stressed and over-fatigue, sir. I suggest that she needs extra rest and a comfortable environment for a while." I said my thanks and then the doctor left.Nasa gilid niya lang ako habang hinihintay siya na magising. Labis ang pag-aalala ko sa kanya. Para rin akong hihimatayin ng makita siyang bumagsak sa sahig kanina.
The Brave Girl Wakas (Part 3)
Wakas (Part 3)It was Christmas Day when I confess again my feelings. My feelings after hearing what she told me in El Salvador."I like you since we were young, and eventually that feeling of mine grew until now and it's still there. I can't stay mad at you for too long it will make me crazy. I just need an answer, Adi, whether your intention that night was to leave me or not, I will still forgive you. Because I love you, Adi. After all those years, it's still you, my heart is still beating for you."Marupok na kung marupok pero mahal ko talaga si Addison at hindi na 'yon mababago pa. Ngayong magkasama na kami ay hindi ko na aaksayahin pa ang panahon na magkasama kaming dalawa.Hindi talaga mawawala na hahamunin ulit ako ng tadhana. Hahamunin ulit kami ng tadhana. Nagkaroon ako ng aksidente at naapektuhan sa nangyaring pagsabog ng bomba at hindi lang 'yon nagkaroon rin kami ng malaking away dahil sa hindi ko pag-intindi sa trabaho niya. Mas pinairal ko ang kagustohan kong makasama si
The Brave Girl Wakas (Last Part)
Wakas (Last Part)Five years later and our marriage is still going strong. Kahit na may away ay mas nangingibawbaw ang pagpili nami sa isa't isa. Wala namang nagbago sa amin maliban sa meron na kaming isang bubwit at makulit na bata na babae. Nahirapan man kaming dalawa sa kanya ay sulit naman ang saya na kanyang binibigay sa aming dalawa.Our marriage is not just about rainbows, laughs, and happiness. The biggest obstacle of our marriage has come. It is an inevitable event, no one predicted it, and no one knows about it. There's no hint, just being in that scenario is so saddening.Gusto kong masolo ang mag-ina ko ngayong araw. Kita naman sa mga mata ni Theresa na nag-enjoy siya sa pagswimming, Theresa is our little pretty daughter. Nang inilagay ko si Theresa sa baliakt ko ay biglang nag-iba ang itsura ni Adi. Bigla siyang namutla at tumalon sa swimming pool. Agad ko namang ibinaba si Theresa, "Baby, call manang and tell her to call a doctor, okay?" Kita naman sa mukha niya ang pag
Pinakabagong kabanata
